Μια υπέροχη δουλειά του 2017, εξαιρετικό πάντρεμα της παράδοσης του ρεμπέτικου και της λαϊκής ζωγραφικής με τη σύγχρονη τεχνολογία του animation.
Διαβάστε το εισαγωγικό κείμενο παρακάτω και απολαύστε:
1936: Tο έτος των έξι πρωθυπουργών!
Έξι έλληνες πολιτικοί που είχαν διατελέσει στο ανώτατο αυτό πολιτικό αξίωμα έφυγαν από τη ζωή τη χρονιά εκείνη. Το μοιραίο αυτό γεγονός, που βρήκε την χώρα σε μια περίοδο γεμάτη πολιτικές και οικονομικές αντιξοότητες, προκάλεσε ανάμεικτα συναισθήματα στον λαό. Κι ενώ σε κάποιους έφερε χαρά και σε κάποιους άλλους λύπη, ήταν κι εκείνοι για τους οποίους το παράξενο αυτό γεγονός στάθηκε πηγή έμπνευσης. Στους τελευταίους ανήκει και ο Μάρκος Βαμβακάρης, ο οποίος την περίοδο εκείνη έγραψε εξ αφορμής το θρυλικό τραγούδι «Ο Μάρκος Υπουργός». Το τραγούδι αυτό, ήδη από την πρώτη στιγμή που παίχτηκε σε τεκέδες και ταβέρνες από τον Μάρκο και την κομπανία του, την επονομαζόμενη «Τετράς, η ξακουστή του Πειραιώς», έμελε να γίνει ένα από τα αντιπροσωπευτικότερα και διαχρονικότερα τραγούδια του Ρεμπέτικου.
Βασισμένη σε έργο του λαϊκού ζωγράφου
Σταμάτη Λαζάρου (1915-1988)
Πολύ ωραίο!!! την γυναίκα στο πάλκο πάντως την αδικήσανε, γκαγκάσχημη την κάνανε, μπορεί βέβαια να είναι η μπουρδούσαινα που έχει άλλη χάρη και ζούλα να τονέ πατάει!!
Η Ρόζα τσαχπίνα ήταν, πολύ τσαχπίνα, αλλά δεν εθεωρείτο καλλονή. Την πετύχανε όμως!
Επί της ουσίας πάντως, το “πάντρεμα” της συγκεκριμένης εισαγωγής του Μπάτη με τον Μάρκο Υπουργό δεν είναι απ’ τα πιο ταιριαχτά ζευγάρια που μου ΄χουν λάχει…
Ενδιαφέρουσα είναι και η σημειολογία των φιγούρων. Οι παίκτες είναι σκυφτοί προς τη μία πλευρά δείχνοντας πιθανά πόσο αφοσιωμένοι είναι στο παίξιμό τους. Φυσικά όλοι οι άνδρες έχουν μουστάκι και είναι αξύριστοι! Μου άρεσε η φιγούρα του ζειμπέκικου…
Είναι πολλές οι λεπτομέρειες που δε μου άρεσαν, αλλά συνολικά είναι μια καλή δουλειά. Μπράβο!
Και του Καραγκιόζη, θα έλεγα.
Πρέπει να υπάρχει κάποιο πρόβλημα συγχρονισμού. Βλέπω μεν ότι οι πενιές ακολουθούν κάποιον ρυθμό, αλλά δεν είναι ο ρυθμός του κομματιού που ακούγεται. Παρόλο που θεωρείται δεδομένη σύμβαση στα κινούμενα σχέδια, όταν παριστάνονται μουσικοί, να μην παίζουν αυτό που ακούμε, έχω την εντύπωση ότι εδώ η προσπάθεια ήταν να παίζουν όντως αυτό που ακούμε, μόνο που όλος μαζί ο ήχος κουνήθηκε λίγο σε σχέση με την εικόνα.
Ο Παπαϊωάννου! Και ο Μπάτης! Σκοπίμως τους έκανε, ή έτυχε να μοιάζουν; Αναγνωρίζετε και κανέναν άλλο;
Λοιπόν ναι, ο Παπαϊωάννου είναι - δεν έτυχε, πέτυχε:
Μόλις παρατήρησα ότι η φτγρ που ανέβασε ο Άνθιμος έχει μεγάλη ανάλυση. Ανοίγνοτάς την για να τη δω καλύτερα, είδα το κειμενάκι κάτω αριστερά: είναι στίχοι από ένα τραγούδι του Παπαϊωάννου.
1963, Ρίτα Σακελλαρίου. Ελάχιστα κίνητρα για να ψάξω να το ακούσω, αλλά το τόλμησα. Ε λοιπόν, δε βγήκα χαμένος! Κομψή σοβαρή ζεμπεκιά, σεμνή, μερακλήδικη. Ώστε βγαίναν και το '63 τραγούδια!
Εγώ εάν έκανα μια προσπάθεια πρόβλεψης, θα έλεγα ότι κάτω αριστερά είναι ο Παπαϊωάννου, δίπλα του καθισμένος ο Τσιτσάνης, μετά η Ρόζα, δίπλα ο Μπάτης και τέλος ο Μάρκος. Στη πάνω σειρά αριστερά ο Χατζηχρήστος και πάνω δεξιά ο Μπαγιαντέρας.
Επάνω αριστερά γράφει ο Λαζάρου: «Στην ξύλινη παράγκα του Κωνστάπουλου (sic) στην Ανάσταση του Πειραιώς έπεξαν (sic) οι πρώτες λαϊκές κομπανίες κι έτρεχε ο κόσμος για γλέντη (sic) και ξεφάντομα (sic)»
Εδώ λοιπόν εξηγείται και γιατί η Ρόζα (αν είναι η Ρόζα) εικονίζεται έτσι άσχημη, και γιατί ακούγονται σκυλιά να γαβγίζουν, που μου 'χε κακοφανεί λίγο, και διάφορες άλλες λεπτομέρειες του βιντέου.
