Βρε παιδια…
υπάρχει κάποιος εμπειρικός τρόπος να καταλάβω αν ένα όργανο με κινητό καβαλάρη (πχ. μαντολίνο) είναι σκεβρωμένο, αν ο καβαλάρης λείπει (χωρις δηλαδή να χρειαστεί να βάλω χορδες…)? Τι ακριβως κοιτάω και που? Το ρωτάω αυτο γιατί έχω πάει ένα παλιό μαντολίνο για επισκευή σε 4 οργανοποιούς και οι 2 μου λένε ότι είναι σκεβρωμένο άρα θέλει αλλαγή ταστιέρας (άρα χρήματα…) και οι άλλοι 2 ότι δεν είναι σκεβρωμένο…τι παίζει δηλαδή? ο καθένας λέει ότι γουστάρει ή εν τέλει δεν είναι και τόσο εύκολο να καταλάβεις…
Ευχαριστώ προκαταβολικά…
(ΥΓ: έψαξα για παρόμοιο θέμα και δεν βρήκα στο φόρουμ…αν ωστόσο υπάρχει κάντε μου μια παραπομπη και ας σβηστεί το μήνυμα να μην τρώω και χώρο…)
Φυσικό συμπέρασμα των όσων γράφεις : Το 50% των οργανοποιών δε γνωρίζει τη δουλειά του ! Διότι το εν λόγω όργανο, η θα είναι σκεβρωμένο η όχι. Οπότε κάποιοι δύο από τους τέσσερις δεν ξέρουν τί λένε !
Επί της ουσίας : Αν δε δείς το όργανο με τις χορδές του, και κουρδισμένο μάλιστα για κάποιο εύλογο διάστημα (π.χ. μιά βδομάδα) δεν μπορείς να βγάλεις ασφαλές συμπέρασμα για την κατάσταση της ταστιέρας. Εκτός αν τα πράγματα είναι τόσο προφανή, και χωρίς ακόμα τις χορδές, οπότε οι δύο οργανοποιοί που δεν αναγνώρισαν τέτοιο σκέβρωμα, είναι παντελώς άσχετοι !
Τι μαντολίνο είναι;
Αν είναι σαν τα άλλα που έχεις ανεβάσει στο Φόρουμ φρόντισε να είναι τουλάχιστον ο οργανοποιός έμπειρος.
Λίγα θα γράψω με την φτωχή εμπειρία μου:κοίτα πρώτα απ΄όλα αν φαίνεται με το μάτι ¨να έχει πάρει τον ανήφορο"
Από μαντολίνα ξέρεις οπότε καταλαβαίνεις ποιό πρέπει να έιναι το ύψος της χορδής.
Αφαίρεσε τον πάνω καβαλλάρη και ακούμπα κάθετα ένα χάρακα από το πρώτο τάστο έως το τελευταίο και κοίτα αν κάνει κοιλιά στη μέση της ταστιέρας.
Τέλος και το πιο συνηθισμένο πρόσεξε αν εκέι που ακουμπά η ταστιέρα το καπάκι (κοντα στην τρύπα) αυτό έχει βυθίσει επόμένως θέλει αναπροσαρμογή όλο το σύστημα ταστιέρα, καπάκι μπράτσο,ίσως και ο τάκος αν δεν έιναι μονοκόμματο.
Ελπίζω να σε βοήθησα.
Κε Φρονιμόπουλε ευχαριστώ πολύ…
Αγαπητέ Γιάννη Τ και εσένα σε ευχαριστώ πολύ…
Είναι ένα μαντολίνο Παναγή και δείχνει να είναι σε πολύ καλή κατάσταση και δεν πρέπει να είναι και ιδιαιτέρως παλιό…(γύρω στη δεκαετία του 50’ με 60’)…
Εντυπωσιάστηκα πολύ με το θέμα της ταστιέρας… αυτό που ήθελα επίσης να ρωτήσω είναι ότι αν και δεν αμφιβάλω ιδιαίτερα για τη γνησιότητά του (έχει πυρόφραφη σφαγίδα) αν ακουμπήσω το καπάκι από τη μέσα μεριά δηλαδή βάλω τα δάχτυλά μου στην τρύπα καταλαβαίνω ότι το ξύλο είναι αδρό στην αφή, δηλαδή δεν έχει τριφτεί ιδιατέρως…Αυτό είναι δείγμα κακής ποιότητας, δηλαδή όχι από τα καλά τους όργανα, ή δεν έχει ιδιαίτερη σημασία? Σκέφτηκα μήπως στα τοπ όργανα έβαζαν ταμπέλα ενώ στα όχι τοπ απλά πυρογραφία…ή όλα τους τα όργανα ήταν καλά? Πάντως το όργανο δείχνει καλοφτιαγμένο και νομίζω ότι το σκάφος είναι καρυδιά κάτι όχι ιδιατέρως συνηθισμένο για μαντολίνο…Επίσης δεν έχει βουλιάξει πουθενά και η ταστιέρα δείχνει ισόπαχη παντού…(δεν έχω κάνει ακόμα το τεστ με το χάρακα αλλά και κανείς οργανοποιός δεν έκανε και κάτι…όλοι με το μάτι… ο ένας ούτε καν - το πρόσεξε το σκέβρωμα από την πόρτα…:092:).
Νομίζω ότι το τρίψιμο του καπακιού από μέσα έχει και αυτό τη σημασία του.
Όταν παρεπιδημούσα εις Αθήνας σε οργανοποιείο φίλου είχα την τύχη να δω δυο μαντολίνα ιστορικών κατασκευαστών.Το ένα ήταν Vinaccia και το άλλο Embergher.Και τα δύο είχαν τα μαύρα τους τα χάλια(ξεκολημένα καπάκια,καμάρια, ντούγιες,μανίκι με τάκο κλπ.)κυρίως λόγω υγρασίας και εγκατάλειψης. Αν και δυστυχώς δεν τράβηξα φώτο θυμάμαι πολύ καλά ότι το εσωτερικό του καπακιού του Embergher ήταν σαν γυαλί ενώ του Vinaccia ήταν τραχύ.
Πάντως και τα δύο επισκευασμένα είχαν υπέροχο ήχο. Αναφορικά με την Καρυδιά που γράφεις είχα επισκευάσει ένα μαντολίνο Απαρτιάν με ανάλογο σκάφος. Επομένως μάλλον θα ήταν μια οικονομικότερη λύση από τον παλίσσανδρο και το κελεμπέκι για τους Έλληνες οργανοποιούς
Έχω και ένα Απαρτιάν του 55’. Σε πληροφορώ είναι ολόιδια!!! Αφού όταν το αγόρασα νόμιζα ότι ήταν Απαρτιάν και αυτό γιατί η πυρογραφία ήταν κάτω από τη χορδιέρα και φαινόταν μόνο το ‘‘Α’’ της επιγραφής ΄΄Αφοί Παναγή’’…εγώ νόμιζα ότι θα έγραφε Απαρτιάν (τις συνήθιζε εξάλου τις σφραγίδες…). Όσο για το Vinaccia πραγματικά με εντυπωσιάζει το ότι δεν ήταν τριμμένο… Έχω δει και εγώ από κοντά Vinaccia και πραγματικά τα όργανα αυτά έχουν μια δύναμη και μόνο που τα κρατάς στα χέρια σου…σα να είναι ζωντανά…Να ανησυχώ ότι το μαντολίνο δεν είναι Παναγή? Αλλά να εκτυπώσει κάποιος ταμπέλα πλαστή δεν είναι παράλογο…πυρογραφία όμως?
Ο Ανωγειανάκης γράφει (Το Λαγούτο Περ. Λαογραφία)ότι βοηθοί του Μούρτζινου,είτε έκλεβαν ταμπέλες από το εργαστήριο,έιτε τύπωναν άλλες με το όνομα του Μούρτζινου και τις έβαζαν στα δικά του όργανα “βαφτίζοντας τα” και ανεβάζοντας έτσι την αξία τους.Με την πυρογραφία όμως δεν νομίζω ότι είναι πολύ εύκολο να είχε συμβεί κατι ανάλογο.