Στο τάγμα τηλεγραφητών

Πέντε μήνες βρίσκουμαι μες στη Θεσσαλονίκη
Στο τάγμα τηλεγραφητών, εκεί που μου ανήκει

Ενόμισα πως θα ʽμουνα παντοτινά πολίτης
Μα πήρα τον ασύρματο και έγινα προφήτης

Στον ώμο τον φορτώνουμε και στο Ντεπό πηγαίνω
Κορίτσια της Καλαμαριάς- όλα τα ξετρελαίνω

Αριστοκράτισσες μικρές ζητάνε να με δούνε
Στο “Φλόκα” περιφέρουνται, για μένα συζητούνε
Τσιτσάνη νʼ αντικρίσουνε, να παρηγορηθούνε

Ο τσιτσάνης έγραψε το παραπάνω τραγούδι,(φοβερό χουζάμ), óταν ήταν φαντάρος στη θεσσαλονίκη. Ο φλόκας που αναφέρει είναι ο σημερινός που γνωρίζουμε σήμερα?
Το Ντεπό τι είναι?:082:

Ναι, του Φλόκα ήταν το καθωσπρέπει ζαχαροπλαστείο (στου Φλόκα περιφέρονται). Το ντεπό («αποθετήριον») ήταν ο χώρος όπου αποσύρονταν τα τράμ, παραλία ανατολικά. Ήταν και όνομα συνοικίας, δεν ξέρω αν αυτό ισχύει και σήμερα. Εκεί κοντά φαίνεται πως υπήρχε και στρατόπεδο.

Και: φορτώνουμαι: εγώ τον φορτώνουμαι

Το Ντεπώ (από το Γαλλικό Dépôt = Αποθήκη) είναι μιά περιοχή στην Ανατολική Θεσσαλονίκη. (στην πραγματικότητα είναι στην Νότια Θεσσαλονίκη, αλλά επειδή για αδιευκρίνιστους λόγους την Νεάπολη τον Εύοσμο και τις γύρω περιοχές παρόλο που βρίσκονται Βόρεια της πόλης τις αποκαλούμε Δυτικές συνοικίες, ότι είναι από την άλλη μεριά το λέμε Ανατολική Θεσσαλονίκη. Η αλήθεια είναι ότι Δυτική Θεσσαλονίκη είναι…ο Θερμαϊκός και Ανατολική η Τούμπα.)
Το Ντεπώ πήρε το όνομα του από τις αποθήκες του (Γαλλικού) τράμ οι οποίες βρισκόταν εκεί, και που τώρα έχει γίνει το Πάρκινγκ της αστυνομίας.
Χοντρικά το Ντεπώ είναι αυτό:

Από (http://indictos.wordpress.com/2008/11/01/depot-2/)

Nίκο νομίζω τα Φλόκα δεν υπάρχουν σήμερα, εχουν μετεξελειχθεί σε flocafe και ανήκουν στον όμιλο Marfin του Βγενόπουλου.

–Το ζαχαροπλαστείο του Φλόκα (patisserie Floca) αρχικά ήταν στην πλατεία Ελευθερίας, απέναντι από το κτίριο του εμπορικού Τύριγκ και ήταν ξακουστό για την πολυτέλεια του. Μάλιστα στα χρόνια του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου η φήμη του είχε φτάσει μέχρι το Παρίσι και το Λονδίνο και θεωρούνταν εφάμιλλο των μεγάλων καταστημάτων Φλοριάν (Βενετίας), Τομαζέυ (Τεργέστης) και Γουώλτερς (Αλεξάνδρειας) . Είχε μάλιστα εκείνα τα χρόνια δύο μαιτρ!
Στην πυρκαγιά του 1917 καταστράφηκε και μεταφέρθηκε στην Τσιμισκή 19, δίπλα στο παλιό βιβλιοπωλείο του Μόλχο, χάνοντας όμως σημαντικά μέρος της παλιάς του αίγλης.
–Το Εξοχικό του ΦΛΟΚΑ: Λίγο πιο πέρα από την Βίλλα Αλλατίνι, στην σημερινή οδό Εθνικής Αντίστασης, εκεί όπου σήμερα στεγάζεται ένα νηπιαγωγείο, ήταν το αριστοκρατικό κέντρο του Φλόκα. Ήταν μια βιλίτσα μέσα σ’ έναν κήπο με ορχήστρα βιολιού-πιάνου. Στο κέντρο σύχναζαν αξιωματικοι της Στρατιάς.
Μπορεί να εννοεί κάποιο απ’ τα δυο στο τραγούδι ο Τσιτσάνης, μιας και δεν διευκρινίζεται επακριβώς.

(πληροφορίες πήρα από το βιβλίο του Κ. Τομανά “Οι ταβέρνες της παλιάς Θεσσαλονίκης”, ΕΞΑΝΤΑΣ 1991)

Επίσης σα να θυμάμαι ένα ζαχαροπλαστείο ΦΛΟΚΑ, την δεκαετία του '80, με τραπεζάκια και πατάρι κοντά στο Λευκό Πύργο (επί της Παύλου Μελά)

Δεν νομίζω να υπάρχει περίπτωση να σχετίζονται με τα Flocafe…

Από την πρώτη μου επίσκεψη στη Θεσσαλονίκη (1949), όπου και είχα μείνει στο σπίτι του θείου μου στο Ντεπό, τέσσερα πράγματα με εντυπωσίασαν: το τζατζίκι, μεζές άγνωστος στην Αθήνα αλλά μου απαγόρεψαν να το φάω, τα τραμ που ήταν διπλά (με δεύτερο βαγόνι) ενώ εμείς είχαμε μονά, τα δύο αμερικάνικα καλωδιωμένα πολεμικά πλοία απέναντι από το Λευκό Πύργο, που χρησίμευαν ως εργοστάσιο ηλεκτρισμού για την πόλη και το ηλεκτρικό φυσητήρι που, με ένα πάτημα κουμπιού, σου στέγνωνε τα πλυμένα χέρια στο πολυτελές φουαγιέ του WC του Φλόκα. Τότε έμαθα και ότι ο Φλόκας της Αθήνας (Πανεπιστημίου, στο σημερινό Άττικα, πιο πέρα από του Ζώναρς) ήταν απλά υποκατάστημα, το original ήταν στη Θεσσαλονίκη.

Πολύ αργότερα, συμφοιτητής μου Σαλονικιός μιλούσε με απαξία για τον συμμαθητή του Φλόκα, που σε διαδήλωση / απεργία είχε αγοράσει από διαδηλωτή και κράταγε υπερήφανα πανώ που έγραφε «οι λιμενεργάτες Θεσ/κης μαζί σας».

Φυσικά και ο «Φλόκας» σχετίζεται με το Φλοκαφέ, αλλά κάποτε οι κληρονόμοι (προφανώς ο «λιμενεργάτης» και τα αδέλφια του) το ξεπούλησαν.

Μπράβο Νίκο!

ελλείψει μπραβόκουμπου κάνω κατάχρηση του χώρου, αλλά ελπίζω να μου το συγχωρήσεις!

Γιατί Νίκο; Θα επακολουθούσε… πονηρό ραντεβού, ίσως;;;;;;:slight_smile:

Στην ηλικία των επτά χρόνων, Δημήτρη; Να μου πείς το 59, που ξαναβρέθηκα στη Σαλονίκη, ναι. Από εκεί θυμάμαι άλλη πλάκα, πάλι: σχεδιάζοντας τη σχολική εκδρομή, η φαντασία μας οργίαζε και φυσικά περιελάμβανε και ουζοποσίες. Όταν εγώ ανέφερα ότι με το ούζο σερβίρεται και ένας ωραίος μεζές από γιαούρτι, σκόρδο και ψιλοκομμένο αγγούρι που λέγεται τζατζίκι, οι χαμουτζήδες συμμαθητές μου μόνο τις κατραπακιές που δεν άρχισαν. Άκου, γιαούρτι με σκόρδο! Έλα ψυχή στον τόπο σου!!!

Γεύσεις ανατολίτικες Νίκο, που στη Θεσσαλονίκη “πέρασαν” αυτούσιες από την Πόλη, τη Μ. Ασία, τον Πόντο. Μου κάνει εντύπωση, όμως, πώς δε συνέβει το ίδιο και στην Αθήνα και στον Πειραιά - που συγκέντρωσαν μεγάλο όγκο προσφύγων. Τέλος πάντων… Τώρα θυμήθηκα και τη γνωστή “κόντρα” για τη μπουγάτσα… :019:

Δημήτρη, έχουμε ήδη ξεφύγει από το θέμα αλλά έχει ενδιαφέρον. Η βασική διαφορά μεταξύ Θεσσαλονίκης και Αθήνας / Πειραιά είναι ότι στη Θεσσαλονίκη το κλίμα ήταν ήδη πολυπολιτισμικό, με τους Έλληνες μειονότητα και την πόρτα προς Κων/λη ορθάνοιχτη από αιώνες. Όταν λοιπόν ήρθαν οι πρόσφυγες, το έδαφος ήταν προλειασμένο. Δεν νομίζω το τζατζίκι να ήρθε με τους πρόσφυγες, πρέπει να προϋπήρχε. Γάλα υπήρχε άφθονο. Στην Αττική το γάλα δεν έφτανε ούτε για τυρί, ελάχιστοι έπηζαν και γιαούρτι. Αλλά και για παστουρμάδες, καβουρμάδες και σουτζούκια, βόδια και βουβάλια στη Μακεδονία, να φάν κι οι κότες (άμα τους γουστάριζε…), ενώ στην Αττική μόνο τα πλεονάζοντα αρνάκια των Χριστουγέννων και της άνοιξης σφάζονταν, γιατί δεν θα επιζούσαν έτσι και αλλοιώς, με δεδομένο το χορτάρι που υπήρχε.

Άντε και σε προσεχή ευκαιρία θα σας πώ για το «τοστ με τυρί» της Αθηναίας κυρίας στο Ντορέ. Με γαλακτοκομικά έχει να κάνει.

που πηγαν τα μπραβο και γω που δεν ξερω πωσ να παρω την προτασουλα :230:
μπραβο κυρ Νικο κι ας παρω ολο το κειμενο :109:

Κάνεις παράθεση στο μήνυμα, και μετά απλά σβήνεις ότι δεν θες απο το κείμενο. Κρατάς δηλαδή, την πρόταση στην οποία απαντάς.

Προσοχή !!! μην σβήσεις τα 2 quote στην αρχή και στο τέλος.

Ακολούθησε λοιπόν, Μαρίνα, τις οδηγίες του Δημήτρη γιατί με ενδιαφέρει, ποια πρόταση ήθελες να απομονώσεις.

:106:το πετυχα για να δω ;

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 01:54 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 01:52 —

:016::016::016:και απο που το σβηνω :016::016:

— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 01:55 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 01:54 —

:016::016:εκει που ειναι το ψαλιδακι ; απο κει ;

Από συντονιστή: Μαρίνα, πήγαινε [COLOR=Blue]ΕΔΩ για να το μάθεις.[/COLOR]

Κατάλαβα!! Τοστ με φέτα έφαγε η “κυρία”!!!:019:

Εσύ πάλι, ρε Δημήτρη, είναι ανάγκη να τα μαρτυράς όλα;:019::019::019:

Πάντως το γκαρσόνι, όταν κυρία διαμαρτυρήθηκε για το συνδυασμό ζαμπόν και φέτας, δεν άντεξε: - Έεεεεεεεε, σας ρώτησα τρεις φορές κυρία μου: Με τυρί το θέλετε;

Ξεχάσατε το ίδιο το “Τάγμα τηλεγραφητών”!!!

Αν και έχουν ξαναγραφεί όλα, το κτήριο όπου στεγαζόταν το περίφημο Τάγμα υπάρχει σήμερα, πλήρως και εξαιρετικά ανακαινισμένο, πίσω ακριβώς από το όμορφο κτήριο της Νομαρχίας Θεσσαλονίκης.

“στη Θεσσαλονικη -εκει που μου ανηκει”, αυτη η ομοιοκαταληξία μου θύμισε το τραγούδι του μητσάκη :slight_smile: