Κύριε atastos, θα σεβαστώ και εγώ με τη σειρά μου τη παράκληση του κυρίου Πολίτη. Δε σε γνωρίζω ούτε έχω κάτι μαζί σου η με οποιονδήποτε άλλον εδώ και όπως έγραψα και στο προηγούμενο μήνυμα μου, μια συμβουλή θέλησα να δώσω σα γηραιότερος που είμαι ):. Τώρα επί του θέματος να γράψω κάτι που δε έχει σχέση με το προηγούμενο μήνυμα μου. Το γεγονός όπως εγράφη και από τους Γιάννης Τ και nikosn πιο πάνω, είναι ότι ο άνθρωπος (Ο Στάμκος) δε λέει μόνο λόγια. Τα λόγια του τα υποστηρίζει δηλώνοντας ότι θα εκθέσει σε κοινή θέα και χώρο τα δύο όργανα για να παιχτούν από οποιονδήποτε αμφισβητεί τα γραφόμενα του. Άρα έχει τη σιγουριά της ορθότητας της άποψης του. Οποιοσδήποτε λοιπόν διαφωνεί, ας περιμένει λίγο να τα δοκιμάσει και αν δε πειστεί ας το δηλώσει εδώ με παρρησία. Γιατί να γίνεται αντιπαράθεση δίχως τα συγκρίσιμα όργανα; Ακόμα κάτι που θέλω να αναφέρω από δική μου πείρα, διότι και εγώ δουλεύω με το ξύλο, όχι σαν οργανοποιός αλλά σαν συντηρητής αντικών: Υπάρχουν στη αγορά τόσα πολλά και θαυματουργά υλικά σήμερα που μπορούν να αλλάξουν τη φύση του ξύλου π.χ. σκληραίνοντας το, η μαλακώνοντας το η ακόμα μετά από επέμβαση να το κάνουν με πιο αραιά νερά η πιο πυκνά η πιο <όξινο> η ακόμα να περιέχει περισσότερο ρετσίνι κλπ κλπ…… Ακόμα μπορούν να βελτιώσουν κάποιες αδυναμίες του ξύλου χρησιμοποιώντας ακτινοβολία κλπ. Συμπέρασμα; Μπράβο στο Παναγιώτη που πειραματίζεται και όχι μόνο σε αυτόν αλλά και σε όλους τους οργανοποιούς και πάσης φύσεως μάστορες και επιστήμονες που ασχολούνται με την έρευνα, διότι είναι χάρη σε αυτούς που προχωρά η ανθρωπότητα μπροστά. Είναι καλά να δεχόμαστε τη γνώση και σοφία των παλιών, αλλά μόνο για να τη αξιοποιήσουμε σωστά συνεχίζοντας την έρευνα περαιτέρω. Δε μπορούμε να στραφούμε στις εντέρινες χορδές γιατί αυτές έβαζε ο τάδε κορυφαίος κατασκευαστής στα όργανα του το Μεσαίωνα. Και επειδή όταν είσαι χορτάτος γίνεσαι και ρομαντικός……διαβάζω κάποτε εδώ στο φόρουμ για το θαυμασμό στα παλιά μπουζούκια κλπ. Ε λοιπόν αν έπεφτε λόγου χάριν το μπουζούκι του Τσιτσάνη που έπαιζε στη δεκαετία του 40 και 50 στα χέρια μας σήμερα, απλά δε θα μπορούσαμε- τουλάχιστον η μεγάλη πλειοψηφία από εμάς , να παίξουμε με αυτό. Τα παλιά όργανα ήταν επί το πλείστον μετατροπές η πολύ χοντροκαμωμένα σε σύγκριση με τα σημερινά. Και στο αποτέλεσμα αυτό μας έφεραν οι ψαγμένοι οργανοποιοί μέσα από τη έρευνα και το πειραματισμό. Λοιπόν νομίζω ότι χρέος μας είναι να τους στηρίζουμε και φυσικά δικαίωμα μας εκεί που δοκιμάζουμε τη δουλειά τους και δε μας αρέσει να τους το δηλώνουμε με παρρησία.
Τέλος: ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΕΓΩ ΠΟΥ ΘΑ ΚΕΡΔΙΣΩ ΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΟΡΓΑΝΑ ΤΟΥ ΣΤΑΜΚΟΥ……):
πρώτον, συγγνώμη που ξεφεύγω από το θέμα και δεύτερον, συγγνώμη που επαναλαμβάνομαι. αλλά για τα παλιά όργανα πιστεύω πως κάποια από αυτά που επιβιώσανε έχουν μεγάλη χρηστική αξία, σαν ήχος αλλά και σαν ευχρηστία -και φυσικά ποιότητα κατασκευής. αυτό μπορούνε να το επιβεβαιώσουνε οι κάτοχοι σταθόπουλου και παναγή, καθώς και άλλων παλαιών κατασκευαστών. όσο για τις εντέρινες χορδές, για την απόδοση μουσικής της αντίστοιχης εποχής, είναι στοιχείο του ηχοχρώματος και της κατασκευής του οργάνου. τέλος, οι πολλές χημείες αδικούν το ξύλο ως φυσικό και (ξερό αλλά) ζωντανό υλικό. (προς αυγουστή)
στο θέμα μας τώρα, αντικειμενικά κάποια ξύλα είναι πιο κατάλληλα. δεν θα μπεί λεύκα στο καπάκι νομίζω… το πείραμα πάντως καλό να γίνεται, και η προσφορά εκτιμητέα! (προς νιαβέντ)
αλλά και τις εμμονές μας πρέπει να τις κοντρολάρουμε κάπως, όσο και αν μας πνίγει το δίκιο με την σημερινή οργανοποιία. έτσι καίγονται τα χλωρά μαζί με τα ξερά. πχ, στεναχωριέμαι όταν βλέπω ένα παλιό καλό όργανο να έχει καταστραφεί ανεπανόρθωτα από μια πρόχειρη επισκευή του '60, αλλά δεν μπορώ να κατηγορήσω τον (μαραγκό ίσως) που την έκανε. δεν υπήρχε πρόθεση να καταστραφεί το όργανο, απλά να συνεχίσει (όπως-όπως και φτηνά) να βγάζει το μεροκάματο (ή το μεράκι) του ιδιοκτήτη… έτσι και σήμερα υπάρχει ανάγκη για φτηνά όργανα, ας είναι αξιοπρεπή τουλάχιστον. και φυσικά, τα ακριβά όντως να αξίζουν τα λεφτά τους. (προς άταστο)
[b]
Καλημέρα σε όλους…….μπρ……13 έχει ο μήνας σήμερα. Φίλε liga rosa: Έχεις μεγάλο δίκιο……ΚΑΠΟΙΑ από αυτά……πόσα δηλαδή; Σαν ποσοστό πόσο είναι αυτό; Και είναι φυσικό να έχουν επιβιώσει τα κορυφαία όργανα τα οποία ίσως να μετρούνται στα δάχτυλα. Είναι το ίδιο με αυτό που λένε κάποτε χάριν της κουβέντας: οι παλιοί ήτανε πιο γεροί εννοώντας ότι οι άνθρωποι παλιά ήτανε πιο δυνατοί μυϊκά και πιο ανθεκτικοί στις αρρώστιες. Καθόλου, απλά οι αδύνατοι πέθαιναν τις περισσότερες φορές πριν κλείσουνε ένα χρόνο ζωής.
όσο για τις εντέρινες χορδές, για την απόδοση μουσικής της αντίστοιχης εποχής, είναι στοιχείο του ηχοχρώματος και της κατασκευής του οργάνου. - Σωστά άμα είναι να το κάνεις στη συγκεκριμένη περίπτωση που θα παίξεις γιατί είσαι μερακλής και θέλεις να αποδώσεις σωστά κατά τη γνώμη σου το συγκεκριμένο κομμάτι. Δε ξέρω κανένα όμως που να τις έχει μόνιμα στο όργανο του γιατί είναι καλύτερες επειδή τις έβαζε ο Στραντιβάρη να πούμε στα βιολιά του.
Τέλος, οι πολλές χημείες αδικούν το ξύλο ως φυσικό και (ξερό αλλά) ζωντανό υλικό. (προς αυγουστή). Ακόμα πιο σωστός είσαι εδώ αλλά έπρεπε να ξέρεις ότι παρόλο που στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό ισχύει απόλυτα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις του κανόνα όπου μάλιστα τα αποτελέσματα είναι και εντυπωσιακά- άρα να μη τα αποκλείουμε.
Τώρα αν πάει κάποιος φίλος στο Παναγιώτη το Στάμκο και παραγγείλει ένα από τα κορυφαία του όργανα φυσικά και θα του βάλει παλίσανδρο στο σκάφος και έλατο ποιότητας για καπάκι κλπ κλπ. Η διαφορά είναι ότι κάνει και πολύ αξιοπρεπή όργανα που ξεκινούν οι τιμές πώλησης τους από 400 ευρώ. Για να φτάσεις σε αυτό το αποτέλεσμα φυσικά πρέπει να χρησιμοποιήσεις πιο φτηνά ξύλα αφού όμως πρώτα πειραματιστής με αυτά και ενδεχόμενα βόσκοντας τρόπους και αναπτύσσοντας τεχνικές που ελαχιστοποιούν τυχόν αδυναμίες αυτών των ξύλων. Ο άνθρωπος αυτό κάνει. Τουλάχιστον εγώ αυτό κατάλαβα όταν με ξενάγησε στο εργαστήριο του και μου εξήγησε ορισμένα πράγματα.
Καθόλου δε αμφισβητώ τις κορυφαίες ιδιότητες των ξύλων η τις τεχνικές τις οποίες ανάφερε ο Κύριος atastos. Κανείς δε μπορεί να το κάνει αυτό. Απλά εγώ δεν απορρίπτω και τα γραφόμενα του Παναγιώτη γιατί τα είδα και τα άκουσα και στη πράξη σε πολλά όργανα κα με εξέπληξαν. Κάποιος μπορεί να σκεφτεί ότι του κάνω και διαφήμιση. Έσπασα το κεφάλι μου να βρώ ένα τρόπο να γράψω τα παραπάνω με διαφορετικό τρόπο αποδίδοντας το ίδιο και δε μπόρεσα. Συγνώμη για αυτό.
Κύριοι,
ας μείνει εδώ το θέμα, για όσους έχετε ήδη τοποθετηθεί, εν αναμονή φωτογραφιών από τον niavent και συνεχίζουμε εάν και εφόσον έχουμε κάτι καινούριο να προσθέσουμε.
Εάν κάποιος/α φίλος/η δεν έχει τοποθετηθεί μέχρι τώρα και θέλει, φυσικά και μπορεί να γράψει την άποψή του.
Θα ήταν κρίμα μία ενδιαφέρουσα για πολλούς κουβέντα να καταλήξει σε προσωπική αντιπαράθεση.
Υπομονή λοιπόν.
Παρακολουθώ από την αρχή του το θέμα. Ο λόγος που δεν έγραψα ήδη κάποια πράγματα ήταν μια ολιγοήμερη απουσία, αλλά κυρίως η δυσκολία να αναπτύξω τις απόψεις μου σε ένα μικρής έκτασης κείμενο.Θα προσπαθήσω να γράψω λοιπόν κάποια πράγματα όσο γίνεται απλούστερα και συμπτυγμένα.
Ο ήχος ενός μουσικού οργάνου έχει να κάνει κατά κύριο λόγο με τις φυσικές ιδιότητες του δονούμενου (ξύλινου) σώματος. Το τελικό αποτέλεσμα που μπορούμε εμπειρικά να αξιολογήσουμε σαν καλό η κακό, είναι ένα πολύ σύνθετο αποτέλεσμα σύζευξης πολλών παραμέτρων, που δύσκολα μπορούμε να απομονώσουμε και να περιγράψουμε το ρόλο της κάθε μίας από αυτές!
Κάθε πείραμα που έχει σκοπό να διερευνήσει η να αποδείξει κάτι, έχει την αξία του. Και γω , έχω αναλώσει πολύ χρόνο σε έρευνα και πειραματισμούς με διάφορα υλικά και τεχνικές, με διαφορετική ίσως φιλοσοφία.
Παρόμοια πειράματα έχουν μεγαλύτερη αξία όταν συνοδεύονται με όλα τα τεχνικά δεδομένα, όπως ακριβώς γίνεται σε δημοσιεύσεις, συλλόγους, συνέδρια που γίνονται (όχι βέβαια στην Ελλάδα!), όπου συμμετέχουν εκτός από επιστήμονες και εμπειρότατοι και καταξιωμένοι κατασκευαστές, που μοιράζονται και περιγράφουν με τη μεγαλύτερη λεπτομέρεια τις όποιες παρατηρήσεις και καινοτομίες τους.
Και τώρα στο προκείμενο. Βλέποντας από μέσα τα πράγματα, σαν κατασκευαστής, δεν έχω την ανάλογη αγωνία για το αποτέλεσμα του πειράματος. Δεν το θεωρώ άλλωστε πρωτότυπο, και για την ιστορία, θα πω τα εξής:
-Ο περίφημος ισπανός κατασκευαστής κιθάρας Torres, θέλοντας να αποδείξει τη μεγάλη συνεισφορά του καπακιού στο τελικό αποτέλεσμα, κατασκεύασε μία κιθάρα χρησιμοποιώντας γιά ηχείο…ένα κουτί πούρων !!! με εξαιρετικό, όπως λένε αποτέλεσμα, τον περασμένο αιώνα.
-Ο γάλλος φυσικός και ερευνητής M.Savart, γύρω στα 1850 αν δεν κάνω λάθος, κατασκεύασε για ερευνητικούς λόγους το περίφημο τραπεζοειδές βιολί, που υπάρχει σήμερα σε μουσείο. Σε σχετικά πειράματα πίσω από κουρτίνα, δεν μπορούσαν να το αναγνωρίσουν από άλλα, κανονικά βιολιά.
-Ο Μπιθικώτσης, όταν ήταν στη Μακρόνησσο, έφτιαξε και έπαιζε ένα μπουζουκάκι με ηχείο από…κονσερβοκούτι !
-Φτηνοί μπαγλαμάδες, κατασκευάζονται σήμερα σωρηδόν από χοντροσκαμένη λεύκα η φλαμούρι, λόγω της ευκολίας κατεργασίας του μαλακού ξύλου.
-Πολλοί σύγχρονοι ξένοι (αλλά και έλληνες) οργανοποιοί, χρησιμοποιούν με επιτυχία κάποια ξύλα που δεν είναι μέσα στην παράδοση της κατασκευής κάποιων οργάνων.
Τι θέλουμε να αποδείξουμε με αυτό το πείραμα;
Τα διάφορα είδη ξύλων, έχουν μεταξύ τους σημαντικές διαφορές:
- Στις τιμές ελαστικότητας κατά τους τρείς άξονες.
- Στο ειδικό βάρος τους.
- Στο damping (πόση ενέργεια, κατά την παραμόρφωση, χάνεται, γιατί μετατρέπεται σε θερμότητα).
- Στις μηχανικές τους ιδιότητες.
- Στη συμπεριφορά στο χρόνο.
- Αισθητικές.
Ας δούμε τώρα ένα όργανο.
Πρώτα -πρώτα το μπράτσο: Με τις σημερινές τεχνικές (κόντρες, βέργα, ανθρακονήματα κ.α.) μπορούμε να πετύχουμε μεγάλη, σχετική ακαμψία, ώστε να μη φοβόμαστε ένα μαλακό ξύλο. Θα υπάρχει όμως διαφορά στις μηχανικές ιδιότητες και στη μετάδωση του ήχου. Το τελευταίο, το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι κατασκευαστές (αλλά και οι μουσικοί ) της ηλεκτρικής κιθάρας.
Τώρα το σκάφος:
Μα τι να ψάξουμε; Εδώ και χρόνια, έχει καταξιωθεί στην κατασκευή του μπουζουκιού το χειρότερης ποιότητας ξύλο, η βαμένη (κατεστραμένη) καρυδιά, με το ανάλογο χρώμα που δίνει στον ήχο. Προσδόκιμο ζωής; Μηχανικές ιδιότητες; Άστε το.
Γιατί να μη βάλουμε λοιπόν και μιά λεύκα η ένα κέδρο; Η σημαντικότερη παράμετρος, το αντηχείο Helmholtz, ελάχιστα θα αλλάξει!
Τι θα γίνει όμως στο χρόνο; Ιστορικά, έχουν χρησιμοποιηθεί ντούγες από φλαμούρι, με κακά, στατικά, αποτελέσματα λόγω συρρίκνωσης, Οι μηχανικές επίσης αντοχές θα είναι μειωμένες. Όσο για το αισθητικό αποτέλεσμα…
Κάθε έμπειρος κατασκευαστής γνωρίζει πως τον κύριο λόγο στην παραγωγή του ήχου έχει το καπάκι. Το ξύλο του ηχείου, θα δώσει απλώς το δικό του χρώμα στο τελικό αποτέλεσμα. Γι`αυτό και ο Παναγιώτης (όπως και ο Τorres) κρατάει για τον εαυτό του την επιλογή του καπακιού.
Μόνο ο Ζοζέφ, σε πολύ παλιά του συνέντευξη, τόλμησε να καυχηθεί λέγοντας την απίστευτη μπούρδα:« Δώστε μου οποιοδήποτε παλιόξυλο και θα σας φτιάξω καλό όργανο».
Ένα καπάκι που «κελαΐδάει», μόνο κάποιος πολύ κακός μάστορας θα μπορούσε να το καταστρέψει εντελώς! Ποιός όμως καλός οργανοποιός θα μπορούσε να ισχυριστεί πως αν του δίναμε ένα «μουγγό» καπάκι (η κάποιο άλλο, εντελώς ακατάλληλο ξύλο) θα μπορούσε να φτιάξει αξιοπρεπές όργανο;
Γι`αυτούς τους λόγους δεν καταλαβαίνω και την ουσία (πέρα της αρχικής διαφωνίας με τον άταστο) του πειράματος.
Είναι τόσο σημαντική η εξοικονόμηση λίγων εκατοντάδων ευρώ, για να φτιαχτεί ένα όργανο με όμορφα και αξιόπιστα ξύλα;
Η αντίστροφα : γιατί ένας καλός κατασκευαστής να διαλέξει να δουλέψει με άσχημα, πρόχειρα και αναξιόπιστα ξύλα;
Μήπως μπορεί, σοβαρά, να ισχυριστεί κάποιος πως έτσι θα προέκυπταν και καλύτερα όργανα;
Εδώ και χρόνια, έχει καταξιωθεί στην κατασκευή του μπουζουκιού το χειρότερης ποιότητας ξύλο, η βαμένη (κατεστραμένη) καρυδιά, με το ανάλογο χρώμα που δίνει στον ήχο.
μπορουμε να καταληξουμε στο περιπου ποια ξυλα ειναι τα καλυτερα για ηχεια ,καπακια;
το χρωμα στον ηχο που δινει η καρυδια κυριε Νικο ειναι ωραιο η ασχημο σε σχεση με αλλα ξυλα ή απλως εχει να κανει μονο με την ποιοτητα και την αντοχη;
Δεν μπορούν εύκολα να απαντηθούν αυτές οι ερωτήσεις.
Ανάλογα με τις ιδιότητες κάθε ξύλου, θα δουλέψει και ο μάστορας. Άλλα πάχη θα χρησιμοποιήσουμε σε ένα μαλακό και άλλα σε ένα πιό σκληρό ξύλο.
Κρίσιμος επίσης είναι ο συνδυασμός των βασικών συχνοτήτων κάθε μέρους του οργάνου (κούρδισμα).
Γενικά, για τα καπάκια χρησιμοποιούμε ξύλο κωνοφόρων. Ενα έλατο, για παράδειγμα, από ένα άλλο, μπορεί να έχει μεγάλες διαφορές και αλλοιώς θα το χειριστούμε, κατά περίπτωση. Έτσι, μιά γενική απάντηση όπως έλατο η κέδρος η σίτκα δεν έχει και τόση ουσία, Το ερώτημα είναι ποιός έλατος, ποιά σίτκα η ποιός κέδρος;
Όσο για τη βαμμένη καρυδιά, έχει σωστά γραφεί εδώ και από άλλους , πως το κύριο πρόβλημα είναι η επεξεργασία του ξύλου κατά τη βαφή με υδροχλωρικό οξύ, που καταστρέφει την ημικυταρίνη. Το ξύλο γίνεται εύθραυστο και με μικρή αντοχή στο χρόνο. Βοηθάει, θα λέγαμε απλά, τις μεσαίες συχνότητες και δίνει «εύκολα» ήχο. Άλλα, σκληρότερα ξύλα, δίνουν περισσότερη λαμπερότητα και κράτημα, αλλά είναι δυσκολότερο να τα χειριστούμε. Γενικά, για το ηχείο, υπάρχει μεγάλη γκάμα και συδυασμοί ξύλων που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε.
Σημαντική επίσης, εκτός από την ποιότητα, είναι και η παλαιότητα του ξύλου.
Καθότι καθόλου ειδικός στα ξύλα και “στραβάδι” στην οργανοποιία, δεν θα μπορούσα να εκφράσω κάποια τεκμηριωμένη άποψη για το θέμα. Ας μιλήσουν οι ειδικοί.
Θα ήθελα όμως να συνεισφέρω στην συζήτηση με μια καταπληκτική συλλογή από βίντεο σχετικά με διάφορα θέματα οργανοποιίας, που έχω ανακαλύψει εδώ και λίγο καιρό. Πρόκειται για μαγνητοσκοπημένες συνεντεύξεις (και όχι μόνο) με διάσημους και κατά γενική ομολογία πολύ αξιόλογους οργανοποιούς. Κατά την άποψή μου αυτά τα βιντεάκια αποτελούν διαλέξεις υψηλής ποιότητας από ανθρώπους που γνωρίζουν το θέμα, αλλά το κυριότερο μπορούν να μας μεταδώσουν λίγη από τη μαγεία της τέχνης τους με απλά λόγια. Η γλώσσα είναι βέβαια τα αγγλικά, αλλά τα μιλάνε πολύ καθαρά.
Παραθέτω ενδεικτικά δύο βίντεο με τον οργανοποιό Ervin Somogyi που στην αρχή μιλάει για τα διάφορα ξύλα που χρησιμοποιούνται στην οργανοποιία. Θαυμάστε τον μεστό λόγο του, καθώς και πως με απλά και κατανοητά λόγια μπορεί να συνδυάζει την φυσική και τις άλλες επιστήμες με την οργανοποιία. Στο site του Somogyi http://www.esomogyi.com/articles.html μπορείτε να βρείτε και μερικά πολύ ενδιαφέροντα άρθρα.
Ολόκληρη η συλλογή των βίντεο θα την βρείτε στη διεύθυνση http://www.youtube.com/user/guitargourmet
Αν έχετε το ενδιαφέρον και το κουράγιο να ψάξετε τα βίντεο, θα βρείτε διάφορα ενδιαφέροντα θέματα (όχι μόνο για την οργανοποιία).
Μπράβο Παναγιώτη!
Αυτό ακριβώς εννούσα γράφοντας για καταξιωμένους κατασκευαστές που μοιράζονται την εμπειρία τους.
Αν κάποιος ψάξει, σε κάποιο άλλο βίντεο, ο ίδιος κατασκευαστής λέει για το δίτομο βιβλίο του, όπου το κύριο ενδιαφέρον του δεν είναι απλώς να «βγάλει ένα ακόμη βιβλίο γιά την κιθάρα, όπου να δείχνει μόνο πως συναρμολογούνται τα διάφορα μέρη μεταξύ τους, αλλά να δώσει όλες τις αρχές και την εμπειρία του στο πως κατασκευάζεται ένα καλόηχο μουσικό όργανο, έτσι ώστε να μπορεί κάποιος να κατασκευάσει ένα εξ`ίσου καλό, η ακόμα ίσως και καλύτερο από τα δικά του όργανα » (σε ελεύθερη απόδοση).
Αυτή την οργανοποιία, αυτούς τους μάστορες και αυτή την νοοτροπία πάντοτε θαύμαζα!
Και δεν είναι ο μόνος…
Μακάρι σύντομα να καταλάβουμε και οι έλληνες οργανοποιοί, πως αυτός είναι ο δρόμος…
Kαλησπερα σε ολους.
Η προσπαθεια που γινεται απαξιωνεται εν μερει με τα λεγομενα του κου Φρονιμοπουλου.Απο την τοποθετηση του αφηνει να αιωρειται στον αερα οτι ισως και να πετυχει τελικα το εγχειρημα.
Η λεξη "μπουρδα"νομιζω οτι δεν αρμοζει στο αειμνηστο Ζωζεφ.ολοι οι μεγαλοι μαστορες εκτος του οτι μοιραζονται τις γνωσεις τους παραδεχονται αλλους καταξιωμενους μαστορους.
αγαπητε νικο νομιζω οτι στην περιπτωση αυτη φασκεις και αντιφασκεις.Αφου λοιπον θαυμαζεις αυτου του τυπου την οργανοποιοια τοτε θα πρεπει σαν καταξιωμενος μαστορας να παραδεχεσαι εναν αλλο καταξιωμενο οπως ο Ζωζεφ.
την “μπουρδα” λοιπον που ειπε ο Ζωζεφ την λεει και ο Σταμκος.η μονη διαφορα ειναι οτι ο τελευταιος προκειται να την αποδειξει κιολας.
τις επομενες μερες θα αρχισω να ανεβαζω φωτο απο την κατασκευη των οργανων.
Τα σκαφη ειναι ετοιμα καθως και τα μανικια και τα καπακια.επισης ειναι ετοιμες και οι φιγουρες και οι τρυπες.
Και για να το κανουμε πιο ωραιο μιας και τιθεται θεμα αντοχης στον χρονο ειδικα του οργανου απο λευκα η εγγυηση εφ ορου ζωης ισχυει για ολο το οργανο.
Οσα μπουζουκια κατασκευασθουν για το ρεμπετικο φορουμ θα εχουν επισης σερβις εφ ορου ζωης.Δηλαδη οι κατοχοι τους το μονο που θα πρεπει να πληρωνουν ειναι οι χορδες και τα παραιτερω αναλωσιμα.Αλλαγη ταστων κοκκαλα και οτιδηποτε αφορα το κατασκευαστικο κομματι ειναι δωρεαν οσο θα υπαρχει το εργαστηριο μου.
Αφου τελειωσουν τα μπουζουκια θα κανω και μια λεπτομερη αναλυση του κοστους κατασκευης για το καθενα.καθως και ποσος χρονος χρειαστηεκε για να κατασκευασθουν.Μιλαμε παντα για ωφελιμες ωρες εργασιας.
Να ειστε σιγουροι οτι θα υπαρξουν εκπληξεις για πολλους.
O παλιός(οργανοποιός) είναι σίγουρα αλλιώς…αλλά κι ο νέος…???..μάλλον κάτι έχει να πει!!!
Εγώ σαν καταναλωτής που μου ζητάνε για ένα καλό μπουζούκι(καλό για μένα είναι ένα μπουζούκι που να μπορώ να βγάλω πρόγραμμα 4-5 ωρών σε ταβέρνα χωρίς να μου βγει η ψυχή) από 1500ευρά έως και 3000…και 4000…και 5000…είμαι περίεργος να δω το αποτέλεσμα όσων έχει να πει ΚΑΙ ο niavent ΚΑΙ ο Φρονιμόπουλος ΑΛΛΑ ΚΑΙ οποισδήποτε άλλος μπορεί να έχει υπεύθυνη γνώμη για την οργανοποιία.
Αυτό που δεν θα μου πει κανείς άμεσα όμως, είναι η αντοχή των οργάνων στον χρόνο και σ’αυτό το σημείο είχε μεγάλο πρόβλημα ο αείμνηστος Ζοζέφ…πρέπει να έφτιαξε χιλιάδες μπουζούκια αλλά υπάρχουν ελάχιστα σήμερα που να παίζουν…και δεν το λέω μόνο εγώ αυτό. Βέβαια επειδή μας αρέσουν υπερβολικά οι μύθοι σ’αυτήν την χώρα, θεωρείται “ιεροσυλία” να αμφισβητεί κανείς, έστω και ελάχιστα, την δουλειά του Ζοζέφ…
Πάντως περιμένω με αγωνία να δω την εργασία και το αποτέλεσμα σε σχέση και με την κοστολογική μελέτη…και εύχομαι να μην πάθουν εγκεφαλικό μερικοί οργανοποιοί-φίρμες της Αθήνας, αν πληροφορηθούν αυτή την ιδιαίτερη προσπάθεια και την όποια αποκάλυψη του πραγματικού κόστους.
Φίλε Σαράντο, ακόμη και κοστολόγιο να βγει, θα συμπεριλαμβάνει πολύ συγκεκριμένα πράγματα, από συγκεκριμένους ανθρώπους με συγκεκριμένο τρόπο.
Οπότε αντί να περιμένεις με αγωνία, πολύ απλά πας και αγοράζεις από αυτούς που βγάλανε το κοστολόγιο και είναι για σένα έντιμοι άνθρωποι.
Εκτός αυτού, βρες μου ένα προϊόν στην αγορά που να μην είναι υπερκοστολογημένο.
Το μόνο που πέφτει προς το παρόν, είναι οι μισθοί όσων δουλεύουν σε κάποιον εργοδότη, όλα τα υπόλοιπα ακριβαίνουν.
Οπότε αν τώρα είναι υπέρκοστολογημένα, σε λίγο καιρό θα τα βλέπεις μόνο στα όνειρά σου, πέρα από την περίπτωση, να πεινάσει ο κόσμος και να πουλάει το μπουζούκι για ένα καρβέλι ψωμί. Όμως τότε και εσύ για καρβέλι θα ψάχνεις και όχι για μπουζούκι.
Κανένας δεν θα πάθει εγκεφαλικό, γιατί οι ίδιοι ήδη γνωρίζουν πότε και πόσα υπερκοστολογούν. Μόνο κάποιοι από τους αγοραστές, που σκέφτονται την τσέπη τους, ίσως πάθουν το εγκεφαλικό που λες. Έχεις σκεφτεί ποτέ κάτι παρόμοιο για τα ρούχα που φοράς και όχι μόνο? Πως νομίζεις ότι βάζει ο κόσμος φράγκα στην άκρη ? δουλεύοντας 24 ώρες το 24ωρο μέχρι να ψοφήσει ή με το σταυρό στο χέρι ? Υπάρχουν βέβαια και εξαιρέσεις αλλά και κάποιοι που δεν θέλουν να βάζουν φράγκα στην άκρη.
Βέβαια για μένα όλο αυτό το σκηνικό, των ας πούμε αδικημένων αγοραστών vs υπερκοστολογούντων οργανοποιών, θα έπρεπε να λάβει χώρα, από την στιγμή που και οι κοστολογούντες οργανοποιοί φτιάξουν μία κοστολογική μελέτη της εργασίας και των υπηρεσιών που προσφέρουν οι αδικημένοι αγοραστές στην κοινωνία, στους λοιπούς δηλαδή συνανθρώπους τους. Διότι παρόλο που και εγώ στους αγοραστές ανήκω, δεν μπορεί αγαπητέ να κρινείς με σχετικά αποδεικτικά στοιχεία την δουλειά ενός άλλου ανθρώπου, όταν δεν είσαι εσύ πρώτα με αποδεικτικά στοιχεία καθαρός στη δουλειά σου, από εκεί τέλος πάντων που βγάζεις φράγκα.
Έχω βαρεθεί, αλλά θα το ξαναπώ: Στην (ελεύθερη) αγορά υπάρχει ένας νόμος που τίποτα δεν μπορεί να τον ανατρέψει: εκείνος της προσφοράς και της ζητήσεως. Όσο υπάρχουν πελάτες που οικειοθελώς καταβάλλουν το υπερτιμημένο κόστος για ένα όργανο, θα υπάρχουν και υπερκοστολογημένες τιμές. Αν, για οποιονδήποτε λόγο, εκλείψουν αυτοί οι πελάτες, θα εκλείψει αυτόματα και η υπερκοστολόγηση.
Προς άρσην οποιασδήποτε παρεξήγησης, θα ξαναπώ δημόσια πως σέβομαι και τιμώ τον σημαντικό και βέβαια καταξιωμένο οργανοποιό, Ζοζέφ Τερζιβασιάν. Η προσφορά του στην ελληνική οργανοποιία και κυρίως στην εξέλιξη της κατασκευής του μπουζουκιού, υπήρξε μεγάλη.
Δεν μπορώ όμως, γι`αυτόν το λόγο, να αποδεχτώ άκριτα οτιδήποτε έχει πεί στις λίγες συνεντεύξεις του, ούτε όλη την κατασκευαστική και επισκευαστική του τεχνική (βλέπε άρθρο μου στην « Κλίκα » ). Έτερον εκάτερον.
Δεν ντρέπομαι επίσης να πω πως - παρ`όλο το θαυμασμό μου σε κάποια υπέροχα όργανά του που σώζονται και παίζουν το ίδιο καλά από τότε που φτιάχτηκαν μέχρι σήμερα - κατασκευαστικά δεν ανήκω (όπως και πολλοί άλλοι σύγχρονοι κατασκευαστές) στη «σχολή Ζοζέφ».
Και βεβαίως, όχι απλώς δε θαυμάζω, αλλά είμαι εντελώς αντίθετος στη συντεχνιακή άποψη που είχε για την τέχνη του. Είναι γνωστό τοις πάσι ότι όχι απλά δε μοιράζονταν, αλλά επιμελώς έκρυβε οτιδήποτε γνώριζε για την οργανοποιία. Αλλά, για να μην τον αδικούμε κιόλας, απλά ανήκε σε μίαν άλλη εποχή…
γνώμη μου είναι, ότι τα σημερινά μπουζούκια και σε ήχο και σε αντοχή είναι καλύτερα απ’ τα παλιά.
δεν θα έλεγα όμως ότι το ίδιο ισχύει και στην οργανοπαιξία. Παρατηρώ δηλ. κάποια αναντιστοιχία μεταξύ ποιότητας οργάνων και παικτών.
ίσως μας μπερδεύει το παικτικό μεράκι των παλιών και μας κάνει να νομίζουμε ότι ο ήχος οφείλονταν στο “μαγικό” ήχο των παλιών οργάνων.
αυτή την άποψη άρχισα να την έχω εξ’ αιτίας ενός περιστατικού με πρωταγωνιστή τον απίθανο Ιορδάνη Τσομίδη, 10ετια '80 στο Ταξίμι. Πήρε ένα ερασιτεχνικό
μπουζούκι ενός φίλου σκεβρωμένο σαν τόξο που για να το παίξεις έπρεπε νάσαι…παλαιστής! Βρήκε τα “χούγια” του στη διάρκεια ενός ταξιμιού και μας άφησε στη κυριολεξία ξερούς!!! Ακριβώς το ίδιο και με τον σημερινό Τατασσόπουλο-- εξαίρεση του κανόνα-- Και σκάφη να του δώσεις με χορδές θα την κάνει να κελαηδάει! Τι να λέμε τώρα!!
Φίλε Αλκιβιάδη το ξέρω και εγώ το περιστατικό αυτό με το Γιορντάν. Σίγουρα πάντως οι οργανοποιοί σήμερα έχουν περρισότερους πόρους και λόγω της τεχνολογικής εξέλιξης περισσότερα εργαλεία. Άρα τα όργανά τους σίγουρα θα πρέπει να είναι καλύτερα από τα παλιότερα που είχαν λιγότερους πόρους αλλά περίσσιο μεράκι
Χμ…το δικαιο θα ηταν η κληρωση να περιλαμβανει ολα τα μελη του ρεμπετικου φορουμ…κι οχι μονο τους παρευρισκομενους της μαζωξης:)
Σαν ιδεα ειναι οντως πολυ καλη…στην πραξη θα ειναι ακομα καλυτερη ομως!
Καλησπερα σε ολους.
Τα σκαφη κατασκευαστηκαν απο τον τακη Τζενο(σκαφας του εργαστηριου).Ειναι στο τριχορδο καλουπι το μεγαλυτερο απο τα τρια που εχουμε στο εργαστηριο.
Το ενα με παλλισανδρο και το αλλο με λευκα.Παχος δουγιας στο πρωτο 2.3 και στο δευτερο 3 χιλ.
Το χαρτωμα θεωρειται απαραιτητο γιατι δενει ολο το σκαφος.Απο κατω απο το χαρτι υπαρχουν τρεις λωριδες καθετα με τις δουγιες για περισσοτερη συνοχη.
Ηφιγουρα φτιαχτηκε ειδικα για το ρεμπετικο φορου απο την κικη Τσαλικουση η οποια φτιαχνει ολες τις φιγουρες του εργαστηριου.
Εχουν μπει ηδη τα μανικα οπως μπορειτε να δειτε.Το παλλισανδρινο εχει μανικο κεδρο και το αλλο απο λευκα με κοντρες συνολικα δεκα φιλετα του μισου χιλιοστου.
Το μορσο ειναι μηχανικα φτιαγμενο με βαθος 19 χιλ και πλατος στην βαση 27 χιλ με αποκλιση 5 χιλ στο αντιθετο σημειο.
Αυτοι που γνωριζουν θα καταλαβουν οτι με τετοιο μορσο δεν υπαρχει περιπτωση να κουνηθει το μανικι ουτε σε 50 χρονια.
οι κλισεις εχουν δοθει απο την αρχη και στο σκαφος αλλα και στο μανικο με το σκαφος για να παρουμε συγκεκριμενο υψος καβαλαρη.
Μολις προχωρησουν τα οργανα θα ανεβασω και φωτο απο τα καπακια.
Όμορφα, όμορφα.Αx και να είχα μπραβόκουμπα!!! Πάμε να κανονήσουμε την μάζωξη γρήγορα…
Ομορφιες…αυτα ειναι…:088:
Μπραβο στους δημιουργους και χαρα σ’αυτους που θα τα αποκτησουν!!!