Ένα άρθρο από την [b][u] “Καθημερινή”[/b][/u] για το τραγούδι στη σύγχρονη εποχή.
“Οι δίαυλοι μέσα από τους οποίους το τραγούδι παραγόταν και γινόταν γνωστό, οι δισκογραφικές, το ραδιόφωνο και η τηλεόραση, είναι σήμερα ελεγχόμενοι περισσότερο από ποτέ.
Οι εταιρείες φθίνουν η μια μετά την άλλη, αλλάζοντας χέρια και κατεύθυνση. Στην ουσία οι περισσότερες απʼ αυτές έχουν μετατραπεί σε γραφεία αναζήτησης συμφωνιών για premium ή διοργάνωσης live. Κι αν παρεκκλίνουν κατά πολύ από τις προσταγές, ο κλοιός στενεύει και ζητούνται έκτακτα μέτρα. Μειώσεις προσωπικού, εξόδων, παραγωγής.
Το ελληνικό τραγούδι βρίσκεται υπό επιτήρηση.
Τη φετινή χρόνια, όμως, η ελληνική δισκογραφία χαροπαλεύει.
…Στο μεταξύ άλλαξαν και τα κέντρα εξουσίας.
Εφημερίδες και δωρεάν cd …
Τα δωρεάν cd φτάνουν παντού από τις εταιρείες που έχουν επιδοθεί σε κυνήγι κι αυτό δεν δημιουργεί μόνο υποστηρικτές, αλλά και πολέμιους.
Η αλήθεια είναι πως καλλιτέχνες με μικρές πωλήσεις ξαναβλέπουν μέσω των εφημερίδων τα απαγορευτικά για την εποχή μας νούμερα των 150.000 ή 200.000 αντιτύπων.
Με αυτόν τον τρόπο κινείται και ένα ξεχασμένο καλό ρεπερτόριο και ανακυκλώνεται στο νέο σε ηλικία κοινό.
Από την άλλη όμως, πολλοί μιλούν για την απαξίωση του δίσκου.
«Ο κόσμος δεν σέβεται ό,τι του δίνεται δωρεάν και η δισκογραφία δεν επενδύει με αυτόν τον τρόπο σε καινούργια πρόσωπα και ρεύματα».
Το τραγούδι δεν θα σταματήσει ας μη γελιόμαστε.
Ο κόσμος θα το ακούει από μια άλλη μορφή λένε όσοι είναι στα πράγματα. «Μουσική ποτέ δεν θα σταματήσει να παράγεται, ούτε οι συνθέτες και στιχουργοί θα σταματήσουν να δημιουργούν. Θα βγαίνουν όμως τραγούδια που εξυπηρετούν»…
Τώρα πια η εξουσία έχει περάσει στους ραδιοφωνικούς σταθμούς….ο δίσκος δεν φτιάχνεται για να πουλήσει αλλά για να αποδείξει την ύπαρξη του καλλιτέχνη στο χώρο» λέει ο Πέτρος Δραγουμάνος, δημιουργός του πληρέστερου καταλόγου της ελληνικής δισκογραφίας από το 1950 ώς σήμερα, σε βιβλίο και σε dvd…
Τι θα δούμε σύντομα να συμβαίνει;
Θα προκύπτουν τραγούδια -όχι άλμπουμ- που θα διανέμονται δωρεάν σε ψηφιακή μορφή μέσα από το Ιντερνετ.
Θα τα στέλνουν στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ελπίζοντας στην επιτυχία». Αυτό είναι το ζητούμενο όλων. Τώρα πια αν δεν προηγηθεί επιτυχία στο ραδιόφωνο δύσκολα εκδίδει κάποιος ολόκληρο δίσκο κι ας έχει πέσει το κόστος παραγωγής.
«Στην ουσία επιστρέφουμε στο μοντέλο της δεκαετίας του ʼ60 όπου ένα τραγούδι πρώτα γινόταν επιτυχία και μετά έμπαινε στον δίσκο βινυλίου».Η αγωνία να σταθεί το προϊόν στο ραδιόφωνο δημιουργεί ένα νέο καθεστώς.
Τώρα πια η εξουσία δεν είναι οι εταιρείες δίσκων, αλλά ο σταθμός, ραδιοφωνικός ή τηλεοπτικός.
Έτσι και τα περισσότερα τραγούδια φτιάχνονται για να αντέχουν στους χρόνους του, τους όρους του και τη φυσιογνωμία του. «Οι καλλιτέχνες και τα συγκροτήματα που κινούνται με τον κλασικό τρόπο σκέψης, δεν προσδοκούν σε πωλήσεις αλλά σε κατάθεση του κόπου τους. Αυτοί δεν θα ακουστούν ποτέ στα ερτζιανά. Κι αυτοί είναι ένας στους δέκα».
Το δεύτερο μοντέλο είναι η τηλεόραση. Εκεί είναι επίσης δεδομένα τα πρότυπα, με την αναπαραγωγή κυρίως του ποπ μοντέλου και αντίληψης που βρίσκει πρόσφορο έδαφος κυρίως στο νεανικό ακροατήριο. Υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος που ζει από το αλισβερίσι με τα τάλεντ σόου που στηρίζουν εδώ και οκτώ χρόνια ως δεύτερα ονόματα, προγράμματα μαγαζιών. Σιγά σιγά όμως φαίνεται πως πέφτουν και οι αντιστάσεις πολλών εκπροσώπων της έντεχνης πλευράς. Μαζί με τα κέντρα εξουσίας άλλαξε και ο προσανατολισμός των εταιρειών. Τα μειωμένα έσοδα τις οδήγησαν σε άλλο στόχο είσπραξης από άλλες μορφές της μουσικής. Η διοργάνωση συναυλιών είναι μια απʼ αυτές, η συναλλαγή με τις εφημερίδες, το μάνατζμεντ των καλλιτεχνών με τα ανάλογα ποσοστά από τον καλλιτέχνη.
…Ένα άλλο πεδίο στο οποίο προσπαθούν να κινηθούν πολλές δισκογραφικές εταιρείες είναι τα ίδια τα ραδιόφωνα. «Εφόσον τις εκδόσεις τις ανέλαβαν οι καλλιτέχνες όπως και τη διαφήμισή τους, βρήκαν την ενδιάμεση κατάσταση που θα δράσουν οι ίδιες.
Τα δικά τους ραδιόφωνα.
Η Ηeaven για παράδειγμα έχει για στήριξη το ραδιόφωνο του Αντέννα και τον Ρυθμό, οι εταιρείες του Κ. Γιαννίκου τα ραδιόφωνα: Δίφωνο, Όασις, Fresh…”
Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα για το λαϊκό τραγούδι;
Για εμπορικούς λόγους οι εφημερίδες θα συνεχίσουν να προσφέρουν cd μαζί και βιογραφίες λαϊκών δημιουργών φέρνοντας έτσι σε επαφή ένα μέρος του κοινού με το είδος και παράλληλα βοηθώντας στην ανάσυρση των σχετικών βιβλίων από τη λήθη και στην οικονομική στήριξή τους.
Το θέμα είναι αν αυτή η κίνηση είναι αποτελεσματική για την ουσιαστική επαφή του κοινού αυτού,(ειδικά αν είναι αμύητο, αν έχει άλλα ακούσματα), με το συγκεκριμένο είδος.
Και η διαπίστωση πως στη νέα εποχή που χαράσσεται, οι δίαυλοι αυτοί (ραδιόφωνο, τηλεόραση) θα είναι οι ήδη γνωστοί και πολύ - πολύ συγκεκριμένοι για το λαϊκό τραγούδι…