@pepe δεν αναφερόμουν σε σένα, αλλά στα ποστ που παρέθεσες.
Συμφωνώ μαζί σου, αν και θα είχε ενδιαφέρον αντί για μια εικοσάλεπτη τζούρα να γινόταν ένα στρογγυλό τραπέζι για την ιστορία των παλαιότερων ιστοσελίδων για το ρεμπέτικο (φόρουμ, σήλαμπς και 1-2 ακόμα στις απαρχές των ελληνικών ίντερνετς) αλλά και για την σημασία τους στην εποχή του φβ και του ίνστα.
Γενικά, αυτό όπως και άλλα φεστιβάλ σε μικρότερο βαθμό, μου άφησαν μια ανεπάρκεια σχετικά με το τί μπορεί να παρουσιαστεί σε 20-30 λεπτά. Την απάντηση ίσως μου δίνει το βάρος που δόθηκε στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο, καθώς και το μαρκετινίστικο προμόσιο του φεστιβάλ…
Θα προτιμούσα, και πιστεύω θα άφηνε ένα πιο ισχυρό αποτύπωμα, μια πιο βαθειά και απλωμένη στο χρόνο παρουσίαση κάποιων θεμάτων, και σε κάποιες περιπτώσεις με στρογγυλά τραπέζια. Αλλιώς μένουμε στην επιφάνεια και στην προώθηση προσώπων αντί της γνώσης και της αλληλεπίδρασης.
Για το συναυλιακό κομμάτι δεν έχω εικόνα πέρα από κάποια βίντεο και διηγήσεις φίλων, αλλά έχω την εντύπωση ότι πέρα από τα “Άσπρα πουλιά” (στην περιφέρεια του ρεμπέτικου) και κάποια κομμάτια εκτός τσιτσανικού κλίματος και παιξίματος, κινήθηκε για ακόμα μια φορά στα γνωστά σχήματα που παίζουν στα μαγαζιά και τα φεστιβάλ.
Εάν γίνει του χρόνου φεστιβάλ βάλτο στο τραπέζι και φαντάζομαι θα βρεθούν οι εθελοντές για να μιλήσουν. Ο Μάκης του sealabs είναι πάντα πρόθυμος να μιλήσει και από το Φόρουμ σίγουρα υπάρχουν άνθρωποι που θα μπορούσαν να το εκπροσωπήσουν
Επειδή το ένα ποστ είναι δικό μου και επειδή δεν ενέχομαι επ’ ουδενί στο: “Δεν υπάρχει λόγος να βλέπουμε ανταγωνιστικά ή με παράπονο τα πράγματα.”, να ξεκαθαρίσω ότι απλή και εύλογη απορία εξέφρασα.
Ελπίζω τώρα να είναι ξεκάθαρη η δήλωσή μου
α) Τα Άσπρα πουλιά πράγματι είναι επιεικώς στην περιφέρεια. Απλώς παίζουν Μπέζο, ο οποίος είχε ΚΑΙ ρεμπέτικα. Σαν να έπαιζε κάποιος τα δημοτικά του Παπασίδερη επειδή είχε πει και ρεμπέτικα.
Αλλά τι με νοιάζει, αφού ήταν καλοί; Και πού να έπαιζαν δηλαδή, στο φεστιβάλ Χαβάγιας;
β) Βαριέμαι να βλέπω μεγάλα ονόματα. Προτιμώ να πάω να τους ακούσω στον κανονικό τους χώρο (που δεν το κάνω βέβαια, αλλά θα το κάνω αν και όποτε τους πεθυμήσω…)
γ) Εξαιρώ τον Μυστακίδη όμως, ιδίως μόνο του με την τσιμπητή: μπορεί να είναι όνομα, αλλά παρουσιάζει μια ψηφίδα του ρεμπέτικου που είναι απαραίτητη για να έχουμε, κατά το δυνατόν, ένα «συνοπτικό πανόραμα», και που είναι αντι-μέινστριμ και δε θα τη δούμε συχνά.
δ) Οι Έιβαλα καλύψαν μιαν άλλη ψηφίδα, το σμυρνείικο. Εξήγησα γιατί δε μου άρεσαν, αλλά κάποιοι σε περίπου τέτοιο στιλ έπρεπε να υπάρχουν, και καλώς υπήρχαν. Η ιδέα του αφιερώματος σε δύο συγκεκριμένες τραγουδίστριες (Ρίτα-Ρόζα) ήταν καλή. Οτιδήποτε εξειδικευμένο, πέρα από το γενικό «παίζουμε ρεμπέτικα», έχει λόγο ύπαρξης σ’ ένα πολυσυλλεκτικό φεστιβάλ. Δεν έχω καμία ιδέα αν είναι γνωστοί και συχνοεμφανιζόμενοι.
ε) Και τους Σκουταίους είναι σίγουρα καλύτερο να τους ακούς στο ταβερνάκι. Αλλά όσους είναι όχι απλώς καλοί παρά και με ιδιαίτερη ματιά προς τη μουσική, όπου και να τους ακούσεις κέρδος είναι. Και εν πάση περιπτώσει χαίρομαι κάθε φορά που βλέπω ότι μουσικοί με τόσο μεράκι, γνώση, δουλειά, προϋπηρεσία, οι οποίοι κρατάνε πάντα χαμηλό προφίλ και δουλεύουν από ταπεινά πόστα, κερδίζουν αναγνώριση. Νομίζω κάτι παρόμοιο είχαμε συζητήσει και μιαν άλλη φορά που βγήκαν στο Μέγαρο (?).
στ) Βγήκε κανείς να εκπροσωπήσει την άλλη σημαντική και αντιμέινστριμ ψηφίδα, τα πρώιμα μίνιμαλ ντουζενιάρικα πειραιώτικα; Το έντυπο πρόγραμμα ήταν κάπως υπερβολικά συνοπτικό, και δεν ξέρω τι παίζει ο καθένας απ’ όσους δεν άκουσα. Αν ναι, μπράβο. Αν όχι, ας το σκεφτούν για την επόμενη φορά.
ζ) Μου έκανε κάπως περίεργη εντύπωση η ανακοίνωση του ονόματος της Φριντζήλα. Αναμφισβήτητο ταλέντο, δημιουργική, διαχειρίζεται την (επάξια) επιτυχία της χωρίς να καβαλάει το καλάμι, αλλά γιατί στο Ρεμπέτικο Φεστιβάλ; Την είχα δει και πέρσι στο Φεστιβάλ Πλατείας στη Νεάπολη (Κρήτη), στο αφέρωμα στη λαϊκή κιθάρα, όπου η ίδια, με χιούμορ, εξήγησε ότι μέσα στην περίπου 7μελή μπάντα της είναι κι ένας λαϊκός κιθαρίστας… Εντάξει! Καλύτερα την Παρασκευή στο Στάδιο (Τέμπη), που είχε πραγματικά τη θέση της.
Τέλος πάντων, το φεστιβάλ δεν ήταν μόνο τα λάιβ, και από τα προηγούμενα μηνύματα αντιλαμβάνομαι ότι αυτό που είδα εγώ, μερικά μόνο από τα λάιβ, ήταν ένα μικρό μέρος της όλης δραστηριότητας.
Προφανώς αυτό ισχύει -αλλά ισχύει και για όσους γενικότερα θα μπορούσε κανείς να καλέσει.
Ωστόσο, το Ρεμπέτικο Φόρουμ έχει αφήσει διαχρονικά σημαντικό αποτύπωμα (που φαίνεται και από τη χρήση που του γίνεται σε ακαδημαϊκές εργασίες) και περιέχει, στο περιθώριο ή εξ αφορμής των εκάστοτε συζητήσεων, τεράστια ρεμπετολογική πληροφορία (συχνά πρωτογενή), που δεν είναι και για να το παραβλέπει κανείς εύκολα όταν πρόκειται για τέτοιες πρωτοφανείς εκδηλώσεις.
Γιατί δεν το πρότεινες το στρογγυλό τραπέζι λοιπόν;
Γιατί δεν έκανες μια ομιλία εσύ, να αφήσεις ένα πιο ισχυρό αποτύπωμα και γνώση;
Γιατί δεν αναλάμβανες το “προμόσιο” με τρόπο μη- μαρκετίστικο ( ; )
Γιατί δεν πρότεινες τη δική σου συναυλία εκτός τσιτσανικού κλίματος ή γιατί δεν πρότεινες σχήματα που δεν είναι γνωστά και δεν παίζουν στα φεστιβάλ συνήθως;
Oh what a wonderful festival, we liked it so much, it was great. “To gnosto trio” played imo Rembetiko jazzy, top. Also the other performances very fine, also the organisation poly kala. Very friendly people and all clean and peacefully, not normal for us germans.
GRATULATION!
1 «Μου αρέσει»
chrispanag
(Χρήστος Παναγιωτακόπουλος)
Διαχώρισε αυτό το θέμα στις
49
για όσους θελουν να άκουσαν τα σχόλια για το Athens Rebetiko Festival.
στην εκπομπή του Τσάμπρα(“πρέπει να ξέρεις μηχανή” …) στο 2ο.
σχολιάζουν οι
Τσέρτος
Κουνάδης
Δημητριανάκης
Μάκης Δρυμώνας (sealabs)
Από πλευράς μου, ένα ευχαριστώ από καρδιάς σε όλους σας, έναν προς έναν, που μεταφέρατε το κλίμα του διημέρου, με τις αναρτήσεις σας και τους συνδέσμους στους οποίους παραπέμπετε.
Ειδικά για εμάς που δεν μπορέσαμε να παρευρεθούμε είναι ό,τι καλύτερο.
Ευχαριστώ και πάλι!
Για να μην τα γράφω μονόπαντα, σαφώς και είναι σημαντικό γεγονός η πραγματοποίηση ενός τέτοιου φεστιβάλ. Υπήρχαν πολύ σημαντικοί ομιλητές, όπως ο Δημήτρης Υφαντής, ο Κυριάκος Γκουβέντας και άλλοι, επίσης οι παρουσιάσεις βιβλίων (του “δικού” μας Παναγιώτη Καγιάφα αλλά και των διοργανωτών), οι παραστάσεις Καραγκιόζη, οι εκθέσεις με τις φιγούρες και τα γραμμόφωνα, και άλλα πολλά. Εύχομαι στο μέλλον να να υπάρχει συνέχεια και να γίνεται όλο και καλύτερο.
Επίσης ελπίζω να μπορέσω να το παρακολουθήσω περισσότερο, και όχι μόνο μια τζούρα που μπόρεσα φέτος…
