@John88 χάρισμα σου!!!
4 «Μου αρέσει»
Έλα κάνε μου παρέα
Στέλιος Σουγιουλτζής,
Δίσκος: Alector Records, Ltd. – ALP. 5005
Αμερικης 1960
Σύνθεση: Σπύρος Περιστέρης
Μπουζούκια: Δημήτρης Στεργίου (Μπέμπης), Ιορδάνης Τσομίδης, Τάσος Σοφόπουλος.
Κλαρίνο: Τάσος Χαλκιάς.
Βιολί: Παναγιώτης Σαρίκας.
Κιθάρα: Στέλιος Σουγιουλτζής.
3 «Μου αρέσει»
2 «Μου αρέσει»
Κι εδώ, με την ίδια καλλιτέχνιδα, κάτι πιο απαιτητικό.
2 «Μου αρέσει»
Ωραίο και αυτό και ας λείπουνε τα λόγια.Είμαι λίγο περίεργος, για το πώς θα ακουγότανε με το βιολί της, που δεν έχει μπερτέδες.
Μπερντέδες δεν έχει, ναι, αλλά το διάστημα ενός πλήρους τόνου είναι κάπου πέντε φορές μικρότερο απ’ ότι στο γιαϊλί ταμπούρ. Δεν είναι λοιπόν καθόλου τυχαίο ότι η κοπέλα επέλεξε το συγκεκριμένο όργανο και όχι βιολί, για τη συγκεκριμένη προσέγγιση.
Δηλαδή το γιαϊλί ταμπούρ αποδίδει πιο πιστά τις βυζαντινές μελωδίες από ότι άλλα τοξωτά όπως το βιολί ή μια πολίτικη λύρα;
Όχι. Το γιαϊλί ταμπούρ διαθέτει όλα τα προβλεπόμενα μόρια. Τα άταστα διαθέτουν και παραπάνω, για την ακρίβεια διαθέτουν άπειρες (με την τεχνική κυριολεξία) μικροδιαστηματικές δυνατότητες, που μπορούν να τις αξιοποιησουν για λόγους εκφραστικούς, αλλά είναι πιο δύσκολα. Τόσο γιατί είναι τυφλά, όσο και για έναν πιο πρακτικό λόγο, αυτόν που λέει ο Νίκος: το πολύ μικρότερο μήκος χορδής. Γύρω στα 24 εκατοστά στην πολίτικη, ένα μέτρο και βάλε στο γιαϊλί ταμπούρ!
Μόνο που, ρε παιδιά, τους έχει μεν τους μπερντέδες. Τους χρησιμοποιεί όμως; Ακούστε προσεχτικά. Εμένα μου ακούγεται αρκετά συγκερασμένο. Ίσως επιλογή για να ταιριάξει με το λαούτο.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως είναι, πόσο συνειδητά ακριβώς εκεί που πρέπει θα πατήσει η ψύχα του δάχτυλου, σε αντίθεση με το μπερντέ που, σε όργανο 1+ μέτρου μήκους δίνει μεγαλύτερη ακρίβεια, αποκλείοντας όλες τις (άπειρες!) πιθανές θέσεις πριν ή μετά τον μπερντέ.
Τώρα, για την συγκεκριμένη ερμηνεία, επιφυλάσσομαι να το ξανακούσω προσεκτικά αύριο.
Πάντως κάποτε το είχα συζητήσει αυτό μ’ έναν δάσκαλό μου, και του είχα πει «μα μέσα στα λίγα χιλιοστά που χωρίζουν το ένα ημιτόνιο από το άλλο στη λύρα, πώς είναι δυνατόν να βρεις το ακριβές σωστό σημείο;». Μου απάντησε: «μην ψαρώνεις, το αφτί την κάνει τη δουλειά. Η φωνητική σου χορδή ξέρεις πόσο μήκος έχει; (δε θυμάμαι πόσο, λίγα εκατοστά όλη κι όλη) - και μια χαρά τα βρίσκει τα διαστήματα, εκτός αν είσαι φάλτσος!»
3 «Μου αρέσει»
Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω, πως και αν χρησιμοποιεί τους μπερτέδες, δεν έχω καν δει από κοντά αυτό το όργανο.Και σε μένα αρκετά συγκερασμένο μου ακούγεται. Επίσης μου φαίνεται σαν να μην μπορεί να μιμηθεί τα γκλισάντα, που κάνει η ανθρώπινη φωνή στη μελωδία, γι’ αυτό και εξέφρασα την απορία για το πως θα ακουγότανε από την ίδια με το βιολί της. Δεν είχα σκεφτεί καθόλου, ότι μπορεί να είναι επιλογή για να ταιριάξει με λαούτο. Τώρα που το είπες και εγώ το θεωρώ πολύ πιθανό.
Μπορεί αρκετά πειστικά, αν και όχι απόλυτα. Αν νομίζεις ότι εδώ δεν το κάνει (δεν το ξανάκουσα ψάχνοντας γι’ αυτό το σημείο), είναι επιλογή της παίχτριας.
3 «Μου αρέσει»
Ε λοιπόν, αυτό το βίντεο ήθελα να το σχολιάσω από τότε που πρωτοβγήκε, μέσα στο σκληρό λοκντάουν, τότε που άλλοι σάπιζαν από κατάθλιψη, οικονομικό μαρασμό ή ενδοοικογενειακή βία, και άλλοι, όπως ο Πιστιόλης, βρήκαν χρόνο να αναπτύξουν απερίσπαστοι τη δημιουργικότητά τους και να μας τη χαρίσουν για να ξορκίσουμε το κακό.
Πολλά ρισπέκτ στον Κωσταντή.
Αλλά το δεύτερο κομμάτι του σερί είναι τελείως λάθος. Δεν υπάρχει καν κομμάτι «Αν θέλεις ν’ αρματώσεις». Και δεν εννοώ φυσικά ότι δεν είναι σωστός ο τίτλος.
Είναι ο τσαμπουνιστός μπάλος της Κύθνου. Ο τσαμπουνιστός μπάλος της Κύθνου (όπως και των άλλων νησιών, και με λίγο διαφορετικό τρόπο όπως και οι μη τσαμπουνιστοί μπάλοι) είναι βασικά οργανικός, και κατά ένα σημαντικό ποσοστό αυτοχέδιος. Έχεις μια καβάντζα από μερικές δεκάδες στοιχειώδη μελωδικά θεματάκια και τα συναρμόζεις εκείνη τη στιγμή, δημιουργώντας κάθε φορά ένα μοναδικό και αμίμητο αλλά παλιό συνάμα αποτέλεσμα. Αυτό γίνεται εφαρμόζοντας ορισμένους κανόνες ελεγχόμενου ημιαυτοσχεδιασμού, που θα μπορούσαμε να τους συγκρίνουμε με τους κανόνες που εφαρμόζεις (ξέροντάς τους ή όχι) για να παίξεις ένα ταξίμι - αν και το ταξίμι είναι πιο ελεύθερο.
Ανάμεσα σ’ όλα αυτά τα θέματα υπάρχει και ένα στο οποίο μπορούν να προσαρμοστούν και στιχάκια, όπως το «Σαν θέλεις ν’ αρματώσεις». Εδώ όμως ακούμε μόνον αυτό το θέμα, ξεκομμένο από το κομμάτι όπου ανήκει. Σαν να λες «παίζω το Μινόρε του τεκέ» και να παίζεις μόνο το ζεμπεκάκι στο γύρισμα των τελευταίων δευτερολέπτων, παραλείποντας όλο το καθαυτού Μινόρε.
Κανονικά πάει περίπου έτσι:
Μέσα από τις συναντήσεις τσαμπούνας εδώ και είκοσι χρόνια, και διάφορα άλλα τσαμπουνοϊβέντ που λίγο αργότερα άρχισαν όλο και να πυκνώνουν, ο μπάλος της Κύθνου αναδείχτηκε σε σουξέ και, στόμα με στόμα, κυκλοφόρησε. Αλλά το στόμα μπορεί να πει μόνο το «Σαν θέλεις ν’ αρματώσεις», πού να πει όλο το υπόλοιπο; Όχι μόνο γιατί δεν τραγουδιέται αλλά και γιατί δε μαθαίνεται απέξω. Ούτε οι ίδιοι οι Θερμιώτες (=Κύθνιοι) δεν το ξέρουν απέξω. Ξέρουν κάτι πολύ πιο απαιτητικό όμως: τον κώδικα για να το αναδημιουργούν κάθε φορά.
Στο βίντεο που παραθέτω, τα καλύτερα σημεία κατά τη γνώμη μου είναι εκεί όπου ο μπάρμπα Φραγκίσκος παραδίδει την τσαμπούνα στον πολύ νεότερό του Γιάννη Σέρβο. Όχι βέβαια γιατί ο Σέρβος ξέρει καλύτερα (ούτε καν! - και δεν το λέω υποτιμητικά, το προφανές λέω), αλλά γιατί χορεύει ο Φραγκίσκος με τη μακαρίτισσα την κυρά του, οπότε ο οργανοπαίχτης έχει τους καλύτερους μαέστρους, και δίνει ρέστα.
1 «Μου αρέσει»
Μάρκος για πάντα και παντού.
1 «Μου αρέσει»
απο ποια χωρα ειναι αυτοι κυριε σπυρο?
Ελλινάκια εξωτερικου ακούγονται.
να μαντέψω Καναδά?
Τωρα το είδα αυτό, πάντως αν θες να ακούσεις από ραπ κάτι (αξιόλογο) που να συνδυάζει και στοιχεία από ρεμπέτικο θα πρότεινα από Στίχοιμα-Στην αγκαλιά του Μάρκου, από Social Waste-Τα Μέγαρα, και από ΔΠΘ-Το μινορε. Λίγο βαρυ το τελευταίο ίσως και παρεξηγήσιμος ο στίχος αλλά αν καταλάβεις τον Δπθ έχει πολλά να πει…
Έχει κι ακόμα μερικά αν σε ενδιαφέρει στείλε μου μήνυμα, να μην πλατειαζουμε σε θέματα που δεν αφορούν το φόρουμ…
Ρεμπέτικο και τραπ ; Αυτο ειναι βαρύ ας πούμε 
. Ευχαριστώ όμως !