Το κείμενο που παρατίθεται γραπτώς στο βιντεάκι, πριν την ηχογραφημένη ομιλία του Χατζιδάκη, είναι βεβαίως χυδαιογράφημα κατωτάτου επιπέδου και αισθητικής καθώς και άλλα πολλά, κακά, που βαρυέμαι τώρα να καταγράψω. Υποθέτω με βεβαιότητα ότι πρόκειται για κείμενο της Αυριανής που δικαίως εξόργισε τον Χατζιδάκι.
Η στάση του Χ. όμως, είναι κατά τη γνώμη μου επίσης απαράδεκτη. Ενώ ο ίδιος καταγγέλει την Αυριανή ως φασιστικό έντυπο, υιοθετεί μία πρακτική που μόνο ως φασιστική μπορεί να χαρακτηριστεί: το κλείσιμό της. Ο πραγματικός δημοκράτης, το μέτρο αυτό δεν θα το προτείνει ποτέ, όσο εξοργισμένος και να είναι. Και μάλιστα, κάνοντας κατάχρηση του χώρου που του παραχωρείται κατά τη διάρκεια μιάς συναυλίας.
alimono an krinoume to kefalaio manos xadjidakis apo mia antidrasi aganaktisis… eidika otan proerxete apo mia efimerida san tin auriani…
Μήνυμα από συντονιστή: Μάνο, σε παρακαλώ να μην γράφεις με greeklish.
αλλη μια φορα λοιπον, Αλιμονο αν κρινουμε το κεφαλαιο Μανος Χατζιδακις απο μια αντιδραση αγανάκτησης, ειδικα οταν προερχετε απο την σταση της αυριανης…
ευτυχως η ιστορια εχει δωσει στον καθενα την θεση που του αξιζει…
φιλικα μανος!
καλο καλοκαιρι σε ολους!
Σε αυτό θα μου επιτρέψεις να αμφιβάλλω (δυστυχώς…). Και δεν αναφέρομαι ειδικά στον Χατζιδάκι.
ο καθε άνθρωπος αντιδρά στην προσβολή της προσωπικότητάς του με όποιον τρόπο διαθέτει.από την άλλη, όσοι θεωρούν πως μπορούνε και έχουνε το δικαίωμα να προσβάλλουν με οποιοδήποτε τρόπο, χρησιμοποιούνε όλα τα μέσα.δεν με πείραξε καθόλου άν έκλεισε η εφημερίδα λόγω του συγκεκριμένου άρθρου…είναι λεξιλόγιο ανθρώπινο αυτό που χρησιμοποιήθηκε?είναι φασιστικός τρόπος διαμαρτυρίας απο τη μεριά του Μ.Χ το κλείσιμό της?εγώ δεν μπορώ να το ξαναδιαβάσω…ντρέπομαι!προσβάλλει εμένα σαν αναγνώστη του άρθρου της εφημερίδας…άν υπήρχανε τότε υπογραφές, θα υπέγραφα για το κλείσιμο…
Σε μία ελεύθερη κοινωνία, ο φασισμός δεν πολεμάται με το φασισμό. Θα θυμίσω τη ρήση (δεν θυμάμαι ακριβώς ποιος γνωστότατος της γαλλικής επανάστασης απευθύνθηκε έτσι σε άλλον επίσης γνωστότατο) «διαφωνώ με αυτό που λές, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λές». Το συγκεκριμένο λεξιλόγιο, το τόσο ακραία απαράδεκτο πράγματι, χαρακτηρίζει τον συντάκτη του, αλλά το δικαίωμα της έκφρασης δεν μπαίνει σε νόρμες, αλλοιώς φτάνουμε ακριβώς σε λογοκρισία, της οποίας τα όρια ποιος θα κληθεί να προσδιορίσει; Γενικά μιλάω, μπορεί τελικά και εγώ να συνυπέγραφα, αν είχα τότε διαβάσει το κείμενο της Αυριανής.
(Βολταίρος - προ επαναστάσεως)
O Bολταίρος,πολύ σωστά το θυμήθηκες πάνο(παρότι προσπάθησα να θυμηθώ δεν μπόρεσα.).εγώ το είχα γραμμένο στο θρανίο,στα βιβλία μου,το υποστήριζα γιατί θεωρούσα πως αναφερότανε σε ανθρώπους που ενδιαφέρονται να επικοινωνήσουνε,να καταλλάβουνε γιατί κάποιοι είναι διαφορετικοί και κυρίως για να υποστηριχθεί το βασικό ζητούμενο;η ελευθερία των ανθρώπων στο να φέρονται και να μιλούν όπως επιθυμούνε σεβόμενοι όμως!!!τους άλλους ανθρώπους…τέλειωνε άν δε κάνω λάθος ώς εξής:θα υπερασπίζω και με τίμημα τη ζωή μου ακόμα το δικαίωμα σου να λές ελεύθερα ότι πιστεύεις.(άν δεν θυμάμαι καλα,διορθώστε το).χαζοκουβέντα θα πώ αλλα΄υποθέτει κανείς ότι μπορεί να αναφερότανε σε φασιστές,σε ρατσιστές,σε άτομα που θεωρούνε πως μπορούνε να προσβάλλουνε την ανθρώπινη αξιοπρεπεια?είναι άλλο να διαφωνείς και να μην αποδέχεσαι έναν διαφορετικό τρόπο ζωής και σκέψης και εντελώς διαφορετικό να πιστεύεις πως μπορείς όποτε σου καπνίσει και με οποιοδήποτε τρόπο να προσβάλλεις άλλον άνθρωπο.η πρόθεση τέτοιων συμπεριφορών είναι η αρχή του κακού…απο εκεί και μετά…όπως μπορεί οκαθένας αντιδρά και συμπεριφέρεται…και σε εκείνον που αντιδρά στη προσβολή που δέχεται…εγώ δεν μπορώ να ρίξω την ευθύνη…
Εκτός από τη μουσική που μας κληροδότησε ο Χατζιδάκις, υπήρξε και διευθυντής του Τρίτου Προγράμματος της ελληνικής ραδιοφωνίας, για 7 χρόνια.
Τα σχόλιά του σε εκείνες τις εκπομπές, πραγματικά πολύτιμα, κυκλοφόρησαν και σε βιβλίο από τις εκδόσεις “Εξάντας”.
Έχει καταγραφεί και ένα σχετικό σχόλιό του για τη “δικτατορία του Τύπου”, όπως την ονόμαζε.
Το παραθέτω αυτούσιο:
«Είναι γνωστό πως μες στον τόπο μας τα τελευταία τούτα χρόνια, ζούμε μια νέα δικτατορία που ακμάζει κι εκμεταλλεύεται τις συμπλεγματικές δημοκρατίες του καιρού μας:
Τη λεγομένη, της Τετάρτης Εξουσίας.
Την περιλάλητη δικτατορία του Τύπου.
Και ο δημοσιογράφος, ο ανώτατος άρχων.
Ανδροπρεπής σαν την κολώνια «Μπρουτ», καθορίζει τιμές, αξίες και εισόδους στο χώρο της αθανασίας, με αυθαίρετες προδιαγραφές που τις χαράζουν ιεροφάντες της μετριότητας και της ανυπαρξίας.
Και να περίπου ένας ιερός κανονισμός που καθορίζει τα πλαίσια μέσα στα οποία κινείται η Δημοσιογραφία και η απαράβατη δεοντολογία της.
Ο Δημοσιογράφος είναι και Ποιητής.
Ο Ποιητής αμφισβητείται, αν τύχει να μην είναι και Δημοσιογράφος.
Ο Δημοσιογράφος είναι και Θεατρικός συγγραφέας.
Ο Θεατρικός συγγραφέας δεν είναι αποδεκτός, αν τύχει και δεν είναι Δημοσιογράφος.
Ο Δημοσιογράφος είναι, μπορεί να είναι και σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου.
Ο Σκηνοθέτης χλευάζεται, αν δεν είναι και δημοσιογράφος.
Ο Δημοσιογράφος είναι και τεχνοκρίτης και μουσικοκριτικός - κατά κανόνα.
Τεχνοκρίτης και μουσικοκριτικός δεν υπάρχει χωρίς να είναι δημοσιογράφος.
Ο Δημοσιογράφος μπορεί να είναι και πολιτικός σχολιαστής.
Πολιτικός σχολιαστής δεν γίνεται χωρίς ταυτότητα δημοσιογράφου.
Ο Δημοσιογράφος είναι και εκφωνητής και τηλεοπτικός παρουσιαστής, για κάθε θέμα.
Κοινωνικό, πολιτικό και πολιτιστικό.
Τηλεοπτικός παρουσιαστής, εκφωνητής κι εν γένει τηλεοπτικός παράγων δεν γίνεται χωρίς νάναι δημοσιογράφος.
Ο Δημοσιογράφος είναι ιερός.
Τα ιερά, δεν είναι ιερά αν δεν υπηρετούν δημοσιογράφους και δημοσιογραφικά.
Και τέλος:
Ηθικόν, ό,τι έχει ελευθέρας και δημοσιογραφικόν.
Αληθές, ό,τι μας φανερώνουν των εφημερίδων οι γραφές και Εθνικόν, ό,τι αληθές για τις εφημερίδες και ηθικόν.
Θα πείτε, δεν υπάρχουν άξιοι και συμπαθείς δημοσιογράφοι;
Και άξιοι υπάρχουν και αξιόλογοι και συμπαθείς και τίμιοι.
Κι είναι και οι περισσότεροι.
Όμως δεν καθορίζουν την ταυτότητα της τάξης τους. Είτε γιατί δεν δίνουν σημασία, είτε γιατί περιφρονούν τη λειτουργία των ολίγων, χωρίς να λογαριάζουν το κακό που ολοένα μεγαλώνει απʼ τους παρείσακτους αυτούς ολίγους.
Ή πες ακόμη, συνήθισαν το κακό και δεν το λογαριάζουνε σημαντικό για νʼ αμυνθούν και για να ξεχωρίσουν τις ευθύνες τους. Κι ίσως ακόμη να φοβούνται οι πολλοί, τη δύναμη που έχουν οι ολίγοι σαν πράττουν επισήμως το κακό. Όπως και νάναι, ψέγουμε τους λίγους κι όχι τους πολλούς.
Κι ας σταματήσει η υστερική ευαισθησία, μέσα στην οποία προστατεύονται με άνεση οι λίγοι και οι κακοί. Καμιά ομάδα, καμιά τάξη, κανένα επάγγελμα δεν είναι ιερό.
Όλα περιέχουν μέσα τους και το καλό και το κακό.
Κι αυτό είναι άλλωστε το φυσικό».
…
Για τη συναυλία στο Καλλιμάρμαρο και την “Αυριανή” ο ίδιος είχε δηλώσει σε συνέντευξη στην ΌΛγα Μπακομάρου:
- Ποια είναι η εκτίµησή σας για το «επίπεδο του Τύπου» σήµερα;
- Κοιτάξτε, έχει και σοβαρές πλευρές και έχει και χαµηλές πλευρές. Λίγο-πολύ, νοµίζω όµως, ότι ο Τύπος στην εποχή µας είναι λιγάκι επηρεασµένος από την «αυριανική» ατµόσφαιρα.
- Τη διαβάζετε την Αυριανή;
- Διαβάζω όλες τις εφηµερίδες.
- Τον κ. Κουρή τον ξέρετε;
- Όχι προσωπικά, ούτε και θέλω να τον γνωρίσω.
- Γιατί; Θα είχε ενδιαφέρον.
- Αποφεύγω να γνωρίζω ανθρώπους που δεν θα τους έβαζα ούτε στη σκάλα υπηρεσίας, για δύο λεπτά.
- Πρόσφατα, ξεσηκώσατε σάλο, λέγοντας στο Παναθηναϊκό Στάδιο «να κλείσει η Αυριανή». Χαρακτηρίστηκε φασιστικό αυτό που είπατε.
- Γιατί είναι φασιστικό; Μόνο αν έλεγα ως κυβέρνηση, ως µέλος κυβερνήσεως ή ως φίλος που ασκεί επιρροή να κλείσει η Αυριανή, θα ήταν µια ενέργεια φασιστική. Σαν πολίτης έχω το δικαίωµα να πω στους συµπολίτες µου «µην αγοράζετε Αυριανή για να κλείσει». Όπως αυτή έχει το δικαίωµα να λέει «Αγοράζετέ µε, είµαι σπουδαία». Και κατά τί η φυλλάδα αυτή εξυπηρετεί τη Δηµοκρατία; Από πότε τα τρωκτικά - γιατί περί τρωκτικού της Δηµοκρατίας πρόκειται - έχουν σαν ασπίδα τη Δηµοκρατία; Κάτι εφηµερίδες σαν την Αυριανή εµφανίστηκαν πριν από τον ναζισµό και πριν από τον φασισµό, προετοίµασαν το έδαφος να έρθει ο ναζισµός και ο φασισµός, µε το να κολακεύουν τους ασήµαντους και να δηµιουργούν αγανακτισµένου ς πολίτες. Λοιπόν, να µη γελιόµαστε σ’ αυτά τα θέµατα, να µην κρυβόµαστε πίσω από τις λέξεις. Ξέρω πολύ καλά τι λέω.
- Ίσως εννόησαν ότι ρίχνατε το σύνθηµα να κλείσει βίαια.
- Είναι, δηλαδή, δηµοκρατικής διαδικασίας η εφηµερίδα που βγαίνει κάθε τόσο και λέει «ο Λαζόπουλος να πάει στο στρατό» και αµέσως, την εποµένη, ο υπουργός χωρίς καν νʼ αφήσει να περάσουν δέκα µέρες, για να κρατηθούν τα προσχήµατα ότι δεν άκουσε την Αυριανή, ντύνει το Λαζόπουλο στο χακί; Μια αηδής εφηµερίδα είναι, ο τάδε είναι κλέφτης, ο δείνα είναι τέτοιος, είναι δηµοκρατία αυτά τα πράγµατα; Και θέλετε να µου πείτε ότι ήταν φασιστική η ενέργειά µου, επειδή είπα να κλείσει αυτή η φυλλάδα; Και στην Ιερά Εξέταση να περάσω, δεν θα παραδεχτώ ότι η ενέργειά µου ήταν φασιστική. Ήταν αληθινή αγανάκτηση για το τι συµβαίνει στον τόπο. Διότι αν τυχόν η φυλλάδα αυτή δεν είχε επιρροή στην κυβέρνηση, κοµµάτια να γίνει. Μέσα στις τόσες, ας υπάρχει κι αυτή. Είδατε να κάνω φασαρία για την Ελεύθερη Ώρα, η οποία είναι κι αυτή χυδαίο φύλλο; Και τι µε νοιάζει εµένα; Από την ώρα όµως, που ασκεί επιρροή στην κυβέρνηση, που µέλη της κυβέρνησης ενεργούν ως όργανά της, το πράγµα αρχίζει να γίνεται επικίνδυνο. Ύστερα, εγώ δεν είµαι εισαγγελέας. Απλός πολίτης του τόπου είµαι και σε ένα κονσέρτο δικό µου είπα αυτή την κουβέντα. Δεν έχω δικαίωµα να πω ό,τι θέλω;
- Αντέτειναν ότι το κονσέρτο µπορεί να ήταν δικό σας, ο σταθµός όµως από τον οποίο µεταδόθηκαν τα λόγια σας, ήταν δηµόσιος.
- Και µένα τι µε νοιάζει; Και ο σταθµός τι είναι; Δεν πρέπει να µεταδίδει τις γνώµες των πολιτών; Όταν µεταδίδουν το κονσέρτο µου, δεν µπορούν να µεταδώσουν και την κουβέντα µου; Πώς δέχονται τη µουσική µου και δεν δέχονται τα λόγια µου; Αυτά είναι πρωτοφανή πράγµατα.
- Αν είχατε τη δυνατότητα να κάνετε εσείς µόνος σας, κάτι εναντίον της Αυριανής, τι θα κάνατε;
- Τίποτα. Εγώ δεν µπορώ να κάνω τίποτα και δεν µε ενδιαφέρει να κάνω τίποτα. Το µόνο που της κάνω αυτή τη στιγµή είναι αγωγή.
- Έγραψαν τίποτα πάλι;
- Τι δεν έγραψαν! Τι να λέµε τώρα, τι έγραψε.
Ευτυχώς που η εφηµερίδα δεν έχει κανένα κύρος ουσιαστικό, αλλιώς δεν θα µπορούσε να κυκλοφορήσει κανείς µε αυτά που γράφει…
Ελένη, η τονισμένη φράση στο τέλος τονίστηκε από εσένα ή έτσι την είχε το αρχικό κείμενο;
:019:Ακριβώς αυτό!! Τίποτα παραπάνω - τίποτα παρακάτω!!!