Και ένας Στράτος.
Μεγάλη φωνή.
Το άκουσα νωρίτρα στο ράδιο και έκατσα να το προσέξω, ενώ μέχρι εκείνη την ώρα άκουγα μηχανικά, χαλί.
Ωραίο σύγχρονο παραδοσιακοφανές μαχούρ.
Μετά οι παρουσιαστές μάς είπαν το όνομα του ερμηνευτή και συνθέτη: Νίκος Ανδρίκος. Μια ευχάριστη έκπληξη! Είχα ακούσει κι άλλες δουλειές του, αλλά είχα πάντοτε την αίσθηση ότι αυτές κυκλοφορούν μεταξύ ενός περιορισμένου κύκλου με ειδικά μουσικά ενδιαφέροντα. Πρώτη φορά τον ακούω από μεγάλο μέσο, οπότε δεν ήμουν και προετοιμασμένος να τον αναγνωρίσω!
Εύγε φίλε Νίκο @lavtaci !
Mes Tou Vavoula Ti Gova - In Vavoulas High Heeled Shoe
Κάποιος μού υπέδειξε αυτό το απίθανο μαργαριτάρι του τίτλου, κι ήταν ευκαιρία ν’ ακούσω ένα παλιό κλασικό αγαπημένο τραγούδι.
(Προλάβετε πριν το πάρουν χαμπάρι και το διορθώσουν!)
Ωραία η Γόβα κι αν έχει γούβες ο δρόμος δύσκολα τα πράματα!
Αυτό δηλώνεται από το “-3” στο τέλος του αριθμού μήτρας;
Στο “Κάποια μάνα αναστενάζει” με την Χασκήλ, έχει “-ΙΙ” που σημαίνει δεύτερη πλευρά. Απ’ ό,τι καταλαβαίνω όμως, δεν έχει όμως πληροφορία για πρώτη ή δεύτερη λήψη.
Σωστά Νίκο. Ο αριθμός δίπλα στον αριθμό Μήτρας.
Στη Χασκήλ και στο “Κάποια μάνα αναστενάζει”, όπως πάλι σωστά γράφεις, το “-ΙΙ” υποδηλώνει την μία από τις δύο πλευρές του δίσκου. Το “-ΙΙ” είναι στον αριθμό Κυκλοφορίας και όχι στον αριθμό Μήτρας.
Στον παρακάτω δίσκο βλέπουμε ότι το τραγούδι έχει το “-ΙΙ” .
74100-ΙΙ.
Όμως σε άλλους δίσκους που κυκλοφόρησε έχει το -Ι.

Πληροφορίες για πρώτες, δεύτερες ή τρίτες ηχογραφήσεις για το “Κάποια μάνα αναστενάζει”, δεν έχουμε.
Σ’ευχαριστω Φώτη! Αναλυτικός και ακριβής, όπως πάντα.
Δεν μου αρέσει να ψάχνω τα λάθη, αλλά έχουν ιστορικό ενδιαφέρον όταν προκύπτουν.
Το ακριβώς ανάποδο απ’ ό,τι στο “Κάποια μάνα αναστενάζει” με την Χασκήλ, όπου κλείνουν τα συνοδευτικά και το μπουζούκι μένει μετέωρο για επανάληψη, συμβαίνει στην “Καλόγρια” του Παπάζογλου με την σολιστκή κιθάρα να κλείνει και την συνοδευτική να προετοιμάζει μια επανάληψη που δεν έγινε ποτέ.
Εδώ όμως κλείνει ομαλά το κομμάτι, σε αντίθεση με τον Τσιτσάνη που βαράει ακόμα μια αμήχανη νότα. Λογικό αφού ο σολίστας έχει φόρα, ενώ αντίθετα ο τεμπίστας έχει εποπτεία όλης της κομπανίας.
στίχοι Κ. Βίρβου
μουσική Α. Καλδάρα
τραγουδάει ο Τσαουσάκης
1952
Μουσικοί
Κιθάρα: ΧΡΥΣΙΝΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ,
Μπαγλαμάς: ΧΡΥΣΙΝΗΣ ΠΑΝΟΣ,
Μπάσο: ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ ΣΠΥΡΟΣ, Μπουζούκι: ΚΑΛΔΑΡΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ, Μπουζούκι: ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΠΑΝΟΣ
Ημερ.Ηχογράφησης :
22/11/1952
Ποιός ειναι βρε παιδιά ο
ΚΟΜΝΗΝΟΣ ΠΑΝΟΣ?
εγω Βασίλη Τσιτσάνη  ακούω .
ποτε πρόλαβε  αυτος ο Κομνηνός να μαθει να παιζει σαν Τσιτσάνης?
Δηλαδή οι μήτρες των άλλων δύο λήψεων είχαν πάρει τον ίδιο αριθμό πέρα από αυτό το ξεχωριστό τελευταίο ψηφίο; Σαν να λέμε ότι ο αριθμός μήτρας είναι στην ουσία αριθμός τραγουδιού, και περαιτέρω αριθμούνται και οι λήψεις;
Όπως το περιγράφεις Περικλή.
Μάλιστα. Επομένως αν ο αριθμός μήτρας έχει -1 ή -2 ή, σπανιότερα, -3, σημαίνει την αντίστοιχη λήψη, ενώ αν δεν έχει τίποτε σημαίνει ότι έγινε μία μόνο;
Αλήθεια, γιατί γράφαν όλες αυτές τις πληροφορίες στην ετικέτα; Τι τον νοιάζει τον καταναλωτή ο αριθμός μήτρας και λήψης; Εδώ δεν έβαζαν χρονολογία έκδοσης (ακόμη και σήμερα μάλλον κατ’ εξαίρεση βρίσκουμε χρονολογία στους δίσκους), χώρα παραγωγής, και βάζουν αυτές τις απίθανες λογιστικές λεπτομέρειες;
Υπήρξε ποτέ άνθρωπος, εκτός από τους συλλέκτες τα τελευταία χρόνια και όσους από εμάς τούς παρακολουθούμε, που να είχε οποιαδήποτε ωφέλεια, να έμαθε κάτι χρήσιμο βρε αδερφέ, από την ύπαρξη αυτών των πληροφοριών;
Οι δίσκοι 78στρ. δεν είχαν δικό τους εξώφυλλο, οπότε όλες οι πληροφορίες έπρεπε να αναγράφονται στην ετικέτα. Σκέψου τα βιβλία, που έχουν ένα σωρό πληροφορίες (ISBN κλπ) στις πρώτες σελίδες ή στο οπισθόφυλλο.
Δε νομίζω όμως ότι είχαν τότε. Τόπο και χρόνο έγραφαν, και εκδότη. Τα κωδικά, που δεν τα καταλαβαίνει ο απλός καταναλωτής, είναι σχετικά πρόσφατη ιστορία, νομίζω.
Επιπλέον, ούτε οι μεταγενέστεροι δίσκοι με εξώφυλλο νομίζω να έδιναν τέτοιες πληροφορίες. Κάποιες φορές βλέπουμε «τα κομμάτια ηχογραφήθηκαν στο στούντιο τάδε», αλλά κι αυτό κατ’ εξαίρεση. Και πάντως δηλωμένο κανονικά, όχι κωδικοποιημένα. Το μόνο που εμφανίζεται πάντα είναι η εταιρεία και ο αριθμός δίσκου.
Mην είμαστε τόσο «πελατοκεντρικοί»! Οι εταιρίες δίσκων έπρεπε να ξέρουν κάποια πράγματα που χρειάζονταν για δική τους εξυπηρέτηση / κάλυψη. Με το που θα πιάσει στα χέρια του κάποιος υπάλληλος της εταιρίας ένα δίσκο, πρέπει να είναι σε θέση να αναγνωρίσει κάποια πράγματα, είτε για το αρχείο του, είτε για χρήση σε ένα δικαστήριο, είτε για οτιδήποτε. Και αυτό, τόσο για δίσκο της δικής του εταιρίας όσο και για δίσκους ανταγωνιστικών εταιριών.