Εδώ που τα λέμε, το ίδιο το τάστο ως εφευρεση από πότε υπάρχει; Σε ποια όργανα πρωτοχρησιμοποιήθηκε πριν επεκταθεί και στα υπόλοιπα;
Η προσωπική μου συμβολή σ’ αυτό το ερώτημα περιορίζεται στο εξής: έχω δει κάποια παλιά ταμπουροειδή με κάτι σαν ενδιάμεσο μεταξύ μπερντέ και τάστου. Σαν μπερντές από μεταλλικό σύρμα, τυλιχτός όπως οι εντέρινοι/νάιλον μπερντέδες, αλλά μάλλον απρόσφορος για μετακίνηση, αφού θα ξύνει το μπράτσο, άρα πρακτικά σταθερός.
Και ακόμη, μην ταυτίζουμε το τάστο με την ευρωπαϊκή (συγκερασμένη) κλίμακα και τον μπερντέ με τις ασυγκέραστες. Υπάρχουν και ευρωπαϊκά όργανα με μπερντέδες (βιόλες ντα γκάμπα κ.ά.) και ανατολίτικα με τάστα σε ασυγκεραστες θέσεις (π.χ. ταμπουράδες Γιοβάν Τσαούς).
Ως προς ένα προηγούμενο σημείο της συζήτησης:
Τα πάρα πολύ μακριά και λεπτά μπράτσα είναι παλιά και διαδεδομένη παράδοση στα ταμπουροειδή ανά τον κόσμο. Δεν πρωτοεμφανίζονται στο ελληνικό μπουζούκι. Όσο για τα προβλήματα, που καλείται να τα λύσει ο μουσικός αντί να τα βρει λυμένα, για ρώτα κανέναν που να παίζει τον βασιλιά των οργάνων, το βιολί, να σου πει με τι θεριά παλεύει κάθε μέρα!