Ανέβηκαν τρία ακόμη βίντεο με τραγούδια του Αθανασίου, όλα από σπιτικές ηχογραφήσεις: “Η θάλασσα χτυπάει στα βράχια με θυμό” (αν και υπήρχε ήδη στο YouTube), μία πολύ ωραία εκτέλεση του “Πικραμένος στη ζωή” και το “Στης ακρίβειας τον καιρό” [εναλλ. τίτλος “Ζητάει η Μαρία (να γίνει κυρία)”].
συγκλονιστική η ερμηνεία στο “πικραμένος στη ζωή”…
ευχαριστούμε και πάλι!
Πραγματικά συγκλονιστική!
Στο κανάλι ανέβηκαν δύο ακόμη ντοκουμέντα:
Ο Αθανασίου δείχνει ντουζένια και Γλέντι στην Αίγινα, με τον Αθανασίου στη φωνή και στον μπαγλαμά και τον Πάνο Λειβαδάρο στο μπουζούκι και στη δεύτερη φωνή.
Οι ηχογραφήσεις αυτές προέρχονται από το Αρχείο του Σταύρου Κουρούση. Τον ευχαριστώ και από εδώ για την παραχώρηση του υλικού.
Στο δεύτερο βίντεο, αυτό με το γλέντι, προσέξτε πώς ένα μπουζούκι και ένας μπαγλαμάς μόνο δίνουν γεμάτο αποτέλεσμα. Οφείλεται βέβαια στην πολύ ωραία πενιά του Λειβαδάρου, ο οποίος προφανώς ξέρει πώς να υποστηρίξει το παίξιμο χωρίς κιθάρα ή άλλο συνοδευτικό όργανο, αλλά και στο συνεχόμενο ντράγκα-ντρούγκα του Αθανασίου στο μπαγλαμά (δεν πα’ να 'ναι ζεϊμπέκικο, χασάπικο, ταξίμι, αυτός εκεί στα δέκατα έκτα). Και φυσικά οι φωνές που μπαίνουν χωρίς δισταγμό, ακόμα κι όταν ξεχνάνε στιχάκια.
Στο τέλος του ίδιου βίντεο ακούστε τον Αθανασίου να μιλά για φυλακές, χασίσι και ρεμπέτικο.
1 «Μου αρέσει»
στα ντουζένια δείχνει κυρίως αραμπιέν και μετά συριανό. “την γλύκα που έχουνε που είναι χαμηλά τα τέλια, με έναν τζουρά νομίζεις ότι είναι μια ορχήστρα”!
της τριανταφυλλιάς τα φύλλα το παίζουν από την εκτέλεση του '60, όχι και τόσο παραδοσιακό. φοβερό το ταξίμι μέσα στους λαχανάδες και ο μπαγλαμάς ακάθεκτος (στο 13:20).
γενικά το παίξιμο είναι με δυνατή και γεμάτη τσιμπητή πενιά, επηρρεασμένο κάπως από το λαϊκό παίξιμο της εποχής (όπως και η συνοδεία της κιθάρας στο “πέντε χρόνια δικασμένος”). προς το τέλος είναι εμφανής η “χαλάρωση” από το γλέντι!
Στις παρακάτω φωτογραφίες απεικονίζεται μπαγλαμάς κατασκευής Θανάση Αθανασίου. Τον αγόρασε ο Hugo Strotbaum από τον ίδιο, πριν χρόνια, σε μία από τις επισκέψεις του στην Αίγινα. Ο Αθανασίου είχε πει τότε στον Strotbaum πως αυτός είναι ο πρώτος μπαγλαμάς που έφτιαξε ωστόσο μπορεί απλά να εννοούσε ότι ήταν ο πρώτος που του “πέτυχε”.
Είναι κατασκευασμένος από καρυδιά με συνολικό μήκος 47,5 cm. Το μήκος από καβαλάρη σε καβαλάρη είναι 33,3 cm.
Είναι ο ίδιος μπαγλαμάς που φαίνεται στο εξώφυλλο της γερμανικής έκδοσης του βιβλίου Road to Rembetika: Music of a Greek Sub-culture της Gail Holst-Warhaft (1η έκδ.: Anglo-Hellenic, 1975· μτφρ. στα γερμανικά: Gerhart Verlag, 1979).
Τις φωτογραφίες τράβηξε η Paula Jansen. Μου τις έστειλε ο Hugo μαζί με τις πληροφορίες που παρέθεσα στην αρχή. Τους ευχαριστώ θερμά και τους δύο. Bedankt.
[HR][/HR]
Υ.Γ. Ορίστε και η φωτογραφία από το εξώφυλλο του γερμανικού Road to Rembetika:
1 «Μου αρέσει»
από καρυδιά (walnut) ή καρύδα (coconut);
Σίγουρα απο καρύδα.
Ο Μπάρμπας συνήθιζε να φτιάχνει μπαγλαμάδες από καρύδα, αλλα δεν νομίζω οτί είναι ο ίδιος μπαγλαμάς με αυτόν που κρατά η Holst.
Από καρύδα ήθελα να γράψω, αφηρημάδα δική μου. Τώρα γι’ αυτό που λέει ο Σταύρος: κι εμένα δεν μου μοιάζει (λείπουν τα μαύρα προστατευτικά δεξιά κι αριστερά της τρύπας). Μεταφέρω απλώς το σχόλιο του Hugo. Μάλλον όμως θυμάται λάθος γιατί εκτός από τα προστατευτικά (για τα οποία ίσως έλεγε κανείς ότι μπορεί να μπήκαν και εκ των υστέρων), η περιοχή του καπακιού γύρω από την τρύπα είναι μαύρη ενώ στη φωτογραφία που έστειλε είναι ανοιχτόχρωμη. Μήπως ρε παιδιά κάνω λάθος και η φωτογραφία με την Holst δεν είναι αυτή που χρησιμοποιήθηκε στο εξώφυλλο της γερμανικής έκδοσης; Όσο και να έψαξα, δεν βρήκα φωτογραφία του ίδιου του βιβλίου…
Μόλις ανέβηκαν πέντε νέα βίντεο στο κανάλι με κάποια πολύ ωραία ταξίμια. Στα τρία από αυτά παίζει ο Παπαϊωάννου με συμμετοχή του Τσαγκάρη ή/και του Αθανασίου ενώ στα υπόλοιπα δύο παίζει ο Αθανασίου:
Ταξίμι/Οργανικό Παπαϊωάννου 2 (ζεϊμπέκικο)
Ταξίμι Παπαϊωάννου 3 (τσιφτετέλι)
Έχουν ξανακυκλοφορήσει βέβαια στο διαδίκτυο αλλά εδώ παρουσιάζονται για πρώτη φορά καθαρά (όσο γίνεται) και ολόκληρα. Για πρώτη φορά επίσης είναι σωστά χωρισμένα αφού συνήθως τμήματα από τα δύο παραπάνω ταξίμια του Αθανασίου παρουσιάζονταν ενωμένα με αυτά του Παπαϊωάννου, δίνοντας την εντύπωση πως σε όλα παίζει ο τελευταίος.
2 «Μου αρέσει»
Ένα νέο ηχητικό με διάφορα τραγούδια του Αθανασίου είναι διαθέσιμο στο κανάλι. Κάποια εξ αυτών ακούγονται για πρώτη φορά. Λεπτομέρειες στην περιγραφή του βίντεο. Για άλλη μια φορά, ευχαριστίες στον Σταύρο Κουρούση απ’ τον οποίο και προήλθε το υλικό.
1 «Μου αρέσει»
καλημερα, θελω να ροτησω, τη σημενη νταρμπουκα,?
και ενα ευχαρηστω, τοσω στα ντοκουμεντα αυτα με τον (δασκαλω,) οπος τον φοναζαν.
αλλα και στην.
απαντηση…
Ευχαριστούμε παιδιά.
Έχουμε εισέλθει σε μια πιο ωραία, πολύ λιγότερο “εγωιστική” εποχή από τα χρόνια του 1980-1990-2000.
Να είσαστε και να είμαστε δυνατοί να συνεχίζουμε έτσι!
ναι μπαμπη εχης δηκιο. … να σε καλα και εσυ νηκολα
δεν το ξερα για ετσυ.
καλα στα ταξιμια για μενα, ο καλητερος
ταξιμας ο μεγηστος Παπαϊωάννου. αλα και ο μπαρμπα θανασης
πο πο τη παινιες ειναι αυτες.,
ωμορφα,
:088:
Στο κανάλι ανέβηκαν και οι ηχογραφήσεις που έγιναν από τον Μάρκο Δραγούμη και τον Θανάση Μωραΐτη (Μουσικό Λαογραφικό Αρχείο Μέλπως Μερλιέ) στο σπίτι του Αθανασίου στην Αίγινα (1976).
1 «Μου αρέσει»
Δύο νέες και εξαιρετικά σημαντικές προσθήκες στο κανάλι:
Ο λουλάς (Γιορταμάκης, Διαμαντής)
Ο πασατέμπος (Αθανασίου, Γιορταμάκης)
Από σπανιότατο δίσκο 78 στροφών της ετικέτας Athena (Ιωάννη Χαλικιά). Προσφορά του Σταύρου Κουρούση, από το αρχείο του.
Υ.Γ. Με αυτά τα δύο ανεβάσματα ολοκληρώνεται ο κύκλος των σπάνιων ή ανέκδοτων ηχογραφήσεων που αφορούν τον Αθανασίου. Ό,τι μπόρεσα να βρω είναι στο κανάλι. Αν προκύψει κάτι ανάλογο στο μέλλον, θα ενημερώσω εδώ. Προς το παρόν δεν προβλέπεται να γίνει καινούρια προσθήκη στο κανάλι (εκτός ίσως από κάποια γνωστά τραγούδια του Αθανασίου, που υπάρχουν ήδη στο διαδίκτυο, τα οποία μπορεί να ανεβάσω κάποια στιγμή μόνο και μόνο για λόγους πληρότητας).
2 «Μου αρέσει»
τι εκτελεσάρα είναι αυτή του πασατέμπου; έχουν κάνει τόσο δικό τους το κομμάτι, και μάλιστα τότε μόλις είχε κυκλοφορήσει (όπως και ο λουλάς).
μπράβο κώστα, το’πες και το’κανες! ευχαριστούμε βεβαίως και τον σταύρο για το υλικό.
Εντυπωσιακή, κατά την γνώμη μου, η -αλά Τάνγκο του Μπουένος Άιρες- μουσική “σκηνοθεσία” στον “Πασατέμπο” αλλά και η πιο ορθόδοξη προσέγγισή στο “Όταν καπνίζει ο λουλάς”. Ευχαριστούμε που το μοιραστήκατε!