“Ο κάτωθι υπογεγραμμένος Αλέκος Γκούβερης δηλώ ότι συνέβαλα στην αποπεράτωσιν των στίχων της “Συννεφιασμένης Κυριακής” του Βασίλη Τσιτσάνη δια της προσθήκης ενός και μόνο κουπλέ. Δια την ως άνω δευτερεύουσαν βοηθητική προσφορά μου θέλω λάβω το 20% των επί των στίχων δικαιωμάτων του. Εν Αθήνας τη 17/9/1947, ο δηλών Αλέκος Γκούβερης”. Το ντοκουμέντο αυτό περιλαμβάνεται στο Ιστορικό Αρχείο Βασίλη Τσιτσάνη, μέρος του οποίου δημοσιεύτηκε πρόσφατα στο περιοδικό “Ταχυδρόμος” από τον ερευνητή του λαϊκού τραγουδιού και στενό φίλο του Τσιτσάνη Κώστα Χατζηδουλή-
Βέβαια κάπου διάβασα οτι η εκκαθάριση της ΑΕΠΙ έδειξε άλλα στοιχεία…
Συγνώμη για το εκτός θέματος
Δημήτρη μην είσαι απόλυτος
Τσιτσάνης ήταν αυτός και δεν του έχω καμία εμπιστοσύνη
Νίκο, εγώ ίσως φάνηκα απόλυτος αλλά για ξαναδιάβασε το κείμενο που έγραψες!!! Φαίνεται πουθενά ότι η “Συννεφιασμένη Κυριακή” γράφτηκε για την Λάρισα; Ο Γκούβερης λέει (για τον εαυτό) ότι πρόσθεσε ΕΝΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ κουπλέ!!!
Εξάλλου, άσχετα από το ποιος έγραψε τα στίχια, πώς είναι δυνατόν να γράφτηκε τραγούδι για ομάδα 18 χρόνια πριν την ίδρυσή της!!!
Το τραγούδι γράφτηκε το '46-'47 και η ομάδα ιδρύθηκε το '64.
Αυτά.
Σίγουρα, αποτελεί ένα ερωτηματικό η πατρότητα των στίχων της «Συννεφιασμένης Κυριακής».
Αξεπέραστος ο Τσιτσάνης φυσικά, αλλά, σύμφωνα με τις μαρτυρίες «δεν ήθελε κανέναν δίπλα του στο δίσκο, διεκδικούσε το τραγούδι από την κορυφή έως τα νύχια».
Για αρκετά τραγούδια που είναι στο όνομά του, δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτα σίγουροι αν είναι του του ίδιου του Τσιτσάνη ή του Καλδάρα ή του Βίρβου ή της Παπαγιαννοπούλου, όπως επίσης είναι σίγουρο πως και ο ίδιος είχε χαρίσει αρκετά δικά του τραγούδια στη Γεργακοπούλου π. χ. και σε άλλους.
Για το συγκεκριμένο, πώς να εξηγηθεί το γεγονός ότι είχε τόσα χρόνια στα χέρια του ο Τσιτσάνης τέτοιο ντοκουμέντο και με τη δήλωση του ίδιου του Γκούβερη μάλιστα, και δεν το χρησιμοποίησε άμεσα, για να δώσει τέλος σε όλη αυτή την ατέρμονη συζήτηση για την πατρότητα των συγκεκριμένων στίχων, μια συζήτηση που κράτησε χρόνια, μια και το συγκεκριμένο τραγούδι είχε αυτή την τεράστια επιτυχία;
Όσον αφορά στον Γκούβερη.
Δεν αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο από μόνο του ότι η «ΑΕΛ Λάρισας» δημιουργήθηκε αρκετά αργότερα από την κυκλοφορία της «Συννεφιασμένης Κυριακής», μια και η Λάρισα είχε και άλλες ποδοσφαιρικές ομάδες, πολύ παλιότερες, ήδη από το 1930, από τη συγχώνευση των οποίων προήλθε η μετέπειτα «ΑΕΛ». Μπορεί να εμπνεύστηκε ο Γκούβερης από την ήττα του «Ηρακλή» ή του «Απόλλωνα» ή του «Τοξότη» (όλες τους τοπικές ομάδες της Λάρισας, παλιότερες της «ΑΕΛ») το τραγούδι αυτό, στο οποίο έκανε αλλαγές ο Τσιτσάνης.
Έτσι κι αλλιώς, το τραγούδι γενικά αποκτά μια άλλη δυναμική στην πορεία του.
Η «Άρνηση» π.χ. του Σεφέρη, με μια φαινομενικά «αθώα» στιχουργική, απέκτησε μια άλλη σημειολογία και έφτασε να γίνει μέχρι αντιδικτατορικός ύμνος, πόσο μάλλον η «Συννεφιασμένη Κυριακή» που μπορεί να … συννεφιάζει από την ήττα της αγαπημένης ομάδας μέχρι τη θέα αθώων νεκρών κατά την Κατοχή (εκδοχή του Τσιτσάνη) μέχρι την ερωτική απόρριψη και απογοήτευση και μέχρι την αναίτια φυλάκιση αγωνιστών κ.λπ.
Πέρα από το θέμα της πατρότητας των στίχων, η πιο συγκλονιστική ερμηνεία της «Συννεφιασμένης Κυριακής» είναι ίσως από τον ίδιο τον Τσιτσάνη: κοφτή, αφαιρετική, χωρίς απλώματα, κατάφερε να βγάλει αυτό τον σπαραγμό που αποθέωσε το τραγούδι και συνετέλεσε να γίνει σχεδόν ο εθνικός ύμνος της νεότερης Ελλάδας.
Ας υποθέσουμε ότι δεν είχε πει ο Γκούβερης τίιποτα για την υποτιθέμενη πηγή της έμπνευσής, και ούτε κι ο Τσιτσάνης.
Κι ας υποθέσουμε ότι ξέραμε για το τραγούδι μόνο τη μουσική και τους στίχους.
Θα το εντάσσαμε στό θέμα “ρεμπέτικο και αθλητισμός”;;;;
Έλεος δηλαδή.
Κι αν παραπέρα ξέραμε ότι το τραγούδι κυκλοφόρησε το 1948 θα μπορούσαμε να συνδέσουμε το νόημά του με την ήττα κάποιας ποδοσφαιρικής ομάδας;;;
Ξαναέλεος.
Τώρα σχετικά με την πατρότητα των στίχων τίποτα δεν αποκλείει να έδωσε ο Γκούβερης στον Τσιτσάνη κάποιο κουπλέ κι ο Τσιτσάνης να έδωσε στο τραγούδι τελική μορφή, πράγμα που απ’ όσο ξέρω το συνήθιζε.
Και τίποτα δεν αποκλείει επίσης (όπως τίποτα δεν αποκλείει και το αντιθετο) η φράση “συννεφιασμένη κυριακή” να ήρθε στο μυαλό μια συννεφιασμένη κυριακή που έχασε η ομάδα του κλπ. Αλλά μπορεί κανείς να δει στους στίχους του τραγουδιού και στο ίδιο το τραγούδι ένα ποδοσφαιρικό αγώνα;;; Αν μπορεί, εγώ πάσο…
Οποιοδήποτε τραγούδι να πάρουμε μπορούμε να κάνουμε παρόμοιες υποθέσεις για τις τυχαίες αφορμές που βγάλαν ένα στιχάκι κλπ. Λχ ένας πλένει τα πιάτα, γλυστράει το ποτήρι και σπάει: “χίλια κομμάτια έγινε το ποτήρι”, σκέφτεται. Το ξανασκέφτεται λίγο καλύτερα (λόγω του και ότι είναι άνθρωπος της στιχουργίας): “πολλά κομμάτια έγινε σπασμένο ποτηράκι” του’ρχεται η ιδέα. Μετά από καιρό σε συνέντευξη λέει: <<Το “μπαγλαμαδάκι”, άσχετα από το τι νομίζει ο κόσμος, γράφτηκε για τη συμφορά που με βρήκε κάποτε που έπλενα τα πιάτα.>> Και μένει στην ιστορία εσαεί. Αυτά.
Έχεις δίκιο, Άγη.
Για μια ακόμα φορά η συζήτηση ξεστράτισε και φτάσαμε να μιλάμε για το συγκεκριμένο τραγούδι.
Ωστόσο, δεν πειράζει.
Αυτό ισχυρίστηκε ο ίδιος ο Γκούβερης, τουλάχιστον, και πιστεύω πως οφείλουμε να το αναφέρουμε.
Πολύ σωστά!
Και όχι μόνο υποθέσεις.
Συχνό φαινόμενο, τα τραγούδια να αποκτούν τη δική τους σημειολογία στην πορεία του χρόνου και να προσαρμόζονται σε πολλές και διαφορετικές προσωπικές καταστάσεις και δεδομένα.
Στο θέμα “Ρεμπετικο-Αθλητισμος” αξίζει να πούμε ότι κάποιοι συνθέτες του ρεμπέτικου τραγουδιού
είχαν ασχοληθεί και με τον αθλητισμό.
Ετσι :
Ο Βασίλης Τσιτσάνης στις 26 Μαΐου 1929, πήρε από τον Δήμο Τρικάλων, το έπαθλο “Χρυσό Καλαμάρι”
στο άλμα τριπλούν, με 11,41 μέτρα,και είχε σπάσει ρεκόρ.
Ο Δημήτρης Γκόγκος (Μπαγιαντέρας) , σε νεαρή ηλικία είχε αγωνιστή αρκετά ως παλαιστής της
ελεύθερης πάλης και της ελληνορωμαϊκής.
Μήπως είναι καιρός να τερματίσουμε και εμείς αυτή την, από κάθε άποψη πλην της πλάκας, ανούσια συζήτηση; Κάτι άλλο είχε στο μυαλό του ο Γιάννης, ανοίγοντάς την, που όμως δεν έβγαλε ζουμί.
Νικο μου , σαφώς και ο Γιάννης είχε κάτι άλλο στο μυαλό του, αλλά επέτρεψέ μου να συμφωνήσω
με τον nikos forlan.Εξ’άλλου το θέμα είναι ποιό γενικό: “Αθλητισμός και Ρεμπέτικο”
Με την κουβέντα μάθαμε (τουλάχιστον εγώ) κάτι επιπλέον τα οποία δεν το ήξερα.
Οτι δηλ, ο Προδρομος Τσαουσακης ασχοληθηκε με την παλη και
ότι ο Γιάννης Παπαϊωάννου ήταν τερματοφύλακας στον ΦΑΛΗΡΙΚΟ, τον σημερινό ΕΘΝΙΚΟ.
Προσωπικά το θεωρώ σοβαρό, ότι τέσσερεις τουλάχιστον εξέχοντες συνθέτες του ρεμπέτικου τραγουδιού
(χωρίς βέβαια να υποτιμώ και τους άλλους) είχαν ασχοληθεί με τον αθλητισμό.
Στο μυαλο μου σιγουρα δεν ειχα αυτα τα οπαδικα αλλα απο οτι φαινεται δεν υπαρχει μεγαλη ποικιλια και ακομα και αυτα τα εγραψαν σπουδαιοι συνθετες…Του Μαρκου τα προτιμαω,τα 2-3 που αναφερθηκαν…Τα τελευταια στοιχεια των αθλητικων δραστηριοτητων των μουσικων δεν τα γνωριζα και μου φαινονται χρησιμα ακομα και αν δεν ειχα κατα νου αυτη τη πτυχη οταν ανοιγα το θεμα…
Yπαρχουν και καποια ηχογραφημενα σκετσακια του Π.Κυριακου που το ενα εναφερεται στον μαραθωνιο,το αλλο σε ιπποδρομιες ,ενα τριτο σε πυγμαχια και ενα ακομα στους Ολυμπιακους αγωνες του Βερολινου το 1936…
και μια μικρη διορθωση στο μην. του φιλου GILLES…ο Πετρος Κυριακος δεν εχει καμια σχεση με τον …Κοκοβιο…εκεινος ηταν ο Π.Γιαννακος…
