Έχω καιρό να γράψω στο φόρουμ κάτι, αλλά φαντάζομαι δεν πειράζει. 
Θα ήθελα, από καθαρό ενδιαφέρον, όπως και για ιδέες, να μου πείτε τι μελετάει ο καθένας τώρα?
Γιατί π.χ. πολλές φορές δε σκαλώνουμε με μια λεπτομέρεια σε έναν μουσικό και προσπαθούμε να τη μάθουμε?
Οπότε, τι μελετάτε, τι ακούτε, τι προτείνετε.
Όπως θέλει ο καθένας, αλλά θα ήταν ωραίο να πείτε εκτελεστή/ες, και τι ακριβώς στον καθένα.
Παρακαλώ απαντήστε και ίσως δούμε ένα γιγάντιο καμβά με λεπτομέρειες για εξάσκηση που δε βρίσκεις στα ωδεία.
Εγώ μελετάω την πένα του Περιστέρη. Έχω ακούσει κάτι εργατοώρες Περιστέρη. Κατέληξα ότι είναι από τους πλέον δύσκολους. Πιο δύσκολος από Χιώτη για μένα π.χ.
Μελετάω πως μπορεί να φτερουγίζει την πενιά του και κείνες τις τρελές τρίλιες. Στο που να βρω γυναίκα να σου μοιάζει, κάνει μια αλληλουχία θέσεων με την πένα, που απλά με έστειλε.
Τέρμα άναρχο παίξιμο, ιδιοφυώς μαζεμένο.
Εσείς?
Μελετάμε το Νίκο Βραχνά, να τον τσεκάρεις!
(Έστω και μετά από 3 χρόνια, ποτέ δεν είναι αργά 
)
Βεβαια…Ελ Μουστατσιο.
Φινος παικτης, γνησιος σε ηχο και χρωμα και φωνη.
Μαγκικο παιξιμο λιαν δεξιοτεχνικο, ως προς την αυθορμητη πλην γνησιαν, ρυθμικοτητα του.
Γκρουβατος που λεμε 
Εξαιγετικ
Εγώ μελετάω μπατη για να μάθω κι άλλα τραγούδια του όπως το μπαρμπερακι η τον φασουλα
Kαι ο Βραχνάς πάντως αυτά τα τραγούδια παίζει (τα συγκεκριμένα όχι) απλά με διαφορετικό τρόπο.
Same job different company, που έλεγε και η προγιαγιά μου
Έχω πιάσει εδώ και κάποιο καιρό την μελέτη της οθωμανικής θεωρίας και των μακάμ. Δυστυχώς κάνοντας μεγάλα διαλείμματα από τη μελέτη λόγω δουλειάς κατά καιρούς.
Είναι σχεδόν άλλος κόσμος, είναι αχανής κόσμος, αλλά είναι όλα τόσο κοντά με το ρεμπέτικο που είναι σχεδόν συγκινητικό. Αν και δε φαίνεται στην αρχή.
Οι έρευνες/βιβλία όλων των σχετικών δασκάλων (Ε.Βουλγαρη, Ν.Ανδρικου κτλ) βοηθάνε πάρα πολύ να καταλάβεις την σχέση με το ρεμπέτικο.
Κατά τη γνώμη μου είναι γενικότερα δεξιοτεχνικό, όχι μόνο ως προς ετούτο ή εκείνο συγκεκριμένα.
Είναι όμως ένα σπάνιο είδος σεμνής δεξιοτεχνίας. Δεν ακούς τίποτε εντυπωιακό, του τύπου γρήγορα περάσματα ακριβείας ή κάτι τέτοιο. Ακούς απλώς ωραία, στρωτή μουσική, και αυτό το καραμπινάτο χρώμα. Αν όμως πει κανείς «τι πα’ να πει χρώμα; δηλαδή πώς ακριβώς το κάνει για να βγει αυτό το χρώμα;», και αρχίσει να ακούει αναλυτικότερα, αρχίζει ν’ ανακαλύπτει διάφορες κρυφές λεπτομέρειες που αυτές δίνουν το ύφος, και που όντως απαιτούν δεξιοτεχνία για να εκτελεστούν. Τις έχει βάλει όμως έτσι ο μάστορας ώστε να υπηρετούν το συνολικό αποτέλεσμα και όχι να κλέβουν την παράσταση.
Το παίξιμό του μου δίνει την εντύπωση ότι στα βάθη της ψυχής του ήθελε ν’ ακούσουμε το κομμάτι, σε αντίθεση με το είδος των πιο επιδεικτικών δεξιοτεχνών που, στο βάθος της ψυχής τους κι αυτοί, θέλουν να ακούσουμε τους ίδιους.
Οι συνθήκες δεν επιτρέπουν να μελετήσω τίποτε, πέρα από θεωρία επί χάρτου. Και δεν προβλέπεται ν’ αλλάξουν σύντομα. Δεν παραπονούμαι όμως, δεν είναι προτεραιότητες που να μου τις επέβαλε κανείς παρά τη θέλησή μου.
Τα κιθαριστικα απαντα του Περιστερη!
Εγώ αυτόν τον καιρό, μελετάω πιο μοντέρνα πράγματα…
Στο μπουζούκι έναν κύριο που λέγεται Νώε Ζαφειρίδης… κάπου μπορεί να τον έχουν πάρει τα αυτιά σας, χαχαχαχα!
πολύ ωραίες θέσεις και ωραία τοποθέτηση στα δάχτυλα για πιο λαϊκά παιξίματα.
Στην κιθάρα, επίσης είναι πολύ δυνατός
πςς… ο Νωε ηταν ο πρωτος λαικος κιθαριστας που ειδα λαιβ και επαιζε τοσο ωραια που αρχισα να ασχολουμαι με το ειδος. Επισης, ενα βραδυ επαιζε μπουζουκι στο Χολαργο,αν θυμαμαι καλα με την Κουρλια. Υπηρχε ενα τραπεζι με Ισπανους και αναμεσα τους ενας κιθαριστας. Καποια στιγμη ανεβηκε κι ειπε δυο ισπανικα κομματια(πολυ ωραιος κιθαριστας και τραγουδιστης). Ο Νωε απλως πηρε σολο φλαμενγκο στο μπουζουκι σαν να μην τρεχει τιποτα και το σκισε!
Τώρα μου θύμησες μια βραδιά με ροκ κομμάτια στον ρμεπετοκαφενέ στο Αιγάλεω, όπου ο Νώε στην ηλεκτρική του πέρασε όλη την εφηβεία μας, με Χέντριξ-Σαντάνα-Στόουνς-κλπ!