Τον Μάϊο του 1930, ο Κώστας Μπέζος τραγούδησε για λογαριασμό της Αμερικάνικης Victor, το πολύ γνωστό τραγούδι του Γιάννη Δραγάτση-Ογδοντάκη με τίτλο «Ο Γιάννης ο Χασικλής». Το τραγούδι αναφέρεται στις φυλακές Συγγρού και στην χρήση χασίς εντός των φυλακών. Στο κομμάτι γίνεται αναφορά και στον μπαγλαμά.
Ενάμιση χρόνο μετά, ο Κ.Μπέζος βρέθηκε στις φυλακές του Συγγρού με την ιδιότητα του δημοσιογράφου.
Στις 10/1/1932 και μέσα από την εφημερίδα «Η Ελληνική», βρίσκουμε κείμενο του για τις φυλακές Συγγρού, τις οποίες είχε επισκεφθεί μερικές μέρες πριν.
Από την αρχή του δημοσιεύματος, ο Μπέζος μιλάει για τους τροφίμους τον φυλακών, στους οποίους αναγνωρίζει τις ωραιότερες παροιμίες και τα εξυπνότερα αποφθέγματα , όπως γράφει χαρακτηριστικά.
Η συνέχεια όμως του χρονογραφήματος του έχει την αξία της για το νήμα αυτό.
Αναφέρει χαρακτηριστικά … μήπως δεν έχουν το δικό τους μοτίβο στο ζήτημα της μουσικής με τα γνωστά χασικλίδικα τραγούδια που ακολουθούν ένα ρυθμό που δεν μπορεί κανένας μουσικός να τον πιάση…
Εάν πάρουμε τη μουσική τους θα ιδούμε ότι είναι γεμάτη νοσταλγία για την ελεύθερη ζωή και θα ξεχωρήσουμε το παράπονο των ανθρώπων αυτών για την άδικη καταδίκη τους σε μια εντελώς πρωτότυπη και αυθόρμητη μουσική εκδήλωση.
Για να επιβεβαιώσει τα λεγόμενα του, ο Κ.Μπέζος αναφέρει το γνωστό παραδοσιακό τραγούδι «Στη φυλακή με βάλανε» ή αλλιώς «Γιαφ-γιουφ», το οποίο στη δισκογραφία των 78 στροφών έχει πολλές στιχουργικές παραλλαγές. Μία από αυτές αναφέρει και ο Μπέζος στο κείμενο του.
Σήμερα το μουσικόν αυτό είδος είνε τελείως διαδεδομένον και κατέχει εξέχουσαν θέσιν εις τους κύκλους αυτούς.
«Στη φυλακή με βάλανε
στο νούμερο το ένα
και αδίκως με δικάσανε
χρονάκια εικοσίενα»
Στα παραπάνω, ο Μπέζος συμπληρώνει και τα μουσικά όργανα των φυλακισμένων κάνοντας λόγο στο μπουζούκι και στο μπαγλαμά.
Το επίσημον όργανον στις χορδές του οποίου τα κερωμένα και νευρώδη δάχτυλα του φυλακισμένου εκτελούν τα τραγούδια του ανωτέρου είδους, είνε το μπουζούκι και κυρίως ο μπαγλαμάς. Το δεύτερον είνε στο ίδιο σχέδιο με το μπουζούκι αλλά εις πολύ μικρότερο σχήμα και παίζεται από τους ντερβίσηδες κατά την έκφρασιν των. Έχει δε περιεργοτάτην απόδοσιν ήχου και μάλιστα όταν παίζεται από κανένα Κουμπελίκ των φυλακών οι ακροαταί συγκινούνται εις αφάνταστον σημείον. Αλήθεια υπάρχουν τύποι μεταξύ όλων αυτών που έχουν αρκετά ανεπτυγμένον το καλλιτεχνικόν και ιδιαιτέρως το μουσικόν τους αίσθημα.
Εάν σας τύχη καμμιά φορά παρομοία περίπτωσις θα τους ιδήτε να σκύβουν το κεφάλι και να μένουν ακίνητοι επί αρκετόν χρόνον επηρεασμένοι από τους μουσικούς τόνους του μπαγλαμά ή του μπουζουκιού.
-Γεια σου Θεμιστοκλή να σου ξημερωθούν τα δάχτυλα σου χρυσά αύριο.
Ιδού μία φράσις που δείχνει όλη τη στοργή της για το μουσικό εκτελεστή.
Η συνέχεια του ρεπορτάζ έχει για πρωταγωνιστή τον «Καρχαρία» όπως μπορείτε να διαβάσετε στο δημοσίευμα που επισυνάπτεται.
Το δεύτερο αρχείο διαβάζετε, με δεξί κλικ και άνοιγμα νέας καρτέλας, με το αντίστοιχο ζουμ.