Λαικό , ρεμπέτικο παραδοσιακό,
Καλησπέρα @alekfou, ομολογουμένως είναι πολύ ωραία κομμάτια αυτά. Και η φωνή του Ρούκουνα πραγματικά “καμπάνα”.
Αλήθεια πότε πάρθηκε αυτή η συνέντευξη (από το 1ο βίντεο). Υπάρχει πουθενά ολόκληρη;
@neapoliotis Μπορείς να μας διαφωτίσεις;
Κι εγώ τον θεωρώ κορυφαίο δεξιοτέχνη. Πολλών τραγουδιών του οι ερμηνείες είναι συγκλονιστικές (μάλιστα το πρώτο τραγούδι στο οποίο έκανα αυτή τη διαπίστωση, παλιά όταν πρωτοάρχισα να μαθαίνω τα ρεμπέτικα, ήταν το Μάνα μου το στήθος μου πονεί!). Αλλά ποτέ δε θα φανταζόμουν, με βάση τις ηχογραφήσεις, αυτή την -πώς να την πω;- σκηνική παρουσία!
(Σε χαρακτηριστική μάλιστα αντίθεση με τον μπουζουξή, που μοιάζει νεκρός.)
Ε, καλά, κορυφή ο Ρούκουνας, δεν το συζητάμε! Δεν είναι όμως δεοντολογικά σωστό να μπαίνουμε στον πειρασμό να λέμε –ο μέγιστος είναι, - όχι κάποιος άλλος είναι ο μέγιστος, να λέει κάποιος άλλος. Όλοι οι μεγάλοι του μεσοπολέμου, μεγαθήρια ήταν.
Άκουσε, Περικλή, την αρχική ηχογράφηση εδώ, για να δικαιολογήσεις τη διαφορά μεταξύ της σκηνικής παρουσίας (σωστά!) του Ρούκουνα και της παρουσίας του μπουζουξή (δεν πρέπει να είναι ο Ξηντάρης, ξέρει κάποιος μήπως; ). Ο μεν Ρούκουνας θυμάται τα νιάτα του και, λες και δεν πέρασε ούτε χρόνος από τη στιγμή της τότε ηχογράφησης. Ο καημένος ο σημερινός μπουζουξής, πρέπει να παρακολουθεί τον Ρούκουνα και να μην του ξεφύγει το κομμάτι, που πρόσφατα το πέρασε και δεν το παίζει δα και κάθε βράδυ…. Πού μυαλό, λοιπόν, για σκηνική παρουσία!..
Δυστυχώς η ηλεκτρονική έκδοση (CD) του καταλόγου του Μανιάτη που είχα (πανάκριβα!) αγοράσει, δεν υποστηρίζεται πλέον από τον τότε εκδότη, και προσπαθώ ό,τι μπορώ με ένα excel που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο και ένας καλός φίλος (ξέρει αυτός…) είχε την καλοσύνη να μου το περάσει. Ψάχνοντας λοιπόν όσο μπορώ χωρίς την σοφτγουερική υποστήριξη εκ Θεσ/κης, δεν βλέπω «Τα παιδιά της γειτονιάς σου» με Ρούκουνα, παρά μόνο με Νταλγκά, Παπαγκίκα και Εστουδιαντίνα (Σμύρνης ή Πόλης). Ξέρει κάποιος, με ποιο τίτλο εκδόθηκε η ηχογράφηση με Ρούκουνα, και τα υπόλοιπά της στοιχεία; Το sealabs δεν δίνει τίποτα.
Βασίλης Καρούζος ο μπουζουξής. Εδώ στο διαζύγιο του Μάρκου, από την ίδια εκπομπή. Εδώ ολόκληρη. Αρχές δεκαετίας του 80. Πρέπει να την είχα δει τότε.
Μπράβο φίλε Κουτρούφι, ευχαριστώ πολύ! Δυστυχώς δεν τον έχω πετύχει ποτέ τον κύριο Καρούζο, ούτε ευτύχησα τότε να δώ το συγκεκριμένο βίντεο. Το είδα λοιπόν τώρα, οπότε και μπορώ να σχολιάσω.
Καλά, ότι ο Σχορέλης μας προέκυψε και λαογράφος, ας μην το σχολιάσουμε παραπέρα, στο κάτω κάτω ο σκηνοθέτης ωραιότατα μπορεί να ρώτησε τον άνθρωπο, πώς να τον παρουσιάσει και να πήρε (λέω εγώ, τώρα…) αυτή την απάντηση.
Άκουσα όμως και κάποιες φράσεις, μέσα στα κείμενα που συνόδευσαν το βίντεο, με τις οποίες δεν μπορώ να πώ ότι συμφωνώ. Τις παραθέτω λοιπόν, με την παράκληση να βοηθήσει όποιος θυμάται καλύτερα, μήπως εντοπίσουμε από ποιό βιβλίο διαβάστηκαν. Οι φράσεις (ελαφρώς παραφρασμένες):
- Ο Μιχάλης Γενίτσαρης και κάποιοι άλλοι, στην Κατοχή, σαλτάριζαν «σε καν’ αμάξι Γερμανού» να κλέψουν παραφίνη, ψωμί και λάστιχα.
- Από 1946 μέχρι περίπου 1952 έχουμε μεν έκρηξη του ρεμπέτικου αλλά, η κοινωνική λειτουργικότητα του τραγουδιού μεταβάλλεται ανεπανόρθωτα. Έκλεισαν τα μαγαζιά στον Βοτανικό αλλά ο Μάρκος, ο Κερομύτης και ο Παπαϊωάννου βρίσκουν δουλειά στο κέντρο του Δαλέζιου στην Ομόνοια και στο Καρέ του Άσσου.
- Οι εταιρίες δίσκων ξαναρχίζουν να ηχογραφούν μετά το 1947.
Στο σημείο όπου εμφανίζονται ο τίτλος και οι συντελεστές της παραγωγής του βίντεο, διαβάζουμε:
Σενάριο – κείμενα: Γιάννης Γαϊτάνος
Ελεύθερη επιλογή αποσπασμάτων από τα βιβλία:
Κοινωνιολογία του Ρεμπέτικου (Σ. Δαμιανάκος),
Ο δρόμος για το Ρεμπέτικο (Γκέηλ Χόλστ),
Ντόμπρα και σταράτα (Γιάννη Παπαϊωάννου) και
Μάρκος Βαμβακάρης, αυτοβιογραφία, Αγγελική Βέλλου – Κάιλ.
Το τελευταίο, το ξέρω σχεδόν απ’ έξω και μπορώ να βεβαιώσω ότι καμμία από τις παρατεθειμένες φράσεις δεν διαβάστηκε από το βιβλίο αυτό.