Απαντώ σε μια λεπτομέρεια που έθιξε ο Σ.Π., η οποία όμως κατ’ εμέ έχει τεράστια σημασία. Εξηγούμαι: οι δίσκοι που αναφέρεις με αριθμό καταλόγου JOG40 kai JOG260 δεν ανήκουν στην Ελληνική HMV, η οποία είχε αριθ. κατ. ΑΟ----, αλλά σε κάποιο παράρτημά της στο εξωτερικό που επανατύπωσε τα συγκεκριμένα τραγούδια για το εκεί ελληνικό κοινό. ʼρα δεν μπορείς να ξέρεις ούτε πότε τα επανεκτύπωσε ούτε με ποιά σειρα. Το μόνο που συνάγεται από τους δίσκους σου είναι ότι ο JOG40 κυκλοφόρησε στην συγκεκριμένη αγορά πριν τον JOG260 και τίποτ’ άλλο.
Εγώ φωνάζω χρόνια: ΤΟ ΜΟΝΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΞΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΡΟΝΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΜΗΤΡΑΣ (ο οποίος είναι ένας και μοναδικός για κάθε ηχογράφηση και χαράσσεται ανεξήτηλα πάνω στην επιφάνεια) ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΧΙ Ο ΑΡΙΘΜΟΣ ΚΑΤΑΛΟΓΟΥ. Η χρήση του τελευταίου έχει οδηγήσει κατά καιρούς σε παλαβά συμπεράσματα επειδή οι εταιρείες δεν ακολουθούσαν κάποια standards στην αριθμοδότηση καταλόγων. Έτσι έχουμε την ίδια ηχογράφηση να εμφανίζεται σε δυο ή περισσότερους δίσκους με διαφορετικό τραγούδι στην άλλη όψη ή, ακόμα χειρότερα, “Τα ζηλιάρικα σου μάτια” του Μάρκου να κυκλοφορεί και στην ODEON και στην PARLOPHON με διαφορετικό αριθμό καταλόγου αλλά ίδιο αριθμό μήτρας αφού πρόκειται για την ίδια ηχογράφηση. Υπάρχουν δεκάδες άλλα τέτοια παραδείγματα ενώ ο πραγματικός χαμός γίνεται με τις επανατυπώσεις των τραγουδιών στο εξωτερικό.
Τώρα, γιατί κάποιοι επιμένουν να χρονολογούν τα τραγούδια με βάση τον αριθμό καταλόγου και όχι τον αριθμό μήτρας; Οι ίδιοι θα σου απαντήσουν πως δεν έχει σημασία πότε ηχογραφήθηκε ένα τραγούδι αλλά πότε κυκλοφόρησε στο κοινό. Εγώ θα πώ πως το κάνουν επειδή είναι άλλο πράμα να αγοράζεις 78άρια προς 5000 κατά μέσο όρο το καθένα και άλλο να αγοράζεις έναν κατάλογο που έχει καμμιά 500 78άρια προς 2-3 χιλιάρικα…
Αυτά
Φραγκίσκος
