Το Σάββατο 12 Μαρτίου μαζί με τον Βασίλη Σκούτα και τον Δημήτρη Μυταράκη θα παρουσιάσουμε ένα πρόγραμμα βασισμένο σε λαικες κιθάρες στο Μεγαρο μουσικής στην θεσσαλονίκη. Μαζί μας θα τραγουδήσουν Ο Γιώργος Νταλάρας και η Μαρθα Φριτζήλα.
Να υποθέσω ότι Μεγαρο χωρίς Νταλαλα δεν γίνεται?
Χωρίς Μυστακίδη, πάντως, σίγουρα δεν γίνεται!
Απλα για να μη παρεξηγηθώ…να ολοκληρώσω την σκέψη μου λέγοντας ότι στο φτωχό μου το μυαλό προσπαθούσα να φανταστώ τι θα προσθέσει(ή αφαιρέσει-εξάλλου και η αφαίρεση μια πρόσθεση είναι) στο αρτιότατο φωνητικά και μουσικά σύνολο των Μυστακίδη-Σκουτα-Μυταρακη-Μαρθας η πενιά ή οι λαρυγγισμοί του Νταλαρα…
ειναι οντως αξιο αποριας πως προεκυψε ο νταλαρας.αν δεν ηταν αυτος ειχα ερθει σιγουρα,τωρα ετσι κι ετσι…
Παιδιά: Προτείνω, στο εξής τα προγράμματα στα Μέγαρα (Αθήνας και Θεσσαλονίκης) να τα διαμορφώνουμε εμείς. Τι λέτε;
Παιδιά είναι ευχάριστο που μουσικοί από τη σημερινή σκηνή του αυθεντικού ρεμπέτικου (Μυστακίδης, Σκούτας, Μυταράκης) θα έχουν την ευκαιρία να παρουσιάσουν όπως παίζουν εκείνοι το ρεμπέτικο. Όχι ότι έχουν ανάγκη αναγνώρισης από τον Νταλάρα, αλλά νομίζω πως είναι ΜΕΓΑΛΗ δικαίωση για αυτούς τους νέους μουσικούς που έχουν καταφέρει με τόσο κόπο να αποδίδουν συγκλονιστικά το ΥΦΟΣ και το ΠΑΙΞΙΜΟ μιας εποχής, να παρουσιάσουν (ελπίζω με το δικό τους τρόπο, κι ας είναι κι ο …της υπουργού μαζί) το ρεμπέτικο εκτός των μικρών μουσικών σκηνών ή μαγαζιών.
Θα πρότεινα η συναυλία να γίνει και Αθήνα.
του ρεμπέτικου δεν του ταιριάζουν τα μεγάλα μαγαζιά και οι κυριλέ αίθουσες, όπου αποκλείεται η συμμετοχή του κοινού. ας μην το κάνουμε πιο μουσειακό είδος από όσο ήδη είναι…
ο ταλάρας τώρα δικαιώνεται, να παίζει με τέτοιες μουσικάρες! να το βάλει και στο βιογραφικό του.
Επειδή διακρίνω μια εμπάθεια προς το Γιώργη (που έγινε και Κος Βουλευτού προσφάτως :092:), να μην ξεχνούμε ότι πρόκειται για έναν αρτιότατο μουσικό με άποψη και δεξιοτεχνία, μελετημένο μέχρι αηδίας αν μη τι άλλο. Ας διαχωρίσουμε την μουσική από την κοινωνική υπόσταση, όσο δύσκολο κι αν είναι. Πρόκειται για ένα άνθρωπο που, εξ όσων λέγονται, έκανε υπόδειξη - πρόταση στον Άκη Πάνου κι ο Πάνου την ασπάστηκε. Και ο Πάνου δεν ήταν ο πιο έυκολος άνθρωπος, πάλι εξ όσων λέγονται.
Κατά δεύτερον, βλέπω πως όλοι έχετε ενστάσεις περί του Γιώργη. Αλλά πιστεύω πως όλοι εκτιμούμε τον Δημήτρη αλλά και τους υπόλοιπους του σχήματος ως μουσικούς. Άρα, στα μάτια μου, παρουσιάζεται μια λογική ασυμφωνία. Και μόνο ο Δημήτρης, μια και είναι μέλος της παρέας μας, θα μπορούσε να την διαλευκάνει, λέγοντας μας, πάντα εφόσον ο ίδιος επιθυμεί, τους λόγους που οδήγησαν τον ίδιο να προβεί σε μια συνεργασία με τον Γιώργη. Πράγματι, δεν πιστεύω πως δεν θα ήταν αρκετή η τετράδα Μηταράκη - Μυστακίδη - Σκούτα - Φριντζήλα (αλφαβητικώς) αλλά νομίζω πως και οι τέσσερίς τους θα διέβλεψαν κάποιο όφελος (όχι απαραίτητα υλικό ή εξαργυρώσιμο) από αυτήν την συνεργασία, όπως νομίζω πως δεν είναι διατεθειμένοι να διαπραγματευτούν την αισθητική τους μέσα σε αυτήν την συνεργασία.
Ας μην συγχέουμε τις προτιμήσεις με την κρίση μας, που οφείλει να είναι το δέον αντικειμενική.
Τέλος, δεν πιστεύω πως υπάρχει ρεμπέτικο και ακολούθως, ρεμπέτικη σκηνή σήμερα, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό, παρά μόνο αξιόλογοι μουσικοί που επιλέγουν να το αναπαράγουν, συνειδητά και με συνέπεια και αξιοπρέπεια.
Παιδιά έκανα απλώς μια ανακοίνωση για μια συναυλία που πρόκειται να γίνει και θεωρώ ότι μπορεί να ενδιαφέρει κάποιους εδώ μέσα. Επειδή όπως φυσικά περίμενα το θέμα θα καταλήξει να είναι κριτική για τον νταλάρα οφείλω να πώ ότι Ο Νταλάρας δέχτηκε να έρθει μετά απο δική μου πρόσκληση και μάλιστα αφιλοκερδώς. Γεγονος φυσικά που με τιμάει ιδιαίτερα.
Τώρα για το που ταιριάζει να παίζεται το ρεμπέτικο και που όχι είναι ένα μεγάλο θέμα που αν θέλετε το συζητάμε σε άλλο τόπικ.
Από μένα καλή επιτυχία Δημήτρη!
Καλή επιτυχία σε όλους σας Δημήτρη…μακάρι να μπορέσετε να παίξετε και στην Αθήνα
για να σας απολαύσουμε και εμείς.
Καλή επιτυχία και από εμένα. Ο Γιώργος Νταλάρας απ’ όσο έχω διαπιστώσει από συνομιλίες με φίλους, προκαλεί ακραία συναισθήματα. Ή τον αγαπούν ή τον μισούν. Εγώ είμαι στη πρώτη κατηγορία. Τον θεωρώ την καλύτερη φωνή μετά τον Στέλιο Καζαντζίδη και στο ίδιο επίπεδο με τη Χαρούλα Αλεξίου που μου αρέσει ίσως λίγο περισσότερο. Είναι ο κύριος υπεύθυνος, που άρχισα να ενδιαφέρομαι για το ρεμπέτικο, όταν κυκλοφόρησε το LP του “50 χρόνια ρεμπέτικο”, κάπου την δεκαετία του ‘70 αν θυμάμαι καλά. Θεωρούσα τα τραγούδια που περιέχονται σ’ αυτό το άλμπουμ, κορυφαίες εκτελέσεις, μέχρι που άρχισαν να βγαίνουν οι πρώτες εκτελέσεις, δειλά δειλά στο internet και τις άκουσα από το sealabs κάπου το 2004. Τώρα βέβαια προτιμώ τις πρώτες εκτελέσεις, αλλά η γνώμη μου για το Γιώργο Νταλάρα, δεν άλλαξε και μου αρέσει στα δικά του τραγούδια (ιδιαίτερα στα “μεθυσμένα”). Είμαι περίεργος αν θα πετύχει το δέσιμο, με το παραπάνω σχήμα. Αν θα πλουτίσει, όπως πιστεύω, με τη συμμετοχή του ή θα είναι μείον για το τελικό αποτέλεσμα. Και πάλι εύχομαι καλή επιτυχία και να ακούσουμε ένα όμορφο αποτέλεσμα (ελπίζω να βγουν μερικά δείγματα στο youtube, γιατί μέγαρο δε το βλέπω να πηγαίνω).
Πράγματι, είναι σημαντικό Δημήτρη, η συναυλία να γίνει και εδώ, στην Αθήνα. Είμαι σίγουρος ότι θα είναι πολύ ενδιαφέρουσα. Καλή επιτυχία και από μένα !!!
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, 12 Μαρτίου 2011, ώρα έναρξης 9.30 μμ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΥΣΤΑΚΙΔΗΣ
Η τέχνη της κιθάρας στα χρόνια του ρεμπέτικου
Με τους ΓΙΩΡΓΟ ΝΤΑΛΑΡΑ & ΜΑΡΘΑ ΦΡΙΤΖΗΛΑ
Συμμετέχει ο Χρήστος Μαστέλος
Η κιθάρα, παρούσα σε κάθε τύπο ορχήστρας από τις αρχές του εικοστού αιώνα έως σήμερα, είναι φορέας μιας σύνθετης μουσικής γλώσσας, που γνωρίζει πολλά στάδια εξέλιξης.
Ανθολογώντας ένα ρεπερτόριο μισού αιώνα, ο κιθαρίστας Δημήτρης Μυστακίδης φέρνει στις 12/3 στη σκηνή του Μεγάρου Μουσικής τα πολλά πρόσωπα της λαϊκής κιθάρας, όπως αυτά διαμορφώθηκαν στα χρόνια του ρεμπέτικου. Δεν πρόκειται για μια ακόμα αναπαραγωγή, αλλά για μια νέα απόδοση επιλεγμένων τραγουδιών, που αναδεικνύουν τις τεχνικές και εκφραστικές δυνατότητες του οργάνου.
Τον Δημήτρη Μυστακίδη συνοδεύουν στις κιθάρες και το τραγούδι ο Βασίλης Σκούτας και ο Δημήτρης Μυταράκης.
Τραγουδά επίσης η Μάρθα Φριτζήλα κι ο Χρήστος Μαστέλος ενώ ο Γιώργος Νταλάρας ανταποκρινόμενος με ενθουσιασμό στην πρόταση του Δημήτρη Μυστακίδη να παίξουν και να τραγουδήσουν μαζί, συμπράττει συμβολικά ενισχύοντας την προσπάθεια του Δημήτρη για την αναβάθμιση της τέχνης της λαϊκής κιθάρας.
Μακαρι να σας δουμε και εδω κατω στην Αθηνα…
Ακουγεται εξαιρετικο και θελω πολυ να σας ακουσω και ειδικα σ’ενα χωρο σαν
το μεγαρο μουσικης…
Ευκαιρία για ένα “Τεχνικό” τριήμερο στη αγαπημένη Σαλόνικα
παιδια και μονο λογω Νταλαρα ο πολυς κοσμος θα γνωρισει καποιους πολυ σπουδαιους δικους μας μουσικους. ειτε στο Μεγαρο, ειτε απο την Τι-Βι που σιγουρα θα προβαλλει κατι εστω και αποσπασματικα, η ακομα και στο YouTube. ας βλεπουμε τα πραματα απο τη θετικη σκοπια.
και εχει δικιο ο Μητσος, ας μη γινει πεδιο νταλαρο-αντιπαραθεσης το θεμα εδω.
Αξίζει η προσπάθεια τέτοιων συναυλιών. Ο Νταλάρας, όπως και κάθε καλλιτέχνης έχει αυτούς που τον ακούν και αυτούς που δεν τον ακούν, μιλάμε όμως για μία συλλογική προσπάθεια για την ανάδειξη ενός θέματος (λαική κιθάρα) στην οποία συμμετέχει.
Τώρα το αν το ρεμπέτικο είναι για το Μέγαρο, ναι ίσως να μην είναι ο κατεξοχήν χώρος του, λόγω ατμόσφαιρας και άλλων χωροταξικών στοιχείων- ή και ταξικών. Είναι πού έχει συνηθίσει να παίζεται το κάθε είδος της μουσικής. Αλλά είναι χώρος που μπορεί κάποιος να το παρουσιάσει, ως συναυλία. (Το εισιτήριο είναι ένα πρόσθετο ζήτημα βέβαια που καθορίζει τη συμμετοχή του κόσμου στις εκδηλώσεις των Μεγάρων. Αλλά πάμε σε άλλη συζήτηση έτσι, περί καθεστώτος ιδιοκτησίας και λειτουργίας των χώρων πολιτισμού, πολλές φορές ωστόσο έχει υπάρξει ελεύθερη είσοδος). Μουσικός χώρος είναι πάντως, δεν είναι κάτι εντελώς ξένο για την περίσταση. Μια στο τόσο, δε νομίζω ότι θα αλλάξει το λαικό χαρακτήρα αυτής της μουσικής (του ρεμπέτικου). Και ο Στέλιος Βαμβακάρης με το Νταλάρα είχαν κάνει σειρά συναυλιών, μια εκ των οποίων στο θέατρο Απόλλων στη Σύρο, όπου φιγούραραν στο ταβάνι ο Βέρντι και ο Μότσαρντ ενώ από κάτω ακουγόταν Μάρκος. Ταιριαστό; εκ πρώτης όψεως σίγουρα όχι, ήταν ευκαιρία όμως να έρθει κόσμος που παρακολουθεί έτσι κι αλλιώς τα μουσικά δρώμενα, και να ακούσει κάτι διαφορετικό, τη λαική μας παράδοση.
Καλή επιτυχία στους συντελεστές
Η αφίσα της συναυλίας.