Το κωμικοτραγικό είναι ότι άπό αυτούς που κάνουν κριτική και χλευάζουν τον Νταλάρα σχεδόν οι μισοί γνώρισαν το ρεμπέτικο απ΄αυτόν και όλοκλήρωσαν με τον Κ. Φέρρη! Υπάρχει βέβαια και η ζήλεια (όσα δεν φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια) και η δημοσιότητα που δίνει ο “Αντινταλαρισμός”.
Το ψυχικό συναίσθημα που απολαμβάνομε ακούγοντας το “ρεμπέτικο” στο χώρο του (όπως, όπου και αν καθορίζεται σήμερα) δεν χαλιέται με το αφιέρωμα στο Μέγαρο. Μπορεί η πενηντάρα μεγαλοαστή να μην ταυτίζεται με τη μουσική και να πηγαίνει Μέγαρο γιατί εδώ και 25 χρόνια είναι ερωτευμένη με το Γιώργο αλλά μπορεί να καταλάβει ακούγοντας γιατί γούστο ίσως έχει και ψυχή ίσως έχει και τα προβλήματά της ανθρώπινα είναι.
Δεν βρίσκω επίσης καθόλου άσχημη την ιδέα να οργανωθεί κάτι παρόμοιο στον ίδιο χώρο μέσα από αυτό το Φόρουμ π.χ. με συμμετοχή 30/40 μουσικών σε μιά τεράστια ορχήστρα και με σκοπό φιλανθρωπικό, όπου η προσωπική προβολή θα περνά σε δεύτερη μοίρα…
Μέγα ψέμμα!
Αυτοί που γνώρισαν το ρεμπέτικο (και άλλες πλευρές της ελληνικής μουσικής) απ’ το George είναι αυτοί που τον στηρίζουν. Οι αντίθετοι (οι αντιΝταλαρικοί όπως τους ονομάζεις) είναι αυτοί που γνώρισαν τη λαϊκή μας μουσική είτε απ’ τους παλιούς (οι μεγαλύτεροι ηλικιακά) είτε απ’ τους μεγάλους λαϊκούς ερμηνευτές (Στέλιο, Γαβαλά, Μπιθικώτση, Πόλυ Πάνου κλπ.) είτε μέσω της “μόδας” των κομπανιών τη δεκαετία του ‘80 σε κουτούκια, ταβέρνες και στα πρώτα ρεμπετάδικα.
Οσο κι αν φαίνεται παράξενο, αυτοί που έχουν καλύτερη άποψη (εκτός βέβαια απ’ τους …80ρηδες) είναι αυτοί που ασχολήθηκαν με το ρεμπέτικο τα τελευταία χρόνια, αφού κόπασε και η “υστερία” του “Μινόρε της αυγής”.
Και υπάρχει εξήγηση: Οι τελευταίοι είχαν τη δυνατότητα να διαβάσουν αρκετά βιβλία, καλά ή άσχημα, πέρα απ’ τον τόμο του Πετρόπουλου πάνω στον οποίο βασίστηκε η γενιά Φέρρη (αν κι αυτός είναι λίγο παλιότερος). Και το σημαντικότερο, είχαν μια μεγάλη δυνατότητα δισκογραφικής πρόσβασης στα παλιά τραγούδια, πολύ μεγαλύτερη αυτής των προηγούμενων δεκαετιών.
Αυτοί οι νεότεροι, ναι, είναι οι πιο φανατικοί “αντιΝταλαρικοί”. Και καλά κάνουν…
ΑΝ
Αρη δεν ήμουν απόλυτος. Έγραψα “σχεδόν οι μισοί” όχι γιατί έχω στα χέρια μου αποτελέσματα δημοσκοπήσεων αλλά γιατί έχω στο μυαλό μου τριάντα γνωστούς με τις απόψεις τους. Δεν είμαι “Νταλαρικός” ούτε αντιΝταλαρικός, δεν έχω λόγους να ενταχτώ.
Προσωπικά την ελληνική μουσική
από παιδί την συνάντησα και λίγο πολύ την απόλαυσα σε πολλές απ΄ τις μορφές της. Δημοτικά (μου τραγουδούσε η μάννα μου), πανηγύρια, λαικές ορχήστρες πίσω από τη μάντρα του σπιτιού μου και ένα Τζούμποξ με ό,τι κυκλοφορούσε στη δισκογραφία (δεκαετία του ΄60). Παρόντες όλοι οι μεγάλοι που αναφέρεις κι άλλοι μικρότεροι αλλά κι ο Νταλάρας. Οι ίδιοι άνθρωποι που αγαπούσαν τον Στέλιο και τον Γρηγόρη αγάπησαν και τον Νταλάρα. Γιά λαό μιλάω δεν μιλάω γιά Κολωνάκι (με τη παλιά του σημασία).
Δεν γνώρισα την ελληνική λαική μουσική απ΄τον Γιωργάκη αλλά παρ΄όλα αυτά τον θεωρώ “μεγάλο”
της γενιάς του. Ακούω βέβαια και Τζιμάρα!
Και τα καλύτερα τα΄χω ζήσει μέσα σε σκυλάδικα!
Και φυσικά δεν νομίζω ότι είμαι ψεύτης επειδή γράφω τη γνώμη μου.
Παρακολουθώ εδώ και 2 χρόνια περίπου τις συζητήσεις στο forum και προσπαθώ να ενημερώνομε και η αλήθεια είναι ότι προσωπικά έμαθα πολλά για το ρεμπέτικο μέσα από τα διάφορα posting σας. Μπαίνω τώρα στο πειρασμό να γράψω τις σκέψεις μου με αφορμή την παράσταση του Νταλάρα που είναι αφιερωμένη στο Τσιτσάνη.
Μήπως είναι κακό να γίνει η παράσταση στο Μέγαρο μουσικής; Εγώ λεω αν είναι να γνωρίσει περισσότερος κόσμος το Ρεμπέτικο ας γίνει και στη Σκάλα του Μιλάνου. Η μουσική είναι μια παγκόσμια γλώσσα και αυτή καθ΄εαυτή δεν έχει να κάνει τίποτα με το χώρο που ακούγεται. Μακάρι να είχαμε και εμείς εδώ στη Κύπρο παραστάσεις με καλλιτέχνες (τραγουδιστές και μουσικους/οργανοπαίχτες) αυτού του επιπέδου που προσφέρει ο Νταλάρας. Και γιατί όχι ο Νταλάρας Κύριοι; Μήπως το ρεμπέτικο πρέπει να μείνει ένα μουσειακό μουσικό είδος και να το ακούμε μόνο από δίσκους 78 στροφών η από κακής ποιότητας CDs με παραπλανητικά κιόλας στοιχεία αναγραμμένα επάνω τους; Διότι εμείς οι πολλοί δυστυχώς δεν έχουμε τις συλλογές των αυθεντικών δίσκων που έχουν ορισμένοι αρθρογραφούντες στο forum. Μήπως είναι πιο κατάλληλος ο Ρακιντζής ο Μεγάλος, που αντιπροσώπευσε και τη μητέρα πατρίδα στη EUROVISION και μας έκανε όλους εθνικά υπερήφανους, η μήπως ο άλλος μεγάλος ο ΛΕ ΠΑ που όπου εμφανιστεί προκαλεί την Υστερία των FAN του; Κακά τα ψέματα. 2-3 μας μείνανε και ο μεγαλύτερος κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι ο Νταλάρας, γιατί και τα ακούσματα έχει και την τριβή με το είδος λόγω οικογενειακής παράδοσης και τη φωνή αλλά και τη μουσική παιδεία. Μήπως ήταν καλύτερα αυτά τα μικρά μαγαζιά με τις κάθε είδους ρεμπέτικες κομπανίες που πλην ορισμένων εξαιρέσεων δολοφονούσαν το ρεμπέτικο? Γράφετε πάλι ότι θα ήταν καλύτερα σε ένα μικρό μαγαζί. Ναι μεν αλλά. Οι 50 θαμώνες για παράδειγμα πρέπει να πληρώσουν για μια μεγάλη ομάδα μουσικών και στο τέλος ο λογαριασμός θα τους βγει πολύ ξινός. Όλα πρέπει να συνυπολογίζονται. Είναι εύκολο για εμάς να καθόμαστε πίσω από τον υπολογιστή και έτσι αβίαστα να λέμε κάτι και όποιον πάρει ο χάρος. Απ ότι αντιλαμβάνομαι υπάρχουν άτομα στο forum που ασχολούνται με δημοσιεύσεις σε περιοδικά η με πιο μεγάλες δουλειές όπως ο Κύριος Φέρρης τον οποίο εκτιμώ βαθύτατα, οι οποίοι ξέρουν τη σημαίνει να παράξεις έργο καλό και να το προσφέρεις σε προσιτές τιμές στον κοσμάκη γιατί στο τέλος τέλος το Ρεμπέτικο είναι για όλους εμάς που δεν γεννηθήκαμε σε οικογένειες εφοπλιστών, όχι πως έχω τίποτα με τους ανθρώπους. Ζητώ συγνώμη γιατί μακρηγόρησα.
Επειδή μάλλον είμαι βλάξ και δεν καταλαβαίνω, μπορείτε να μου πείτε τι σκατά έχει αυτός ο τραγουδιστής ο κόσμος φθάνει να τάσσεται υπέρ και κατά αυτού;
Δηλαδή, εντάξει, είναι ένας εξαιρετικός μπίζνεσμαν, πρόεδρος κερδοφόρας επιχείρησης και παρά το μπούκωμα (γέρασμα) της φωνής του, καταφέρνει και διατηρείται στην επικαιρότητα.
Εκτός από απλό μικρόφωνο, ο Νταλάρας είναι και κάτι άλλο και δεν το έχουμε πάρει είδηση;
Αυτή είναι η ερώτηση (παύλα) τοποθέτησή μου.
Χα. Μου άρεσε ο προηγούμενος ακροατής.
Δηλαδή μου άρεσε επειδή λέει πως ο Νταλάρας κατά βάθος είναι μαλάκας. Γιαυτό μ’ άρεσε. Τα υπόλοιπα που γράφετε δε με νοιάζουνε. Χέστηκα.
Μπορείτε να βρίζετε τον Νταλάλα;
Ωραία.
Δεν μπορείτε;
Κακώς!
Σας στένω και μερικά κείμενά μου που έγραψα με το πληκτρολόγιο του πισί-μου.
ΟΙ ΔΥΣΕΙΣ
ΤΑ ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗΣ
ΚΥΡΙΑΚΗ 19/10/2003
Μετά την άλωση της παρτίδας από την Κεκρόπορτα της Σούδας, τον εξευτελισμό της θρησκείας κάτω από τα πλουμιστά ράσα της Ορθοδοξίας και την αυτοκτονία της σοσιαλιστικής οικογένειας στα βράχια του Ζαλόγγου της Κερατέας η εθνική επέτειος της 28ης Οκτωβρίου μετατρέπεται σε θλιβερό μνημόσυνο για λίγους ανεγκέφαλους χούλιγκανς ελληναράδες.
Ζαλισμένη και λαβωμένη ανεπανόρθωτα η γενιά του 1-1-4, έχοντας χάσει από τα επιδέξια μανίκια της τους άσσους, γονατισμένη στα τέσσερα, δίνει τα ρέστα της στο τελευταίο της κόλπο “Ολυμπιάδα 2004”. Ο Θεός να βάλει τον Καρατζαφέρη του.
Οι εθνικόφρονες οικογένειες της Μηχανιώνας τάσσονται ανεπιφύλακτα στο πλευρό του Αρχιεπισκόπου με αφορμή την κρίση στους κόλπους στης Ορθοδοξίας και διεκδικούν ένα μικρό ποσοστό από τα θαυματουργά παγκάρια των Νέων Χωρών.
Κηδειόχαρτα, αντίστοιχα με αυτά στα κουτιά των τσιγάρων, θα υποχρεωθούν να κολλήσουν στα εισιτήρια των αγώνων της Ολυμπιάδας οι εργολάβοι του 2004. Οι Ολυμπιακοί Αγώνες βλάπτουν σοβαρά την οικονομία.
Ο Έλληνας νάνος μετά το επιτυχημένο Χάουφμαν σόου στις Βρυξέλλες μπροστά στον αμήχανο χάνο Τόνι Μπλερ με την νεοελληνική τραγωδία “Η δουλοπρέπεια του Κινέζου” αναζητεί τους υπόλοιπους έξι προκειμένου να πλαισιώσουν την εγγλέζα λούγγρα Χιονάτη για τις ανάγκες της πολιτιστικής ολυμπιάδας.
Να τελειώνει εδώ και τώρα αυτή η γελοία ιστορία με τα Μάρμαρα. Κάνα νοσοκομείο της προκοπής μπορείτε να φτιάξετε;
ΚΥΡΙΑΚΗ 12/10/2003
Μια δήλωση ψυχής έρχεται να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της καθημερινότητας: ο νέος και ωραίος γραμματέας του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Χρυσοχοϊδης παραδέχθηκε ότι η 17 Νοέμβρη μπορεί να έκανε μεγάλη ζημιά στο ελληνικό κράτος αλλά γι αυτόν προσωπικά ήταν ο πρώτος αριθμός του λαχείου, αφού τον κατοχύρωσε επαγγελματικά και εξαιτίας της έβγαλε μέχρι και νέα γκόμενα.
Μετά τη μεγάλη επιτυχία του εξολοθρευτή Σβαρτζενέγκερ, που εξελέγη πανηγυρικά κυβερνήτης της Καλιφόρνια, ΠΑΣΟΚ και Νέα Δημοκρατία έχουν ξεβρακωθεί σε έναν αγώνα ανωμάλου δρόμου, προκειμένου να εξασφαλίσουν την υποψηφιότητα του Έλληνα εξολοθρευτή Απόστολου Σουγκλάκου.
Υπουργείο κήπου με δυνατότητες αναβάθμισης και αξιοποίησης του πρώην Βασιλικού Κήπου θεσμοθετείται στη νέα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που θα προκύψει, πρώτα ο Αμερικανός, απ’ τις προσεχείς εχθρικές εκλογές. Η Μαρία Δαμανάκη είναι η επικρατέστερη για να αναλάβει το νέο νευραλγικό υπουργείο, εκτός κι αν κάνει την έκπληξη άλλη γλάστρα του Συνασπισμού.
Μετά τις τελευταίες κινητοποιήσεις των Σωμάτων Ασφαλείας ξεκαθαρίζει το τοπίο στον τομέα της κρατικής καταστολής. “ʼλλο μπάτσος, άλλο γουρούνι και άλλο δολοφόνος” δήλωσε ο υπουργός Φλωρίδης, όνομα και πράγμα. Μόνον η τελευταία κατηγορία θα πάρει το επίδομα ανθυγιεινής εργασίας διότι οι μπάτσοι και τα γουρούνια απολαμβάνουν το βούρκο τους.
Παρά το ανεκδιήγητο κλοτσοσκούφι η ελληνική εθνική ομάδα κατάφερε να προκριθεί, ανεβάζοντας επικίνδυνα το ανήθικο ηθικό των ανεγκέφαλων Ελληναράδων. Η πρόκριση μαζί με την 28η Οκτωβρίου, που έρχεται, αναμένεται να ανεβάσουν τα ποσοστά του Καρατζαφέρη.
ΚΥΡΙΑΚΗ 5/10/2003
Σε θαύμα της μεγαλότσεπης δικαιοσύνης οφείλεται το γεγονός της απόλυτης ταύτισης των αποφάσεων των δικαστηρίων με τις επιταγές της εργοδοσίας. Από χούντα και δώθε όλες οι απεργίες είναι παράνομες και καταχρηστικές.
Μαζεύτηκε ο Κίμωνας Κουλούρης και αποσύρθηκε στα έγκατα του υφυπουργείου του προκειμένου να κάνει πρόβες για τις εορταστικές του παραστάσεις στις αγορές των Χριστουγέννων. Θα παρουσιάσει τη σοσιαλιστική επιθεώρηση “ΕΑΜίτισα χαμούρα θα σου βάλω την κουλούρα”.
Παρά τη συνεχιζόμενη απεργία των καθηγητών πανεπιστημίων η καθηγήτρια Παναγιωταρέα κι ο πρύτανης Κακαουνάκης εργάζονται νυχθημερόν κάτω από αντίξοες συνθήκες για το καλό της μπατσοκρατορίας.
Μετά από επέμβαση του ΣΔΟΕ σε εκδοτικές και τηλεοπτικές επιχειρήσεις ξεκαθαρίστηκε επί τέλους το τί δουλειά κάνουν οι ρουφιάνοι αναλυτές: πρόκειται για αδίστακτους βγαζωλεφτάδες που κρύβονται πίσω από το δημοσιογραφικό λειτούργημα.
Εκμεταλλευόμενοι την απεργία των κτηνιάτρων οι εγκάθετοι χασάπηδες των λαών στο Stake Department συνεχίζουν να μας δουλεύουν. Οι υπερατλαντικοί μπριζολάνθρωποι βγάλανε ταξιμειωτική οδηγία: τέρμα οι εισαγωγές στα ρεμπέτικα.
Και λίγα λόγια για τον καιρό: Κοτοσουπόκαιρος. Κοτοσουπόκαιρος!
ΚΥΡΙΑΚΗ 21/9/2003
Νέο προεκλογικό σύνθημα του ΠΑνελλήνιου ΦΟρολογικού Κινήματος που σπάει κόκαλα μετά το πτυχεμένο “Τσοβόλα δώστα όλα” του αυμνήστου ιδρυτού, του Ανδρέα Παπανδρέου του επονομαζόμενου και Παπατζή. Το κεντρικό σύνθημα του ΠΑΦΟΚ του Σημίτη είναι το “Κουλούρη πούλα μούρη”.
“Μακάρι όλη η Ελλάδα να μου τον είχε τον καφέ δυόμισι ευρώ” δήλωσε όξω από καφετέρια της Θεσσαλίας ο κλόουν των λαϊκών αγορών Κίμωνας Κουσούρης. Με σοβαρά συμπτώματα μεγαλομανίας ο Βοναπάρτης του κινήματος νομίζει ότι η Ελλάδα είναι δικιά του και ότι του πουλάει τους καφέδες του ακριβά.
Ξεπεράσανε κατα πολύ τα όρια του γελοίου οι νέες προεκλογικές ρυθμίσεις για τα αυθαίρετα. Η κατά συρροήν προεκλογική νομιμοποίηση αυθαιρέτων από τα σεσημασμένα κομματόσκυλα διαμορφώνει εθιμικό δίκαιο: Όποιος ξαναβγάλει νόμιμη άδεια για να χτίσει θα είναι σα να υπογράφει υπεύθυνη δήλωση ότι είναι μαλάκας και κοροϊδάρα του κερατά.
Νίπτει τας χείρας του ο Σημίτης και μαζί μ’ αυτά μπορεί να ξεπλύνει και καμιά χήρα του προκατόχου του προέδρου για τη χάρη της Παναγίας της Ψηφομαζώχτρας. Δεν πολεοδομεί πλέον το κράτος που αποποιείται των ευθυνών του και πετάει το μπαλάκι στους μηχανικούς και τους αρχιτέκτονες.
Το ποδόσφαιρο και η ποιότητα των ομάδων κάθε κράτους είναι ο καθρέπτης της κοινωνίας του. Όπως λειτουργεί το ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου έτσι λειτουργούν αντίστοιχα το κράτος, η οικονομία και η οικογένεια. “Μαφία, διαπλοκή, ρεμούλα με φανατική λατρεία του χρήματος και του κέρδους” δήλωσε ο Εβραίος προπονητής του Παναθηναϊκού κάνοντας μια Σούμα των τελευταίων εξελίξεων.
Πάλι πιάσαμε κουβέντα για τον George.
Ξαναμαναξεκαθαρίζω κάτι: Μιλάμε για τις “ρεμπέτικες” συναυλίες στο Μέγαρο. Εκεί -κάποιοι- διαφωνούμε.
Για τον Νταλάρα σαν τραγουδιστή είναι αυτό που λέμε “περί ορέξεως σπανακόρυζο”. Σε όποιον αρέσει …αρέσει. Για το αν είναι ο καλύτερος σύγχρονος τραγουδιστής ρεμπέτικων, δεν ξέρω. Εχει (στο παρελθόν) στιγμές που είναι απίθανος (όταν π.χ. τραγουδούσε τον “Ζόρικο”).
Εκεί που πάλι έχω τις ενστάσεις μου είναι στην επιμονή κάποιων να τον αναγάγουν σε “κορυφή” και σε “μονοπώλιο”.
Και εκεί που έχει ο περισσότερος κόσμος τις ενστάσεις του είναι στο “συμμετέχει ο Γιώργος Νταλάρας”. Τι γίνεται ρε μάγκες; Υπάρχει κανένας όρος στο “συμβόλαιό του με το λαό” (ή την εταιρία) να τα πει ΟΛΑ;
Ξεθάβουν -μέσω της τηλεθέασης του Big Brother- το “Τι σου 'κανα και πίνεις” σε επανεκτέλεση απ’ τους “Απέναντι” …τσουπ δίπλα στην κοπελλίτσα ο George να το τραγουδήσει.
Υπάρχει επίσης και το θέμα της “μετριοφροσύνης” του. Είχα την τιμή πριν γρατσουνίσω σε ένα σπίτι δίπλα στο “τέρας” που λέγεται Σπόρος. Επαιζα ντρούγκου-ντρούγκου τα ακορντάκια μου, δεν πλακώθηκα να του παίξω τις “Πενιές Μπέμπη” ή τη “Χόρα του Τσιμπίδη”! Ακόμα κι αν ήμουν παιχταράς (που φυσικά δεν είμαι) θα το βούλωνα λόγω σεβασμού. Πώς λοιπόν εσύ ρε Γιώργαρε παίζεις τα σόλα σου, παρόντος του Αλ ντι Μέολα; Πώς βγαίνεις “μπροστά” να τραγουδήσεις αφήνοντας έναν Μοσχονά στις δεύτερες; Κάτι τέτοια δε μ’ αρέσουν.
Και να μην ξεχνάμε και τις μηνύσεις. Ο άνθρωπος έχει κάνει πλούσιους τους κάθε …Καπερνάρους. Και δε μιλάμε μόνο για τον Τζιμάκο. Ο Μανώλης κόντεψε ν’ αλλάξει πατρίδα!
Και κάτι τελευταίο.
Η φωνή του George σε γενικές γραμμές μου αρέσει κι εμένα. Οταν μάλιστα στο παρελθόν είχε το αληθινό χρώμα της και δεν μιμούνταν ισπανόφωνους, ιταλόφωνους κλπ. ήταν πολύ καλός. Στα δε “Ρεμπέτικα της Κατοχής” ήταν καταπληκτικός. Το αν σήμερα τραγουδάει ακόμα καλά είναι ένα θέμα που δε με απασχολεί. Απασχολεί όμως αυτόν. Αλλιώς προς τι αυτό το άγχος; Αν έβγαινε απλά να πει τα τραγούδια που γουστάρει χωρίς να το “παίξει κορυφή” θα είχε κανένα πρόβλημα; Θα έτρωγε καμιά κριτική; Βγαίνει η Γκρέυ (για παράδειγμα) και λέει πού και πού κανα τραγούδι. Καμιά σχέση με την τεράστια Γκρέυ του '50 και του '60. Βγήκε ποτέ να την κριτικάρει κανείς; Αλλά η γυναίκα βγαίνει απλά να τραγουδήσει και ΟΧΙ για να υποστηρίξει ότι είναι η μεγαλύτερη εν ενεργεία τραγουδίστρια της χώρας!
Στον κανόνα της ζωής που λέει ότι όσο γερνάς η φωνή σου φθείρεται υπήρχαν μόνο δυο εξαιρέσεις που όπως συνηθίζουμε να λέμε επιβεβαιώνουν τον κανόνα: Ο Στέλιος Καζαντζίδης και ο Κώστας Ρούκουνας. Ολοι οι άλλοι υποκλίθηκαν στο νόμο της Φύσης.
ΑΝ
Ο Νταλάρας είναι για το τραγούδι ότι ο Μουσολίνι για την πολιτική. Ουδείς αμφισβητεί το γεγονός πως ο Νταλάρας είναι τραγουδιστής. Ούτε λέμε για τον Μουσολίνι πως υπήρξε σοβαρός πολιτικός.
By ΑΝΤΙ-fan of ΝΤΑLARA:
oops! “Ούτε λέμε για τον Μουσολίνι πως ΔΕΝ υπήρξε σοβαρός πολιτικός.”
(Έβαλε ο διά-βο-λάκος, τα πουρά του πάλι)
Αρη, οποιαδήποτε δουλειά και νάκανε αυτός ο άνθρωπος, ΠΑΛΙ όλοι θα μιλάγανε γι αυτόν. Δηλαδή, τι να σου πω; Ακόμα και ΠΕΡΙΠΤΕΡΑΣ νάτανε, θα του έπαιρνε συνέντευξη ο Χατζηνικολάου. Καταλαβαίνεις;
Είναι super φιλόδοξος χαρακτήρας.
Είναι καμωμένος από υλικό πρωθυπουργού απλά είναι φελός και θα τον παίρναν γρήγορα χαμπάρι. Γιαυτό δεν κατέβηκε για πρόεδρος της δημοκρατίας. Οχι πως δεν το σκέφτηκε! Το είδε έτσι, το είδε αλλοιώς, το μέτρησε σε πόδια, το μέτρησε σε γιάρδες, το ζύγισε από εδώ, το ζύγισε από εκεί, μίλησε με παπάδες και εξομολογητές και… το αποφάσισε: Θα γενώ τραγουδισταράς, είπε.
Και το έκανε!
Και τώρα όλοι μιλάμε γι αυτόν!
Φοβερό δεν είναι;
Ο Τζιμάκος είναι ο Πανούσης?
Συμμετέχει και ο Πανούσης σ αυτό το φόρουμ?
Μιά λεξούλα μόνο, και δε θ’ ασχοληθώ καθόλου με τις… παράπλευρες απώλειες! Γιατί (από μουσική και μόνο άποψη) κατηγορείται ο Νταλάρας;
Είναι ΙΣΟΠΕΔΩΤΙΚΟΣ. Και οι ενορχηστρώσεις του, αδιάφορες και χωρίς ψυχή. Είτε τραγουδάει ρεμπέτικα, ή λαϊκά, λάτιν ή δημοτικά, Vangelis ή Κουγιουμτζής, Μάρκος ή Τσιτσάνης, Λούνα Ρόσσα ή Σαββόπουλο, όλα το ίδιο πράμα είναι… Τίποτ’ άλλο.
Γιατί, η ενορχήστρωση στα “50 ΧΡΟΝΙΑ ΡΕΜΠΕΤΙΚΟ” ήταν καλύτερη;
Όλα τα τραγούδια είτε σμυρναίικα, είτε πειραιώτικης σχολής, είτε…, είτε… ενορχηστρωμένα με τον ίδιο απολύτως τρόπο: με σαντουρομπούζουκα και δε συμμαζεύεται. Πλήρης ισοπέδωση.
Οχι, πολύ σωστή η παρέμβαση. Γιατί εκεί ακριβώς είναι και η δική μου ένσταση. Εκτός από ωραίο μαλί και μέτρια πιά (μπουκωμένη - ίσωμα) φωνή ΤΙ άλλο διαθέτει ο τραγουδιστής;
Από που κι ως που κάνει και ΕΝΟΡΧΗΣΤΡΩΣΕΙΣ; Θα τρελαθούμε εντελώς; Από λίγο μπουζουκάκι που παίζει το παιδί θα τον κάνουμε και Στρατηγό;
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και θα είναι ισοπεδωμένες όλες οι δουλειές του. Αφού ένα μοντελάκι ξέρει και πάει τέλειωσε. Απ’ την ώρα μάλιστα που την είδε και λίγο παραπάνω από απλό μικρόφωνο, έχασε και την πρόσβαση σε ανθρώπους της μουσικής που μπορεί και να τον βγάζανε ασπροπρόσωπο. Οχι για την “τέχνη”. Για τη μπίζνα ρε γαμώτο. Και την υστεροφημία που να πάρει.
Αλλά τι καθόμαστε και λέμε τώρα;
Μπορεί να συμφωνήσω σε πολλά σημεία me τις παρεμβάσεις σας (το έχω άλλωστε ήδη κάνει) αλλά όχι και με την άποψη της ολοκληρωτικής ισοπέδωσης μέσω της ενορχήστρωσης και του ύφους των εκτελέσεων (και των επανεκτελέσεων).
Υπάρχουν δισκάκια του George με καταπληκτικές ενορχηστρώσεις (όπως τα “Ρεμπέτικα της Κατοχής” που ανέφερα πιο πάνω), υπάρχουν και δισκάκια όπου τα ερωτικά του Τούντα ερμηνεύονται “ίσα κι όμοια” με τα βαριά Πειραιώτικα (όπως πολύ σωστά αναφέρει ο ΛΓ). Γι’ αυτό επιμένω ότι ο κύριος αυτός μπορεί να δώσει και σωστές δουλειές. Απλά δεν το κάνει. Αν ήταν ένας κακός τραγουδιστής, κακός παραγωγός, γενικά ένας άχρηστος, δεν θα ασχολιόμασταν τώρα μαζί του. Οπως δεν θυμάμαι να ασχοληθήκαμε ποτέ εδωμέσα με τους Μαζωνάκηδες, τους Τριαντάφυλλους, τους Τσαλίκηδες και τις άλλες …τραγουδιστικές δυνάμεις.
ΑΝ
Όπως έχω πει και παλαιότερα, έχει πει πολλά τραγούδια με πολύ όμορφο τρόπο.
Η ένστασή μου είναι πως ενίοτε χάνει το μέτρο - ενδεχομένως λόγω επιθυμίας να φαίνεται αυτός πάνω απ’ όλους και όλα - και επίσης καταλαμβάνεται από τη μανία να τραγουδήσει τα πάντα με, συχνά, κακά αποτελέσματα (αλήθεια πότε θα δοκιμάσει να εκτελέσει Monteverdi και Γρηγοριανό Μέλος κάνοντας στο τέλος της μουσικής φράσης και το συχνά εμφανιζόμενο “αγκομαχητό” του;).
Αν χρησιμοποιείς τη λέξη “ενίοτε”, τότε συμφωνούμε.
ΑΝ
Φυσικά Αρη τη χρησιμοποιώ. Και θα συμφωνήσω και με αυτό που είπες ότι δηλ. έχει ικανότητες. Όμως δεν τις εκμεταλλεύεται" με τον τρόπο που πρέπει (ίσως για τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω) και ομολογώ ότι είναι κρίμα γιατί αμαυρώνει την εικόνα του. Εξ άλλου, όπως πολύ σωστά επισήμανες, αν ήταν άχρηστος ουδείς θα ασχολιόταν μαζί του.
ΛΓ
Εχοντας δει, συνεργαστει και ερθει σε επαφη με πολλους και διαφορους τραγουδιστες και μουσικους, θελω να προσθεσω στην κουβεντα το εξης:
Κανενας απο αυτους δεν ειναι τυχαια αυτο που ειναι. Ο καθενας εχει κατι, που το εκμεταλευτηκε αναλογως και εφτασε εκει που εφτασε. Μιλαω για τραγουδιστες της γενιας του Νταλαρα, δηλαδη για Παριο, Αλεξιου, Μητσια, Γαλανη, Βισση κλπ.
Τωρα αν εμενα δεν μ αρεσει η Βισση, μαγκια μου. Ομως δεν μπορω να μην της αναγνωρισω καποια πραγματα. Το ιδιο ισχυει και για τον Νταλαρα. Σ αλλους αρεσει σ αλλους οχι. Δεν τον υπερασπιζομαι, αλλα λεω πως δεν πρεπει να ειμαστε ισοπεδωτικοι αλλα να βλεπουμε μπροστα μας.
Και συμφωνω με τον Αρη που λεει οτι κατι εχει και ασχολουμαστε με τον Νταλαρα, αλλιως θα τον ειχαμε καταταξει στη συνομοταξια Μαζωνακη, Τσαλικη κλπ.
Τωρα για τις ενορχηστρωσεις θα διαφωνησω με τον Κουρουνη, καθως γνωμη μου ειναι πως σ αυτο το θεμα ειναι που διαφερει απο αλλους, καθως και καλυτερους συνεργατες εχει(ενορχηστρωτες και μουσικους) και καλυτερη αποψη ο ιδιος (σε σχεση για παραδειγμα με τον καθενα που προσπαθει να το παιξει ρεμπετης, το 2004, μονο και μονο μιμουμενος τον τροπο που τραγουδουσε ο Βαμβακαρης η ο Παγιουμτζης η παιζοντας ξεκουρδιστα).
Σόρρυ για το ξεστράτισμα της κουβέντας, αλλά, ρε συ aris_k, τα e-mail σου τα κοιτάς ποτέ?