Γιάννη, διαφορετική εκτέλεση ακούμε; Εγώ βλέπω ρυθμό Μάρκου άψογο από το πρώτο εκατοστό του δευτερολέπτου.
Οπως τα λέει ο Γιάννης είναι. Στα 4 πρώτα δευτερόλεπτα παίζουν ο καθένας …μόνος του! Μόλις συμπληρωθεί βέβαια το πρώτο μέτρο, τα βρίσκουν.
Σαμπως ο Μητροπανος??!?!?
τα ιδια δεν κανει? απο την ωρα που εμπαινε σε πεταγε εξω απο το μετρο…
Στο ΜΑΥΡΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΥΡΑ ΦΡΥΔΙΑ, στην επανάληψη της τελευταίας στροφής, ο Ρούκουνας χάνει τα λόγια και τραγουδά “Πόνους έχω νανανανα μες τα φύλλα της καρδιάς” ! Ευτυχώς, τον καλύπτει λίγο ο Μάρκος…
Γράφω σε ένα τόπικ βέβαια που το ξετρύπωσα πρόσφατα, αν και παλιό. Προσέξτε στην άτακτη του Μάρκου εκεί που λέει μα εσύ είσαι τόσο άτακτη στον 3ο στίχο, στο τόσο τι φάλτσο περίεργο κάνει το μπουζούκι σαν να ξεκουρδίζεται. Ερώτηση: γιατί έχει 2 μπουζούκια που παίζουν ηλεκτρικά και ένα με μικρόφωνο? πρώτη φορά βρίσκω κάτι τέτοιο σε ηχογράφηση
Εχει ξανααναφερθεί νομίζω. Το μπουζούκι με μικρόφωνο το παίζει ο Μάρκος, που όπως αναφέρεται δεν μπορούσε να τραγουδήσει χωρίς να παίζει.
Τί θυμηθήκατε…
Κλασικό σαρδάμ είναι στο “βουνό με το βουνό”, όπου ο Στελλάκης δε καταφέρνει να ταιριάξει στα ρεφραίν με τον Χιώτη.
Και τί έγινε, όμως; η εκτέλεση σπάει κόκαλα, και πρέπει να είναι μια από τις… τρομακτικότερες μεταπολεμικές ηχογραφήσεις, αν σκεφτεί κανείς και την ερμηνεία καθεαυτή, αλλά και το “τιμ” μέσα στο στούντιο: Σέμσης στο βιολί, Στελλάκης στη φωνή, κι από πίσω Χιώτης κιθάρα-φωνή, Λεμονόπουλος κιθάρα, Μπέμπης κιθάρα…
Επισης στο “Εφουμερναμ’ ενα βραδυ” ο Μαρκος παιζει μια νοτα και ξεκιναει " ‘φουμερναμ’ ενα βραδυ".
Στο παντερημος μες το ντουνια με τον Κατσαρο οι στιχοι των στροφων επαναλαμβανονται (κλασσικα)
Σε καποιο στιχο λεει
“Σαν το λιθαρι το φτωχο με πηρε το ποταμι”
Ο Κατσαρος στη δευτερη επαναληψη λεει “Σαν το λιθαρι το φτωχο με πηρε το λιθαρι”
Ιδου!
Στο “Σαν εγύριζα απ’την Πύλο” ο Παγιουμτζής αντί “Συντροφια εγώ ζητώ, μα που να πα’ να τηνε βρώ” μπερδεύεται και λέει “Μα που πα να να τηνε βρω” …
Όχι ακριβώς: στην επανάληψη, με την αντιστροφή των ημιστιχίων, λέει “ (ρε) μου πανα να τηνε βρώ, (ρε) συντροφιά …”
Αν εξαιρέσουμε τις εντελώς …ανυπότακτες ερμηνείες του Κατσαρού, ο Μάρκος πρέπει να είναι εκ των πρωταθλητών σ’ αυτό το ζήτημα. Στις ηχογραφήσεις του της πρώτης περιόδου η ασάφεια και η επιτόπου απόφαση για το πόσες εισαγωγές θα παιχτούν, πόσα κενά μέτρα πριν τη στροφή, πόσες φορές η κάθε στροφή και με ποια σειρά, κλπ., μοιάζει να είναι πάγιο χαρακτηριστικό.
Το γιατί συμβαίνει αυτό το έχουμε ξανασυζητήσει παλιότερα: λίγο πολύ είχαμε καταλήξει ότι οι όροι με τους οποίους παράγονται τα άψογα, από άποψη συντονισμού, αποτελέσματα των σημερινών δίσκων ήταν κάτι εντελώς έξω από τις συνήθειες των τότε μουσικών, που τη μουσική την ήξεραν μόνο ως ζωντανή διαδικασία.
Εντωμεταξύ οι περισσότεροι συμφωνούν ότι κάποιες από τις ηχογραφήσεις με αυτά τα «λάθη» είναι παρά ταύτα κορυφαίες. Και μέσα στο παρόν θέμα υπάρχουν τέτοιες δηλώσεις, με τις οποίες προσωπικά συμφωνώ απόλυτα (για τις περιπτώσεις βέβαια που ξέρω την εν λόγω ηχογράφηση).
Νομίζω ότι από εδώ βγαίνει ένα ανδιαφέρον και χρήσιμο συμπέρασμα για τους σημερινούς μουσικούς: δεν πρέπει να φοβόμαστε τα λάθη! Καλός μουσικός δεν είναι αυτός που θυμάται τα πάντα απέξω. Ούτε είναι κακό να πεις στο μικρόφωνο «από Ρε είπαμε το παίζουμε;» ή «δύ, τρι, και!». Σε κομμάτια που έχουν εσωτερικό ταξίμι, υποτίθεται πως όταν ο σολίστας ολοκληρώσει το ταξίμι θα επανέλθουν όλοι μαζί στην κεντρική μελωδία, αλλά στην πράξη πολύ συχνά οι άλλοι μουσικοί δεν είναι σίγουροι αν ολοκλήρωσε, κι έτσι τον αφήνουν να μπει μόνος του στη μελωδία και οι ίδιοι τον προλαβαίνουν μετά από μερικά μέτρα: δεν είναι κακό!
Λάθη που σε ξεμπροστιάζουν είναι όταν πας να κάνεις κάτι πιο δύσκολο απ’ όσο σού επιτρέπει η τεχνική σου, π.χ. πολύ γρήγορο σόλο που βγαίνει μπουρδουκλωμένο, εντυπωσιακή κορώνα με κοκοράκι, κλπ… Εκεί όντως είναι σαν να βλέπεις μηχανή να κάνει σούζα και να κουτρουβαλιάζεται. Είναι ρόμπα.
Κατά βάση όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ακροατής ήρθε ν’ ακούσει ζωντανή μουσική. Αν ήθελε ν’ ακούσει δίσκο θα καθόταν σπίτι του.
Θυμίζω και τον τίτλο των Χειμερινών (οι οποίοι είχαν συνεργαστεί και με τον μέγιστο Κατσαρό) «Όχι λάθη, πάντα λάθη»!
Στο σμυρναιικο μινορε του ι.παπαιωαννου πριν αρχισει το τρραγουδι ,εαν ανεβασει καποιος την ενταση θα ακουσει τις δυο πρωτες νοτες παιγμενες σιγανε απο ενα πριμο οργανο μπαγλαμα μαλλον
Eγω παρατηρησα στα ‘Καραβοτσακισματα’ του Μαρκου, λιγο πριν μπει το πρωτο ρεφρεν, υπαρχει ενα ψιλομπερδεμα μεταξυ Μαρκου και Παγιουμτζη, η’ μπορει να την πει καποιος μια στιγμ’η αμηχανιας (ετσι μου ακουγεται εμενα), καθως η’ ο Παγιουμτζης μπαινει πιο γρηγορα στο ρεφρεν, η’ καθυστερει να μπει λιγο ο Μαρκος!
Στο ιδιο τραγουδι το δευτερο ρεφρεν ειναι ενταξει!
Ναι johnnynnotte εχεις δικιο και μενα σαν στιγμη αμηχανιας μου φαινεται
Ενα αλλο ομως που παρατηρησα καθως επαιζα μαζι με δυο εξαιρετα παιδια {(οσον αφορα το παιξιμο αλλα και το χαρακτηρα) κανω λογο για τον Ντινο και τον Φανη Οικονομου} καθως παιζαμε την ΄ΚΟΥΛΑ ΦΡΑΓΚΟΣΥΡΙΑΝΗ΄του ΜΑΡΚΟΥ στο δευτερο κουπλε Φραγκοσυριανή Γαλησιανή κυρά μου
Χρόνια τώρα μου’χεις ΚΛΕΨΕΙΣ την καρδιά μου
Στο λέω πίστεψέ με σε λατρεύω
Αχ δωσ’μου την αγάπη που γυρεύω
και λεω τοτε απο μεσα μου οταν παιζαμε: τι λεει ο δωρικος Φανης, κλεψεις την καρδια μου κλπ …, και τοτε το βαζω το κομματι και το ακουω …
ο νοων νοειτω.Παντως αυτα τα μικρα παραδοξα συμβαινουν και ειναι και πολυ ωραια!!!
Παρακολουθήστε πως τελειώνει το μόρτισσα χασικλού του Μάρκου. Δεν είναι σαν να τελειώνει άλλα ντάλων λίγο? σαν να πηγαίνει να παίξει κάτι ακόμα, αλλά να το κλείνει όπως να 'ναι.
Ένα λάθος που αγαπώ είναι στο Μινόρε μανέ (Χτυπώ νεκροί και ανοίχτε μου)ακούστε το τραγούδι. Παίζει ο Βαμβακάρης το πρώτο μέρος, παίζει ο Περιστέρης ύστερα το δεύτερο, και όταν πάνε να βρεθούν μαζί γίνεται το έλα να δεις. Στο 2.30 περίπου. Ευτυχώς σώθηκε γρήγορα
1 «Μου αρέσει»
Γενικά αν ψάξουμε τα λάθη που γινόντουσαν εκείνη την εποχή είναι πολύ δύσκολο να βρούμε κάποιο κομμάτι χωρίς ούτε ένα λάθος. Και το βρίσκω πολύ φυσικό, γιατί όταν μπαίνεις μέσα για να γράψεις μια κι έξω, όσες πρόβες και να έχεις κάνει, άνθρωπος είσαι, κάτι θα σου ξεφύγει. Και σήμερα γίνονται λάθη, αλλά λόγω των κομπιούτερς και όλων αυτών όλα διορθώνονται, τότε όμως δεν υπήρχαν αυτά. Και πάλι έχουν και αυτά τη γλύκα τους
αν δε κανω λαθος,στο “γεια σας φανταρακια μας” λεει ο Μαρκος “τον Ντουτσε τον ξεφτελισες τον εχεις κανεις χαλια”
Eτσι ακριβως…Βασικα εχω την εντυπωση οτι ο Μαρκος το κανει και σε αλλα τραγουδια αυτο(εχω λαθος;) και αναρωτιεμαι μηπως ειναι καποιο ιδιωμα.