Πιστεύετε πως το λαϊκό τραγούδι (μετράει μέσα και το ρεμπέτικο) έχει πεθάνει; οχι με την έννοια ότι δεν το θυμάται κανείς αλλα με την έννοια οτι δε βγαίνει κατι καινουργιο και αν βγαίνει κανεις δε νοιάζεται. Φυσικα Οικονομόπουλος, Σαμπάνης, Κακοσαίος κλπ δεν μετρανε για Λαϊκό τραγούδι.
Δεν ξέρω αν θα ήθελα να εμπλακώ σε τέτοια συζήτηση, αλλά μ’ αρέσει ο τρόπος που βλέπεις το εξής:
Το λαϊκό ως κάτι ευρύτερο και διαχρονικότερο, το ρεμπέτικο ως μια φάση του λαϊκού.
3 «Μου αρέσει»
Λαϊκά πάντα θα βγαίνουν. Σε ποιους αρέσουν είναι ένα άλλο ζήτημα.
Όσο για τη ταμπέλα του “λαϊκού τραγουδιού” θα προτιμούσα να μη μπω στη διαδικασία της ανάλυσης μιας και ο καθένας εξ ημών το αντιλαμβάνεται διαφορετικά και έχει διαφορετικά κριτήρια.
3 «Μου αρέσει»
Φίλε μου Κούλη.Αν ψάξεις στο φόρουμ την ετικέτα “Λαϊκό τραγούδι”, θα βρεις καμμιά 50 αποτελέσματα.Μεγάλος όγκος πληροφορίας.Πστεύω ότι εκεί θα βρεις πολλές απαντήσεις στο ερώτημα σου.
2 «Μου αρέσει»
Με αυτήν την έννοια ακόμα και το ροκ έχει πεθάνει, και μάλιστα εδώ και δεκαετίες. Άντε να βγει που και που κανένα καλό τραγούδι από κανέναν ξεμεινεμένο παλιό.
1 «Μου αρέσει»
Πιστευω οτι Λαϊκό Τραγούδι ειναι κάτι που τραγουδιέται απτον Λαό για τον Λαό, ας πουμε σήμερα, αυτο που αποκαλείται Λαϊκό τραγουδιέται σε μεγάλες πίστες με ξενικές μελωδίες και ρυθμούς, απο ζάμπλουτους που σου ζητάν υπέρογκα ποσά για να τους δείς.
Εάν αναφέρεσαι στην ελληνόφωνη ροκ έχει φύγει πια από τη “μόδα”. Παρόλα αυτά υπάρχουν όμως εξαιρέσεις όπως ο Κωνσταντίνος Αγγελόπουλος κλπ που συνεχίζουν μια παράδοση.
Υπάρχουν αρκετά συγκροτήματα όμως με αγγλικό κυρίως στίχο που βγάζουν εξαιρετικούς δίσκους. Εκεί τα πράγματα είναι αλλιώς.
Υπάρχει ελληνική ροκ σκηνή απλά έχει εξελιχθεί.
Υπό αυτή την έννοια, ΝΑΙ υπάρχει και σήμερα. Υπάρχουν αξιολογότατοι συνθέτες, στιχουργοί και ερμηνευτές του σημερινού λαϊκού τραγουδιού. Φτάνει βέβαια να θες να τους ψάξεις και να τους ακούσεις.
Ξενικές μελωδίες είχαν υιοθετήσει ο Τσιτσάνης, ο Καλδάρας και πόσοι άλλοι που πουλούσαν δίσκους με την οκά στην εποχή τους και γέμιζε ο κόσμος τα λαϊκά κέντρα για να τους δει σπάζοντας πιάτα, πετώντας λουλούδια και αργότερα ανοίγοντας σαμπάνιες.
Εάν με ρωτούσες προσωπικά αυτά είναι λίγα από τα πολλά αξιόλογα λαϊκά του σήμερα :
3 «Μου αρέσει»
Αρκετά αξιόλογα τραγούδια, δεν τους γνώριζα τους συγκεκριμένους βεβαια, και εδω αρχίζει αλλη κουβέντα, οι αξιολογοι δεν ειναι γνωστοί όσο θα άξιζαν. Ο μόνος πολύ καλός γνωστός που μπορω να φανταστώ είναι ο Κωνσταντίνος Αργυρός αν και δεν ειναι τόσο του γούστου μου.
να θυμησω και το "When the Saints Go Marching In " με τον Μπάτη.
και δω που τα λέμε, εχουμε ακούσει ολα τα λαϊκά που ηχογραφήθηκαν μετα το 50?
ειναι χιλιάδες…
1 «Μου αρέσει»
@Spyros_Tsianakas How dry I am, λέει η φήμη, όχι Saints. Προσωπικά δε με πείθει…
@alko101 Άκουσα το τραγούδι του Βεργόπουλου. Δεν το ήξερα, ούτε ήξερα ότι γράφει και δικά του.
Είναι όμως αντιπροσωπευτικό κάποιου μουσικού ρεύματος; Ο Βεργόπουλος είναι σαφέστατα μουσικός του παλιού ρεμπέτικου. Όσο κι αν δεν τον παρακολουθώ στενά, το να βγάζει και δικά του τραγούδια σ’ αυτό το στιλ μού φαίνεται σαν πάρεργο.
Και του παραδοσιακού οι επαγγελματίες βγάζουν και δικά τους τραγούδια, και κάποια μπορεί να είναι καλά και/ή να αγαπηθούν από τον κόσμο. Αλλά είναι πάντα κάτι που στέκει συμπληρωματικά πλάι στο κύριο έργο τους, που είναι τα παλιά τραγούδια.
Για όσους ενδιαφέρονται εδώ μπορούν να βρουν ολόκληρο το άλμπουμ του κάθε καλλιτέχνη:
- Βασίλης Κορακάκης ( Από μηχανής τραγούδια)
- Φώτης Βεργόπουλος (Κάπως έτσι)
- Στέλιος Παπαδόπουλος (Αγώνας με τον χρόνο)
Είναι λογικό στο πέρασμα του χρόνου και την εκάστοτε μόδα κάθε είδος μουσικής να αναπτύσσεται και να παρακμάζει από άποψη παραγωγής .Οπότε το λαϊκό τραγούδι ενώ κρατιέται ζωντανό και τα εμπορικότερα κομμάτια παραμένουν γνωστά κάποια στιγμή παραμερίζονται .Και πλέον αποτελούν ένα είδος γλώσσας και έκφρασης μιας ομάδας ανθρώπων (καλή ώρα) .Άρα δεν νομίζω ότι πεθαίνει απλά αλλάζει λειτουργικότητα.
1 «Μου αρέσει»
Δεκτο, απόλυτα, αλλα μήπως το σημερινο λαϊκό, το mainstream τουλαχιστον, ειναι κάτι αλλο εντελως (pop) και όχι εξέλιξη του Λαϊκού (ισως απλα επιρροές απο αυτο) και επίσης η στιχουργική δεν θυμιζει τραγουδι λαϊκό, αλλα κάτι που γράφεται για να γίνει απλα hit. Βεβαια ολα αυτα ειναι αντικειμενική μου αποψη.
Μα αυτό εννοείται γιατί η έννοια λαός ( με αυτό που σήμαινε τότε ) δεν υπάρχει . Παλιά λαός ήταν η εργατική τάξη ,οι τεχνίτες κλπ .Σήμερα είναι και ο τεχνητής και ο φοιτητής ,ο πληροφορικάριος , ο δάσκαλος κλπ. Καθένας όμως έχει πολύ διαφορετικές εμπειρίες ζωής .Άρα το ποπ έχει να καλύψει ένα πολύ διαφορετικό εύρος εμπειριών που πρέπει να εκφράσει με αποτέλεσμα να αλλάζουν το λεξιλόγιο η θεματολογία κλπ . Οπότε ναι το σημερινό εμπορικό τραγούδι δεν αποτελεί συνέχεια του λαϊκού .
2 «Μου αρέσει»
Είναι και η “κοινωνική λειτουργία” που παίζει το τραγούδι. Με αυτήν την έννοια πίσω από κάθε τραγούδι, υπάρχει ένας σκοπός για τον οποίο γράφτηκε. Ο Ασίκης π.χ. έγραφε πολλά τραγούδια για γάμους. Ο Μαρκος έγραφε για διάφορους σκοπούς, με κυριότερο το να εκφράσει τον εσωτερικό του κόσμο. Το εμπορικό τραγούδι, είναι αυτό που έχει γραφτεί με σκοπό το κέρδος. Γράφεται δηλαδή μαρκετίστικα. Πιάνεις ένα τάργκετ γρουπ, π.χ. νέοι άνδρες ή νέες γυναίκες σε μετεφηβική ηλικία, φοιτητές/φοιτήτριες, εργαζόμενοι, οικογενειάρχες κλπ γράφεις αυτό που πιστεύεις οτι θέλουνε να ακούσουνε (κοινώς τους χαιδεύεις τ’αφτιά), το φτιάχνεις με τρόπο που να μπορούν να διασκεδάσουν με αυτό σε ένα σημερινό μαγαζί του στυλ που μαζεύει τον περισσότερο δυνατό κόσμο του τάργκετ γκρουπ (για μεγιστοποίηση του κέρδους) και το ρίχνεις στην αγορά. Δεν το λέω γιατί το θεωρώ εύκολο, αλλά γιατί όταν ακούω αυτά τα τραγούδια, αμέσως αυτά μου έρχονται στο μυαλό. Αυτός ο τρόπος είναι μεν “λαϊκός” με την έννοια οτι απευθύνεται σε “πολύ κοσμό”, δεν είναι όμως “λαϊκός” με την έννοια του οτι δεν πηγάζει από λαϊκές αξίες και λαϊκό τρόπο ζωής. Αντιθέτως, πηγάζει από έναν τραγουδοποιό που αν δεν είναι ήδη, θέλει να γίνει μπίζνεσμαν και που προσποιείται λαϊκότητα. Είναι σαν τη διαφορά που έχει ένας αυθεντικός ροκκάς π.χ. Τζο Στράμμερ ή Σιντ Βίσιους από κάποιον που το παίζει ροκκάς επειδή άκουσε οτι οι ροκκάδες βγάζουν λεφτά. Νομίζω οτι η σύγχυση προκύπτει από την γλώσσα που χρησιμοποιούμε. Αυτό που ορισμένοι ονομάζουν “λαϊκό” θα έπρεπε να ονομάζεται “μαζικό” ή θα μπορούσαμε να τον πούμε “λαϊκότροπο” ή και “λαικίστικο”. Τέλος, η ενσωμάτωση της κοσμοθεωρίας των “πλουσίων” από μεγάλη μάζα του κόσμου, εντείνει την σύγχυση. Σήμερα, βλέπεις κάτι φτωχοταλαίπωρους να μιλάνε σαν να είναι βιομήχανοι. Είναι φαινόμενο της εποχής και πηγάζει από την άκρως λανθασμένη Αμερικάνικη νοοτροπία “fake it, until you make it”, δηλαδή παίξ’΄το οτι είσαι κάτι μέχρι να γίνεις αυτό το κάτι. Το οποίο σε καμία των περιπτώσεων δεν δουλεύει.
1 «Μου αρέσει»
Επίσης, από την νοοτροπία “μάρκετινγκ” πηγάζει και το ξενέρωτο που έχουν τα περισσότερα από αυτά τα δημιουργήματα. Όπως και να το κάνει κανείς είναι λίγο δύσκολο να σου βγει πάθος και μεράκι για την 'κονόμα ή τουλάχιστον είναι λίγοι οι άνθρωποι που μπορούν να λειτουργήσουν έτσι. Το αποτέλεσμα το ακούμε… Είναι όντως λάθος που το θεωρούμε “άτεχνο”, σε αντίθεση με το “έντεχνο” και μας κατηγορεί η άλλη μπάντα. Το πρόβλημα που έχει δεν είναι οτι είναι άτεχνο, είναι οτι είναι ξενέρωτο. Δεν έχει δηλαδή, ψυχή, μεράκι, πάθος, όπως θέλεις πες το. Στα πρώτα κομμάτια τους οι AC/DC με δυό κουτσές συγχορδίες, παιγμένες όπως νομίζανε βγάζανε τέτοιο πάθος που τα σπάγανε!
1 «Μου αρέσει»
Δεν ξέρω αν συμφωνώ και μέχρι ποιο σημείο, Άγγελε, αλλά σίγουρα μ’ αρέσει να διαβάζω τις σκέψεις που καταθέτεις.
Κι όμως, εμπορικό τραγούδι υπήρχε και στο παλιό λαϊκό. Ο Τσιτσάνης έχει μιλήσει ευθέως για το ζήτημα των τάργκετ γκρουπ που έθιξες: δε θυμάμαι τα λόγια, και δεν το διάβασα, στο ραδιόφωνο το άκουσα, αλλά για κάποιο τραγούδι είχε σχολιάσει περίπου «είχα γράψει τραγούδια για τους…, για τους…, σχεδόν για όλο τον κόσμο, ε, είπα να γράψω κι ένα τραγούδι για τους…» (αφήνοντας να εννοήσει, όποιος θέλει, ότι κανένα τραγούδι δεν το είχε γράψει για τον εαυτό του).
Παλιότερα, προ Τσιτσάνη, υπήρχε μια μόδα να γράφουν τραγούδια για γειτονιές και πόλεις: Παγκρατιώτισσες, Ποδαριώτισσες, Φασουλιώτισσες, δροσάτη Πελοπόννησος όμορφη Καλαμάτα. Δεν είναι εμπορική στόχευση αυτό;
Και ομολογουμένως κάποια έβγαιναν όντως ξενέρωτα. Άλλα όμως είχαν πολύ πάθος.
2 «Μου αρέσει»
Είναι και δεν είναι. Όταν μιλάς προφανώς απευθύνεσαι και σε κάποιον, δεν έχει νόημα να μιλάς μόνος σου. Το να επιλέξεις λοιπόν σε ποιόν μιλάς, δεν σημαίνει οτι έχεις απαραίτητα βάλει στόχο το πορτοφόλι τους. Μπορεί να θες να βγάλεις τα εσώψυχά σου. Μπορεί να θες να διασκεδάσεις κάποιους και μαζί τους να διασκεδάσεις κι εσύ. Μπορεί να θες να μην περάσεις από τη ζωή, χωρίς να αφήσεις τίποτα. Μπορεί να θες να μοιραστείς αυτά που σκέφτεσαι με άλλους. Μπορεί να θες να ζήσεις από τη μουσική, άλλωστε κι αυτό εργασία είναι και μάλιστα ζωτικής σημασίας για ορισμένους από εμάς. Μπορεί να θες να επικοινωνήσεις απλά επειδή είσαι άνθρωπος και είναι απολύτως φυσικό να το εχεις ανάγκη.
Να σου πω την αλήθεια και το να θες να τα κονομήσεις δεν το βρίσκω κακό. Απλά επειδή έχει εκπαιδευτεί το αυτί μου και το πιάνω αμέσως οτι αυτό θες, το βαριέμαι. Όσο είναι δικαίωμα κάποιου να το κάνει, άλλο τόσο είναι δικαίωμά μου να βαριέμαι να ακούσω αυτό που γράφει. Πώς να το κάνουμε η ‘κονόμα είναι ξενέρωτη…
Δεν θέλω να ξήσω πληγές, αλλά απ’ το ρεμπέτικο ο Τσιτσάνης δεν είναι η πρώτη μου προτίμηση. Χωρίς βεβαίως να παραγνωρίζω το ταλέντο του και την εξαιρετική δουλειά που έχει κάνει.