Μια συνεργασία που δεν έγινε ιδιαίτερα γνωστή ήταν αυτή του «Νιόνιου» με τον Δημήτρη Γκόγκο ή Μπαγιαντέρα. Σε ένα μικρό δίσκο που κυκλοφόρησε από τη Lyra το 1975, Σαββόπουλος και Μπαγιαντέρας τραγούδησαν τον « Καθρέφτη » ένα χασαποσέρβικο του δεύτερου, ενώ από την άλλη πλευρά ο δίσκος είχε τον « Πολιτευτή » του Σαββόπουλου, που έγινε γνωστότερος από την επανεκτέλεσή του στη «Ρεζέρβα» το 1979. Το 1976 ο « Πολιτευτής » ηχογραφήθηκε και από το Θέμη Ανδρεάδη στο δίσκο του «Ο πρωταθλητής». Μπουζούκι στα τραγούδια του Σαββόπουλου έπαιξε ο Χρήστος Νικολόπουλος, μπαγλαμά ο Γιώργος Κοντογιάννης, βιολί ο Γιώργος Μαγκλάρας, ακορντεόν και ασκό ο Ανδρέας Τσεκούρας, πιάνο ο Σαράντης Κασσάρας, μπάσο ο Γιώργος Γαβαλάς και κρουστά ο Νίκος Τσιλογιάννης. Το εξώφυλλο, όπως σε όλους τους δίσκους του Σαββόπουλου, ήταν σχέδιο του Αλέξη Κυριτσόπουλου.
Το 45άρι συμπεριλήφθηκε πολλά χρόνια αργότερα στην κασετίνα των 9 cd’s «Ο Σαββόπουλος στη Lyra» ενώ ο « Καθρέφτης » ξαναμπήκε σε συλλογή του τραγουδοποιού, που διανεμήθηκε μαζί με μεγάλη κυριακάτικη εφημερίδα. Το 1992, η Δήμητρα Γαλάνη, στο δίσκο «Μ’ ένα γλυκό αναστεναγμό», ηχογράφησε τη δική της εκδοχή στο χασαποσέρβικο του Μπαγιαντέρα…
Τη θυμάμαι αυτή τη συνεργασία Σαββόπουλου - Μπαγιαντέρα, γιατί έτυχε εκείνη την εποχή να συνεργάζομαι με την Λύρα. Η ιδέα ήταν φυσικά του Αλέκου Πατσιφά, που την υλοποίησε όπως περιγράφεται και στο Όγδοο, όπου μας παραπέμπει η Πελαγία. Είναι όμως ευκαιρία, εδώ, να διηγηθώ μίαν άλλην εμπειρία μου από την εποχή της Λύρας του Πατσιφά, με μόνο τον Μπαγιαντέρα. Αξίζει τον κόπο, γιατί οι δημιουργοί αυτοί είχαν για το έργο τους συχνότατα τελείως διαφορετική άποψη από εκείνην που διαμορφώθηκε τελικά από τους ακροατές των κομματιών.
Ο Πατσιφάς υλοποιούσε μίαν άλλη του ιδέα, ένα «ρημέηκ» τραγουδιών του Μπαγαντέρα σε σύγχρονη (δεκαετία ΄70!) εκτέλεση, με ερμηνευτή τον ίδιον. Πριν την ηχογράφηση ο Μπαγιαντέρας, δραστηριότατος, κυκλοφορούσε και έδινε οδηγίες. Σε κάποιο συγκεκριμένο κομμάτι, το «Μ’ έχεις μαγεμένο», είχε άποψη σχετικά με την ενορχήστρωση, διαφορετική από εκείνην που είχε προαποφασιστεί. Ο παραγωγός του δίσκου, ο Γιώργος Μακράκης, του παρατήρησε: - Μα, κύριε Γκόγκο, αν το ενορχηστρώσουμε έτσι, θα ακούγεται σαν καντάδα το κομμάτι! και ατάκα ο Μπαγιαντέρας, με δυνατή φωνή και χαρακτηριστική κίνηση των δύο χεριών: - Μα, καντάδα είναι!!!
Δεν πέρασε η άποψη, ήταν και πολύ δύσκολο να αλλάξει η σύνθεση της ορχήστρας εκείνη τη στιγμή. Όμως, ακούγοντας προσεκτικά το τραγούδι (track No. 16), διακρίνουμε μία σαφέστατη προσπάθεια να αποδοθεί ως καντάδα, με τραβηγμένα και όχι στακάτα κοψίματα στις αναπνοές. Πέρασε έτσι ένα “άρωμα καντάδας”, κι ας ήταν μόνος του, χωρίς σεγόντο.
Πολύ ενδιαφέρον έχει και αυτό το post από το 2005 του παλιού μέλους του φόρουμ Σάκη Πάπιστα, που το είχε ανεβάσει με αφορμή τα 20 χρόνια από τον θάνατο του Μπαγιαντέρα.
Σε αυτό περιλαμβάνεται μια αρκετά λεπτομερής βιογραφία του μεγάλου αυτού συνθέτη, με κάποια σχόλια για γνωστά του τραγούδια καθώς και αφηγήσεις του ίδιου του Μπαγιαντέρα για την ζωή του μέσα από συνεντεύξεις. Επιπλέον, στο ποστ αυτό έχει γίνει μια καλή καταγραφή του έργου του Μπαγιαντέρα.
Βρήκα το κομμάτι και πράγματι έχει τσαμπούνα. Και είναι του 1975!! Και παίζει ο Ανδρέας Τσεκούρας!! (χωρίς να ξέρει βέβαια, αλλά κι ο Χάρισον όταν έπαιζε σιτάρ δεν ήξερε πολύ περισσότερο…)
Εξωφρενικό όλο μαζί το σινγκλάκι.
Πρέπει να είναι η πρώτη έθνικ ηχογράφηση τσαμπούνας, και με μεγάλη απόσταση από την δεύτερη. Η πρώτη έθνικ ηχογράφηση γκάιντας (ελληνικής) είναι και πάλι του Σαββόπουλου, στον Μπάλλο, 1971.
Ο Σαββόπουλος συνδεόταν και με τη Ρεμπέτικη Κομπανία (όπου έπαιζαν ο Κοντογιάννης και ο Τσεκούρας που τους ξαναβλέπουμε εδώ στο σιγκλάκι), και αν δεν απατώμαι μάλιστα είχε κάνει και την παραγωγή κάποιου δίσκου τους, αλλά δεν μπορώ να ξαναβρώ την πληροφορία. Η Ρεμπέτικη Κομπανία έβγαλε τον πρώτο της δίσκο το '79, έπαιζε όμως από αρκετά πιο παλιά, ίσως ήδη πριν τη Μεταπολίτευση και πάντως σίγουρα το '75. Καθώς λοιπόν η Ρ/Κομπανία είχε παίξει με αρκετούς παλιούς ρεμπέτες και μεταξύ αυτών και με τον Μπαγιαντέρα, πιθανώς να αποτέλεσαν αυτοί τον κρίκο που συνέδεσε τον Μπαγιαντέρα με τον Σαββόπουλο.
(Μάλιστα η Ρ/Κομπανία είχε και εξώφυλλα Κυριτσόπουλου, ο οποίος έκανε και τα εξώφυλλα του Σαββόπουλου, άρα υποθέτω ότι θα ήταν όλοι αυτοί μια παρέα ή τέλος πάντων ένα δίκτυο γνωστών.)
Νομίζω ότι σε οτιδήποτε καινούργιο έγινε στην ελληνική μουσική σ’ ένα διάστημα αρκετών δεκαετιών, πάντα κάπου εμπλέκεται ο Σαββόπουλος.
Ο πρώτος δίσκος της Ρεμπέτικης Κομπανίας είναι το 1974 (“Τα μπλε παράθυρα”) και όχι το 1979. Δεν ξέρω αν είχε εμπλακεί με κάποιον τρόπο ο Δ. Σαββόπουλος σε αυτόν. Ο Δ. Κοντογιάννης λέει ότι ο ΔΣ τραγούδησε στον τελευταίο δίσκο της Ρεμπέτικης Κομπανίας.
Ο ΔΣ είχε εμπλακεί στην “Εκδίκηση της Γυφτιάς” (Ξυδάκης, Ρασούλης, Παπάζογλου), έναν από τους σημαντικότερους δίσκους όλων των εποχών (για να χρησιμοποιήσω ύφος διατύπωσης Γιάννη Πετρίδη). Μήπως, Πέπε, αυτόν είχες στον νου σου;
Πράγματι,εκείνα τα χρόνια, ο ΔΣ, εκτός από τη συνεργασία του με Σαμίου, Μπέλλου και Μπαγιαντέρα, στήριξε στα πρώτα βήματά τους καινοφανή ονόματα και σχήματα τα οποία αργότερα έκαναν μεγάλη αίσθηση (είτε είναι του γούστου μας είτε όχι). Άλλος ένας λόγος που ο ΔΣ είναι ξεχωριστός.
Σίγουρα η Ρεμπέτικη Κομπανία έβγαλε ένα δίσκο, πολλά χρόνια μετά από τον πρώτο τους, με διάφορες φιλικές συμμετοχές μεταξύ των οποίων ο Σαββόπουλος και η Σαμίου. Αλλά δεν ήταν αυτό που έχω υπόψη μου.
Ούτε την Εκδίκηση της Γυφιάς είχα υπόψη μου - δηλαδή, το ήξερα για τον Σαββόπουλο, αλλά δεν το μπερδεύω.
Θυμάμαι ότι όταν έκανα μια μικρή έρευνα (τι έρευνα - αναζήτηση πιο σωστά) για διάφορα κινήματα μουσικών αναβιώσεων, είχα βρει τον Σαββόπουλο στην παραγωγή κάποιου/ων δίσκου/ων των Δυνάμεων του Αιγαίου καθώς και, νομίζω, κάποιου/ων από τους δίσκους που εγκαινίασαν (πολύ πιο πριν) την αναβίωση του ρεμπέτικου. Το είχα συνδυάσει στο μυαλό μου γιατί και οι Δυνάμεις εξίσου εγκαινίαζαν ένα νέο στιλ το οποίο σήμερα έχει πραγματικά αλλάξει το μουσικό τοπίο, άσχετα αν κανείς δεν παίζει όπως οι Δυνάμεις (που το δικό τους στιλ φαντάζει, σήμερα, τουλάχιστον αφελές).
Να μην ήταν η Ρεμπέτικη Κομπανία αλλά κάποια άλλη; Να μην ήταν ο Σαββόπουλος ως παραγωγός αλλά ως κάτι πιο άτυπο (λ.χ. να διάβασα σε κάποια συνέντευξη «παίξαμε τα τραγούδια μας στον Σαββόπουλο και μας είπε, πολύ ωραία παιδιά, προχωρήστε το »); Μήπως δεν υπήρχε καθόλου Σαββόπουλος και όλο αυτό το φαντάστηκα επειδή τον έχω δει και πίσω από την πρώτη εμφάνιση διάφορων άλλων μουσικών; Αλλά πάλι, δε νομίζω να το φαντάστηκα, τη στιγμή που όντως σχετιζόταν τουλάχιστον με τον Γ. Κοντογιάννη και τον Τσεκούρα (κι εκείνοι με τον Κυριτσόπουλο και τη Σαμίου που επίσης σχετίζονταν με τον Σαββόπουλο).
Αυτό τον καιρό δεν έχω ανάκαρα, ούτε χρόνο, να το ξαναψάξω συστηματικά. Βρήκα τα εξώφυλλα της Ρ. Κομπανίας στο discogs, προσπάθησα να διαβάσω αν λέει πουθενά «παραγωγή Σαββόπουλος», δεν έβγαζα τα γράμματα γιατί ήταν μικρή η ανάλυση, και πιο πέρα δεν έχω φτάσει. Ίσως το ξέρει κανείς άλλος που μας διαβάζει.
Όπως και να 'χει, μην ξεχνάμε ότι η συνεργασία του Σαββόπουλου με τον Μπαγιαντέρα μπορεί να παρέμεινε σχετικά άγνωστη, μ ετην Μπέλου όμως είναι ιστορική.
