μηπως μπορει να μου πει κανεις τους στιχους και ποτε πρωτοηχογραφηθηκε? ευχαριστω
2 «Μου αρέσει»
Δες εδώ μία παμπάλαια συζήτηση που είχε γίνει και θα σου λυθούν οι απορίες φίλε.
2 «Μου αρέσει»
κλασσική περίπτωση αυτού που πραγματεύεται αυτή η συζήτηση:
βρ’ άντε κι από κάτω απ’το ραδίκι
άντε κάθονται δυο πιτσιρίκοι
βρ’ άντε και φουμάρουνε τσιγάρο
με τό ‘να πόδι βρ’ απάνω στ’ άλλο
βρ άιντε τζούρα τζούρα τζούρα τζούρα τζούρα
βρε στραβοκάνα βρε και χαμούρα
βρ’ άντε τί σου κάνω και θυμώνεις
βρε κι ύστερα το μετανοιώνεις
δώσε βάση στον βραχνά, πώς παίζει γεμάτες ατο δεξί χέρι, πιασίματα στο αριστερό, και χτυπήματα στο πόδι. μεγάλο σχολείο!
3 «Μου αρέσει»
Μπράβο Νίκο.
Ο Μάρκος το είπε επί λέξη: " δεξί χέρι και αριστερό πόδι".
Ο Νικόλας ο Βραχνάς στο ύφος είναι αυτούσια η Πειραιώτικη Σχολή.
Αναφορικά με το ραδίκι, κάποτε είχα σε κασέτα από εκπομπή ραδιοφώνου, μία “τρελή” εκτέλεση με φωνή τον Ζαμπέτα, μπουζούκι τον Χιώτη και ένα σωρό άλλους που δεν τους θυμάμαι, οι οποίοι βρέθηκαν σε παράλληλες ηχογραφήσεις στο ίδιο στούντιο και για το κέφι τους του έδωσαν και κατάλαβε.
Άπαιχτη εκτέλεση, αν την βρω θα σας πω.
2 «Μου αρέσει»
Η εκτέλεση με τον Ζαμπέτα είναι η παρακάτω:
Μπουζούκι παίζει ο Χιώτης (πολύ καλός). Η εκτέλεση η τρελή που αναφέρεις είναι, όπως καταλαβαίνω, η εκτέλεση του ‘‘ζούλα σε μια βάρκα μπήκα’’ από τον ίδιο δίσκο που ο Χιώτης δίνει ρέστα γυρίζοντας την εισαγωγή σε τουίστ:
Στον ιδιο δίσκο είναι και αράπης που εκεί έχει και τους χαιρετισμούς σε πολλούς καλλιτεχνες και τραγουδάει πολυς κόσμος σαν χορωδία:
Eνα νέο βίντεο με τον Νίκο Βραχνά να παίζει υποδειγματικά το Γκαμηλιέρικο του Γ.Μπάτη(κοινη μελωδια με το Οταν πίνω τουμπεκάκι του Μάρκου)
Επίσης ένα νέο Βιογραφικό σημειωμα που εγραψα γύρω από τον Νίκο Βραχνά.
O Νίκος Βραχνάς(Μουστάκιας) γεννήθηκε το 1937 η το 1941 στον Πειραιά ,Μικρασιάτικης καταγωγής.Ασχολήθηκε απο μικρή ηλικία ερασιτεχνικα με το μπουζουκι αυτοδίδακτος και ακολουθώντας τους παραγκωνισμενους τοτε αυθεντικούς ρεμπετες του Πειραια οπως τον Γιωργο Μπατη,Μαρκο Βαμβακαρη,Στελιο Κερομυτη,τον Αβραάμ, τον Νικο Τσοκαροπουλο αλλα και πολλούς άλλους γνησιους σπιτικους μπουζουξηδες της περιοχης.Σε αντιθεση με το στυλ της εποχης της δεκαετιας του 1950 (πρωτοβγήκε στην πιατσα το 1952)ο Νικος Βραχνας ακολουθησε το παλιο ύφος παιξιματος της δεκαετιας του 30 που προέρχεται από τον 19 οι αιώνα.Αυτό τον έκανε πραγματικα τον τελευταίο υπέρμαχο ενός ύφους που στην πορεια χαθηκε μαζι με τα μυστικά του.Στο υπόγειο κουτούκι στα Ασπρά Χώματα της Κοκκινιάς ,σαράντα σκαλοπάτια κατω απο την γη όπως χαρακτηριστικά έλεγε,πρωτογνώρισε τον Μάρκο Βαμβακάρη ο οποιος εντυπωσιαστηκε από το ταλεντο του νεαρου Βραχνα.
Ζωή δυσκολη,δουλεια στο χυτηριο την ημέρα και το βραδυ με τις παρεες και το μπουζουκι του κάπως ετσι την περνουσε σαν γνησιος ρεμπετης,χωρις ποτε να αντιληφθεi την μεγαλη καλλιτεχνικη του αξια ,απλός και σεμνός έπαιζε μόνο για τους φίλους του και μόνο όταν αυτό ήθελε.Τα στέκια που σύχναζε ήταν η οδός Αστιγγος στο μοναστηράκι και τα μικρομάγαζα του του Μανωλη,του Τσιτομενεα ,του Μητσου του Σταυριανοπουλου και το εργαστήρι του επιστήθιου φίλου του Βασίλη Λιακόπουλου.Εκεί τον γνώρισα σε ηλικια 14 ετων το 1993.Ο Θεοδωρος Τσιτομενεας ιδιοκτητης παλιατζήδικου στο Μοναστηρακι υπήρξε μεγας λατρης του ρεμπετικου αλλα και ανθρωπος που βοηθησε ριζίκα τον Νικο στα πρωτα του βηματα ,αναγνωρίζωντας το ταλεντο του.Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 θα συνεργαστει με τον Θαναση Αθανασιου ή Πειραιώτη ή Πιτσίκο γνωστο ρεμπετη μουσικο της Αμερικης ο οποιος θα τον βοηθησει να ξεκινησουν μαζι μια συνεργασια με σκοπό την δημιουργία ενός δισκου.Ο δισκος ομως λογω της λογοκρισιας της εποχης θα απορριφτεί απο την εταιρεία Columbia λόγω των ακατάλληλων στίχων.Χαρακτηριστική είναι η φράση του συχγωρεμένου Αθανασίου για τον Βράχνα ''Αυτο το παιδι παιζει σαν τον Μαρκο.Θα εμφανιστει ακόμα στο ντοκιμαντερ του BBC Music of the Outsiders .Συμφωνα με την γνωμη των ρεμπετολογων και συλλεκτων της εποχης Παναγιωτη Κουναδη ,Σπυρο Παπαιωαννου και Τσαρλς Χαουαρντ υπήρξε ο πιο ατόφιος ρεμπέτης μουσικός της εποχής του ,ομως συνάμα ο αντιφατικός και απροσάρμοστος χαρακτήρας του ,δεν του επέτρεψε ποτέ την αναγνώριση παρά μόνο σε ένα στενό κύκλο φίλωνΑριστος επίσης επιδιορθωτής γραμμοφώνων .Το 1999 μετα απο μακροχρονιες και επιμονες προσπάθειες μου αλλά και των φίλων του, θα δεκτεί να ηχογραφησει για τον παραγωγό Τσαρλς Χαουαρντ σε μια σειρα ανεκδοτων μέχρι σήμερα ηχογραφησεων ,με την προοπτικη ενος δισκου που δυστυχως ομως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ λόγω του ξαφνικού θανάτου του το 2001 από καρδιά.Αυτές οι ηχογραφησεις εγιναν σε μια εποχη που η υγεια του ηταν βαριά κλονισμενη και αποτελούν το κύκνειο άσμα του.Σώζονται αρκετές ζωντανές ηχογραφησείς του απο θαυμαστές φίους που συνήθιζαν να τον ηχογράφουν με πρόχειρα κασετοφωνάκια.Το αγαπημένο του τραγούδι που σχεδόν πάντα συνήθιζε να παίζει πρώτο ηταν ο ‘‘Αλανιάρης’’ του Μάρκου Βαμβακάρη.
Μερικά λόγια από τον φίλο γείτονα του και μαθητή του Κώστα Ραυτoγιάννη:
Ο Νίκος είχε όλα αυτά που μπορεί να καταλάβει κανείς από τον ορισμό «ρεμπέτης». Μεγάλος μάγκας, με μια ατέλειωτη χρυσή καρδιά. Δε χάλαγε χατήρι. Άλλοι καιροί όμως τότες. Οικογένεια με πολλά παιδιά, δεν ήταν όλα εύκολα. Στα παλιά, στο Μοναστηράκι, στο παζάρι, έφτιαχνε κάνα γραμμόφωνο, αλλά όπου έβρισκε ευκαιρία έριχνε και τις πενιές του.
Πραγματικά όταν έπαιζε μπουζούκι και τραγουδούσε, έφευγε σε έναν άλλο κόσμο, μαγικό γιʼ αυτόν. Γιʼ αυτό, το τραγούδι του, σού τρύπαγε τα κόκαλα. Μέσω του Νικόλα μπορούσε να φανταστεί κανείς πως ήταν οι «Χρυσές Εποχές» του Ρεμπέτικου και ειδικότερα της Πειραιώτικης σχολής.
Αν και είχε γράψει και δικά του τραγούδια, δεν τα ηχογράφησε ποτέ σε δίσκους. Σώζονται μόνο μερικές ερασιτεχνικές ηχογραφήσεις και μερικά ιδιωτικά βίντεο , στα οποία παίζει μπουζούκι και τραγουδάει.
Ο σκοπός του Ραδικιού/Κάτω απ’ τη σκάλα του Παπά του Μουστάκια, παιγμένο με αυτό τον τρόπο σε μια προσπάθεια να πλησιάσω το ύφος του.
Για το Νίκο Βραχνά…!!
4 «Μου αρέσει»
στραβοκάνα και καμπούρα (νομίζω)
Και δεν είμαι σίγουρος μήπως λέει ντούρα ντούρα (μη χαλάσουμε και το νόημα!) 
@John88: Μπράβο ρε φίλε! Άιντε, του τον πήρες τον αέρα!
Τι λέτε τώρα, μαθαίνει ή δε μαθαίνει άνθρωπος μόνος του χωρίς δάσκαλο;
2 «Μου αρέσει»
@John88 τα κατάφερες, είσαι ωραίος! μια και φαίνεται ότι έχεις μελετήσει πολύ τον βραχνά, δες πώς παίζει εκείνες τις γρήγορες νότες όταν γυρίζει στο ρε (πχ στο 0.03). κρατάει σταθερά θέση άρση και τις παίζει με λεγκάτο, δηλαδή πατάει μόνο με το αριστερό την έξτρα γρήγορη νότα και ακούγεται χωρίς να την παίξει με την πένα. πιο συγκεκριμένα, παίζει θέση την σολ, λεγκάτο την φα#, άρση την μιb, και συνεχίζει κανονικά.
@pepe για το ντούρα έχεις δίκιο, για το καμπούρα δεν είμαι σίγουρος.
1 «Μου αρέσει»
Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.
Θα το προσπαθήσω Νίκο αλλά κάπως δεν μου ακουγόταν καλά μαζί με το γέμισμα νομίζω, δεν το έβγαζα όπως έπρεπε. Θα το ξανακοιτάξω.
Εγώ πάλι το αντιλαμβάνομαι ως ‘‘ντούρα ντούρα στραβοκάνα και καμπούρα’’.
Στραβοκάνα εννοεί το στραβό βάδισμα, στραβό βάδην. Μαζί με το καμπούρα ως συνέπεια αυτού κολλάει και πρακτικά και νοηματικά και θεωρώ πως είναι αναφορά στο στυλ των κουτσαβάκηδων.
*Ενώ κι εγώ ακούω ντούρα, το τζούρα νοηματικά περισσότερο φαίνεται να κολλάει. Ντούρα σημαίνει κάτι;
Όχι ακριβώς. Κανιά είναι τα πόδια και όποια τα έχει στραβά, είναι στραβοκάνα. Στραβοκάνης το αρσενικό. Δεν επηρρεάζουν το περπάτημα, τα “στραβοχυμένα” πόδια.
Α δεν το 'ξερα αυτό. Τότε θα μπορούσε και χαμούρα να είναι, πίστευα καμπούρα γιατί το είχα στο μυαλό μου ως επακόλουθο του στραβοκάνα.
Ανυπομονώ να έρθει ο καιρός που θα μπορέσω να πάρω κι ένα μπουζούκι και να κάνω αυτές τις απόπειρες εκεί πέρα που θα ακούγεται και πιο βαρύ το όλο στυλ. Αν και λίγο με αγχώνει η διαφορά της κλίμακας αλλά θα το συνηθίσω που θα πάει.
*Κάνω και εργασία παράλληλα και τα γράφω σε δόσεις…
@John88 δοκίμασέ το και ανέβασε βίντεο! για το μπουζούκι μην σε ανησυχεί, τα μεγαλύτερα τάστα γενικά διευκολύνουν το παίξιμο παρά το δυσκολεύουν.
2 «Μου αρέσει»
Θα γίνει στις επόμενες μέρες Νίκο.
Να ρωτήσω κάτι ακόμη (άσχετο με αυτά απλά το έχω απορία). Κάποιος που έχει δάσκαλο (και προχωράει με νορμάλ ρυθμο στην εμπέδωση κτλ) ο δάσκαλος του δινει τραγούδια να μάθει, με τι ρυθμό αυτό συμβαίνει συνήθως;
Το ρωτάω γιατί σε αυτό το θέμα είμαι λίγο φλου. Μπορεί σε καποια περίοδο να μάθω 3 κομμάτια/εβδομάδα και την άλλη επί 2 μήνες μόνο 3 (όπως τώρα, βέβαια και λόγω υποχρεώσεων έμεινα πίσω).
Θα ήθελα να έχω μια εικόνα να θέσω πχ κάποιο “πλάνο”: σε μια τάδε περιοδο είναι καλό να βγαίνουν τοσα κομμάτια.
«Ντούρα ντούρα ντούρα ντούρα / στραβοκάνα και καμπούρα» είναι υπαρκτό σκωπτικό δίστιχο. Ο πρώτος στίχος δε σημαίνει τίποτε, και ο δεύτερος εκθειάζει τα κάλλη μιας άσχημης γυναίκας. Όχι απλώς άσχημης, δύσμρφης. Συνήθως μάλιστα συνδέεται με τον σκοπό Ντούρου ντούρου (τις «Ομολογίες» δηλαδή). Απλώς δεν είμαι σίγουρος, ακούγοντας, αν ο Βραχνάς το λέει έτσι όπως το ξέρω ή αλλιώς.
3 «Μου αρέσει»