Είναι ο Αθανάσιος Παναγιωτίδης, από τους ογκόλιθους της ψαλτικής,με καθ αυτό πατριαρχικό ύφος της ψαλτικής,(το πατριαρχικό ύφος στην ψαλτική, είναι κάτι σαν το πειραιώτικο ύφος στο ρεμπέτικο),σε ψαλτοτράγουδο.Δεν μπορούσα να το ανεβάσω, και με βοήθησε ο μηχανικός του πλοίου, τον οποίο ευχαριστώ για την βοήθεια του.
Όχι, δεν το 'χα ξανακούσει. Απίστευτη τεχνική και ακρίβεια, και απίστευτα τα εφέ που βγάζουν οι συνηχήσεις με το ισοκράτημα.
(Ήξερα ποις είναι ο Στανίτσας και τι φήμη έχει αφήσει, τον έχω ακούσει στο «κανονικό του» ρεπερτόριο, αλλά μάλλον μου λείπει πολλή από τη γνώση του κώδικα ώστε να συλλάβω και να εκτιμήσω πλήρως την αξία αυτού που ακούω. Εντάξει, καλός σίγουρα, αλλά… από κει και πέρα δεν πολυκαταλάβαινα. Εδώ μού είναι πολύ εύκολο να καταλάβω και να εκτιμήσω!)
Θυμήθηκα αυτή τη συζήτηση όταν ταχτοποιούσα το ψηφιακό αντίγραφο της δισκοθήκης μου κι έπεσα σ’ αυτό (κλικ για μεγάλο, και μετά κοιτάμε το σχόλιο στο «Άσπρα μου περιστέρια»):
Επομένως υπάρχει κι αυτή η έννοια για τον όρο «ψαλτοτράγουδα», πιο χαλαρή από την αυστηρά οριοθετημένη του Νίκου.
Παραθέτω και το τραγούδι, στη συγκεκριμένη ηχογράφηση.
Έχει όντως και βυζαντινοπρεπή μελωδία, και πολύ ψαλτάδικο ύφος στην ερμηνεία του Νανάκου. Αλλά για το ύφος αυτό ίσως ταιριάζει ένα άλλο σχόλιο που έχει γραφτεί στο φόρουμ:
(Άλλος είναι ο Δέας, έτσι; Μην μπερδευτούμε. Απο Χαλκιδική. Εδώ ακούσαμε Νανάκο από Επανομή, που δεν είναι μακριά από τη Χαλκιδική.)
Πιστεύω ότι το σχόλιο στο ένθετο του δίσκου πρέπει να είναι έγκυρο, και να στηρίζεται σε πληροφορίες των ίδιων των συντελεστών, όπως αναφέρεται ρητά σε άλλες περιπτώσεις. (Γενικά είχαν κάνει εξαιρετική δουλειά στο Αρχείο Ελληνικής Μουσικής του Κωστάντζου μ’ αυτούς τους δίσκους). Επομένως η λέξη ψαλτοτράγουδο πρέπει να λέγεται επιτόπου, δεν ήταν τυχαίος χαρακτηρισμός του συντάκτη του ενθέτου.
Καλησπέρα παιδιά! Δεν ξέρω αν ο όρος “ψαλτοτράγουδο” είναι εν χρήσει στο Παγγαίο, όμως στη Χαλκιδική είναι βέβαιο ότι δεν είναι. Ωστόσο η Νικήσιανη είναι ψαλτομάνα και, δεν ξέρω, μπορεί εκεί να τον χρησιμοποιούν τον όρο. Ωστόσο δεν πρέπει να συγχέεται με την κατηγορία εκείνη των τραγουδιών που από τη φύση τους έχουν ψαλτικό ύφος και συχνά αρχαΐζουσα γλώσσα. Τα καθιστικά του Παγγαίου μπορεί να αποδίδονται με ψαλτικό ύφος από τους ψάλτες, αλλά εντάσσονται στη γενικότερη κατηγορία των καθιστικών των ελληνόφωνων χωριών της Μακεδονίας (ξέρω σίγουρα για Παγγαίο, Σέρρες, Χαλκιδική, Πιέρια, Ρουμλούκι), που δεν έχουν σχέση με τα λεγόμενα “ψαλτοτράγουδα”.
παρωδία, σίγουρα βεβαίως. Από ψάλτη φτιαγμένη, δεν νομίζω. Οι ψάλτες συνήθως έχουν έναν συγκεκριμένο τρόπο εκφοράς της κοσμικής μουσικής, που δεν αναγνωρίζω εδώ.