Μην αρπάζεσαι έτσι εύκολα, βρε Σάκη…
Και κατ’ αρχήν, φυσικά και σ’ ευχαριστώ μ’ όλη μου την καρδιά γιά τις χρονολογίες, θα ήτανε μεγάλος μπελάς γιά μένα να τις ψάχνω μία-μία.
Κατά τα άλλα φυσικά, ούτε καν οι ετικέτες των δίσκων είναι απολύτως αξιόπιστες, όπως είπε παλαιότερα ο Φραγκίσκος.
Γιά το Email που περιμένεις, όπως έγραψα ήδη, έχω αρπάξει κάποιους ιούς που μου μπλοκάρανε το Outlook, και δε φεύγουν τα μηνύματα. Περιμένω από στιγμή σε στιγμή τον φίλο μου τον Σταύρο τον κομπιουτερά να μου αναβαθμίσει τον υπολογιστή, και να σκοτώσει τους ιούς.
Η “επιθετικότητα” και οι πλάκες, όταν δεν προέρχονται από Νταλαρικούς, είναι καλοπροαίρετα, και μοιάζουν με το “άντε ρε μαλάκα” ή “βρε τον πούστη” που χρησιμοποιούμε στην καθημερινή κουβέντα χωρίς κακία.
Κι από την άλλη, η παράδοση των παλιών ρεμπετολόγων, είναι πολύ σκληρή. Όπως είπες κι εσύ, αν ρωτούσα τον (φίλο μου κατά τα άλλα) Κουνάδη γιά τις χρονολογίες, θα έκανε ό,τι μπορούσε γιά ν’ αποφύγει να μου πει. Έχει μείνει στους περισσότερους η συνήθεια του συλλέκτη, που θεωρεί τη δική του συλλογή ως μυστική ιδιοκτησία του, και δεν την ανταλλάσσει με τους άλλους. Ακόμα και ο “άγιος” Σπύρος Παπαϊωάννου, είχε διαφωνήσει με την δημοσιοποίηση των συλλογών σε δίσκους βινυλλίου 33 στροφών (Χατζηδουλής κ.λ.), και από μιάν άποψη είχε δίκιο. Προσωπικά πιστεύω πως όσα ελαττώματα (προχειρολογίες κ.λ.) και νάχει η δημοσίευση και κοινοποίηση των πάντων, το καλά που γίνεται είναι σημαντικότερο. ʼλλωστε ο χρόνος και η ιστορία επανορθώνουν τα λάθη.
Βλέπεις, ο μακαρίτης ο Πετρόπουλος, έχει ακούσει τα εξ αμάξης γιά τη συλλογή του, και δίκαια από μιάν άποψη. Όμως δε μπορούμε να μην του αναγνωρίσουμε πως ήταν ο πρώτος που τάραξε τα νερά σε πλατειές μάζες.
Κατά τα άλλα, περιμένω να καταλαγιάσει κάπως η κατάσταση, γιά ν’ ανάψω έναν μεγάλο καυγά γιά την αντιμετώπιση του ρεμπέτικου από την Αριστερά. Κι ελπίζω (αφού βριστούμε καλά-καλά) να πάμε όλοι μαζί μετά να τα πιούμε.
Καλό χειμώνα, βρε!