Όχι, δεν λέμε το ίδιο: εγώ εννοώ ότι δεν θα μπορούσε να είναι κάτι άλλο.
“Όνειρο αποκριάτικης νύχτας” ή “Αποκριάτικο όνειρο”, οπερέτα σε 3 πράξεις, μουσ. Ι. Ριτσιάρδης.
Πρόσωπα του έργου:
Κλαπαδόρας (μαέστρος).
Αυτό είναι ενδιαφέρον.
Έτσι όπως το γράφει, δεν προκύπτει κάτι που ίσως το ξέρεις Ελένη εσύ, αν έχεις δει και το απομέσα: το «Κλαπαδόρας» είναι όνομα (κωμικού, υποθέτω) χαρακτήρα για τον οποίο μάς δίνεται και η πληροφορία ότι είναι μαέστρος, ή είναι απλώς η ιδιότητα ανώνυμου χαρακτήρα και σε παρένθεση εξηγείται η λέξη;
Τελικά καμία απορία δεν κρατάει πολύ…
Το πρώτο: όνομα είναι. https://dspace.lib.uom.gr/bitstream/2159/16357/1/OrphanouEleni_Pe2014.pdf, σελ. 100: «…ο ταχυδρόμος φέρνει ένα γράμμα για τον κύριο Κλαπαδόρα…»
Στα πρόσωπα υπάρχει και ο Τζερεμές, ταχυδρόμος. Μπορεί ο χαρακτήρας να είναι όντως τζερεμές (άχρηστος, μπελαλής), αλλά τζερεμές δε σημαίνει ταχυδρόμος.
Ναι, αλλά και τίποτα δεν λύνει. Ότι σε μία Κερκυραίικη όπερα, Κύριος Κλαπαδόρας λέγεται ο μαέστρος, το ξέρουμε πιά . Ε, και; Παρακάτω;
Παρακάτω τίποτα, νομίζω.
Γι’ αυτό ακριβώς ήθελα να δούμε αυτή τη λεπτομέρεια (αν είναι κύριο όνομα ή απλό ουσιαστικό): για να ξέρουμε αν υπάρχει «παρακάτω».
Ακριβώς!
Είναι μαέστρος, στην εποχή του Όθωνα, και το όνομα αυτού “Κλαπαδόρας”.
Η πλάκα είναι ότι υπάρχει στ’ αλήθεια τέτοιο όνομα!
Ο Γούγλης μού σύστησε έναν κ. Κλαπαδόρα (δε συγκράτησα το μικρό του, ούτε λινκ) που μάλιστα ήταν μουσικός! Λαουτιέρης όμως, δε μας κάνει. Έπαιζε στην ορχήστρα του Λυκείου Ελληνίδων.
Κι αυτός με τη σειρά του μού θύμισε κάτι Παριανούς μουσικούς, τους Ραγκούσηδες. Ο Νικόλας Ραγκούσης, με παρατσούκλι Κλαρίνος, δεν παίζει (έπαιζε;) κλαρίνο αλλά τσαμπούνα. Ο Νικόλας Ραγκούσης, χωρίς παρατσούκλι, έπαιζε κλαρίνο!
Edit: Αυτός ο λαουτιέρης ο Κλαπαδόρας φαίνεται να μην άφησε απογόνους, γιατί στους τηλεφωνικούς καταλόγους τέτοιο όνομα δεν εμφανίζεται (ούτε στο θηλυκό, Κλαπαδόρα). Οπότε σκέφτηκα μήπως τελικά κι αυτό ήταν παρατσούκλι, και για κάποιο λόγο πέρασε ως όνομα (όχι απίθανο για μουσικούς, τον Αραπάκη π.χ. με το βιολί πολλοί τον αναφέρουν σε κείμενα χωρίς να ξέρουν ότι δε λεγόταν έτσι). Και πράγματι, σε μια δεύτερη αναζήτηση βρίσκω ότι κανονικά λεγόταν Απόστολος Πούλιος.
Άρα λοιπόν, η λέξη «Κλαπαδόρας» έχει γίνει και παρατσούκλι, και μάλιστα μουσικού. Δεν ξέρω αν αυτή η πληροφορία μάς βοηθάει σε τίποτε, αλλά ας την αποταμιεύσουμε κι αυτήν και βλέπουμε…
ΕΛΕΝΗ
«Επειδή πρόκειται για σοβαρή πηγή (*) και ο γράφων είναι αξιόλογο πρόσωπο, με μια πιο προσεκτική ανάγνωση της παραπομπής στο «Μέντορα», από τα συμφραζόμενα τουλάχιστον, προκύπτει όντως ο χαρακτηρισμός «κλαπαδόρας» = αερολόγος κ.λπ. που αποδίδεται στο Δασκαλάκη από το Σεφέρη.»
Ας συγκεντρωθούμε στο ζητούμενο: αναζητούμε ανευρέσεις της λέξης «κλαπαδόρας» αν τυχόν υπάρχουν μετά την πρώτη εκείνη του Κυριακού (1929). Στο πλαίσιο αυτό, με παραπομπή στον ΜΕΝΤΟΡΑ, έγραψες ότι ο Σεφέρης χαρακτηρίζει/αποκαλεί κάποιον «κλαπαδόρα» το 1954. Στη συνέχεια αποδείχθηκε ότι τέτοιον όρο/χαρακτηρισμό δεν χρησιμοποίησε ο Σεφέρης, διότι στο αυθεντικό του παράθεμα δεν περιέχεται τέτοια λέξη. Το αν αυτός ο χαρακτηρισμός μπορεί να προκύψει με «πιο προσεκτική» ανάγνωση, είναι ίσως κάτι συζητήσιμο, αλλά προφανώς δεν μας ενδιαφέρει καθόλου: αυτό που μόνο ενδιαφέρει είναι ότι και στα 1954 μένουμε με τον «κλαπαδόρα» του 1929 του Κυριακού και κανείς σεφερικός «κλαπαδόρας» δεν γεννήθηκε. Ίσως διευκρινίζω τα αυτονόητα αλλά ας το επισημάνω: ο αναγνώστης, αλλά ιδίως ο υποψιασμένος ρεμπετοφορουμίστας που αναζητά διακαώς τη λέξη «κλαπαδόρας», τι άραγε αντιλαμβάνεται ανοίγοντας τον ΜΕΝΤΟΡΑ; Προφανώς ότι ο Σεφέρης αποκάλεσε τον Δασκαλάκη «κλαπαδόρα». Τόμπολα, να η λέξη μας και στα 1954! Αυτό είναι το μεγάλο φάουλ.
«η αναγγελία του Δασκαλάκη περί διάλυσης της Ακαδημίας [ανυπόστατη, εξ ου και ο χαρακτηρισμός] έφερε στο νου της αγγελίες των τελάληδων και απλά είναι ατυχής η τελική σύνδεση κλαπαδόρας = τελάλης.»
Ο φερόμενος χαρακτηρισμός εκ μέρους του Σεφέρη χρονολογείται στα 1954, οπότε πώς σχετίζεται η φερόμενη αναγγελία Δασκαλάκη που χρονολογείται στη Χούντα; Και επειδή είναι «ανυπόστατη», γράφεις, για αυτό προκλήθηκε και ο χαρακτηρισμός (εκ του ανυποστάτου χαρακτηρίζεται κάποιος κλαπαδόρας;;;)… Δηλ. τον είπε ο Σεφέρης «κλαπαδόρα» το 1954 για κάτι που φέρεται να διέπραξε ο Δασκαλάκης στη Χούντα; Όχι βέβαια. Ο Σεφέρης κατήγγειλε τις «κλαπαδόρες» του Δασκαλάκη το 1954, διότι τότε έλαβαν χώρα οι πρωτοβουλίες του Δασκαλάκη σχετικά με το Κυπριακό. Κάποιες πρωτοβουλίες διαφαίνονται εδώ:
ενώ στις εφημερίδες (17/8/1954) διαβάζει κανείς για το παράτυπο συλλαλητήριο του οποίου ηγήθηκε, καθώς και τον λόγο που εκφώνησε στις 15/8/1954 με κηρύγματα μίσους. Αυτές είναι οι σεφερικώς καταγγελλόμενες «κλαπαδόρες» του Δασκαλάκη…
(*) « Όλες εξάλλου οι πηγές χρειάζονται την προσοχή μας!
Και όταν επικαλούμαστε ως πηγή το «Βαλκανιζατέρ FM» το οποίο παραπέμπει στη Musipedia - - που ούτε on-line δεν ανοίγει - για να δούμε τι ακριβώς γράφει - ούτε όταν διαπιστώνουμε πως ένας ξένος τίτλος βιβλίου αλλοιώνεται από το μεταφραστή / εκδότη, στη χώρα μας κ.λπ.»
Ίσως δεν έγινε κατανοητή μια διάκρισή μου ως προς τις πηγές («όταν πρόκειται να παραπέμψουμε σε λεγόμενα/γραφόμενα του Σεφέρη ή του οιουδήποτε, δεν αντλούμε ποτέ από δευτερότριτες πηγές χωρίς να δούμε το πρωτότυπο.») Άλλωστε το διαδίκτυο βρίθει από τάχα παραθέματα λεγομένων δημοσίων ανδρών που ή δεν τα είπαν έτσι ή δεν τα είπαν καθόλου κλπ κλπ. Και άλλο πράγμα είναι να παρουσιάζεις σε μια συζήτηση κάτι που είδες στο διαδίκτυο (πλην παραθεμάτων από γραφόμενα εννοώ), όπως έκανα εγώ στις δύο περιπτώσεις που μνημονεύεις Ελένη. Τι έκανα λοιπόν; Είπα, να παιδιά, εδώ σε αυτόν τον ιστότοπο λέει αυτό κι αυτό ή εδώ σε αυτή τη Μέθοδο ταυτίζεται τούτο με κείνο. Αυτές είναι πηγές/ «πηγές» προς διερεύνηση βέβαια, που τίποτε δεν αποδεικνύουν από μόνες τους, αλλά όμως μας ενδιαφέρουν απολύτως να τις συσχετίσουμε με άλλες ανάλογες ή μη ανάλογες, στην πορεία της αναζήτησής μας, και εντελώς άλλο είναι να λες ότι ο Σεφέρης τον αποκάλεσε «κλαπαδόρα» χωρίς να μου δείχνεις το πρωτότυπο…
Πάμε τώρα και αναλυτικότερα στις 2 πηγές/«πηγές» όπου παρέπεμψα. Όσον αφορά το «Βαλκανιζατέρ» πώς το λένε, είδα βέβαια ότι δεν ανοίγει το Musipedia, αλλά παραμένει μια πληροφορία προς διερεύνηση και καλό είναι νομίζω που την έχουμε παρά να μην την είχαμε. Ως προς τη Μέθοδο Mariani, δεν αντιλαμβάνομαι γιατί τόσος καημός για τις «αλλοιώσεις» που «διέπραξε» η ελληνική έκδοση, και μάλιστα εν σχέσει με τις εδώ αναζητήσεις μας. Δηλαδή επειδή το «popolare» έγινε «pratico», το «flicorno» έγινε «fliscorno» και προστέθηκε επεξηγηματικά η ταύτιση του τελευταίου με την «κλαπαδόρα», για τις ανάγκες της ελληνικής έκδοσης, «εγείρονται ερωτηματικά ως προς την αξιοπιστία της πληροφορίας», όπως γράφεις; Μα στην πληροφορία που μας ενδιαφέρει (φλικόρνο=κλαπαδόρα) δεν μπορεί να ενέχεται το ιταλικό πρωτότυπο, καθώς υποθέτω βάσιμα ότι οι Ιταλοί αγνοούν τον όρο μας αυτόν. Και αυτό είναι το ενδιαφέρον για μας: ότι προστέθηκε αυτή η λέξη, για να γίνει εντελώς κατανοητό στο ελληνικό κοινό περί τίνος πρόκειται αν πρόκειται να μάθουν φλικόρνο. Είναι πρωτογενώς ελληνογενής αυτή η πρόσθετη πληροφορία στο εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης, οπότε καθόλου δεν μας ενδιαφέρουν οι τυχόν άλλες αλλοιώσεις που βλέπουμε στον τίτλο, διότι δεν αφορούν τη συζήτηση ούτε επηρεάζουν την αξιοπιστία της ελληνικής έκδοσης ως προς αυτό, εφόσον εμείς καιγόμαστε για την κλαπαδόρα. Τώρα, το πώς προέκυψε στα καθ’ ημάς η εξίσωση αυτή, δεν εξηγείται ούτε μέσα στην πρώτη έκδοση (περί το 1925 πρέπει να χρονολογείται) που μου δείξανε. Έχει ενδιαφέρον όμως ότι στο εξώφυλλο υπάρχει η ένδειξη: EDIZIONE AUTORIZZATA DA G. RICORDI E C., δηλ. εγκεκριμένη έκδοση από τους ιταλούς εκδότες.
Εγώ νομίζω ότι εγείρονται. Και εξηγούμαι:
Εντάξει, εγκρίθηκε. Αλλά προφανώς προτού τυπωθεί. Οι Ιταλοί είχαν υπόψη τους και το εξώφυλο;
Αυτή η επιφύλαξη αφορά και το κύρος του μεταφραστή: μπορεί να ήταν ο ειδημονέστερος περί το αντικείμενο, ήταν όμως υπεύθυνος και για το εξώφυλλο;
Αν το εξώφυλλο το συνέταξε άλλος εκτός από τον Λαυράγκα, δεν περιλήφθηκε στο προς έγκριση χειρόγραφο, και έχει και αβλεψίες, τότε γινόμαστε καχύποπτοι.
Ναι, επί του εξωφύλλου της ελληνικής έκδοσης είναι εντεθειμένη η έγκριση των ιταλών εκδοτών.
Α, επίσης και στην τρίτη σελίδα που ξεκινά το κείμενο πάλι αναγράφονται τα στοιχεία του τίτλου του εξωφύλλου, οπότε και το εξώφυλλο να μην είδαν οι Ιταλοί θα είδαν το μέσα (και θα είχε και πλάκα ο διάλογος: τι είναι αυτό το “κλαπαδόρα” που γράφετε εδώ ρε παιδιά;!)
Πάντως, όπως και εάν προέκυψε η εξίσωση (εγκεκριμένη ή μη αυθαιρεσία κλπ) έχω την εντύπωση ότι εναρμονιζόταν και αντιστοιχούσε σε πολύ μεγάλο βαθμό με τη δημόσια πρόσληψη της συγκεκριμένης εξίσωσης. Αλλιώς, με το που θα έβγαινε η Μέθοδος, θα πιάνανε τον Γαϊτάνο και θα του λέγανε ο πάσα ένας: “ρε, τι παπαριές είναι αυτές που γράψατε; ποιά κλαπαδόρα είναι φλικόρνο; κλπ”
Πληροφορίες προς διερεύνηση είναι όλες οι αναρτήσεις που γίνονται εδώ στο φόρουμ, γιατί να αποτελούν εξαίρεση λοιπόν και οι δικές μου - όπως θεωρείς ότι πρέπει να γίνει για τις δικές σου, γι αυτό και τις προσκόμισες, άλλωστε - αλλά και όλων ανεξαιρέτως των συμμετεχόντων στις συζητήσεις, γι αυτό και το Γλωσσάρι μας αποτελεί συλλογική εργασία: κρίνονται οι πηγές, τα παραθέματα, οι απόψεις κ.λπ. πριν καταλήξουμε σε κάτι.
Εγώ δεν θα συγκρίνω πηγές εκ προοιμίου φερόμενες ίσως πιο φερέγγυες από άλλες, δεν έχει κανένα νόημα!
Θα ήθελα όμως μια διευκρίνιση από εσένα, επειδή παρατηρώ μια ένταση, ανεξήγητη τουλάχιστον για εμένα: μήπως είσαι παλαιότερο μέλος στο φόρουμ;
[:Εντάσεις σε ένα χώρο δικτύωσης υπάρχουν γενικά, ίσως είναι και αναμενόμενες και το φόρουμ εδώ δεν ξέφυγε φυσικά από τον κανόνα, αλλά ένταση στο πρόσφατο παρελθόν που τουλάχιστον εγώ μπορώ να θυμηθώ προκλήθηκε από οξύθυμο συνομιλητή (με καταπληκτική ευκολία προσέγγισης σε πηγές κ.λπ.) ο οποίος αποχώρησε με δική του θέληση και όχι – δυστυχώς γι αυτόν – με ευπρεπή τρόπο]
Το μόνο που δεν χρειάζεται είναι η ένταση, το τονίζω και πάλι.
Αν ένιωσες κάποια ένταση εκ μέρους μου ζητώ συγγνώμη. Ίσως συνηθισμένη από άλλα φόρουμ δεν θεώρησα ότι υπερέβην κάποια όρια.
Για το άλλο ερώτημα η απάντηση είναι αρνητική: απλώς με ιντριγκάρησε το συγκεκριμένο θέμα που κάπως με απασχολούσε, για αυτό και συμμετείχα.
Αυτά δεν πρέπει να τα έχουμε αναφέρει:
-
«Κλαπαδόρα» ή «μπουρού», παρατσούκλι ενός λογοτεχνικού ήρωα με πολύ ένρινη φωνή. Στο ανυπόγραφο («Χ.») χρονικό «Τελευταία φάρσα», περιοδικό …Επιθεώρησις Χωροφυλακής, 1970, σελ. 32 εδώ.
-
Ο Ξεφλούδας και η κλαπαδόρα του, υπέροχο διήγημα του Στέφανου Δάφνη, 1930. Δε μαθαίνουμε πολλά για την κλαπαδόρα, παρόλο που παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο στην ιστορία, αλλά να το διαβάσετε παρά ταύτα, έτσι για την απόλαυση. Ο ήρωας παίζει κλαπαδόρα σε μια μπαντα στο Ναύπλιο.
-
Συγκρότημα Κωνσταντίνου Κλαπαδόρα. Δημοτικοί μουσικοί από την Ευρυτανία. Δεν μπορώ να βρω πουθενά περισσότερες πληροφορίες, όπως λ.χ. αν είναι πραγματικό επώνυμο ή, όπως στην προαναφερθείσα περίπτωση του λαουτιέρη Απόστουλου «Κλαπαδόρα» Πούλιου, παρατσούκλι. Μπορεί να 'ταν και αδέρφια ή πατέρας - γιος (συχνά τα παρατσούκλια πάνε σόι), μπορεί και άσχετοι από διαφορετικά μέρη.
Επαναλαμβάνω το ερώτημα που είχα θέσει και πριν αρκετό καιρό, αν και φοβάμαι ότι αν ήταν να δοθεί απάντηση, θα είχε δοθεί: Κάποιος από Άρτα μεριά, να έχει ακουστά για κάποιον Γιώργο Κομπορόζο, που έπαιζε κλαπαδόρα στη φιλαρμονική «του Σκούφα» στην Άρτα, σε παλαιότερες εποχές;
Και επειδή ψιλοϋποθέτω ότι δεν αναμένεται μεγάλη συρροή καινούργιων ευρημάτων στο εγγύς μέλλον, ίσως να έχει έρθει η ώρα για τελικές προτάσεις. Αλλά πριν προχωρήσουμε στη φάση αυτή: απαραίτητος όρος για τη συμπερίληψη κάποιου λήμματος στο γλωσσάρι, είναι να υπάρχει η σχετική λέξη / έκφραση κλπ. σε τραγούδι ρεμπέτικο ή, έστω, συγγενικό. Σε εμένα δεν είναι γνωστό τέτοιο τραγούδι. Τί κάνουμε; Νομίζω, η Ελένη έχει το λόγο.
Όλοι, ανεξαιρέτως, έχουμε λόγο.
Να σημειώσω πως επώνυμα «Κλαπαδόρας», μνημονεύονται μερικά μέχρι και τις ΗΠΑ, εκτός από την Ελλάδα, και σε άντρες και σε γυναίκες. Πιθανόν οφείλονται σε ενασχόληση των προγόνων τους με κάποιου είδους πνευστό όργανο [όπως έχουμε ήδη βρει σε πηγές] ίσως πάλι να πρόκειται για απλά παρατσούκλια, χωρίς καμιά σχέση με μουσική.
Έχουμε τον «Υμνούμενο», με αφορμή τον οποίο ξεκίνησε όλη αυτή η συζήτηση. Δεν είναι ρεμπέτικο, είναι επιθεωρησιακού ύφους, με 6 κιόλας εκτελέσεις σε διάστημα μόλις 3 χρόνων [από το 1928 που ήταν η α’, με τον ίδιο τον Π. Κυριακό, το 1929 στις ΗΠΑ και μέχρι το 1930 (πηγή: Μανιάτης)].
Όπου, αναφερόμενος ο στιχουργός σε τοπωνυμικά παρατσούκλια, παραθέτει και το «Κερκυραίος κλαπαδόρας».
Όσον αφορά στο «κλαπαδόρας», οι αναφορές που έχουμε [π.χ. «Ημερολόγιον για το έτος 1888» Κ. Σκόκου: «…ο νεοφερμένος αρχιμουσικός έπαιζε στην κλαπαδόρα του…» - - 1924, σε θεατρικό έργο, πρωταγωνιστικό ρόλο έχει ο «Κλαπαδόρας» που είναι επίσης αρχιμουσικός κ.λπ.] παραπέμπουν σ’ αυτό ακριβώς: σε μαέστρο, σε αρχιμουσικό Φιλαρμονικής.
Εδώ, να λάβουμε υπόψη μας και μια προηγούμενη Ένσταση του Περικλή: αν πρόκειται για καθιερωμένο παρατσούκλι-χαρακτηρισμό των Κερκυραίων, το «κλαπαδόρας»
Δεν γνωρίζουμε με βεβαιότητα, προς το παρόν, τουλάχιστον.
Απλά, εμείς εδώ καλούμαστε να ερμηνεύουμε και να διευκρινίζουμε λέξεις και φράσεις, όπως τις συναντάμε στα στιχουργήματα.
Ο Κυριακός προσδίδει ένα κατεξοχήν χαρακτηριστικό γνώρισμα στους Κερκυραίους - κατά τη γνώμη του – που είναι το συγκεκριμένο.
Όσο για τη μακρά παράδοση της Κέρκυρας στις μπάντες, μιλήσαμε ήδη.
Επανέρχομαι με μια πρόταση διαφοροποιημένη από προηγούμενη και περιμένω και τις δικές σας:
Εννοούμε το μουσικό που παίζει την κλαπαδόρα [:χάλκινο πνευστό όργανο της οικογένειας της κορνέτας]
Ως κλαπαδόρες χαρακτηρίζει ο Π. Κυριακός συνεκδοχικά τους Κερκυραίους, λόγω της ενασχόλησής τους με τη μουσική, ιδίως μέσα από τις φιλαρμονικές.
Εγώ από αυτά το μόνο που θεωρώ βέβαιο, και το μόνο που θα έγραφα αν ήμουν εγώ που το γράφω, θα ήταν:
«Κλαπαδόρες» χαρακτηρίζει ο Κυριακός τους Κερκυραίους.
(Σκεφτείτε: αν έχει νερά έξω και έχει βρέξει, δε σημαίνει ότι οπωσδήποτε έχει νερά επειδή έχει βρέξει. )
Φαίνεται ότι «clapadora» (προφέρεται ακριβώς όπως το ελληνικό κλαπαδόρα) στα ιστανικά σημαίνει τη ροκάνα:
Στα ιταλικά πάλι, «clappatore» (κλαπατόρε: η ακριβώς αντίστοιχη μορφή της ίδιας λέξης) είναι ένα ιδιόφωνο, ειδικά σχεδιασμένο όχι για μουσική αλλά για μετρήσεις ακουστικής:
Μα αυτό το ακούει ήδη ο ακροατής, στο στίχο, δεν χρειάζεται να του το γράψουμε.
Εκείνο που χρειάζεται είναι ένα Γλωσσάρι που να του εξηγεί τι σημαίνει αυτός ο χαρακτηρισμός.
Όταν βλέπεις και τη βροχή να πέφτει και το δρόμο βρεγμένο, τι λες, όμως;
Προφανώς, ο Περικλής δεν έχει πειστεί ακόμα για το τι σημαίνει “κλαπαδόρας”. Για το άλλο θέμα - - αν δηλαδή προσδίδεται ένα γνωστό χαρακτηριστικό στους Κερκυραίους ή όχι, έδωσα ήδη λύση.
Θα ήθελα και τη γνώμη των υπολοίπων, αν έχουν επιφυλάξεις σε κάτι ή όχι και αν ναι, σε τι ακριβώς.
Αυτό που εκ πρώτης όψεως μου φαίνεται πιθανότερο δεν υπάρχει λόγος να το γράψω σε λεξικό. Ο καθένας είναι σε θέση να θεωρήσει κάτι ως πιθανότερο.
Αν ερευνήσω, μπορεί να βρω ότι το συγκεκριμένο σημείο του δρόμου προστατεύεται από τη βροχή αλλά το έπλυνε ο δήμος, ή άδειασε η γειτόνισσα τον κουβά της, ή παίζαν τα παιδιά μπουγέλο, ή ότι απέκλεισα όλες αυτές τις πιθανότητες και τα νερά είναι όντως από τη βροχή.
Εδώ ερευνήσαμε, ερευνούμε ακόμη, αλλά σε αδιάσειστο συμπέρασμα δεν έχουμε καταλήξει. Μόνο σε πιθανότητες που είναι ισχυρότερες από άλλες.
Καμία διαφορά.
Εξαρτάτε ποια λέξη έχεις ως αρχή.
Ιταλικά είναι clarino(claro=καλώ, φωνάζω) .
Αγγλοσαξωνικά, είναι clarinet.
Βέβαια το Ελληνικό κλαρίνο, που ξέρουμε από τα δημοτικά μας τραγούδια, διαφέρει πολύ σε Ηχο από τα της Συμφωνικής ορχήστρας.
Το “καλαμι”, (ακροφύσιο), είναι διαφορετικό καθώς και ο τρόπος που παιξίματος.