Φεστιβάλ Λαϊκής Κιθάρας Θεσσαλονίκη 9 - 10 - 11 Μαίου 2025

Επικαιρότητα
1

Ο Δημήτρης Μυστακίδης που έχει και την διεύθυνση του ΦΛΚ ανακοίνωσε στο facebook το πρόγραμμα των ημερών που θα γίνει. Όλες οι συζητήσεις είναι πολύ ενδιαφέρουσες. Τυχεροί όσοι βρεθείτε εκεί.

"Αγαπητοί συμπολίτες αυτό είναι το αναλυτικό πρόγραμμα του Φεστιβάλ Λαϊκής κιθάρας που παλεύουμε με νύχια και με δόντια να το κρατήσουμε στη Θεσσαλονίκη.

ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΛΑΪΚΗΣ ΚΙΘΑΡΑΣ

9-10-11 Μαΐου 2025

Αποθήκη Δ’, Λιμάνι Θεσσαλονίκης

Αίθουσα Φρίντα Λιάππα - αίθουσα Τώνια Μαρκετάκη - φουαγιέ ισογείου & 1ου ορόφου

ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ • ΣΕΜΙΝΑΡΙΑ • ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ • ΣΤΡΟΓΓΥΛΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ • ΕΚΘΕΣΗ ΟΡΓΑΝΟΠΟΙΙΑΣ • ΠΡΟΒΟΛΗ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ

Το 4ο Φεστιβάλ Λαϊκής Κιθάρας ανοίγει και πάλι τις πόρτες του στις 9, 10 και 11 Μαΐου στην Αποθήκη Δ’, στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης, υπό την καλλιτεχνική διεύθυνση του Δημήτρη Μυστακίδη.

Πάντα με την πεποίθηση ότι η λαϊκή μουσική δεν αποτελεί μουσειακό είδος, αλλά πραγματικά ζωντανή παράδοση, το φεστιβάλ συνεχίζει να διευρύνει τις θεματικές του προς όλες τις κατευθύνσεις, προσπαθώντας να καλύψει όλες τις εκφάνσεις ενός πολυσήμαντου φαινομένου, όπως είναι η λαϊκή μας μουσική.

Η θεματική του ΦΛΚ φέτος αφορά την αναβίωση του ρεμπέτικου στα χρόνια της μεταπολίτευσης. Γύρω από αυτόν το άξονα θα κινηθούν οι περισσότερες ομιλίες καθώς και οι τρεις κεντρικές συναυλίες.

Παράλληλα θα πραγματοποιηθούν στρογγυλά τραπέζια, σεμινάρια και ομιλίες γύρω από τους σύγχρονους προβληματισμούς που συνδέονται με το είδος, τη μουσική “βιομηχανία” και τους σύγχρονους μουσικούς, ενώ στον χώρο της οργανοποιίας θα φιλοξενηθούν για ακόμα μια χρονιά όλα τα όργανα που κατασκευάζουν τα επιδέξια χέρια Ελλήνων οργανοποιών.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΜΑΪΟΥ

16.00 - 17.00

Παρουσίαση βιβλίου: «Οικογένεια Παναγή» του Παναγιώτη Καγιάφα

Προλογίζει: Τάσος Θεοδωράκης

17.00 - 18.00

Στρογγυλό τραπέζι οργανοποιίας: «Μύθοι και αλήθειες για την παραδοσιακή οργανοποιία»

Συντονιστής: Δημήτρης Φωτόπουλος

Συμμετέχουν: Ζήσης Γεωργούλας, Γιάννης Καδόγλου

18.15 - 19.15

Σεμινάριο: Από την πράξη στη θεωρία

Εισηγητής: Δημήτρης Μυστακίδης

19.30 - 20.30

Ομιλία: «Οι κομπανίες και ο ρόλος τους στην αναβίωση του ρεμπέτικου»

Ομιλητής: Γιώργος Κοντογιάννης

21.00 - 22.00

Συναυλία: “Μαρίκα Νίνου - Σαν άστρο εβασίλεψα” - Κατερίνα Τσιρίδου, Τάσος Κακλαμάνης

Συμμετέχουν: Νίκος Πρωτόπαπας (κιθάρα, τραγούδι), Θοδωρής Ξηντάρης (μπουζούκι), Κώστας Φωστηρόπουλος (ακορντεόν)

22.30 - 23.45

Συναυλία: «Η Γλυκερία στην όμορφη νύχτα» – Γλυκερία

Συμμετέχουν: Γιώργος Ρόκας (μπουζούκι), Κώστας Φωτιάδης (κιθάρα), Μανώλης Κόττορος (βιολί), Dasho Kurti (ακορντεόν), Γιώργος Μουχτάρης (μπάσο), Χάρης Μακρής (β’ φωνή), Νίκος Ρούντος (ηχοληψία)

00.15 - 2.00

Προβολή ντοκιμαντέρ: «Τα ντεσιμπέλ του Λευκού Πύργου»

Σκηνοθέτης: Δήμος Βοσινάκης

ΣΑΒΒΑΤΟ 10 ΜΑΪΟΥ

11.00 - 12.00

Παρουσίαση βιβλίου: «Μαγικές ζωγραφιές στις 78 στροφές» του Γιώργου Ευαγγέλου

Συμμετέχουν: Αλεξάνδρα Καραμούτσιου, Λευτέρης Τσικουρίδης

12.15 - 13.15

Σεμινάριο: «Η κιθάρα στην τζαζ»

Εισηγητής: Κώστας Μαγγίνας

13.30 - 14.30

Ομιλία: «Μορφές ορχήστρας στους επώνυμους δημιουργούς του ρεμπέτικου»

Ομιλητής: Παναγιώτης Κουνάδης

15.30 - 16.30

Ομιλία: «Η αναβίωση του ρεμπέτικου και η συμβολή της στη γνωριμία λαού και νεολαίας με μια ιστορική λαϊκή δημιουργία»

Ομιλητής: Στέφανος Λουκάς

17.00 - 18.00

Ομιλία: «Ρεμπέτικο τραγούδι στην Μεταπολίτευση: Αναβίωση ή συνέχιση ενός είδους στο πολιτικό - κοινωνικό περιβάλλον μετά το 1974;

Ομιλητής: Δημήτρης Μανιάτης

18.15 - 19.30

Στρογγυλό τραπέζι: «Σύγχρονοι δημιουργοί και η επιρροή τους από το ρεμπέτικο»

Μια συζήτηση με τον Γιάννη Αγγελάκα και τον Ντίνο Σαδδίκη

Συντονίζει: Δημήτρης Μανιάτης

20.00 - 21.15

Συναυλία: «Αφιέρωμα στον Βαγγέλη Παπάζογλου»

Συμμετέχουν: Μανώλης Πορφυράκης, Αλέκος Τσολάκης, Περικλής Βραχνός

21.45 - 22.45

Συναυλία: «Οι γυναίκες στο ρεμπέτικο» - Εύα Ξένου, Ανατολή Μαργιόλα, Μαρία Φασουλάκη

Συμμετέχουν: Γιάννης Κάτος (κοντραμπάσο), Θοδωρής Στούγιος (μπουζούκι), Γιώργος Φουντούκος (κιθάρα)

23.15 - 00.30

Συναυλία: «Οι πρωταγωνιστές της Θεσσαλονίκης» - Ελένη Τσαλιγοπούλου, Χρήστος Μητρέντζης, Μανόλης Πάππος, Γιώργος Χουλιάρας

Συμμετέχουν: Μίλτος Τσαλιγόπουλος (μπάσο), Κυριάκος Γκουβέντας (βιολί)

ΚΥΡΙΑΚΗ 11 ΜΑΪΟΥ

11.30 - 12.30

Ομιλία: Συγγενικά και πνευματικά δικαιώματα για μουσικούς

Ομιλητής: Βασίλης Γκίνος

12.45 - 13.45

Ομιλία: «Αριστερά και ρεμπέτικο, μια σύνθετη σχέση»

Ομιλητής: Κωστής Καρπόζηλος

15.00 - 16.00

Συναυλία: “Ανθολόγιο” - Τμήμα Λαϊκής Κιθάρας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Συμμετέχουν: Χίλμα Σόφτα, Παντελής Μπακόλας, Αχιλλέας Βλαβιανός, Κώστας Σαρρής, Γιώργος Ζιώγος, Αντώνης Αλβέρτης, Βάσω Κατώγιαννη, Ελένη Λεοντίδη

16.15 - 16.30

Τιμητική βράβευση Αγάθωνα Ιακωβίδη

Παρουσιάζει ο Στάθης Παχίδης

16.30 - 18.00

Συναυλία: “50 χρόνια Ρεμπέτικο” - Γιώργος Νταλάρας

Συμμετέχουν: Ηρακλής Βαβάτσικας (ακορντεόν), Γιώργος Μάτσικας (μπουζούκι), Παύλος Παφρανίδης (μπουζούκι), Λεωνίδας Κυρίδης (μπάσο)

Η Έκθεση Οργανοποιίας θα λειτουργεί στο ισόγειο και τον 1ο όροφο της Αποθήκης Δ, όλες τις ώρες λειτουργίας του ΦΛΚ 2025, με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

Παρασκευή 9 Μαΐου: 15.00-02.00

Σάββατο 10 Μαΐου: 10.30-01.30

Κυριακή 11 Μαΐου: 11.00-18.00

Διοργάνωση: Steady Roots

Οργάνωση Παραγωγής: Fishbowl Music Tank

Με την υποστήριξη του του Υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού και του Δήμου Θεσσαλονίκης.

Eπικοινωνία: info@fishbowl.gr

7 «Μου αρέσει»
2

Κάθε χρόνο περίμενα με αγωνία τις ημερομηνίες και το πρόγραμμα του Φεστιβάλ Λαϊκής Κιθάρας, και κάθε Μάη απολάμβανα τις ομιλίες, τις εκθέσεις, τις συναυλίες, μαζί με νέες γνωριμίες και ενδιαφέροντα πηγαδάκια. Φέτος λόγω συνθηκών ήταν πολύ δύσκολο να ανέβω Θεσσαλονίκη, αλλά δυστυχώς το πρόγραμμα του φεστιβάλ με έβγαλε από το δίλημμα. Και λυπάμαι που το λέω αυτό, γιατί εκτιμώ την προσπάθεια των διοργανωτών και των συμμετεχόντων, και χαίρομαι όταν γίνονται τέτοια σημαντικά γεγονότα γύρω από το ρεμπέτικο.

Οι περισσότερες εκδηλώσεις του φετεινού ΦΛΚ δεν αφορούν στοχευμένα την λαϊκή κιθάρα, ενώ κάποια ούτε καν το ρεμπέτικο/λαϊκό τραγούδι, με εξαίρεση τα θέματα οργανοποιίας (παρουσίαση βιβλίου, στρογγυλό τραπέζι, έκθεση οργάνων). Κάτι αντίστοιχο είχαμε δει και πέρυσι, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Είναι κρίμα, γιατί υπάρχουν πολλά να ειπωθούν σε σχέση με την λαϊκή κιθάρα, τόσο από τον ίδιο τον Δημήτρη Μυστακίδη που την ανέδειξε, όσο και από νέους παίχτες ή και από ερευνητές/ακαδημαϊκούς, πολλοί από τους οποίους ήταν μαθητές του ή σπουδαστές του (και οι υπόλοιποι είμαστε έμμεσα, θα έλεγα).

Θα ήθελα να σταθώ και σε κάποια συγκεκριμένα σημεία που με έβαλαν σε σκέψεις…

Πιστεύω ότι ο Κουνάδης θα διορθώσει τα λάθη του σχετικά με τα όργανα που ακούγονται στις ηχογραφήσεις, ιδιαίτερα για την κιθάρα που έλεγε ότι είναι μπουζούκι με μονές χορδές.

Επίσης θεωρώ προβληματική την παλινόρθωση του Νταλάρα και της Γλυκερίας που οι επανακτελέσεις τους (ή διασκευές) χρόνια ταλαιπωρούν τα αυτιά μας και μας απομακρύνουν από το ύφος των δημιουργών, με αποτέλεσμα ακόμα και σήμερα οι μισοί μπουζουξήδες να αναμασούν τις αλλοιωμένες εκδοχές.

Επίσης, διαβάζω ότι στην μόλις μια ώρα της παρουσίασης «Από την πράξη στη θεωρία», αντί να υπάρξει μια συγκεντρωτική αποτίμηση των όσων ειπώθηκαν από τους 8 εισηγητές/ριες του συνεδρίου, τελικά θα αναλυθεί μόνο η άποψη του διοργανωτή.

Τέλος, θεωρώ ότι μια ώρα δεν είναι αρκετός χρόνος για να παρουσιαστεί κάποιο ζήτημα, πόσο μάλλον για να αναλυθεί ή για να γίνει κάποια ανταλλαγή απόψεων με το κοινό. Για να αφήσει μια εκδήλωση ένα αποτύπωμα, δεν αρκεί να μένει στην επιφάνεια λόγω περιορισμένου χρόνου (και όχι λόγω περιεχομένου).

Ελπίζω του χρόνου το ΦΛΚ να έχει περισσότερα να προσφέρει στους λαϊκούς κιθαρίστες και να ανταμώσουμε ξανά στην αγαπημένη Θεσσαλονίκη. Το λέω με έγνοια και αγάπη, όσο κι αν ακούγεται σαν γκρίνια.

1 «Μου αρέσει»
3

Μα, καλά, είναι δυνατόν;

4

Χωρίς η πρόθεσή μου να είναι να υπερασπιστώ τον κο Νταλάρα ,και την κα Γλυκερία οφείλω να πω τα εξής.
Όταν μιλάμε για παλινόρθωση ,μιλάμε για ανθρώπους που δεν είναι πια στο προσκήνιο, και έχουν αποτραβηχτεί από τα τεκτενόμενα ,και δεν έχουν κάποια παραγωγή.Για κάποιους είναι όταν δεν έχουν πια τα φώτα της δημοσιότητας επάνω τους.Και στις δύο περιπτώσεις νομίζω δεν συμβαίνει αυτό.Ποτέ δεν έπαψαν οι συγκεκριμένοι καλλιτέχνες να μας απασχολούν με τις εργασίες τους.
θεωρώ ότι εδώ έχει αξία μόνο το υποκειμενικό κριτήριο, και όχι το αντικειμενικό. “Αυτό μου αρέσει ,αυτό δεν μου αρέσει”.
Ακόμα. Θεωρώ τις πρώτες εκτελέσεις αξεπέραστες,και ως προς το ύφος,αλλά και ως γενικότερο άκουσμα των τραγουδιών.Θεωρώ όμως και τραγικό , το “μην πειράξουμε εντελώς τα τραγούδια ,μην βάλουμε κάποια μουσική φράση δική μας, γιατί αυτά είναι ιερά και όσια, και δεν πρέπει να τα πειράζουμε”. Όλα έχουν ένα όριο. Κάποια στιγμή πρέπει και ο μουσικός που κάνει την επανεκτέλεση , να βάζει τον εαυτό του μέσα, αλλιώς δεν υπάρχει εξέλιξη.
Ακόμα. Μπορεί να μην πηγαίνω σε συναυλίες τους, δεν μπορώ όμως να μην αναγνωρίσω την όποια προσφορά τους. Παράδειγμα το τραγούδι του Μπαγιαντέρα για τον Άρη Βελουχιώτη , το είπε αρκετά χρόνια αργότερα σε πρώτη εκτέλεση ο Νταλάρας, και από αυτόν το μάθαμε.

5

Στις συνειδήσεις και τα αυτιά των ρεμπετόφιλων, δεν νομίζω ότι έχουν μεγάλη αξία αυτές οι επανεκτελέσεις/διασκευές. Εξάλλου υπήρχαν καλύτερες και πιο προσεκτικές επανεκτελέσεις από την περίοδο της αναβίωσης (πχ Ρεμπέτικο Συγκρότημα Θεσσαλονίκης, Παρέα του Τσιτσάνη, κλπ). Και σίγουρα δεν ευχαριστιέται κάποιος από εμάς να ακούσει μια κομπανία να αναμασάει επανεκτελέσεις αντί να έχει μελετήσει τις πρώτες εκτελέσεις των συνθετών.
Θα μπορούσα να επεκταθώ σε πολλά χαρακτηριστικά των επανεκτελέσεων που δεν είναι απλά θέμα γούστου αλλά επιλογών και αντίληψης. Όμως το πρόβλημα αυτή τη στιγμή, είναι ότι αντί να κουβεντιάζουμε για την λαϊκή κιθάρα που είναι ο τίτλος του φεστιβάλ, μιλάμε πάλι για άλλα ζητήματα.

6

Εντάξει λοιπόν, δε θα αποκαλύψω την περισπούδαστη αποψάρα μου για τον Νταλάρα και τη Γλυκερία, θα τις φυλάξω για σχετικότερη συζήτηση. Αλλά δεν κατάλαβα πώς φτάσαμε να τους συζητάμε: τι σχετικό με αυτούς συνέβη στο φεστιβάλ λαϊκής κιθάρας;

Edit: Σόρι για τη βιασύνη, μπροστά στα μάτια μου ήταν:

Οκέι, συμφωνώ κι εγώ ότι δε θα μου άρεσε, αν πήγαινα για τις λαϊκές κιθάρες, ν’ ακούσω αυτές τις συναυλίες σε χρόνο που θα μπορούσε να είναι αφιερωμένος σε κάτι πιο σχετικό και πιο σπάνιο. Αυτό ακριβώς είχα νιώσει σε άλλο φεστιβάλ λαϊκής κιθάρας, όταν είδα τη Μάρθα Φριντζήλα (που μ’ αρέσει κιόλας! - αλλά κάθε πράγμα στον καιρό του).

Από την άλλη, όταν μιλάμε γενικά για το ρεμπέτικο κι όχι ειδικά για την κιθάρα, μέρος της ιστορίας του είναι και το πού-πώς-από ποιους το ακούγαμε τον καιρό που οι ορίτζιναλ πρωταγωνιστές είχαν φύγει από το προσκήνιο ή κι απ’ τη ζωή.

Για να το θέσω λίγο προβοκατόρικα, τον Μυστακίδη γιατί τον ακούμε; Απλώς επειδή έχει μελετήσει πολύ τους παλιούς και τους ξεσηκώνει πιστά; Ή και σαν σημερινή μουσική προσωπικότητα, που διαιωνίζει ένα παλιό ρεπερτόριο ενώπιον σημερινών ακροατών;

4 «Μου αρέσει»
7

Εδώ Νικόλα μου, θα διαφωνήσω: Ναι, αλλιώς δεν υπάρχει εξέλιξη, αλλά για ποιου είδους εξέλιξη μιλάει η συγκεκριμένη αυτή φράση; Για την εξέλιξη της μουσικής γενικότερα, την οποία βεβαίως όλοι μας θέλουμε και σίγουρα υπάρχει και θα υπάρχει εσαεί, ή για την εξέλιξη κάποιας επανεκτέλεσης; Ε, αυτό το δεύτερο, δεν με πολυϊντριγκάρει… Οι επανεκτελέσεις, πάντα θα υπολείπονται της πρώτης εκτέλεσης.

8

Το έχω αναφέρει ξανά ότι θεωρώ οποιαδήποτε κίνηση προς στήριξη της μουσικής άξια και αποδεκτή.
Ούτε εγώ ακούω διασκευές, σπάνια και συνηθως από μουσικούς που μετά δυσκολίας ίσως τους βρω σε κάνα Facebook.
Από την άλλη όμως δεν μπορούμε να πούμε ότι Νταλάρας και Γλυκερία δεν είναι δύο πολύ μεγάλα ονόματα στην Ελληνική μουσική σκηνή. Επίσης έχουν μεγάλη απήχηση και σεβασμό από τους περισσότερους, οπότε η συμμετοχή τους μόνο τιμητική και κερδοφόρα θα είναι για το ρεμπέτικο.
Δεν στερούν σε κάποιον την πρώτη εκτέλεση, αντίθετα δίνουν την δυνατότητα σε πολλούς να έρθουν σε επαφή με το ρεμπέτικο και παράλληλα την ευκαιρία να το ψάξουν παραπάνω για να καταλήξουν στην αρχή…
Εγώ προσωπικά όταν είδα αυτά τα 2 ονόματα έβγαλα το καπέλο στον Μυστακίδη που πιθανότητα εκείνος μεσολάβησε για να τους κάνει να αποδεχθούν τέτοια πρόσκληση.
Η υψηλή αυστηρότητα και οι πολλοί κανόνες στην μουσική ειδικά στο ρεμπέτικο θεωρώ δεν έχουν καμία θέση, εδώ μιλάμε για τις πρώτες ηχογραφήσεις που είναι κειμήλια και ξεκινάνε με άλλο τέμπο και καταλήγουν άλλου, ας αφήσουμε την αυστηρότητα για την κλασική μουσική και το μπαλέτο και το ρεμπέτικο με το ζεϊμπέκικο να μείνουν ελεύθερα όπως γεννήθηκαν… Δεν είδα κανέναν η καμία να κοπάνησει τα κρασιά του για να παίξει Μπαχ η να χορέψει την λίμνη των κυκνων… αντίθετα είδα και έζησα πολλές φορές όμορφες κρασοκαταστάσεις να καταληγουν σε τρομερές μουσικές εμπειρίες ρεμπέτικου και χορούς που ζήλεψα και θαύμασα πολυ…Αυτό είναι της μουσικής μας, δείτε και στα live από το YouTube… Πόσο καθαρά μπορεί να παίξει ο Παούρης και πόσο “θολά” ο Τσολάκης… Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι αν όχι όλοι απολαμβάνουμε τον 2ο …
Όπως και να έχει συγχαρητήρια για την προσπάθεια και καλή επιτυχία στο φεστιβάλ.

4 «Μου αρέσει»
9

Αυτό, αν και γενικά θεωρείται ένα αστήριχτο στερεότυπο, εμένα προσωπικά μού έχει συμβεί. Σε εποχές όπου προσπαθούσα να την ψάξω λίγο με το ρεμπέτικο αλλά δεν ήξερα αρκετά ώστε να ρισκάρω να επενδύσω χαρτζηλίκι σε δίσκους που δεν ήξερα πώς θα μου βγουν, η χειρόγραφη κασέτα με το λάιβ του Νταλάρα που περιέχει το Πέντε χρόνια δικασμένος και το Χαϊδάρι ήταν μια κάποια λύσις.

Για τη Γλυκερία δεν έχω άποψη, ούτε ενημέρωση. Παιδιόθεν την ήξερα με το προσωνύμιο «το όνειδος των Σερρών», και μέχρι εκεί.

1 «Μου αρέσει»
10

Εεεεε;;;;;;;; Πρώτη φορά το ακούω.

11

Μακάρι τα τυχερά μέλη που θα μπορέσουν να παρευρεθούν να μας κάνουν ένα πλήρες ρεπορτάζ με ντοκουμέντα !

3 «Μου αρέσει»
12

Εντάξει ούτε και γω θεωρώ τον Νταλάρα κλπ το υπόδειγμα του ρεμπέτη μουσικού, αλλά είναι ένα όνομα με ιστορία στο χώρο, που αντικειμενικά θα τραβήξει επιπλέον προσοχή. Το πρώτο πολύ παλιό φεστιβάλ, στο Γενι Τζαμί ήταν το κάτι άλλο. Θυμάμαι ακόμα τους οργανοποιους σε μια παρεα να κουβεντιάζουν ολοι τοσο ενθερμα. Ηταν κατι το ενωτικο. Νομιζω κατα βαθος αυτο πρεπει να ειναι. Φυσικα τοτε ηταν και το πρωτο και υπηρχε μεγαλη καψα! Και στα επομενα περασα καλα. Φετος θα κανω σιγουρα μια βολτα να δω τα ωραια οργανα!

13

Εγω παντως κυριε Νικο μου καλε μου φιλε μου παλιε μου, που τοσο πολυ σε συμπαθαω (ειλικρινα), που καποτε ΑΡΡΩΣΤΑΙΝΑ με τις πρωτες εκτελεσεις, ηρθε μια στιγμη που μου εκατσε στο μυαλο, οταν ξερω πως ειναι η πρωτη εκτελεση, να δω μια αλλη πινελια. Δε λεω τωρα οτι ακους ενα κομματι επανεκτελεσμενο και ειναι καλυτερο απο το πρωτο. Αυτο και για μενα ειναι σπανιο. Αλλα υπαρχει περισσοτερη ιντριγκα και ενδιαφερον. Ισως φταει που εχω ακουσει καποια τραγουδια τουλαχιστον 1000 φορες. Ειναι εξελιξη με την εννοια της αλλης αποψης, οχι οτι ειναι εξελιξη αναγκαια στο καλυτερο. Αλλα πχ να, η ομορφη πειραιωτισσα μαρεσει με Μπιθικωτση Παπαδοπουλο πιο πολυ απο την παλια. Θαναστεναξουνε καρδιες, πιο πολυ με γκολε αποτι καζαντζιδη και αρκετα αλλα.
Καμια επανεκτελεση δεν εφτασε ποτε Γιοβαν Τσαους βεβαια :slight_smile:

1 «Μου αρέσει»
14

Αυτό το βρίσκω πιο ρεαλιστικό από το «αποκλείεται». Δεν είναι μαθηματικά αδύνατον ρε παιδί μου, μπορεί και να συμβεί!

Αλλά, συμφωνώντας (νομίζω) με τον Ανεστάκο, σκέφτομαι επίσης ότι αν ένα ορίτζιναλ του 1930 αποτυπώνει τη μουσική εμπειρία της εποχής του, μια επανεκτάλεση του 1990 π.χ. επιστρωματώνει και την περαιτέρω εμπειρία: εξήντα χρόνια μετά, όταν οι αντιλήψεις περί μουσικής αισθητικής είχαν μετακινηθεί προς το Χ ή το Ψ, αυτό το τραγούδι εξακολουθούσε να έχει απήχηση. Μπορεί να μη μας αρέσει, γούστα είναι αυτά, αλλά είναι μια ψηφίδα μουσικής ιστορίας.

1 «Μου αρέσει»
15

Λοιπόν γύρισα εχθές το βράδυ από το φεστιβάλ, και ας πω δυο πραγματάκια. Ήταν ένα ενδιαφέρον εν γένει τριήμερο ,με αρκετές “δυνατές " στιγμές. Ξεκίνησε με την παρουσίαση του βιβλίου του φίλου μας Παναγιώτη Καγιάφα για την οικογένεια Παναγή την οποία λόγω ανωτέρας βίας δεν μπόρεσα να την ξαναπαρακολουθήσω. Μικρό το κακό ο Παναγιώτης είναι μέλος του φόρουμ , και όποιος θέλει κάτι να μάθει τον βρίσκει εύκολα.
Αμέσως μετά υπήρξε στρογγυλό τραπέζι οργανοποιίας ,με θέμα τους μύθους και αλήθειες στην παραδοσιακή οργανοποιία. Το κύριο θέμα -μεταξύ άλλων-,ήταν η νέα μέθοδος κατασκευής καπακιών με “ανάποδα νερά”, κόντρα στην παράδοση που θέλει τα νερά όχι κόντρα αλλά καθαρά και ισόβενα.
Μετά ο Δημήτρης (Μυστακίδης) ανέπτυξε ένα θέμα - για θεωρητικούς της μουσικής πιο πολύ θα έλεγα -, για την ορολογία και το σύνολο των κανόνων της αστικής λαϊκής μουσικής.
Το επόμενο θέμα ήταν αρκετά ενδιαφέρον, και ενώ ήταν να μιλήσει ο Γιώργος Κοντογιάννης , λόγω ανωτέρας βίας στην θέση του μίλησε ο γνωστός δημοσιογράφος Γιώργος Τσάμπρας με θέμα οι κομπανίες και ο ρόλος τους στην αναβίωση του ρεμπέτικου.
Αναφέρθηκε ότι η ονομασία της Ρεμπέτικης κομπανίας (Κοντογιάννης,Δημητριανάκης, κλπ) ήταν εντελώς τυχαία, αναφέρθηκε σε τραγούδια που δεν είχαν γίνει επιτυχίες στην πρώτη τους εκτέλεση, αλλά έκαναν μεγάλη επιτυχία στις επόμενες εκτελέσεις,π.χ. Φραγκοσυριανή ,(έκανε μεγάλη επιτυχία με την εκτέλεση Μπιθικώτση),Γυφτοπούλα στο Χαμάμ, που ήταν άγνωστο τραγούδι του Μπάτη, και το είχε εντάξει ο Μπάμπης Γκολές στο πρόγραμμά του αλλά γνωστό και επιτυχία έγινε με την Γλυκερία, για την συνάντηση που είχε με τον Απόστολο Καλδάρα , και όταν τόλμησε να του πει ότι η εκτέλεση του “Νύχτωσε χωρίς φεγγάρι”, για εκείνον η καλύτερη ήταν με την Χασκήλ, εκείνος τον κοίταξε αυστηρά και του είπε ότι “ένα τραγούδι αν δεν έχει επανεκτελέσεις δεν πρόκειται να μείνει στην ιστορία, και η κάθε επανεκτέλεση έχει την δική της αξία”, για τραγούδια που δεν τα άκουγε ο κόσμος λόγω της παλιάς ηχογράφησης με τα ενοχλητικά χρατς χρουτς της βελόνας , και που με νεώτερες πιο σύγχρονες ηχογραφήσεις έγιναν επιτυχίες και άλλα πολλά.
Τον Παναγιώτη Κουνάδη δεν τον άκουσα ,έμαθα ότι αναφέρθηκε στις διάφορες μορφές ορχήστρας που χρησιμοποίησαν οι συνθέτες του Ρεμπέτικου.
Ακόμη δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω την ομιλία του Στέφανου Λουκά για την αναβίωση του ρεμπέτικου και η συμβολή της στη γνωριμία λαού και νεολαίας, με μια ιστορική λαϊκή δημιουργία.
Εξαιρετικό ενδιαφέρον είχε η ομιλία του Βασίλη Γκίνου (σύμβουλος οργανισμού συλλογικής διαχείρισης συγγενικών δικαιωμάτων Απόλλων” .Αντί άλλων όποιος ενδιαφέρεται ας τον ακούσει εδώ:

Μεταξύ άλλων γίνεται εύκολα κατανοητό ,γιατί δεν έχουμε τόσες νέες δημιουργίες, αλλά έχουμε ένα σωρό από επανεκτελέσεις, μπριαμ τουρλού , ιμαμ μπαιλντί, ταούκ κιοτσούκ, κλπ
Μία ωραία ομιλία ήταν του ιστορικού Κωστή Καρπόζηλου για το θέμα “Ρεμπέτικο και αριστερά μια σύνθετη σχέση”.
Ειπώθηκε ότι η Αριστερά μέσα στον χρόνο διατύπωνε διαφορετικές και συχνά αντίθετες θέσεις γύρω από το ρεμπέτικο και εν γένει το λαϊκό τραγούδι. Παρουσίασε και ντοκουμέντα από δημοσιεύσεις της Αυγής και του Ριζοσπάστη. Ακόμη ειπώθηκε ότι ο παράνομος ραδιοφωνικός σταθμός "φωνή της αλήθειας " , που εξέπεμπε από το Βουκουρέστι στις μουσικές του εκπομπές δεν είχε κανένα ρεμπέτικο ή λαϊκό τραγούδι. Αποτελούταν κυρίως από κλασσική μουσική, σοβιετική σύγχρονη μουσική, κανένα δυτικότροπο (ροκ,σόουλ κλπ), εξαιρετικά λίγα συγκεκριμένα δημοτικά τραγούδια, και κάποια αντάρτικα.
Μία πολύ καλή ομιλία ήταν του Γιώργου Ευαγγέλου, του Λευτέρη Τσικουρίδη και της Αλεξάνδρας Καραμούτσιου . όπου έγινε προσπάθεια να αποκρυπτογραφηθεί η έκφραση στον εξωτισμό στην ελληνική δισκογραφία των 78 στροφών.
Για τις συναυλίες τώρα, δεν πολυπήγα -άλλωστε δεν ήταν ο κύριος σκοπός μου-, αλλά από κάτι λίγα που εισέπραξα η συναυλία της Γλυκερίας ως γλέντι πήγε πολύ καλά, (άλλωστε το γλέντι είναι το δυνατό χαρτί της Γλυκερίας) ,δεμένη ορχήστρα με τον Γιώργο Ρόκκα στο μπουζούκι ,και τον Ντάσο Κούρτι στο ακκορντεόν να τα χώνουν ,και στο τέλος η ανακοίνωση του Μυστακίδη ότι επικοινώνησε με την Γλυκερία , και της είπε ότι θα την ήθελε εκεί ,αλλά το Φ.Λ.Κ. γίνεται με πολύ λίγα χρήματα, και δεν μπορεί να την πληρώσει. Η Γλυκερία αμέσως ανέβηκε αφιλοκερδώς.
Πήρα μία γεύση από την δοκιμή ήχου της συναυλίας Τσαλιγοπούλου, Πάππος , Μητρέντζης, ΧουλιάραςΓκουβέντας κλπ θύμησες και αναπολήσεις μου ήρθα, ν της τότε εποχής..Θέμα οι πρωταγωνιστές της Θεσσαλονίκης.
Αξιόλογο το αφιέρωμα στον Βαγγέλη Παπάζογλου από τους Βραχνό ,Τσολάκη,Πορφυράκη.Με σεβασμό στον δημιουργό.
Ακόμη μία συναυλία “οι γυναίκες στο ρεμπέτικο” με την Ανατολή Μαργιόλα ,την Εύα Ξένου, και την Μαρία Φασουλάκη ήταν εξαιρετική.
Την συναυλία του Νταλάρα δεν την παρακολούθησα κι αυτήν παρά μόνο λίγο στην αρχή, αυτό όμως που εισέπραξα ήταν χαρά του Νταλάρα που βρισκόταν εκεί, σε τέτοιο ακροατήριο και περιβάλλον, Για την ορχήστρα τι να πω, καλοδουλεμένοι μουσικοί, με αξία.

Και του χρόνου με υγεία.

7 «Μου αρέσει»
16

Εδώ είναι ο σύνδεσμος για το βίντεο με το σεμινάριο “Μύθοι και αλήθειες στην οργανοποιΐα”.
Πηγή ο Δημήτρης Φωτόπουλος από το facebook.

5 «Μου αρέσει»