Χωρίς σχόλια…
(0.57)
1 «Μου αρέσει»
Με τον όρο οργανικά τί εννοούμε?
Ειναι κομμάτια χωρίς λόγια συνήθως δεξιοτεχνικά.
4 «Μου αρέσει»
Είναι απλώς κομμάτια χωρίς λόγια. Μπορεί να είναι και δεξιοτεχνικά, αλλά αυτό δεν περιλαμβάνεται στην έννοια του όρου (άλλωστε και τα τραγούδια μπορεί να είναι δεξιοτεχνικά).
2 «Μου αρέσει»
Ο Νίκος ο τρελάκιας που είπε ο κ.Νίκος όμως έχει λόγια…είναι οργανικό?Με μπερδέψατε λίγο.
Απλά, ο Παπαϊωάννου πήρε τη μελωδία της εισαγωγής του Τρελλάκια και έφτιαξε οργανικό κομμάτι, χωρίς λόγια δηλαδή, προσθέτοντας και ένα πρώτο μοτίβο από τη βάση δεδομένων του μυαλού του.
2 «Μου αρέσει»
Δεν το ήξερα κ.Νίκο ευχαριστώ.
Χα! Πράγματι!
Όλο μαζί μου ακουγόταν αόριστα οικείο, αλλά δεν έκατσα να σκεφτώ τι μου θυμίζει. Μόνο ότι θυμίζει διάφορα διαφορετικά πράγματα.
Τώρα όμως που μας έβαλες την ιδέα, Νίκο, …
Και δεν υπαινίσσομαι λογοκλοπή ή τίποτε τέτοιο. Απλώς ότι κάποια μοτίβα εξακολουθούσαν ακόμη και στην καθαρά επώνυμη περίοδο του ρεμπέτικου να είναι, γενικώς και διάχυτα, γνωστά και πρόσφορα σε (επ)ανασυνθέσεις όπως και τον καιρό των μουρμούρικων.
(Προσθήκη:) Άλλωστε, σε ό,τι αφορά τα μοτίβα του Νίκου του Τρελάκια, μουσικά αλλά και στιχουργικά, υπήρξαν γενικά γόνιμα!
1 «Μου αρέσει»
Βεβαιότατα! Σου λέει, γιατί μόνο τη μελωδία; Ας πάρουμε και κάτι απ’ το στίχο! Έτσι λοιπόν μας προέκυψε πρωτοτυπία μεγάλη στις τέσσερις πρώτες λέξεις του πρώτου στίχου: Τον ξέρετε, μωρέ παιδιά.
(και να ΄ταν κανένας τραγουδοποιός με περιορισμένες δυνατότητες έμπνευσης σε μελωδία και στίχο….)
Δεν είναι μόνο οι τέσσερις πρώτες λέξεις (απλώς αυτές είναι ολόιδιες). Ολόκληρο το τραγούδι είναι παρωδία του παλιότερου, όπως και ο ίδιος ο μαχαλόμαγκας, ως μορφή, είναι η καρικατούρα του Νίκου του Τρελάκια: ο ένας μάγκας και νταής που τον σέβονται και τον φοβούνται, ο άλλος ψευτόμαγκας καρπαζοεισπράχτορας, φιγουρατζής και δειλός.
Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι αν ο Τσιτσάνης το εννοούσε ως ανοιχτή παρωδία, αν έκλεινε ας πούμε το μάτι στον Δελιά, όπως συνέβη με άλλες παρωδίες (τα διάφορα του Αντώνη του Βαρκάρη, κάποια πολεμικά-πατριωτικά του Ελληνοϊταλικού, κλπ.), ή αν απλώς υπέκλεψε την ιδέα.