Εκπομπή που αφορούσε τραγούδια στο όνομα του Γ. Φωτίδα, χωρίς καμιά περαιτέρω διερεύνηση.
Τι αποδίδει η διερεύνηση του Κουνάδη:
στην ακραία - λοιπόν- αυτή περίπτωση, παραθέτει τραγούδια που είναι στο όνομα του Γ.Φ. για περαιτέρω διερεύνηση από τους ειδικούς.
Και κάτι, ακόμα, μια και είμαστε στο θέμα Μίνως Μάτσας.
Ο Κουνάδης – ο οποίος μελέτησε συστηματικά το αρχείο δισκογραφικών εταιρειών - διαπίστωσε πως σε 700 ( ! ) τραγούδια αναφέρεται ως στιχουργός ο Μ. Μ.
Ανθρωπίνως αδύνατον μου φαίνεται να πρόλαβε να δώσει ένας μόνο άνθρωπος, ακόμα και ο πιο χαρισματικός του είδους του, ένα τόσο σημαντικό αριθμό τραγουδιών!
Το θέμα της πατρότητας των λαϊκών μας τραγουδιών παραμένει θολό [προς το παρόν, τουλάχιστον] το έχουμε συζητήσει αρκετές φορές εδώ, στο φόρουμ.
Καλησπέρα σας, ο Ιωσήφ Μουράτης είναι στιχουργός και μουσικός , υπαρκτό πρόσωπο, σπουδαστής του ωδείου Αθηνών προπολεμικά, γνωστός ως Ζοζέφ Μουράτης και αργότερα ως Κωνσταντίνος Μουράτης (βαφτίστηκε ορθόδοξος από καθολικός που ήταν για αυτό η αλλαγή του ονόματος) πολλές συνεργασίες με καλλιτέχνες του χώρου
Βεβαίως, αλλά κανείς δεν αμφισβήτησε την ύπαρξη του Μουράτη ως καλλιτέχνη, ούτε τη συμβολή του στα τότε μουσικά δρώμενα. Το μόνο που θέλησα εγώ να τονίσω είναι ότι στον κατάλογο Μανιάτη, όλα τα κομμάτια (5) με συνθέτη τον Ιωσήφ Μουράτη αναφέρουν ως στιχουργό τον ΜΜ, εκτός από ένα και όλα είναι χαρακτηρισμένα ως «ελαφρό» και «Χαβάγιες».
Συγνώμη , κατάλαβα ότι είναι κάποιο ψευδώνυμο του Μ.Μ ,λαθώς μου,αν σας είναι εύκολο να μου λέγατε που μπορώ να βρω τα τραγούδια που αναφέρατε, ευχαριστώ.
Υπάρχει ένα βιβλίο Η εκ περάτων δισκογραφία των 78 στροφών ή κάπως έτσι, της ελληνικής μουσικής, συγγραφέας Διονύσης Μανιάτης. Το βιβλίο είναι πολύ δύσχρηστο, αλλά όλοι χρησιμοποιούμε την ψηφιακή του εκδοχή, ένα αρχείο εξέλ που κυκλοφορεί στο διαδίκτυο με τίτλο περίπου αυτόν του βιβλίου. Έχει κάποια λάθη αλλά είναι πολύ χρήσιμο τόσο για ρεμπέτικα όσο και για άλλα είδη της ελληνικής ελαφράς δισκογραφίας των 78 στροφών.
Δηλαδή έχουμε μια ηχογράφηση διπλόχορδου (απαιτητικότατο είδος σόλου στο βιολί, που εκτός των άλλων στηρίζεται και στον αυτοσχεδιασμό), παιγμένο από ανώνυμη ορχήστρα με κορυφαίο ένα ανώνυμο βιολί, και με όνομα συνθέτη που δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα;
Σαν να πέφτει ένα δέντρο στην ερημιά χωρίς αφτιά να το ακούσουν…
Έχει διαβάσει κανείς το βιβλίο του Κουνάδη για τον Μάτσα; Θα με ενδιέφερε να δώ αν ασχολήθηκε και με μουσικές συνθέσεις του, εκτός από τα στιχουργήματα, και αν σχολίασε τέτοιες ακριβώς καταστάσεις.
Δυό χορδές πάντως, δεν έχουν εδώ στριμωχτεί στο ίδιο αυλάκι. Ένα τσιφτετελάκι είναι, τίποτα παραπάνω. Και δεν άκουσα και κανένα «Γειά σου Τσάμα μου, να χαρώ το βιολάκι σου» ή κάτι παρόμοιο …
