Με αφορμη το αφιερωμα του Νταλαρα στο ρεμπετικο τραγουδι στο μεγαρο και σχολια του καλλιτεχνη
τυπου<Το ρεμπετικο εχει αντιφασεις γιατι ενω ειναι και στο περιθωριο,ειναι και επαναστατικο τραγουδι>θα ηθελα να πω το εξης.
Συμφωνω οτι το ρεμπετικο ειναι και επαναστατικο ειδος μουσικης γι’αυτο ακριβως τον λογο δεν εχει θεση σε χωρους οπως το μεγαρο. Ετσι κι αλλιως αυτοι που εχουν την δυνατοτητα να πανε εκει θεωρω οτι θα το κανουν λογω μοδας και Νταλαρα.Το ρεμπετικο εχει αλλους χωρους να εκφραστει και να το αντιλαμβανεται ο κοσμος που το ακουει εκει καλυτερα.Ειναι σα να λεμε οτι θα γινει αφιερωμα στον Μπετοβεν στο Χαραμα.(τυχαιο το ονομα).Γινεται? δεν γινεται.
Σε κάθε χώρο καλώς ή κακώς υπάρχουν και κάποιοι που τα παίρνουν πιό χοντρά… Τώρα όσον αφορά ‘‘το Ρεμπέτικο στο μέγαρο’’ η μία άποψη είναι, γιατί όχι? Πρέπει να κινηθεί και αυτό το κομμάτι της αγοράς…Τί κι αν το ‘‘στης μαστούρας το σκοπό’’ γίνεται ‘‘στης αγάπης’’. Προσωπικά δεν με απασχολεί! Απο την άλλη, απο τη στιγμή που το Ρεμπέτικο μπαίνει στο μέγαρο ίσως αλλοτριώνεται… Το θέμα είναι πως στο μέγαρο οι περισσότεροι πάνε για τον νταλάρα και όχι για τα τραγούδια που θα πει… Το πού θα πάει ο καθένας είναι θέμα προσωπικών επιλογών.
Ας μη λήσμονούμε όμως και την πορεία του Νταλάρα!Κάθε δουλειά του χαρακτηρίζεται τουλάχιστον απο τους καλύτερους μουσικούς και αξιόλογη επιλογή τραγουδιών.
ελπιζω σε 20-30 χρονια αν γινουν τις μοδας οι τρυπες και οι γενια του χαους να μην εχουμε παλι τον Νταλαρα στο μεγαρο να μας πει ποσο αγαπησε το αλτερνατιβ ροκ και το ελληνικο πανκ των 80ς ε !!:026:
Προσωπικα δε νομιζω πως δεν κουβαλαει ειλικρινεια ο Νταλαρας στα ρεμπετικα. Εμένα μου αρέσει αρκετα. Υπάρχουν κομματια που η ερμηνεια του είναι πολυ ξεχωριστή και πολυ υψιλη βέβαια. Άλλωστε μεσα στο ρεμπέτικο μεγάλωσε και ο ίδιος. Δεν εμαθε το ρεμπέτικο απο τα βιβλία. Σε συνδυασμό με την τοσο καλη τεχνική που έχει σαν τραγουδιστής το αποτελεσμα δε νομιζω πως είναι για καταφρόνηση.
http://onesongstop.wetpaint.com/page/Ο+Μάρκος+Βαμβακάρης+μέσα+από+τη+φωνή+του+Γιώργου+Νταλάρα?t=anon
“…Αναφέρει σχετικά ο ίδιος ο Νταλάρας : «Θυμάμαι πολλά χρόνια πριν όταν με τον Δομένικο, νεαρά παιδιά, παίξαμε μαζί τα τραγούδια του, με τον Μάρκο παρόντα σε μια εκδήλωση για φοιτητές και τελειώνοντας μου είπε : “Μικρέ, πολύ ωραία τον είπες τον “Κάβουρα”, μπράβο σου!”. Είναι ένας έπαινος που τον κουβαλάω στο μυαλό μου, που τον κρατάω στη ψυχή μου ανάμεσα σε εκλεκτές μνήμες και αναφορές σε ανθρώπους και γεγονότα που όρισαν τη μουσική μου ζωή, που σχεδόν συμπίπτει με την υπόλοιπη ζωή μου»…”.
Επειδή οι εποχές είναι πονηρές, ας κάνω τον …Ευαγγελάτο, απευθυνόμενος στο Ζορζ:
Την παραπάνω φιλοφρόνηση του Μάρκου την έχεις σε DVD; Σε καμιά κασέτα τουλάχιστον;