Κοίτα ρε τι σου είναι οι παλιοί!
Αυτοί το παίζουν σχεδόν Ραστ. Ο σκοπός δεν είναι βέβαια Ραστ, είναι γύρω στο Νιγρίζ ή Νιχαβέντ. Αυτοί οι δρόμοι, ενώ για τη δυτική μουσική είναι από τα κατεξοχήν μινόρια και άρα ό,τι πιο αντίθετο προς το ματζόρε του Ραστ, για την ανατολική είναι πολύ συγγενείς προς το Ραστ γιατί έχουν κοινή βάση (το 'χουμε ξανασυζητήσει και σχετικά με τη Μανταλένα / Μυστήριο).
Ο θερμιώτικος λοιπόν Χειμαριώτικος μεταφέρθηκε και διαδόθηκε από μουσικούς που μπορεί κάπου να έχασαν ή να αλλοίωσαν κάποιες λεπτομέρειες της μελωδίας σε σχέση με το 1ότυπο που είχαν ακούσει (σε κάποιο στεριανό μέρος ή από πλάκες του Παπασιδέρη), την αίσθηση όμως των τρόπων τη διατηρούν στο ακέραιο! Η μνήμη έχει όρια, δεν είναι μαγνητόφωνο. Ορισμένες όμως γνώσεις, όταν είναι εμπεδωμένες -πρακτικά ή με θεωρία, αδιάφορο-, δεν έχουν όριο, μπορούν να είναι πραγματικά πλήρεις.