Έτσι για να ευθυμήσουμε λίγο:
Για τους πολύ μεγάλους μπουζουκίστες προτείνω το “μπουζουργός” κατά το μουσουργός. :112:
Μου θυμίζει ένα ανέκδοτο
Ποιος ειναι καλύτερος απο τον Πολυκανδριώτη ;
Ο Παραπολυκαρνδριώτης…
Η γνώμη μου για όλα αυτα είναι πως σαν εξέλιξη στο μπουζούκι θεωρούμε λάθος πράγματα
Εξέλιξη στο μπουζούκι ήταν ο επιτάφιος , η πολιτεία , τα εργα του Χατζηδάκη
Το να παίξω κλασσική μουσική, Jazz , manouche με το μπουζούκι είναι πειραματισμός.
Εξέλιξη στο όργανο είναι η παραγωγή πολιτιστικού αγαθού με βάση αυτό ( όπως τους δίσκους που βάλαμε παραπάνω)
Το να παίξω με μια κρητική λύρα τα καπρίτσια του παγκανίνι είναι ενα εντυπωσιακή επίδειξη , δεν είναι εξέλιξη της κρητικής λύρας.
Τώρα όσον αφορά το μπουζουκίστας είναι ένα κόμπλεξ και αυτό της εποχής από ανθρώπους που δεν έχουν αποδεχτεί το παρελθόν αυτού του οργάνου, τι να κάνουμε τώρα ; τον ψυχολόγο για τον καθένα ;
Ο Τσομίδης ήταν ενας μπουζουξής ο οποίος σου έπαιζε με την ίδια ευκολία την Ιτιά σαν να ακούς κλαρίνο , και με την ίδια αυτοσχεδίαζε με Jazzistes στην Αμερική ο ίδιος όταν τον ρώτησε κάποιος αν είναι επαγγελματίας ; Αυτό απαντήσε , ναι επαγγελματίας τσακάρης
Και ναι όσο και να λατρεύουμε τον Χιώτη μαζί με όλα τα καλά που έγραψε και έπαιξε άφησε “κληρονομιά” τέτοιου είδους συμπλέγματα που και ο ίδιος κουβαλούσε
Παρολαυτα, στον Επιταφιο σιγουρα, και στην Πολιτεια εχω την εντυπωση, ο Χιωτης παιζει μπουζουκι.
Νομιζω η εμμονη σε αυτες τις αναφορες και θεωρητικα σχηματα μας πηγαινει πισω στο χτες, σε μια ανωφελη πτυχη. Μην ξεχναμε οτι μιλαμε για εποχες που το μπουζουκι θεωρουταν… προστυχο οργανο (!). Οτι το επαιζαν -υποτιθεται- μονο χασικληδες και φυλακοβιοι. Οτι αν επαιζες μπουζουκι ησουν σιγουρα υποκοσμος. Λογικο ηταν για το Χιωτη να σκεφτεται ετσι, απο τη στιγμη μαλιστα που συναδελφοι του μουσικοι -κλασικης ορχηστρας ομως- αρνιουνταν να συμπραξουν μαζι του επειδη επαιζε αυτο το ‘μιαρο’ οργανο, και αναγκαστηκαν να το κανουν επειδη ο Θεοδωρακης απειλησε να φυγει κι αυτος αν δεν επαιζαν -που σημαινει να χασουν το μεροκαματο.
Σημερα, υπαρχει καποιος, οποιοσδηποτε, που να παιζει οποιοδηποτε οργανο και να εχει αυτη την κριτικη? Σημερα μετα απο ολα αυτα ΔΕΝ υπαρχουν ουτε προστυχα ουτε μιαρα μουσικα οργανα. Ουτε ολες οι τραγουδιστριες θεωρουνται ελαφρων ηθων, ουτε ολοι οι μουσικοι θεωρουνται ντροπη της οικογενειας κλπ.
Υπ αυτη την εννοια δεν εχει νοημα ο διαχωρισμος μεταξυ ενος μπουζουκιστα κ ενος μπουζουξη. Δεν υπαρχει ουτε πρακτικη διακριτη διαφορα, ουτε σε οποιοδηποτε αλλο επιπδο.
Και προφανως δεν ειναι ο Χιωτης που εβαλε ‘θεωρια’ στο μπουζουκι! Οι παλαιοτεροι μαλιστα και περισσοτερη θεωρια πρεπει να ηξεραν -γνωσεις και πανω σε ντουζενια, μακαμια κλπ. Αυτο που θεωρω οτι πρεπει να κρατησουμε απο το Χιωτη, και τον καθε σπουδαιο συνθετη και μπουζουξη, ειναι το παιξιμο του, το υφος του, η συνθετικη του φαντασια. Μπορει να κουβαλουσε διαφορα τετοια κομπλεξ -και δικαιως καποια απο αυτα- ομως ας του αναγνωρισουμε οτι συνεβαλε και αυτος καταλυτικα με την προσωπικοτητα του στο να λυθουν για ολους τους επομενους διαφορα τετοια ζητηματα.
Το ποιος ήταν ο Χιώτης και το κατά πόσο προσέφερε στην ελληνική μουσική, το ξέρουμε όλοι μας. Άλλοι είναι φανατικότεροι και άλλοι λιγότερο λάτρεις του τρόπου παιξίματος του και των δημιουργιών του, χωρίς αυτό όμως να τον κάνει κάτι λιγότερο ή κάτι περισσότερο από αυτό που πράγματι ήταν. Σίγουρα πολλοί όπως ο Χιώτης αλλά και παλαιότεροι και νεότεροι από αυτόν παίχτες μπουζουκιού, καθένας ξεχωριστά έχει προσθέσει το μικρό ή μεγάλο λιθαράκι του σε αυτό το οικοδόμημα και έχει αφήσει (ή αφήνει ακόμα) μια μουσική κληρονομιά.
Από εκεί και πέρα λοιπόν το συγκεκριμένο thread (νήμα) έχει να κάνει καθαρά με το φιλολογικό και το ετυμολογικό του πράγματος. Είτε μπουζουξής, είτε μπουζουκίστας, είτε μπουζουκοπαίχτης, είτε δεν ξέρω και εγώ τι άλλο είναι μια λέξη αναφοράς στον άνθρωπο εκείνο που παίζει μουσική με την χρήση ενός μπουζουκιού. Το τι είδος μουσικής παίζει δεν το ορίζει η ίδια η λέξη. Από εκεί και πέρα ο καθένας μέσα στο κεφάλι του μπορεί να χρησιμοποιεί όποια λέξη θέλει και να κατηγοριοποιεί τα είδη μουσικής και αυτούς που τα παίζουν με όποιον τρόπο εκείνος θέλει. Η ουσία όμως παραμένει ίδια : “κάποιος παίζει μουσική με την χρήση μπουζουκιού”.
το “βαράτε βιολιτζήδες” πως θα το λεμε??
παίζετε βιολιστήδες??!!
για αυτο ακριβως το λογο χαθηκε η λατερνα φιλε μου…δυστυχως
Ε! τότε φίλε Μιχάλη, είναι μονόδρομος η αλλαγή. Εμπρός παιδιά να σώσουμε το μπουζούκι. Μην χαθεί σαν την λατέρνα. Όλοι να λέμε μπουζουκίστας (μπουζουκιστής επιτρέπεται;)
Και επειδή, καλύτερα να προλαμβάνουμε παρά να θεραπεύουμε, προτείνω και για τους κιθαρίστες αλλαγή στο όνομα. Τώρα δεν κινδυνεύουμε αλλά ποιος ξέρει στο μέλλον. Προτείνω λοιπόν, το κιθαρόβιοι (κατά το μηχανόβιοι) είναι και πιο μοντέρνο και πιο πιασάρικο.
Μπουζουκίστες όλου του κόσμου ενωθείτε. Πάρτε τα μπουζουκιστήρια σας στα χέρια και παίξτε κάτι όμορφο και μοντέρνο!!!
:109::109::109::109::109::109::109::109::109::109::109::109::109::109::109::109::109:
χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα φίλε Δημητρη Ν η απάντηση σου είναι όλα τα λεφτά!!χαχαχαχαχαχαχα
Πολύ καλό :019:
Και για να απαλλαγούμε επιτέλους από αυτήν την Τούρκικη ρετσινιά και να γίνουμε εντελώς Ευρωπαίοι,
μπορούμε να λέμε τα ελληνικά “πανδουρίστας” ή και “τριχορδίστας”.
Επίσης μια πολύ ενδιαφέρουσα και κοσμοπολίτικη εκδοχή (κατ’εμέ) θα ήταν το μπουζουκέρ (γαλλιστί bouzoukeur). Προσοχή, ο τόνος στο -κέρ, κατά το σκιερ, μπαλαντέρ, ασανσερ, αμορτισέρ, ντιστριμπιτέρ κλπ. Αστειεύομαι και δεν ειρωνεύομαι…
Σωστό.Να λέμε και μπαγλαμαδέρ!(Η και μπαγλαμαδέρης ελληνοπρεπώς κατα το μαδέρι…)
Μακάρι όλοι οι μπουζουκτσήδες να είχαν το κόμπλεξ του Χιώτη που ηθελε να τελειοποιήσει την τεχνική του,να είναι το μπουζούκι - ο μπουζουκτσής-μπουζουκίστας (όπως θέλετε πέστε το) ο επικεφαλής της ορχήστρας σε όλα τα επίπεδα (όχι όπως σημερα που το μπουζουκτσή τον έχουνε τελευταίο τροχό της αμάξης να παίζει μια εισαγωγή και τρεις φράσεις).Μακάρι να ήταν όλοι τοσο κομπλεξικοί που οι γνωσεις τους θα ήτανε ολοκληρωτικές πάνω στη μουσική και όχι μόνο στο όργανο τους,μακάρι όλοι μας να ημασταν τόσο κομπλεξικοί σαν το Μανώλη το Τατασόπουλο το τσιμπίδη κ.α που μέσω της τελειομανίας τους και της εαταξύ αυτών <<κόντρας>> έιχαμε σόλα και δημιουργίες διαμάντια που αποτελούν χρυσό οδηγό μελέτης για εμάς τόσα χρόνια μετά.
Και όσον αφορά αμα έκανε ζημια στο όργανο διαφωνώ διότι ο παιχταράς θα παίξει καλά το όργανο και με υφος και με τεχνική και με πάθος ο,τι κι αν ειναι αυτό τριχορδο-τετραχορδο -διχορδο κ.α
ο χιώτης κι ο ζαμπέτας είχαν τα βιώματα, την δημιουργικότητα και την φαντασία να γράψουν κομματάρες, με πολύ ωραίο ήχο και πενιά. οι ίδιοι όμως, πέσανε και στη λούμπα να γράψουνε ελαφρά κομματάκια για να γίνουν αποδεκτοί από τους ελαφρούς συνθέτες και το νεόπλουτο κοινό της εποχής.
στους μετέπειτα έμεινε μόνο το γνωστό κόμπλεξ του τετράχορδου που θέλει να παίξει τα πάντα όλα, και μάλιστα στη διπλάσια ταχύτητα. ας τους λέμε μπουζουκίστες λοιπόν για να τους ξεχωρίζουμε!
Σταυρακέλλη Γιώργο από που και ως που ‘‘μακάρι’’ να γίνονται όσα λες. Και με αυτό το σκεπτικό ο Μάρκος τη δεκαετία του 30’ τι θα έπρεπε να μάθει ας πούμε? Σε τι θα έπρεπε να έχει απόλυτες γνώσεις?? Τότε ήτανε όλοι αυτοί επικεφαλής της ορχήστρας επειδή το μπουζούκι ήταν της μόδας! Και ο ακομπλεξάριστος ΧΙώτης έβαζε δυο σειρές με βιολιά και κόντρα μπάσα και μετά έμπαινε μέσα για να ρίξει μανουσοτζαζοπαιξίματα στο μπουζούκι! Κάλα έκανε ο άνθρωπος προς Θεού, αλλά εγώ απλά δεν τον θεωρώ παράδειγμα προς μίμιση. Σε τίποτα! ίσως στο κιθαριστικό παίξιμο στο Βουνό με το Βουνό και στο μινόρε του Τσιτσάνη. Μέχρι εκεί! Βαριά! Το ότι ήταν συμπλεγματικός σε πολλά θέματα δεν είναι δύσκολο να το καταλάβει κανείς! Μπαμπάς στον υπόκοσμο, μάνα μαντάμα σε ρδελομπού, ήθελε να ξεφύγει ο άνθρωπος! Καλά έκανε! Ο παικταράς που αναφέρεις είναι ένας στο 10000. Είναι δύσκολο εώς ακατόρθωτο να ειβάλλεις πλήρως σε ένα ύφος (ευτυχώς).Συμφωνώ με τον Άρη για τη λούμπα, αλλά νομίζω πώς ο Ζαμπέτας είναι άλλη περίπτωση, μεγάλωσε σε μέρος που παίζανε ήδη δυτικότροπα το όργανο και λέγαν κυρίως καντάδες και όχι ζεμπέκικα. Ο ίδιος έλεγε σε συνέντευξη στο Χατζηδάκι ότι τη δεαετία του 20’ παίζαν την ανθισμένη αμυγδαλιά. ήταν από περιοχή που κυριαρχούσε το παίξιμο του Μανέτα με βαλσάκια και τανγκό (μη κοιτάτε το μανέτα των δίσκων). Είχε μέσα του αυτή τη μπουζουκοθεωρία και θεωρούσε αυτήν ώς τη σωστή σε σημείο που έλεγε ‘‘είμαι περήφανος που δεν έχω γράψει ούτε ένα ουσακ’’. Ο Ζαμπέταρος ήταν ένας γλυκύτατος Ελληνάρας! Επίσης Γιώργο Σταυρακέλλη νομίζω τζάμπα μιλάμε καθώς είναι εμφανές ότι έχουμε διαφορετικά γούστα!!!Π.χ εγώ δεν τρελαίνομαι για Τσιμπίδη Τατασσόπουλο κ.λ.π. Από δεξιοτέχνες ο Μπέμπης μου άρεζε μόνο. Και για αυτόν δεν έβγαλε κιχ ο Χιώτης σε σχετική συνέντευξη που τον ρώτησαν για άλλους δεξιοτέχνες. Τέλοσπάντων περι ορέξεως κολοκυθόπιτα…
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 13:23 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 13:21 —
Πάρε και αυτό εδώ
Ρε συ Ανεστάκο τι εμμονή αδερφέ μου έχεις με τον Χιώτη? Γιατί τέτοιο μίσος?
Δεν υπάρχει ούτε εμμονή ούτε μίσος φίλε. Απλά είναι το βασικότερο παράδειγμα για αυτά που θέλω να πώ. Όπως προείπα (αν όχι εδώ σε άλλη συζήτηση) το παίξιμο του στα τραγούδια του Μπαγιαντέρα είναι από τα εκπληκτικότερα παιξίματα που έχω ακούσει. Απλά τα βλέπω τα πράγματα όσο πιο ρεαλιστικά γίνεται (και όσο πιο αντικειμενικά, όσο μπορώ).Απλά αργότερα αν εξαιρέσεις τα κιθαριστικά παιξίματα που ανέφερα δεν αποτελεί για μένα καθόλου παράδειγμα προς μίμηση (υποκειμενικό). ΓΙατί? Γιατί δεν μου αρέσει αυτό που συνέχισε.
— Νέο μήνυμα προστέθηκε στις 02:58 ::: Το προηγούμενο μήνυμα δημοσιεύθηκε στις 02:57 —
ΕΚτός αν φίλε Κώστα σου αρέσει το βίντεο που παράθεσα με το Χιώτη. Παρ’όλ’αυτά έγραψε και κομματάρες και στην κατ’εμέ άσχημη περίοδο του. Το πολλές φορές μου άρεσε…
Ανέστη μιλάς για το χιώτη και κανείς απο εμάς δεν είναι αξιος να μιλήσει για ενα ανθρωπο ορόσημο για το οργανο, τώρα το κομπλέξικος και τα λοιπά είναι απόψεις ανθρώπου κολλημένου …λες και τον ηξερες κι απ το στρατό ρε φίλε…Κι εγώ της Τετρας είμαι λάτρης αλλά ως μπουζουκτσής δεν μπορώ να μην θαυμάσω ενα φαινόμενο…κι αν έκανε φαουλ με μαγνήτες και λοιπά αργότερα να σου θυμήσω οτι ΟΛΟΙ οι συνθετες που προλάβαν και ζησαν την εποχή του ήχου με τον ίδιο σκατομαγνήτη και τα πλήκτρα παίζανε.
Ετυχε ποτέ να ακούσεις την πρώτη περίοδο των συνθέσεων του Χιώτη η εχεις μείνει στο βιντεάκι απο τις ταινίες που παράθεσες???
Γιώργο μου φαίνεται πώς δεν διαβάζεις πλήρως αυτά που λέω. Ανέφερα και τα προπολεμικά χρόνια του ΧΙώτη και τις πρώτες συνθέσεις του (κάποιες εκ των οποίων εκπληκτικές). Όσον αφορά το μαγνήτη, στα κέντρα είναι φυσική αναγκαιότητα δεν κατακρίνεται κανείς γιαυτό. Αναγνωρίζω στο Χιώτη μουσική ιδιοφυΐα αλλά δεν μπορώ να δώ που αυτό υπερνικά το ότι κάποιος μπορεί να έχει συμπλέγματα…
Συμπλέγματα δόξα το θεό έχουμε όλοι:)