Γεια χαρά παίδες.
Δυο ερωτησούλες έχω για τους γνωρίζοντες:
2.Στον Πινόκλη, τελικά το αρχικό όνομά του είναι Οινόκλης ή Τσόκλης?
Γιατί δε μου βγαίνει από το μυαλό ότι στην δεύτερη επανάληψη του πρώτου στίχου, ακούω ένα “τσ”…
Τραγουδιστής στην παλιότερη εκτέλεση είναι ο Νώντας Ασημακόπουλος. Συνθέτης (σύμφωνα με τον κατάλογο του Δ. Μανιάτη) φέρεται κάποιος Σπύρος Στάμος.
Δεν κατάλαβα… Ρωτάς αν ο τίτλος του τραγουδιού είναι ο Πινόκλης;
Όχι φίλε μου,
βασικά αυτό που με μπερδεύει είναι στον πρώτο στίχο του τραγουδιού:
“…και τ’ονομα μου Οινόκλης…” ή “…και τόνομα μου ειν’Τσόκλης”.
Η δεύτερη εκδοχή ακούγεται σε μια επανεκτέλεση με τον Θ. Παπακων/νου απ’ότι μου έχουν πει.
Αλλά, σε μια συζήτηση είχα ακούσει να υποστηρίζουν ότι στην ηχογράφηση με τον Ιωαννίδη ο αρχικός στίχος λέει “Οινόκλης”, αλλά σα να μου φαίνεται ότι ακούω αυτό το “τσ”, σα να λέει “ειν’Τσόκλης”
Για το “σαν φρανσισκο” έχουμε μεταγενέστερες εκτελέσεις?
Λέει τέτοιο πράμα ο Μανιάτης; :080:
Όντως, Ασημακόπουλο γράφουν τα τεφτέρια μου. Όμως έχω την εντύπωση πως το τραγούδι (το ουέστ) είναι του “Κρητικού”, του λυράρη Χαρίλαου Πιπεράκη - ο οποίος και παίζει στην πρώτη εκτέλεση. Είναι από τα λίγα μάγκικα που έχουν ηχογφραφηθεί με κρητική λύρα και λαούτο (για να μην πω το ένα εκ των δύο, όλα κι όλα…).
Είναι Τσόκλης. Κι εγώ το ακούω το “τσ”. Θυμόμουν μια ελληνική ταινία με το Νίκο Σταυρίδη, όπου αποκαλούσε το συμπρωταγωνιστή του “Τσόκλη” και “Τσοκλάκια”, ενώ το κανονικό όνομα του ήρωα, στην ταινία ήταν Θεμιστοκλής. Έκανα κι ένα σβέλτο ψαξιματάκι στο google και βρήκα κάτι που με επιβεβαιώνει: http://www.eptanews.gr/epta68-10.html (Ρίξτε ένα βλέφαρο.)
Όσο για το τραγούδι “Το γουέστ” με τον Ασημακόπουλο, που ρωτάς Costas_NY, υπάρχει άλλη μια εκτέλεση με τίτλο: “Σακραμέντο-Μπόστον-Νέα Υόρκη” και το τραγουδάει ο Μάρκος Μέλκον. (1935)(?)
Φίλε Κώστα υπάρχει κι 'άλλη μία με τους CAFE AMAN AMERICA, πολύ μεταγενέστερη όμως.
Επίσης στο ίδιο CD υπάρχει με το ίδιο γκρουπ και ο Πινόκλης.
Η πρώτη εκτέλεση είναι με τον Ασημακόπουλο (τέλη δεκαετίας του '20). Εκεί αναφέρεται (πάντα με τα στοιχεία του Δ. Μανιάτη) ως δημιουργός ο Σπύρος Στάμος.
Η εκτέλεση του Χαρίλαου είναι στα μέσα της δεκαετίας του '30 και το τραγούδι στο δίσκο αναφέρεται ως παραδοσιακό.
Στα τέλη της δεκαετίας του '40 το ξαναηχογραφεί ο Μάρκος με το ούτι και αναφέρει ως δημιουργό το Στάμο.
Το συγκεκριμένο τραγούδι μπορεί να είναι παραδοσιακό όσον αφορά τη μουσική του. Γιατί οι στίχοι του δείχνουν ότι γράφτηκε από τα τέλη του 19ου αιώνα κι ύστερα. Οι καταστάσεις περιγράφει παραπέμπουν στη δεύτερη και τρίτη δεκαετία του 20ού αιώνα.
(και τα αποτελέσματα της δικής μου αναζήτησης)
Η εκτέλεση με «συνθέτη» και «στιχουργό» τον Σπύρο Στάμο είναι Αμερικής, 1948, ΒALKAN BAL-822 κατά τον Μανιάτη. Τραγουδιστής ο Μ. Μελκών. Άλλη εκτέλεση με όνομα Σακραμέντο Μπόστον Ν. Υόρκη στον Μανιάτη δεν βρήκα. Υπάρχει όμως δίσκος, πάλι Αμερικής, VICTOR VI 68966, 1927, με τίτλο Ντερβισάδες και τον Νώντα Ασημακόπουλο τραγουδιστή. Συνθέτης / στιχουργός: Παραδοσιακό / Παραδοσιακό και είδος: χασικλήδικο, ρυθμός: καμηλιέρικο. Και υπάρχει και το «Το West» (Στη Δύση) με το Χαρ. Πιπεράκη, Columbia Αμερικής CO – 56355F, 1935, Παραδοσιακό / Παραδοσιακό, Είδος Ρεμπέτικο, Ρυθμός Ζεϊμπέκικος.
Σύμφωνα με το Δ. Μανιάτη η εκτέλεση με τον Ασημακόπουλο είναι ο δίσκος GRC-535 της Greek Record Co Αμερικής και με βάση τα νούμερα πρέπει να βγήκε το 1927.
Το παράξενο είναι άλλο και δεν ξέρω αν το λάθος βρίσκεται στο δικό μου αρχείο ή είναι “γενικό” λάθος.
Εχω τρεις εκτελέσεις του τραγουδιού. Ξεκινάω από το τέλος:
Η τρίτη είναι αυτή με το Μάρκο Μέλκόν (ακόμα δεν ξέρω που πάει ο τόνος!) και είναι ξεκάθαρα τα πράγματα, οπότε την αφήνουμε στην άκρη.
Οι άλλες δύο είναι με τον Ασημακόπουλο και το Χαρίλαο. Βάζω ν’ ακούσω την πρώτη (Ασημακόπουλου) και προσέχω ότι κατά πάσα πιθανότητα παίζει λύρα ο Χαρίλαος. Βάζω τη δεύτερη (Χαρίλαου) και ανακαλύπτω ότι …είναι η ίδια εκτέλεση!!!
Τι γίνεται;
Η φωνή που ακούγεται, συγκρίνοντάς την ας πούμε με τον “Κουμαρτζή” δε μοιάζει να είναι του Χαρίλαου. Πιθανότατα είναι του Ασημακόπουλου. Ομως λύρα παίζει (κατά πάσα πιθανότητα είπαμε) ο Χαρίλαος. Τελικά υπάρχει άλλη εκτέλεση στην οποία παίζει και τραγουδάει ο ίδιος ο Χαρίλαος; Ιδού η απορία. Ή μήπως (με λιγότερες πιθανότητες) σ’ αυτή η ηχογράφηση που έχω παίζει και τραγουδάει ο Χαρίλαος και δεν έχω ακούσει την εκτέλεση του Ασημακόπουλου; Ή μήπως τελικά πρόκειται για ένα λάθος στους καταλόγους και από τους δύο δίσκους (GRC-535 της Greek Record Co Αμερικής και 6355F της Columbia Αμερικής CO) ο ένας είναι …αόρατος;
Ανασύρω αυτό το πολύ παλιό topic, μόνο και μόνο για απόπειρα απάντησης στο εξής ερώτημα:
Στο τραγούδι “ο Πινόκλης”, στη δεύτερη στροφή λέει:
[i]
“Εις τον Πειραιά καθόμουνα, κει μες στο Πασαλιμάνι
Μα στο Νιου Γιόρκι κάθομαι, στο Μάντισον σε χάνι” ή “Σεϊχάνι” /i
Ποιός είναι σίγουρος για το τι εννοεί;
Η πρώτη εκδοχή (σε χάνι) μου φαίνεται πιο ορθή, καθώς οι μετανάστες στην Αμερική όταν φτάναν, μέναν σε φτηνά καταλύματα, ξενοδοχεία, πανδοχεία ακόμα και στάβλους. Και άλλωστε, έτσι ακούγεται στην αυθεντική ηχογράφηση.
Αλλά πάλι, κάποιοι θεωρούν ότι λέει “Σεϊχάνι” ή κάτι τέτοιο, ως σύντμηση του Madison Square Garden, και το καταχωρούν στα ευρετήρια στίχων έτσι.
“Σε χάνι” πρέπει να λέει.
Νομίζω πως είναι η μόνη λογική εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε στο στίχο.
Και πράγματι, στη λεωφόρο Μάντισον στο Μανχάταν, υπήρχαν - όπως λέει και ο Βορειοανατολικός - φτηνά πανδοχεία, όπου στοιβάζονταν οι μετανάστες.
Γνωρίζει κανείς αν ο Γιαννάκης Ιωαννίδης, που τραγούδησε τον Πινόκλη κ άλλα επιθεωρησιακού ύφους ρεμπέτικα, είναι το ίδιο πρόσωπο με τον ηθοποιό Γιάννη Ιωαννίδη, εξαιρετικό δευτεραγωνιστή σε πολλές ταινίες του '50. Καλύτερος ρόλος του αυτός του μεγαλομπακάλη θείου του Σταυρίδη στην ωραία κωμωδία του Τσιφόρου Έλα στο θείο.
Γεννημένος το 1892 ο Γιάννης Ιωαννίδης και με ιστορία στο μουσικό θέατρο δεν αποκλείεται να ταυτίζεται με τον προπολεμικό ηθοποιό και τραγουδιστή.
Έχω την εντύπωση ότι δεν ταυτίζονται αυτοί οι δυο.
Τι στοιχεία έχουμε στη διάθεσή μας:
Για το Γιάννη Ιωαννίδη (της Αμερικής) ενώ είναι γνωστό ότι καταγόταν από τη Σάμο, περιέργως παραμένουν άγνωστα τα στοιχεία γέννησης και θανάτου του, (ενώ γνωρίζουμε για το συμπατριώτη και συνεργάτη του, Καραπιπέρη).
Ηχογραφεί 26 τραγούδια στο διάστημα 1924-1930 στην Αμερική και είναι γνωστή και η θεατρική του θητεία σε κωμικούς και επιθεωρησιακούς ρόλους του μόρτη, του μάγκα, του μποέμ.
Δεν υπάρχουν στοιχεία για την μετέπειτα πορεία του είτε αυτή ήταν στην Αμερική είτε στην Ελλάδα,
Ο Γιάννης Ιωαννίδης (της Ελλάδας) ξέρουμε ότι γεννήθηκε το 1892, όχι όμως πού και ότι πέθανε το 1967.
Σεναριογράφος σε αρκετές ταινίες και ηθοποιός, όχι όμως σε ρόλους όπως ο άλλος της Αμερικής,
ενώ μία μόνο φορά τον συναντάμε ως τραγουδιστή στην ταινία “Το δόλωμα” (αυτός με την κιθάρα, ο άλλος είναι ο Π. Φυσσούν).
Στοιχείο ακράδαντο είναι και το φωτογραφικό υλικό:
Φωτογραφία μεταγενέστερη του Αμερικάνου Ιωαννίδη (γιατί πρώιμες έχουμε) έχει το βιβλίο του Σταύρου Κουρούση “Από τον ταμπουρά στο μπουζούκι”, στη σελίδα 93, ενώ τον Ιωαννίδη της Ελλάδας μπορούμε να δούμε και στην ταινία “Έλα στο θείο” που αναφέρει ο Παναγιώτης, όπως και στην υπόλοιπη φιλμογραφία του, η οποία είναι αρκετή.
Δεν φαίνεται να ταυτίζονται, κατά τη γνώμη μου, τα δυο αυτά πρόσωπα.
Πάντως, αξίζει τον κόπο να ερευνηθεί περισσότερο το θέμα, για να είμαστε σίγουροι.
Τσόκλης λεει και είναι συντομο ονομα του Θεμιστοκλής
Επειδή η ερώτηση μου αφορά το συγκεκριμένο τραγούδι, είπα να μην δημιουργήσω νέο θέμα. Σε όσα βίντεο έχω δει το τραγούδι το δίνουν ως φα# φυσικό Μινόρε. Προσωπικά πιο αρεστή σε μένα και πιστή σε αυτό που άκουσα στο πρωτότυπο (φυσικά στο πρωτότυπο δεν ακούγεται μπουζούκι, αλλά βιολί κλπ) είναι η εκτέλεση του Αντώνη του Κωνσταντάκη:
Αν κατάλαβα καλά ο Παπακωνσταντίνου το τραγούδι το παίζει σε Μι φυσικό μινόρε. Αυτό που μου άρεσε και με βολεύει παικτικά είναι πως στο τέλος κάθε “φράσης” να πω; δεν ξέρω αν χρησιμοοιώ τη σωστή λέξη, ο Κωνσταντάκης παίζει με λεγκάτο, αλλά ο Παπακωνσταντίνου παίζει συγχορδία που όμως δεν έχω καταλάβει τι ακριβώς συγχορδία είναι, γιατί και μ’ αρέσει περισσότερο η συγχορδία, αλλά και το λεγκάτο με δυσκολεύει παικτικά. Σκέφτηκα ότι ίσως έπαιζε πχ στην πρώτη φράση στο τέλος Μι Μινόρε, οπότε παίζοντας του σε φα# Μινόρε θα έπρεπε να βάλω την ανάλογη συγχορδία και στο τέλος της δεύτερης φράσης ότι παίζει Σι Μινόρε, οπότε εγώ θα βάλω ΝΤΟ# Μινόρε. Ούτε όμως ο ήχος ταιριάζει και βλέποντας το παρακάτω βίντεο:
δεν μπορώ να καταλάβω τι ακριβώς συγχορδία παίζει. Τα δάχτυλα φαίνονται να πατάνε μόνο στην 3η χορδή. Οποιαδήποτε γνώμη, βοήθεια κλπ δεκτή.