μου το θυμησε το αφιέρωμα στον Γιάννη Μωραϊτη στην ΕΡΤ2,
Πολύ ενδιαφέρον ταξίμι! Σπάνια μου τυχαίνει να ακούσω ταξίμι επί δυόμισι λεπτά, μη αποφασίζοντας να πώ «ε, ΄ντάξ’, ότι είχε να βγάλει το έβγαλε, πάμε γι άλλα». Και ο «Ροβιόλης», πολύ καλός.
Πολύ ωραίο, όπως και το όργανο που είναι 7χορδο, @icetelli έχεις αναφέρει πουθενά στο φόρουμ τπτ πληροφορίες για το συγκεκριμένο όργανο?
Ψάξ’ τους κι άλλο τους Ροβιόληδες. Πολύ δυνατοί! Δεν είναι ακραιφνώς παραδοσιακοί, αν και το συγκεκριμένο είναι αρκετά. Από μια μικρή ματιά που έριξα, φαίνεται πως τους αρέσει να βγάζουν σπουδαία πράγματα μέσα από πολύ απλά τραγούδια.
Ο τραγουδιστής είναι που δεν μ’ ενθουσίασε: Σωστότατος, εντάξει, αλλά… διεκπεραιωτικός, η εντύπωσή μου. Βέβαια, αυτά τα συναισθήματα είναι αυστηρώς προσωπικά, εντελώς διαφορετικά για τον καθένα ακροατή.
Καλησπέρα,
Το όργανο έχει την ιστορία του στο Φόρουμ, πριν έρθει στα χέρια μου…
Και επινόηση καινούργιας έκφρασης, ο Λεμπέσης! Ή μήπως την άκουσε απ’ τη γιαγιά του; Εγώ πάντως, όχι…
Και: Ο αντριάντας, του αντριάντα! Αλλά αυτό είναι ψιλά γράμματα, αυτό μπορεί και να το άκουσε απ’ τη γιαγιά του. Άντε, και στα ανσαράντα!
(η μελωδία ωραία, πάντως!)