Eχτές την Τρίτη όπως οδηγούσα άκουσα αυτό το τραγούδι από το Δεύτερο Πρόγραμμα γύρω στις διόμισι με τρεις το μεσημέρι. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι οι στίχοι είναι της “δικιάς μας” Πελαγίας και η μουσική του Σωκράτη Κελαΐδή. Εγώ να της δώσω συγχαρητήρια από εδώ και επίσης να πω ότι οι μουσικοί παίζουν υπέροχα και ότι μου άρεσε πολύ το τραγούδι.
Υ.Γ. Δεν ξέρω αν έχει ανέβει ξανά ή έχει γίνει παρουσίαση από την Πελαγία, αλλά σε μια μικρή αναζήτηση που έκανα δεν το βρήκα.
πραγματικά πολύ ωραίο τραγούδι. βαθιά ανθρώπινοι στίχοι, αναπάντεχα ταιριαστή μουσική (αν και ρούμπα) και εξαιρετική εκτέλεση και ερμηνεία.
Είναι όλα όμορφα. Συμφωνώ, κι εμένα μου άρεσε το τραγούδι απ ολες τις πλευρές, αλλά…
Σας θυμίζει κάποια γνωστή μελωδία; Έχω σκαλώσει.
Υποθέτω ίσως αυτό ( ;;; ) αν και η μουσική είναι Σπανός …
Ναι ναι θα μπορούσε.
Ευχαριστώ πολύ για την τιμή των λόγων σου !!
Ευχαριστώ τον Σωκράτη Κελαϊδή, τον Αγάθωνα Ιακωβίδη, καθώς και όλους
όσους βοήθησαν στην ανάδειξη των στίχων μου… Είμαι πολύ χαρούμενη !!
Μπραβο Πελαγια κ σε ολους τους συντελεστες!!!
(τωρα εχουμε κ “μπραβοκουμπα” παλι…χα χα 
)
Σ`ευχαριστώ πολύ Πέλη μου !! Είμαι πανευτυχής για τις καρδούλες !!
Πριν την ελπίδα ο θυμός κι ανάμεσα τους ο καημός
μπαίνει κομπάρσος στα τυφλά και ξεσπαθώνει
πόσο στοιχίζει η ανθρωπιά,πως την πληρώνει μια γενιά
που την διδάξανε να ζει,σαν το κλεφτρόνι.
Υποκλίνομαι…έστω και καθυστερημένα!!! Μπράβο!!!