Μετά από αρκετό καιρό, ανέβασα νέο θέμα στο blog μου, για τα δύο λαούτα που τελείωσα τον περασμένο μήνα.
1 «Μου αρέσει»
Μπράβο κ. Νίκο. Καταπληκτικά και τα δύο, όχι μόνο για το σύνολο αλλά και για τις λεπτομέρειές τους.
Την πουπίγκα ομολογώ δεν την έχω ξανακούσει, αλλά φαίνεται πολύ εντυπωσιακή. Ανήκει στα σκληρά ξύλα; Με την πρώτη ματιά (με εξαίρεση το κοκκινωπό της χρώμα) με παρέπεμψε στο λούπο. Έχουν καμία σχέση;
Γεια στα χέρια σου μάστορα.
Η πουπίγκα ( bubinga, Guibourtia Tesmanii ) είναι πολύ σκληρό ξύλο που παλιότερα την θεωρούσαν είδος Αφρικάνικου παλίσσανδρου, ενώ δεν ανήκει στην οικογένεια των rosewood.
Εδώ μπορείς να δεις σγουρή πουπίγκα, σε κομμάτι ξύλου και σε όργανα και έπιπλα.
http://www.edroman.com/customshop/wood/bubinga.htm
Η δυσκολία στην κατεργασία της, εκτός από τη σκληρότητα, βρίσκεται στο ότι δεν έχει πουθενά ίσια νερά και δεν μπορείς να χρησιμοποιήσεις σχεδόν καθόλου πλάνη. Έτσι οι ντούγες προσαρμόζονται κυρίως με τρίψιμο. Επίσης, υπάρχει δυσκολία και στο στράβωμα της ντούγας. Ίσως το δυσκολότερο ξύλο που έχω δουλέψει!
Υπάρχει βέβαια και πουπίγκα με ίσια νερά, χωρίς φλόγωση, που είναι ευκολότερη στο δούλεμα.
πανεμορφα οργανα!! ειδικα το ενα μου θυμιζει αρκετα ενα ‘‘Κοπελιαδη’’ που εχω…
Όργανα στα οποια φαίνεται το μεράκι, και η προσοχή στην λεπτομέρεια, του οργανοποιού.
Όπως πάντα, πανέμορφα όργανα με καταπληκτικό φινίρισμα,Μπραβο!