Δημήτρη, αναφέρει ο Κουνάδης στο άρθρο του (βλ. link παραπάνω) πως ξεκίνημα του «αρχοντορεμπέτικου» θεωρείται η επιθεώρηση «Aνθρωποι, άνθρωποι», που ανέβηκε στις 22 Mαΐου του 1948 στο θέατρο «Mετροπόλιταν». Στο τέλος της παράστασης αυτής, σε μουσική Μ. Σουγιούλ και στίχους Γιαννακόπουλου-Σακελλάριου ακούγεται το περίφημο “Τραμ το τελευταίο” που φέρεται ως το εναρκτήριο τραγούδι του αρχοντορεμπέτικου στυλ
Όλα θέμα ορισμού είναι. Αρκεί αυτός να πείσει.
Νομίζω ότι το ξεκίνημα του “αρχοντορεμπέτικου” (βάζω εισαγωγικά γιατί θεωρώ την ονομασία πέρα για πέρα ατυχή) ή τουλάχιστον η αφορμή για το είδος ήταν οι “ευρωπαϊκοί” πειραματισμοί του Χιώτη. “Εσύ 'σαι η αιτία που υποφέρω” κλπ.
Ακριβώς επειδή η ονομασία είναι ατυχέστατη, τόσο για τα κομμάτια του Χιώτη, του Σουγιούλ κ ά. όσο και για τις προπολεμικές ετικέτες, νομίζω ότι αναλισκόμαστε υπερβολικά σε αυτή την ανούσια συζήτηση.