ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΦΙΛΟΙ ΜΟΥ!ΟΠΟΙΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΘΑ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ.ΨΑΧΝΩ ΔΙΑΦΟΡΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ.ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!
πηγα να δω ενα φιλο μου
που ητανε στο κρεβατι
μα βρηκα απεξω στεφανα
και την αυλη γεματη
…
και στην πορτα κολημενα
τα χαρτια του γραφανε
και τα σιδερα λυγισαν
ναι κι οι πετρες κλαψανε!!!
,
τι μου θυμησες ρε φιλε τωρα!!!
θα ψαξω , καπου τοχω σε 45αρι
με τον ΜΠΙΛΗ???!!!
Η εκτέλεση του Γιώργου Μπίλλη είναι η πρώτη. Νομίζω πως είναι δικό του τραγούδι. Δεν υπάρχει “κλασσικό” jukebox που να μην το έχει!
Το κουβεντιάζαμε πριν μερικές μέρες στην ταβέρνα του Σταμάτη. Τους έλεγα ότι στο jukebox της γειτονιάς μου (προ δύο δεκαετιών) οι δυο βασικές επιλογές μου ήταν το “Σαν πεθάνω στο καράβι” με την Μπέλλου, και το “Πήγα να δω έναν φίλο μου” με τον Μπίλλη, ελλείψει άλλων καλών ρεμπέτικων ζεϊμπέκικων. Κοίτα πώς το 'φερε τώρα η κουβέντα…
ΑΝ
ΥΓ. Το τραγούδι αυτό είναι απ’ τα καλύτερα σκυλάδικα της εποχής. Αυτό είναι γνήσιο σκυλάδικο! Το άκουγαν οι νυχτόβιοι, όσοι είχαν πρόσφατο τσακωμό ή χαμένο φίλο, άδειαζαν κατά συρροήν τις φιάλες Hankey Bannister και VAT-69, σώριαζαν τις ντάνες τα πιάτα στο κέντρο της πίστας και στο τέλος έκλαιγαν στον ώμο της τραγουδιάρας που φιλοξενούσαν στο τραπέζι.
Ετσι ήταν το σκυλάδικο. Ακόμα κι αυτό σήμερα έχει φλωρέψει. Ορθότατα ο ΚΚ σε παλιότερη συζήτηση είχε προτείνει να ονομάζουμε το σύγχρονο τραγούδι που ακούγεται στις μεγάλες πίστες “Κωλάδικο” κι όχι “Σκυλάδικο”.
Και φανταστείτε ότι το παλιό σκυλάδικο, αυτό του '60 και του '70 το σιχαινόμουν (και το σιχαίνομαι ακόμα). Και σήμερα είμαι αναγκασμένος να υποστηρίζω ότι είναι καλός ο Μαργαρίτης, ο Τερζής κ.ά., στην προσπάθειά μου να στηρίξω όποιον χρησιμοποιεί ακόμα μπουζούκι στα τραγούδια του.
Πού καταντήσαμε…
ΦΙΛΕ ΓΙΩΡΓΟ ΕΧΩ ΛΟΓΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ.ΤΗΝ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΤΟΥ ΓΙΒΡΓΟΥ ΜΠΙΛΛΗ ΤΗΝ ΕΧΩ ΑΛΛΑ ΨΑΧΝΩ ΚΑΙ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ.!ΕΑΝ ΜΠΟΡΕΙΣ Κ ΕΧΕΙΣ ΚΑΜΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΒΟΗΘΗΣΕ!!Σ’ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
κι αποιος αλλος μπορει ας προσφερει την βοηθεια του!
BY ARIS:
Και φανταστείτε ότι το παλιό σκυλάδικο, αυτό του '60 και του '70 το σιχαινόμουν (και το σιχαίνομαι ακόμα). Και σήμερα είμαι αναγκασμένος να υποστηρίζω ότι είναι καλός ο Μαργαρίτης, ο Τερζής κ.ά., στην προσπάθειά μου να στηρίξω όποιον χρησιμοποιεί ακόμα μπουζούκι στα τραγούδια του. Πού καταντήσαμε.
…se sygkrish me thn , kata th gnwmh mou, ethsia xeftyla ths EUROVISION…auto den einai tipota…!
…Gia fantasteite …na psaxnoume gia vraveysh ton kalytero MIMHTH -ANTIGRAFEA mias mousikhs KOULTOURAS asxeths me thn kathe xwra pou ekproswpeitai…enw einai to gegonos PRWTO thema sta MME …kai h NIKH …thema ETHNIKHS PERHFANEIAS…!
AYTO EINAI H ALHTHINH KATANTIA “file”…Arh…!
Και να σκεφτείς πως το τραγούδι της Ουκρανίας ήταν βασισμένο σ’ ένα παραδοσιακό τραγούδι των Καρπαθίων, το δε τραγούδι της Σερβίας ήτανε τόσο Βαλκανικό, όσο να θυμίζει Τσιτσάνη! Και τα δύο πρώτα άλλωστε, ήταν στη γλώσσα των λαών τους. Αν δηλαδή Ελλάδα και Κύπρος κάναν το ίδιο, θα είχαμε 2/5 της πρώτης πεντάδας στα Ελληνικά!
Αμάν πιά, νισάφι! Ως πότε θα μας κατευθύνει η Δάφνη Μπόκοτα;
Το έχω ακούσει κι από τον Πάνο Μιχαλόπουλο αν σε ενδιαφέρει.Δυστυχώς δεν ξέρω σε ποιόν δίσκο ακριβώς βρίσκεται
ΣΠΥΡΟ ΕΑΝ ΤΟ ΒΡΕΙΣ Κ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΣΤΕΙΛΕΙΣ ΣΕ ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΠΑΝΓ.ΜΙΧΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΘΑ ΣΟΥ ΗΜΟΥΝ ΕΥΓΝΩΜΩΝ. johnkitsios333@hotmail.com
το ξερω πολυ καλα αυτο το κομματι.ο πατερασ μου το γραψε.ηταν 17 ετων.
Ο οποίος πατέρας σου είναι ο;;;;
ειπα εγραψε κ οχι μελωποιησε.αυτο εγινε οταν ο πατερας μου ηταν 17 ετων.το εγραψε με αλλους δυο φιλους.και οι 3 ηταν συμαθητες με τον περιβοητο φιλο.οταν λοιπον δεν πηγε σχολειο αυτος 2-3 ημερες,πηγαν σπιτι του,και την συνεχεια την ξερεις απο το τραγουδι πιστευω…μην με ρωτας ομως να σου πω που το δωσαν.μετα απο χερι σε χερι δεν ξερει ουτε κ αυτος πως και που εφτασε.
Αυτός ο δίσκος είναι όντως του 75.
Επισης, υπαρχει μέσα και ενα δευτερο τραγούδι που εχει ακριβώς την ίδια μουσική με το “πηγα να δω ενα φιλο μου” αλλά διαφορετικούς στίχους (με τίτλο “αν δεν υπηρχαν τα λεφτα”).
Ψάξε σε εκτέλεση Μιχαλόπουλου στο kithara/vu
Αγαπητέ ΑΡΗ θα διαφωνήσω μαζί σου σε πολλά .δυστηχώς απόψεις σαν τις δικές σου περι σκυλάδικου του 60 κ.λ.π έχουν χρησιμοποιηθεί απο διώκτες του λαικού τραγουδιού.Σε τι μαγαζιά εμφανίζονταν τη δεκαετία του 60 όλοι οι σπουδαίοι μουσικοί και τραγουδιστές…αυτα ήταν τα λαικά κέντρα της εποχής που διασκέδαζε ο λαός μας οικογενειακώς για να ξεχνάει τα βάσανα και τις πίκρες του.Απο την άλλη υπήρχαν τα καθώς πρέπει μαγαζια με τις ελαφρές ορχήστρες για την μεσοαστική τάξη.Δυστηχώς εδω και τριάντα χρόνια που ασχολούμαι επαγγελματικα με το λαικο τραγούδι έχω ακούσει πολλά απαξιωτικα για τα κέντρα και τούς τραγουδιστές .έχω ακούσει αρνητικά ,ειρωνικά σχόλια για Καζαντζίδη ,διονυσίου Αγγελόπουλο ,και τόσους άλλους …σχολια τύπου ο σκυλάς ο γύφτος κλπ.Ξαφνικά μετά απο χρόνια οι ίδιοι τους τιμούσαν κατόπιν εορτής και εφ όσον είχαν πεθάνει .Ο Πασχάλης Τερζής είναι μεγάλος τραγουδιστής και χωρίς να αναγκάζεσαι να τον παραδεχτείς όπως και άλλοι που΄σέβονται το λαικό τραγούδι σε οποιο χώρο κι άν εμφανίζονται
1 «Μου αρέσει»
Κυριε Ραζη
ειμαι βερα Σαλονικια και μπορω να σας πω με απολυτη βεβαιοτητα , οτι στην πολη
μου ειχε και εχει “σκυλαδικα” , οχι βεβαια με την “αιγλη” των παλιων …
και σαυτα τραγουδησαν μεγαλα ονοματα , οταν περασαν στην Β Εθνικη …
αυτο δεν σημαινει για μενα τιποτα … ηταν απλα μαγαζια της νυχτερινης διασκεδασης
(μπουζουκια) , οπου συχναζαν σολο ανδρες (οι λεγομενοι “σκυλοι”) , χορευαν ζορικα, εδιναν παραγγελιες , οπου κρατουσε η ορχηστρα “αυστηρα” το πρωτοκολλο και
βεβαια υπηρχε το απαραιτητο “κονσομασιον” , ολα γνωστα σε μας τους παλιους …
μαλιστα σε καποια τετοια μαγαζια , υπηρχε και φαγητο “της ωρας” για τους πεινασμενους πελατες , περα απο το ουισκυ κ.λ.π.
προσωπικα , επειδη σ` αυτα τα μαγαζια γινονταν απιστευτα γλεντια , μου λειπουν !!!
και μη σας ενοχλει το ονομα “σκυλαδικα” , μακαρι να μπορουσαμε να αναβιωσουμε
την ατμοσφαιρα εκεινης της εποχης , που για μενα θα μεινει μια γλυκια νοσταλγια …
Πάντως όλοι θυμόμαστε την κλασσική ιστορία που έλεγε ο Καζαντζίδης, ότι κάποια στιγμή τα σιχάθηκε κάποια κέντρα, με αποκορύφωμα ένα πιάτο που του πέρασε ξυστά από το πρόσωπο…
Επρόκειτο για μπουκάλι, που έσπασε μια πελάτισσα και ο πάτος του πέρασε ξυστα δίπλα από το πρόσωπο του Καζαντζίδη, που για καλή του τύχη είχε σκύψει εκείνη την στιγμή για να πει κάτι στην Μαρινέλα. (Έτσι λέει η Μαρινέλλα και ο Καζαντζίδης-ο Νικολόπουλος που ήταν κι εκείνος τότε στο σχήμα μιλάει για πιάτο)
Ήταν Απόκριες του 1966-Φεβρουάριος, στο “ΦΑΛΗΡΙΚΟΝ” του Μαργωμένου στην οδό Αχαρνών και Ηπείρου.
1 «Μου αρέσει»
Αυτος ο τροπος διασκεδασης , τοτε ηταν νομος , φυσικα γι` αυτο και μετεπειτα
απαγορευσανε το σπασιμο των πιατων κλπ. , μαλιστα σε μια ζωντανη ηχογραφηση
με τον Τσιτσανη , υπαρχει σαν μαρτυρια η υποδειξη του γκαρσον προς τον κοσμο
“μην πετατε τα τραπεζια” … τοτε εφευγαν ολα στην πιστα , μαζι με τα φαγητα
και ο,τι αλλο υπηρχε πανω … αλλα … το φαινομενο δεν εχει καμμια σχεση με το
“σκυλαδικο” , ηταν γενικο !!! << μπουζουκια = χαμος >> !!!
και βεβαια μεσα στο προγραμμα και οι τραυματισμοι , αλλοτε σοβαροι , αλλοτε οχι …
και ο γραφικος “τομπολατζης” με τις σοκολατες και τα ουισκυ μεσα στο πανερι του !!!
Όχι πάντα γραφικός! Θυμάμαι για παράδειγμα τη δουλειά αυτή στην Πλάκα, στα τέλη του '70 πρίν κλείσουν τα “μαγαζιά”, την έκανε ο “Μυτιληνιός”. Ο νταβατζής τον οποίον είχε διαδεχθεί (μπαμπέσικα όπως λέγανε) ο γνωστός και τραγουδισμένος “Σαλονικιός”.
Όσο για τα “σπασίματα”, διασκέδαζα ιδιαίτερα με την ψευτομαγκιά που επικρατούσε εκείνη την περίοδο και το “σπάσιμο” που το έκανε με εξαιρετική επιδεξιότητα για λογαριασμό του πελάτη το ειδικευμένο γκαρσόνι…:019: