Να μην ξεχνάμε, αυτό που επισημαίνει ο Άρης, όλο αυτό το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της εποχής, παγκοσμίως.
Ο ΤΑΚΗΣ Β. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Τάκης Β.(Βασιλείου) Λαμπρόπουλος είναι αποδεδειγμένα το λαμπρό μυαλό της δισκογραφίας. Παραλαμβάνει την εταιρία το 1958, όταν η μεγάλη γενιά των Λαμπροπουλαίων, του πατέρα του και των θείων του, παραδίδουν τη σκυτάλη των επιχειρήσεών τους, ΑΒΕΕ Αφοι Λαμπρόπουλοι, στα παιδιά τους (που όλα τα ξαδέλφια τα λένε Τάκη !!! και τον ένα Χρήστο).
Ο Τάκης Β. αναλαμβάνει τη φωνογραφική επιχείρηση Columbia, 28 ετών, διαδεχόμενος τον θείο του Θεμιστοκλή Λαμπρόπουλο και τον φωτισμένο Νίκανδρο Μηλιόπουλο, τον παραγωγό όλων των θρυλικών “ιερών τεράτων” της περιόδου '30-'60.
Εχει όραμα για την “αναβάθμισή” της και την “επανάσταση” στην ελληνική δισκογραφία. Μαζεύει κοντά του όλους τους ποιητές, τους νέους μουσικούς (Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Ξαρχάκο κ.α), όρισε το Μανώλη Χιώτη συντονιστή και διευθυντή των ηχογραφήσεων, ανακαλύπτει νέες φωνές (Μοσχολιού, Αγγελόπουλο, Διονυσίου, Λύδια, Φαραντούρη, Ξυλούρη…). Βάζει στη δισκογραφία ηθοποιούς (Βουγιουκλάκη, Λαμπέτη, Χορν, Μελίνα. Εβγαλε τον “Καραγκιόζη” σε δίσκους (με τον Σπαθάρη, που “σκίσανε” σε πωλήσεις). Καθιέρωσε τις πρώτες λαϊκές συναυλίες (ΚΕΝΤΡΙΚΟΝ). Άλλαξε την αισθητική των εξωφύλλων δίσκων καθιερώνοντας το εικαστικό εξώφυλλο, με έργα μεγάλων ζωγράφων (Τσαρούχη, Μόραλη, Εγγονόπουλο, Μποστ, Αργυράκη…). Καθιέρωσε-επέβαλε τα ημίωρα των δισκογραφικών εταιριών στο ραδιόφωνο (έβαλε για σήμα της Columbia το ταξίμι της “Συννεφιασμένης Κυριακής” του Τσιτσάνη). Ηχογράφησε θεατρικές παραστάσεις. Επέβαλε τη σειρά ΠΡΩΤΗ ΕΚΤΕΛΕΣΗ σε όλους τους συνθέτες (διαφυλάσσοντας το κύρος και το μεγαλείο των πρώτων εκτελέσεων). Επαναφέρει στο προσκήνιο το “ρεμπέτικο” τραγούδι (με τους Μπιθικώτση, Π. Πάνου, Γαβαλά, Λύδια…).
Ο Τάκης Β. Λαμπρόπουλος όλα εκείνα τα χρόνια, ήταν ο αφανής εμπνευστής και σκηνοθέτης όλης της χρυσής εποχής του γνήσιου και καλού τραγουδιού της ελληνικής δισκογραφίας. Οι αντίπαλες εταιρίες αυτόν συναγωνίζονταν! Χάραξε νέους δρόμους στη βιομηχανία δίσκου.
Ο Λαμπρόπουλος, αν πάντα χαμηλών τόνων, λέγεται πως ποτέ δεν φώναξε (!), ήταν σκληρός επιχειρηματίας, όσο και εμπνευσμένος. Γνήσιος, σεμνός, γοητευτικός. Ενας αριστοκράτης που αγαπούσε με πάθος το λαϊκό τραγούδι (μόνιμος θαμώνας στα μαγαζιά των καλλιτεχνών του, παλιών και νέων).
Ο αναμορφωτής του ελληνικού τραγουδιού. Ο δημιουργός του μοναδικού θρυλικού κεφαλαίου στον πολιτισμό της σύγχρονης Ελλάδας, της Columbia.
Τον ευχαριστούμε !
(Τα στοιχεία που παραθέτω, είναι από το βιβλίο-λεύκωμα: ΤΑΚΗΣ ΠΑΝΑΝΙΔΗΣ “ΑΥΤΟΠΤΗΣ ΦΩΤΟΜΑΡΤΥΡΑΣ”, ΤΑ ΘΡΥΛΙΚΑ ΤΟΥ '60-'65 (Το ελληνικό τραγούδι μέσα από 500 μοναδικές φωτογραφίες με τα ιστορικά τους). Εκδόσεις ΝΤΕΦΙ, 2004)