απίστευτοι οι στίχοι φίλε Μπάμπη. Ελπίζω να τους μελωποιήσεις … :088:
δεν εχει πατριδα
χαμενη παρτιδα
αναμεσα σ` αλλους
μα ζει μοναξια …
σκληρη η ζωη του
σκληρο το σκαρι του
πως λερωσε παλι
η μονη αλλαξια …
τα χερια δεμενα
καραβια αραγμενα
δε βρισκουνε ευκολα
ξενη δουλεια …
κοντευει να φεξει
δε θελει να κλεψει
μα ποιος θε να θρεψει
τα πεντε παιδια ?..
κλαρινο και γλεντι
και λιγο του πεφτει
βαρατε νταουλια
αφελφια στη γυρα …
ασημωσε αφεντη
πιες κι ενα αψέντι
αποψε για σενα
θα λεω τη μοιρα …:106:
εχθες διαπιστωσα πως κατι σε ποναει
μια ιστορια αδελφικη πριν απο χρονια
οταν σαναγκασε μια πραξη του τρελη να μεινεις μονος , με τις σκεψεις σου κι εκεινο το γιατι , να σε παιδευει , οταν κρυφα φιλας ακομα , ενα μαξιλαρι π αφησε πανω του μία φτηνη κολωνια …
και εισαι θυμωμενος με εσένανε
γιατι ποτε δεν πηγες να τον ψαξεις
γελας πολυ , μα κλαις σαν μενεις μονος σου
και συλλογιεσαι , αραγε ζει ?
κι υστερα τρεχεις μεστην εκκλησιά ενα κερακι στο Χριστο ν αναψεις …
ακουσε ματια μου και κοιτα με στα ματια
καθείς για τη ζωη του αποφασιζει
μαζευει την δικη του παντα αγκυρα
ανοιγει τα πανια του κι αρμενιζει …
οσο γι αυτους που αφηνει πισω του
ποτε του δε θα μαθει , ποσο κλαινε την απωλεια ,
γιατι ειναι ευτυχης στον κοσμο που αυτος διαλεξε
και φτιαχνει στα ονειρα του , τα δικα του τα περβόλια …
χαρισμενο 2-11-2009
Να ξαναμπεί ακόμα μια φορα αυτό το ποίημα στη βάση…
Με συγκίνησες Πελαγία
ανοιξα ολο το πακετο σημερα
κι εστρωσα κατω τα τσιγαρα
παρεα με τις σκεψεις …
θελησα τοσο να σου πω τι αισθανομουνα
για αλλη μια φορα , μια τελευταια ,
μα εσυ πολεμησες παλι
να με μπερδεψεις …
βουτηξα ενα τσιγαρο και το αναψα
και τον καπνο τον φυξηξα
στο προσωπο σου
προκλητικα , σαν πορνη στον πελατη της
κι υστερα ρουφηξα με παθος
το ποτο σου …
ακουσα λογια ιπποτικα ,
-στιχακια αδεσποτα- , απο τα χειλη σου
πρωτη φορα για μενα
και περα απο εγωισμους , παραδοχη ,
οτι σε αγγιξε ο ερωτας ,
μα στο παιχνιδι , “κούφια” η ζαριά
και με τα “κοκαλα” , καλα “λιμαρισμενα” …:084:
δυό αδελφες και πιάσαν να στολισουνε μαζι
νυφιάτικο το σπιτι ,
γιατι θα πάντρευε η μία το παιδι της …
αλλα μπερδεύτηκε η κουβεντα για τα τούλια
με κεινο "τ αρπαλίκι" , που χασκε μόνο κι ορφανό και το τραβάγανε κι οι δυό , απ το “μανίκι” …
και εξεστόμιζαν βαριά τα λογια
“κλεφτρα” και “ψεύτρα” ,
φταιει αραγε ο γονιος ?
αυτος που μετακόμισε στον άλλο κοσμο
μη δε τα “εκανε” οπως επρεπε ο φτωχος ???
πικρά γινήκαν τα κουφέτα
οταν μπλεχτήκαν με τις άχρηστες τις λεξεις ,
τα δάκρυα τρέχαν απ` τα ματια ,
μα … τετοια μερα , βρηκες καημενη μου
τα κληρονομικα να ξεμπερδεψεις ???
δυό αδελφες , η μια παντρευει ανηψιο
κι αλλη το παιδι της
σα ξενες μεστην εκκλησιά , "για ενα κομματι γης" , πουκλεψε η μία τη χαρα ,
αλλά δε γέμισε χαρα , την χέρσα τη ζωη της …:106:
αληθινό γεγονός , πρόσφατο …
εγω δεν κλαιω ευκολα
απο παιδι ειμετσι , στιβω σαν πετρα την καρδια και σ οποιονε αρεσει …
μα σημερα οταν ακουσα
απο τα δυο σου χειλια
πως φευγεις καπου μακρια
τρελαθηκα απ` τη ζηλια …
χανω για παντα αστερι μου
οτι ποτε δεν γνωρισα
και στο στενο μου το μυαλο
το “οχι” δεν το χωρεσα …
αλλα , “στημενο σκηνικο”
κι αυτος που την πληρωνει …
ματια μου , τραβα στο καλο
κι εγω ας μεινω μονη …:084:
ολο το βραδυ χορευε
κοντρα στην καραμουζα
την ειχε αναψει ο σεβντάς
-για να ξεχασει μπέρδευε-
το μπρούσκο με τα ούζα …
κι οταν για λιγο κάθονταν
ψυχη να ξαποστασει
στα ματια τον εκάρφωνε
μη τυχει της γελασει …
και έπαιζαν οι μουσικοι
σχεδον θα ειχε φέξει
κι αυτη στο παρακάλι του
μηπως και την προσεξει …
παθος , τρέλα αγιάτρευτη ,
κι η νυχτα η ερωτιάρα
δικά της πλάνα έστηνε
γιατι ηταν μαρτυριάρα …
ετσι τον έπιασε η τρελη
σε μιά ξένη αγκάλη
να δίνει ένοχο φιλί
και μεσ` την παραζάλη …
μαχαίρι πιάνει κοφτερό
και στα σκοτάδια μόνη
μέσα στου “τάγκο” το ρυθμό
στα στήθια της καρφώνει …:106:
ελα φιλε την τιμη να κανονισουμε
και στο “ριγκ” της “ανθρωπιας” να την πατσισουμε
ολα παιζονται μεσ` το λαμε τσαντακι
λιγη πουδρα , ενα κραγιον , το καθρεφτακι …
σαν σαλταρω και τα ματια ριχνω μεσα τους
και ξορκιζω πανω τους ταναθεμα μου καραγκιοζης , ξεπουλω τ αγουρα νιατα μου
καπου καπου βριζω ακομα τη μαμα μου …
και σ` ορκιζομαι στην προωρη ρυτιδα
αν δεν ειχες τη δικια μου τη φροντιδα
που θα ξεσπαγες την “σερνικια” ορμη σου
που θα εδινες το “αγουρο” φιλι σου ???
αλλα , γραψε το και με , μη με λησμονει
πως για παντα , γω για σενα θαμαι “πορνη”
μια ζωη θα παζαρευεις το κρεβατι μου
και θα σφαζεις τ` αντριλικι στο γινατι μου …:085:
κουρασμενοι , εθισμενοι
στο κομπιουτερ ορκισμενοι
σαν πρεζακηδες ταμμενοι
και ολιγον πεθαμενοι
αλλο τι μας απομενει
να μας βρουνε ξαπλωμενοι
ελαφρως τεζαρισμενοι
λουκουμαδες ξυνισμενοι …
και θα πουν ετσι ευκόλως
διχως να υπαρχει δολος
συγχωρεθηκε ο δολιος
που εχειριζετο ασυστόλως
κι απο την πολλη τη χρηση
του επριστηκε ο κ*λος …
φιλοι μου , αυτο ειναι ψωρα
και περνούμε ετσι την ωρα
δε μας σκιαζει ουτε μπορα
ζουμε μονο για το “τωρα”
καταργησαμε ακομα
και αυτο το βιπερ “ΝΟΡΑ” …:256:
σταδιο προχωρημενης σηψης …:092:
Θυμασαι ??? απο το καλο , παντα υπαρχει το καλυτερο … κι αυτο εισαι συ , για μενα …:109:
Παρακαλω , θαθελα να προτεινω στους κ.κ. Συντονιστες να δημιουργησουν μια σελιδα
στιχοι Μπαμπης Καπουλας και τα διαμαντια που μας χαρισε να μεταφερθουν εκει , ωστε
επαξια να εχει τον δικο του χωρο , απ` οπου θα συνεχιζει να μας χαριζει απλοχερα !!!:088:
την αρνηθηκες “τρεις”
δε την γνωριζες ειπες
και με “νοημα” εκλεισες ματι …
υστερα εσκυψες τ` “αδειο” κεφαλι σου
12 εγραφε η ωρα και κατι …
το μαντηλι σου πηρε τα πρωτα
τα φτηνα των χειλιων κοκκιναδια
κι ενα ριγος την πλατη διαπερασε
πολεμωντας να διωξει τα χαδια …
το τσιγαρο ναναψεις δε βιαστηκες αλλωστ επιασε λιγο να βρεχει
τη ντροπη ποιος την βρηκε , που εχασε?
αλλα η “τσίπα” σου χασκει , ως εχει …
την αρνηθηκες “τρεις”
δεν την γνωριζες ,
μηπως μεινει απανω σου η “σταμπα”
μα λεκες ματωμενος , “τα χούγια” σου
δε ξεπλενεται ουτε στο “τζαμπα” …:084:
λουφαξε καπετανιε μου κι αραξε στο καρνάγιο
σωθηκε ολο το καρβουνο και το κερι στον άγιο
κανε κουμαντο μη σωθει ο σερτικος καπνος σου
γιατι η που**** η ζωη , παιρνει το μερτικο σου …
δουλεια δεν εχει … κι η πολλη , τρωει και τον αφεντη
και το καθολου η το πολυ , βγαζουν το ιδιο γλεντι
πιες ενα τσιπουρο διπλο , τα ματια σου δοξαρια
βαρατε βιολιτζηδες μου , δεσαμε παλαμαρια …
λουφαξε καπετανιε μου , αλλο πια δε σε παιρνει
η μπορα της αναδουλειας , θεριζει και δε σπερνει
το μονο που σ` απομεινε , ενα χέρσο “τσικίμι” ***
μία φουρτουνα στην καρδια κι ενα παλιο ταξιμι …:106:
*** μακροστενη λωριδα χωραφιου , που αναλογουσε στον καθενα για να το θερισει (παλια)
άνοιχτα μπαμπη , άνοιχτα , δερβιση τα χαρτια σου
να κλεψω εγω τις σκεψεις σου , να κλεψω τη χαρα σου
δες πως σκορπώ τα χρωματα επανω στον καμβά σου
εκει πονταρω βελονιες τα δακρυα να κεντησεις
η της καρδιας τα βασανα για εμέ να ζωγραφισεις …
μη με ξεχνας αφεντη μου , σου κλεψα το μυαλο σου
και ο,τι κανω διαλαλω , πως για καλο δικο σου …
μα οταν ανταμωνουμε , ξενο φιλι στα χειλια ,
σου αποθετω τρυφερα και με τον χρονο -μασκαρά-
κλεινω το ματι στο Θεό και στη δικη σου ζηλεια …
καιρος μας φερνει τα πουλιά
καιρος τα παραπούλια
καιρος φερνει το ζαχαρο
ρυτιδες και προγούλια …
καιρος φερνει τα βασανα
μα και καιρος τα λυνει
καιρος χαριζει αθροιτικα
μα και χοληστερινη …
καιρος κλεινει το ματι του
γιατι `ναι και μαγκιώρης
ειτε η Πετρούλα μας τον πει
ειτε μας δωσει συμβουλη
ο ντοκτορ ο Φυκιώρης …
καποτε ησουν μια αγκαλια
ολο ονειρα γεματη
τωρα πλεον εγερασες
και εχεις και προστατη …
κακα μαντατα στο κορμι
κακα στην κεφαλη σου
αυτη προσποιειται οργασμο
κι εσυ ο τάλας προσπαθεις
την αναστηλωση σου …:106:
κι ενω του ταφου σιωπη
πας να κρατησεις “άκρα”
τα καταπίνεις δύο δυό
στη ζουλα τα Viagra …:089:
τι απομένει το λοιπον ?
φαε κανα κοψιδι …
ακουσε και καμμια πενια
πιες και μια “τσιπουρομουρια”
κι αν θες να κανεις εκδρομη
μεχρι το Γαλαξίδι …:092: … ( για να μη σου `βγει ξύδι ) …:089:
ενα αγορι με περιμενει
να το , επανω στο ανηφορι
ειντοσο φρεσκο σαν ανεμωνα ειναι δικο μου αυτο τ αγορι …
μεψαχνε μουπε απο παιδουλα
μα δε με βρηκε ποτε σταληθεια ενα αγορι με καρτεραει απ τα δικα μου τα παραμυθια …
το χερι απλωνω μα δε το φτανω
ειμαι μεγαλη σας λεω , αληθεια
τα δακρυα μου χαραζουν δρομους
απο λαχταρα κι απο συνηθεια …
ενα αγορι ειναι για μενα
μια φαντασιωση , μια αυταπατη
σημερα μιλησε παλι μαζι μου
κι υστερα εκλεισε και η γραμμη μου
γιατι τ` αγορι μου εχει χαραξει
ενα δικο του πια μονοπατι …:106:
σιχαθηκα να αλητευω μεστο ιντερνετ κουραστηκα να ψαχνω τ αλλο το μισο μου
δε θελω να πληκτρολογω ωρες ατελειωτες
να κοροιδευω τον χαμενο εαυτο μου …
ενω εσυ , χαζευεις απτο τζαμι σου και περιμενεις τα Χριστουγεννα για ναρθουν
βλεπεις φωτακια να τυφλωνουνε τα ματια σου
αυτα που ξέμειναν στους παγκους απο περσι
και ενα φετος σου ζηταν επικαιροτητας
παρτα κι αυτα κι ας γινουνε χαραμι σου …
κι εγω σαπιζω ακομα μεσ` το ιντερνετ
γιατι δε καταδεχτηκες παλι να με φιλησεις
ειμαι γυναικα και πονω για ενα αγγιγμα
μα ειμαι μονη , πανε χρονια , Θεε μου ποσα ?
που μαραζωνω , ετσι μονη , σαν αγκαθι
που δεν εσκεφτηκες “ποτε” να το ποτισεις …:106::106::106:
τα δοκίμια σαν κι εμένα
καραβακι “ουτε ενα”
“ενα” εχουνε οι νεοι
και τα μελη εχουν “δυό”
κι οποιος φλυαρει λιγακι
παιρνει “τριτο” καραβακι
και για να περασει λένε
απτο Ρίο στο Αντί , πρεπει και οι διαστασεις ναναι ιδιες με τα αλλα
θα μπορουσαμε να πουμε
"διαστάσεις καραντί " …:230:
τωρα παμε εις το “Σώμα”
που διαφερει και στο χρωμα
απο κιτρινο , γαλαζιο
“τεσσερα” τον αριθμο
ναυμαχιες δινουν πλειστες
μπαίνουν και σε μαυρες λίστες
μα μπουκαρουν κι αρμενιζουν
στο δικο τους τον “πορθμό” …:241:
ενας μονο εχει πεντε
ολα ισα σε αξια
δεν τα κερδισε σε μαχη
που την λενε “ναυμαχια”
και για οσους δεν γνωριζουν
και τον λενε υλιστη …:108:
“ναυαρχο” εχει μπατζανακη
κι ειναι γυιος εφοπλιστη !!!:088::109::089:
ζηλεψα το προστυχο το βλεμμα σου
οταν την κοιταζες στη διαβαση
που πέρναγε με βιάση …
εγραφε “αναιδεια” , εγω `μαι που ερωτευομαι
και παίξτε τωρα τα πουρά , “θαναση” …
μπουμπούκιασα - ετσι λενε το μουδιασμα -
να θελω ντε κι εγω να προκαλεσω ενα βλεμμα
θα σκασω απτο κακο μου γιατι δε μπορω σ αυτο το υστατο θελω μου ,
να κανω ουτε νεύμα …
και κατι ματια , υγρα , μα τον Αλλαχ
φιληδονα , να τα κοιταζω και να θελω
να τα βγαλω με μανια
μα πανε κι αφου μετρησαν το ζηλευτο κορμι ,
χάθηκαν μεστο πληθος , πα στη διαβαση κι εσυ σαπίζεις μ αλλους τρεις
στα “καφενεια” …:106: