Του τύπου του κάηκαν 2 ΄δαχτυλά αριστερού χεριού σε φωτιά, και συνέχισε να παιζει κιθάρα με 2 δάχτυλα απίστευτα γρήγορα και μελωδικά!
Ασ μη σνομπαρουμε το κακόμοιρο τέταρτο δαχτυλάκι, οτι έχουμε καλό είναι, τι να πει κι ο κακομοίρης ο Django, ο Χιώτης της Gypsy jazz!
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 23:15 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 23:13 —
Χα χα, θεός! 
Φίλε alk είναι θέμα καθαρής ενδυνάμωσης του χεριού αλλά και συνήθειας.Προσωπικά το χρησιμοποιώ γιατί το θεωρώ πολύ χρηστικό. Μερικοί φίλοι μου όμως που παίζουν μπουζούκι απορούν πως με βολεύει, ενώ εκείνοι παίζουν με τα τρία δάχτυλα. Έχω καταλήξει όμως πως είναι προσωπικό στοιχείο του καθενός και επιλόγη του
Πολυ αργα μεν αλλα αισθανομαι οτι πρεπει να καταθεσω την αποψη μου σ’αυτο το θεμα που αφορα σαφως και μενα.Σε καμια περιπτωση δεν εχω σκοπο να προσβαλω η να μειωσω καποιον απο τους παραπανω που συμετειχανε στο θεμα αυτο.Ομως κατα την ταπεινη μου αποψη θεωρω οτι δημιουργηθηκε ενα θεμα εντελως ασκοπα.Το πρωτο η το δευτερο κτλ κτλ δακτυλα…Τι ειναι αυτα ρε παιδια;Τι σχεση εχει με ποια δακτυλα παιζει ο καθενας;Αυτο που ακουμε δε μας ενδιαφερει;Γιατι μας ενδιαφερει παντα αυτο που βλεπουμε;Για μενα σημασια εχει να παιζεις πρωτα πρωτα με την ψυχη σου,με την καρδια σου και με το νου σου.Δεν υπαρχουν νομοι ουτε δαχτυλα για μενα στο μπουζουκι.Υπαρχει ενα τεραστιο ΘΕΛΩ και δεν εχει σημασια το πως θελω.Και τυφλος να μεινω,με οδηγο την καρδια μου και την ψυχη μου παλι θα παιζω γιατι εχω μαθει να ακουω και οχι να βλεπω.Θεωρω οτι επρεπε μοιραστω την αποψη μου μαζι σας γιατι οπως και να’χει πολλοι απο εσας γνωριζετε οτι το θεμα αυτο με αφορα αμεσα.Σας ευχαριστω!!!
Να μου ζησεις Κωστα μου!!! Ειναι μεγαλη αληθεια αυτο που λες δεν εχει απολυτως καμια σημασια!!!
Γεια σου Κώστα ! Εγώ πάλι δεν συμφωνώ μαζί σου. Καλή η ψυχή αλλά θέλει και τεχνική. Για την ακρίβεια θέλει και τα δύο. Αυτό συζητάμε επί της ουσίας. Φυσικά δεν γνωρίζω γιατί σε αφορά άμεσα. Αλλά υποψιάζομαι ότι έδωσες έναν μεγάλο αγώνα και τον κέρδισες.
Να διευκρινήσω ξανά ότι η ψυχή μπορεί να βγεί και με ένα δάκτυλο!! Συμφωνώ για το ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΘΕΛΩ που λές. Απλά δεν συζητάμε μόνο αυτό. Μιλάμε και για τεχνική. Να είσαι καλά!!!
Φιλε Διονυσε σεβομαι την αποψη σου οπως και συ την δικη μου.Ομως μπορει καποιος να μου πει ποιο ειναι το σωστο και ποιο το λαθος ( για θεματα τεχνικης);Ποιος τα καθοριζει αυτα;Υπαρχει νομος;Αγραφος;Γραμμενος;Πως μπορουμε εμεις να κρινουμε τους παλαιοτερους μεγαλους μουσικους;Πως μπορουμε να μαθουμε ποιος απο αυτους τελικα επαιζε ‘‘σωστα’’; Ευχαριστω.
Ολοι καλά τα λέτε…και η τεχνική χρειάζεται και η ψυχή και όλα…το θέμα είναι πώς ορίζεται η τεχνική στην λαϊκή ειδικά μουσική? Δηλαδή αν κάποιος παίζει και με τα τέσσερα δάχτυλα έχει καλύτερη τεχνική απο κάποιον που παίζει με 2? Αν όμως αυτός που παίζει με τα 4 και χτυπάει κλίμακες ανεβοκατεβάσματα και δε συμμαζεύεται σε τρελές ταχύτητες δεν μπορεί να κάνει ένα ταξίμι της προκοπής…ενώ αυτός με τα 2 με το που ρίχνει μια πενιά σε παίρνει και σε σηκώνει?
Πρέπει κάποια στιγμή να συζητηθεί εδώ, πέρα απο τις έννοιες τεχνική και συναίσ8ημα και μια ακόμα πιο σημαντική για μένα που λεγεται ΥΦΟΣ. Γιατι ουσιαστικά αυτό ορίζει τον καλό λαϊκό/δημοτικό παίχτη και τον ξεχωρίζει απ τον καλαμπόρτζο (κι ας έχουν διαφορά ταχύτητας και τεχνικής…)
Ν.
Γενικά η “σωστή” τεχνική καθορίζεται και απο θέματα ευκολίας παιξίματος. Δηλαδή για να πας από την ΛΑ στην Ρε πιο εύκολα θα το κάνεις με το την χρήση του 4ου δακτύλου, παρά σέρνοντας κάποιο άλλο δάκτυλο.
Ευκολία παιξίματος που σύγχρονος διαμορφώνει και τον ήχο σου, άρα…
Μια σκέψη έκανα.
Γλιτώνεις κόπο και ενέργεια στο παίξιμο σου, που θα σπαταλήσεις παίζοντας χωρίς αυτό.
Όλα αυτά την στιγμή της μελέτης, όταν παίζεις με παρέα, τα ξεχνάς πολλές φορές όλα αυτά.(Μιλώντας για μένα σε ΄β ενικό)
Multi_Kulti πολύ σωστά μιλάς. Γιατί δεν ανοίγεις ένα θέμα. Είναι όντως πολύ σημαντικό αυτό που λές.
Κώστα οι παλιοι είναι υπεράνω κριτικής: Ποιος θα βγει να πει ότι ο Χιώτης ο Μπέμπης ή ο Σπόρος επαιζαν λάθος;
Ελα τώρα που σου 'ρχεται ένα πιτσιρικάς και θέλει να μάθει μπουζούκι. Τι θα του πεις; “βγάλε τη ψυχή σου μεγάλε και βάλε τα δάχτυλα όπως θέλεις;” Πιστεύω πως όχι, θα πάρεις μια κοινή εμπειρία που υπάρχει στο μπουζούκι και σιγά σιγά θα του τη μεταφέρεις.
Σε αυτήν την πεπατημένη κολλάει και το 4 δάχτυλο. Λόγω της φύσης του ανθρώπινου χεριού και της φύσης του μάνικου κάποιες τεχνικές είναι πιο α π ο δ ο τ ι κ ες για την πλειοψηφία. Δεν πιστεύεις ότι αυτές τις τεχνικές πρέπει οι δάσκαλοι να τις οργανώσουν και να τις μεταδώσουν; Με 4ο ή χωρίς 4ο, εκεί είναι η συζήτηση. Αν το 4ο βοηθάει σέ κάποια παιξίματα. Η ψυχή φυσικά δεν έχει να κάνει σε αυτήν την υπόθεση. Ούτε και το ύφος.
Αλλά… Αν η τεχνική δεν είναι εκεί… πάπαλα και το ύφος και η ψυχή από ένα σημείο και μετά. Να μην ξεχνάμε τον Κόντογλου, που έλεγε για τον καλλιτέχνη, ότι πρέπει να το 'χει αλλά να μπορεί και να το βγάλει.
Διονυσε η τοποθετηση σου ειναι πολυ σωστη και πολυ απλη.Σ’ευχαριστω αλλα δυσκολευομαι ακομη να την καταλαβω.Συγνωμη αλλα δυστυχως εχεις να κανεις με ενα βλαχικο ξερο κεφαλι χαχαχαχαχα…να’σαι καλα φιλε μου!!!
Και εσύ να 'σαι καλά Κώστα!!! Ελπίζω να τα λέμε συχνά εδώ μέσα!!
Οπωσδηποτε,παρολο που μου τρωει χρονο να γραψω κατι,καταλαβαινεις, γραφεις εσυ και εγω απαντω αυριο…Ωσπου να τα βρω,τρεχα γυρευε…Βλεπεις δεν τα παω και πολυ καλα με την τεχνολογια αλλα προσπαθω.Καλο σας απογευμα κυριοι!!!
είδα με μεγάλη προσοχή αυτά που έχετε γράψει.και για την τεχνική και για το τρίτο και τέταρτο δάχτυλο και για το αν παίζανε καλά κάποιοι μεγάλοι δεξιοτέχνες. αλλά όλοι ξεχάσατε κάτι πολύ σημαντικό.ΤΟ ΤΑΛΕΝΤΟ
Απο που πηγαζει Γιωργο το ταλεντο;Πως φαινεται;Πως συντηρειται οταν υπαρχει;Ειναι εμφυτο;Δημιουργειται κατοπιν απο κατι;Τι ονομαζουμε ταλεντο;Εξηγηστε μου καποιος σας παρακαλω,θα με βοηθουσατε να καταλαβω καποια πραγματα.
Νέο θέμα λοιπόν !!!
" Τι σημαίνει ταλέντο και από που πηγάζει "
Οπότε ο καθένας μας θα παραθέσει τις απόψεις του,
διότι εδώ μιλάμε για το “Τέταρτο δάκτυλο” !!!
Το ύφος, η ψυχή, το ταλέντο, κλπ., είναι διαφορετικά πράγματα στην μουσική και δεν έχουν καμιά σχέση με το ΤΕΤΑΡΤΟ ΔΑΚΤΥΛΟ. Αν τα μπερδέψουμε όλα μαζί σε ένα θέμα, νομίζω θα γίνει αχταρμάς!
το ταλέντο είναι .το φυσικό χάρισμα, η πέραν του συνηθισμένου ικανότητα και επιδεξιότητα που παρουσιάζουν ορισμένα άτομα σε έναν τομέα, συχνά ήδη από τα πρώτα στάδια της ενασχόλησής τους με αυτόν. σε ένα λεξικό το βρήκα
Γεια σας.
Όπου έχει δημιουργηθεί μια παράδοση μεθοδικής διδασκαλίας και εκμάθησης, υπάρχει η τάση να επιλέγονται τεχνικές που σε πρώτη φάση είναι δύσκολες, αλλά άπαξ και τις μάθεις σου ανοίγουν πολλούς δρόμους. Όπου τα πράγματα είναι πιο πρακτικά γίνεται το αντίθετο: επιλέγεται η τεχνικη που είναι πιο βολική, και όταν φτάσουμε σε κάποια δυσκολία αυτή αντιμετωπίζεται μόνη της. Παράδειγμα, το κράτημα της κιθάρας: κανείς δεν έχει αυθόρμητα την τάση να την κρατάει όπως οι κλασικοί. Είναι δύσκολο, άβολο. Όμως όποιος ζοριστεί λίγο και το μάθει μπορεί μετά να κάνει με μεγαλύτερη άνεση κάποιους δύσκολους δακτυλισμούς και είναι και πιο προστατευμένος από τενοντίτιδες και τέτοια. Τουλάχιστον έτσι λένε, δεν έχω λόγο να το αμφισβητήσω. Με το απλό κράτημα, οι δύσκολοι δακτυλισμοί παραμένουν δύσκολοι.
Κάτι τέτοιο ισχύει και με το μικρό δάχτυλο. Η φυσική μας τάση είναι να το αφήνουμε στην ησυχία του. Αν μπούμε στη διαδικασία να το εξασκήσουμε και να του μάθουμε να συμμετέχει σε όλο το παίξιμο, κάποια στιγμή θα μας φανεί χρήσιμο. Αν όχι, θα κάνουμε τους περισσότερους δακτυλισμούς πιο άκοπα, αλλά θα έρθει και πάλι η στιγμή που το χρειαζόμαστε, οπότε θα πρέπει ειδικά εκείνη τη στιγμή να ζοριστούμε λίγο παραπάνω.
Νομίζω ότι όταν μιλάμε για σωστό και για λάθος υπάρχει διαφορά σχολής: οι πιο «κλασικής» ας πούμε παιδείας θεωρούν σωστό αυτό που ακολουθεί την πρώτη λογική και λάθος το αντίθετο, ενώ οι πιο πρακτικοί κρίνουν εκ του αποτελέσματος. Και έχω την εντύπωση ότι μεταξύ των 4χορδων μπουζουξήδων υπάρχει γενικά μια τάση προς το πιο «κλασικό», δηλαδή το πιο μεθποδικό παίξιμο.
(Παρατήρηση: οι πρώτες σελίδες της συζήτησης είναι μνημειώδεις. Σε μια από τις χώρες που επισκέφθηκε ο Γκιούλιβερ στα ταξίδια του έσπαγαν τα αβγά μελάτα υποχρεωτικά από τη μύτη, μέχρι που μια μέρα το βασιλόπουλο τραυματίστηκε σπάζοντας ένα αβγό. Τότε κάποιοι έκριναν ότι πρέπει να αλλάξει το έθιμο και να τα σπάνε από τον κ’, αλλά κάποιοι άλλοι δε δέχτηκαν αυτή την παραβίαση της πράδοσης. Η χώρα παραδόθηκε στον εμφύλιο πόλεμο.)
Τα δάκτυλα με μεγαλύτερη επιφάνεια πατάνε καλύτερα τη νότα, πιο γεμάτα δηλαδή. Αυτός είναι ο λόγος που οι δεξιοτέχνες επέλεγαν τα τρία μεγαλύτερα και όχι το “πρακτικό βόλεμα”.
Οριστε το ταλεντο!!!τι δαχτυλα και …δειτε τον φιλο μας τον Κωστα!!!
http://www.youtube.com/watch?v=VmYHARlsGGk&feature=share