Εδω μια αναφορα για τα τραγουδια του Θαναση Αθανασιου!!!:089:
https://rebetcafe.blogspot.com/2008/02/blog-post_12.html
Θανασης Αθανασιου απο ενα ντοκυμαντερ του BBC για το ρεμπετικο!!!:089:
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΝΕΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
Παλιές δόξες, παράπονα, φιλοσοφία και περιπέτειες 16/4/1998
- Συγγραφέας: ΠΑΝΟΣ ΓΕΡΑΜΑΝΗΣ
- ΤΑ ΝΕΑ
Φορτωμένος με χιλιάδες αναμνήσεις από την περιπετειώδη ζωή του, που την έκανε βιβλίο, κάθεται μες στο τσαρδί του, μονολογεί και δημιουργεί. Σκαλίζει τις χορδές του μπουζουκιού, που έφτιαξε ο ίδιος και σιγομουρμουρίζει:
«Ένας μάγκας γνήσιος ώς τα γεράματά του, την έχει κλάψει τη μαγκιά στα φύλλα της καρδιάς του»
Θανάσης Αθανασίου, 86 ετών, κάτοικος Αίγινας, οδός Αγίας Αθανασίας 17.
Ο ρεμπέτης της Αίγινας στη φτωχή την κάμαρά του. Παίζει και τραγουδά δικά του τραγούδια, με φόντο τους μπαγλαμάδες και τα μπουζούκια που φτιάχνει ο ίδιος.
Ρεμπέτης. Το λέει και το καυχιέται. Καμαρώνει για ό,τι έχει κάνει μέχρι σήμερα. Από τα μικρά του χρόνια έζησε έντονα. Με το μπουζούκι παραμάσχαλα, πέρασε θάλασσες και ωκεανούς. Έκανε έναν μικρό γύρο του κόσμου. Κάθε ημέρα ήταν χρόνος γι’ αυτόν. Περιπέτεια, παρανομία, κυνηγητό. Εφιαλτικές ώρες στην Αμερική με τους γκάνγκστερ. Κάποια στιγμή ξαναγύρισε στην Ελλάδα. Άραξε στην Αίγινα. Του αρέσει ο τόπος και ο κόσμος εκεί. Πριν από λίγες ημέρες ολοκλήρωσε την αυτοβιογραφία του, που κυκλοφορεί σ’ ένα βιβλίο 120 σελίδων. Αλλά δεν σταματά εκεί. Δεν το βάζει κάτω. Κατασκευάζει όργανα και τα πουλάει για να ζήσει: μπουζούκια, μπαγλαμάδες, τζουράδες. Παραδίδει και μαθήματα δεξιοτεχνίας σε νεώτερους. Το πιο σπουδαίο αυτή τη στιγμή για τον μπαρμπα-Θανάση Αθανασίου, είναι ότι γράφει τραγούδια ρεμπέτικα τού σήμερα που θα τραγουδήσει ο ίδιος με τρεις νέες κοπέλες. Έχει κλείσει, μάλιστα, στούντιο για ν’ αρχίσει τις ηχογραφήσεις τις επόμενες ημέρες.
Γεννήθηκε το 1912 στη Σαντορίνη. Πριν κλείσει τα δύο του χρόνια, οι γονείς του ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στον Πειραιά. Στο Χατζηκυριάκειο. Εκεί τα πρώτα του παιδικά χρόνια ήταν πολύ δύσκολα έως εφιαλτικά. Σκληρή βιοπάλη για ένα κομμάτι ψωμί. Η επαφή του με το μπουζούκι και τη λαϊκή μουσική τον έφερε σε καλύτερη μοίρα. Πέρασε το μεγαλύτερο σχολείο της ζωής * όπως χαρακτηρίζει * την Τρούμπα. Έπαιξε κοντά στον Γκόγκο (Μπαγιαντέρα), τον Μάρκο, τον Μπάτη, τον Δελιά, τον Σπυράτο. Στα 17 του χρόνια αγόρασε ένα μεταχειρισμένο μπουζούκι από έναν φίλο του εργάτη. Μαζί μ’ έναν φίλο του κιθαρίστα έκαναν περατζάδα στις παραγκοταβέρνες της Πειραϊκής κι έβγαζαν το χαρτζιλίκι τους. Σιγά σιγά έμαθαν κι έπαιζαν κάπου είκοσι τραγούδια. Αυτό ήταν το εισιτήριο για την Τρούμπα, θυμάται ο μπαρμπα-Θανάσης και τονίζει:
«Βρήκα καλό έδαφος στην Τρούμπα. Υπήρχε μόνο ένα μπουζούκι και τα μαγαζιά γύρευαν τότε μπουζουκλήδες για να γίνεται νταραβέρι. Δεν είχε ζωντανή μουσική. Τη βγάζανε με φωνόγραφα. Γυρίζανε μερικοί Πειραιώτες με κάτι πλάκες στα χέρια και παίζανε.
«Ποτέ μου δεν ήθελα να βγω στην επιφάνεια. Βγήκα μια δυο φορές και το μετάνιωσα. Με πήρε ο Μπαγιαντέρας σ’ ένα μαγαζί στου Βλάχου, στο Βοτανικό. Το είχαν δυο αδέλφια, Βλάχοι και νταήδες. Εκεί γινόντουσαν πολλά γλέντια. Οι χασάπηδες, οι μανάβηδες και οι ψαράδες της αγοράς πήγαιναν με μάτσα τα λεφτά, τα σκόρπαγαν και κάνανε τον μάγκα».
Αυτή η νύχτα στο πάλκο του Βλάχου μου 'χει μείνει αξέχαστη, λέει ο ρεμπέτης της Αίγινας:
«Κάθισα δίπλα στον Μπαγιαντέρα. Ήμασταν πάνω στο πάλκο εννιά μπουζούκια. Τους είχε μαζέψει όλους ο Βλάχος. Μπαγιαντέρας, Μάρκος Βαμβακάρης, Στεφανάκης Σπιτάμπελος, Απόστολος Χατζηχρήστος, Γιάννης Παπαϊωάννου και πολλοί άλλοι. Αυτό ήταν πολύ επιδεικτικό. Δηλαδή ποιος θα είναι ο καλύτερος.
Άρχιζε ο πρώτος ένα ταξίμι, έμπαινε σ’ ένα ζεϊμπέκικο και βαράγαμε όλοι το ζεϊμπέκικο. Όταν τελείωνε, άρχιζε ο άλλος, σ’ έναν άλλο τόνο ζεϊμπέκικο. Χωρίς να θέλει, ο καθένας σπρωχνότανε για να παίζει καλύτερα. Σαν διαγωνισμός. Εγώ δεν ήξερα ταξίμια και τέτοια δύσκολα πράγματα. Μου είχανε πει: “Ό, τι ξέρεις, όσα ξέρεις θα κάτσεις να τα παίξεις”. Είχα βέβαια κάποια ιδέα, αλλά δεν ήμουν σωστά εκπαιδευμένος. Γιατί εγώ τότε τραβιόμουνα με πολλές δουλειές στην αγορά να ζήσω την οικογένεια. Η γνωστή πελατεία του μαγαζιού με είδε φρέσκο εμένα, στη γωνία του πάλκου, κι έρχεται ένας τύπος: “Ρε φιλαράκο, θα μας παίξεις ένα ταξιμάκι”. Με κάρφωσε ο αλήτης, είπα μέσα μου. Σαν να μου έριξε μαχαιριά στην καρδιά. Του είπα όμως την αλήθεια και καθάρισα: “Εγώ πατριωτάκι, δεν μπορώ να ευχαριστήσω, γιατί μαθαίνω ακόμα. Μ’ έφερε ο Μπαγιαντέρας εδώ σ’ αυτό το πανεπιστήμιο”».
Το 1933 ο Θανάσης Αθανασίου γράφει τα πρώτα του τραγούδια και το 1937 τα γυρίζει σε δίσκο, στην εταιρεία του Μάτσα, την «ODEON». Το πρώτο τραγούδι το ερμηνεύει ο Στράτος Παγιουμτζής, «Κάτω στο πασαλιμάνι μια μικρή συνάντησα». Ακολούθησε και άλλη σύνθεση που τραγούδησε ο ίδιος ο Αθανασίου, «Τι γινήκαν τα γλυκά σου χάδια» και μετά η «Ταβέρνα», με ερμηνευτή πάλι τον Στράτο Παγιουμτζή.
Θα του μείνει βαθιά χαραγμένο στη μνήμη το 10ήμερο ταξίδι του στη Γερμανία. Έπαιξε και τραγούδησε με τους Σπύρος Καλφόπουλο, Πάνο Πετσα, Κούλη Σκαρπέλη. Πήραν πολλά χρήματα και τραγούδησαν μέσα στην καθολική εκκλησία του Βούπερταλ.
Στην Αμερική το 1953. Ο Θανάσης Αθανασίου (αριστερά) με τη Ρένα Ντάλια και τον Γιάννη Παπαϊωάννου
«Η ιστορία μου είναι καρφωμένη πάνω σ’ αυτά τα ντουβάρια», μας είπε με παράπονο ο Θανάσης Αθανασίου, ο ρεμπέτης της Αίγινας, όταν μας υποδέχτηκε στο τσαρδί του. Αυτές οι φωτογραφίες κρύβουν παλιές δόξες, αλλά και μεγάλες αγωνίες και λαχτάρες. Κάθε εικόνα κι ένα γεγονός. Η περιπέτεια για μένα δεν τελείωσε ποτέ. Είναι καθημερινό βίωμα». Τα λέει αυτά και κρατάει ένα μικρό κουτί. Το ανοίγει, μας κοιτάζει, χαμογελάει και απλώνει το χέρι του: «Ορίστε, πάρτε από ένα λουκουμάκι. Είναι πολύ ωραίο, φρέσκο, σας το προσφέρω με την καρδιά μου». Μετά κάθεται στο κρεβάτι, αρχίζουμε τη συζήτηση και ταυτόχρονα ο μπαρμπα-Θανάσης αρχίζει να καπνίζει και να φιλοσοφεί. Στις φωτογραφίες που καλύπτουν όλους τους τοίχους και των δύο δωματίων του, τα πρόσωπα που έζησε μαζί τους εδώ και στην Αμερική κυρίως. Πάνω από τις φωτογραφίες δεκάδες όργανα που κατασκευάζει. Παίρνει το μπουζούκι του, χαϊδεύει τις χορδές του, κι ακούγεται ένας γλυκός, ένας απαλός ήχος: «Όπου πήγαινα το μπουζούκι αυτό δεν το άφηνα ούτε στιγμή από τα χέρια μου. Δύο φορές με απήγαγαν και με έκλεισαν φυλακή. Στην Αλεξάνδρεια και στο Μπουένος Άιρες. Τότε που ταξίδευα με τα καράβια και δούλευα σαν μαραγκός, το 1950. Όταν πιάσαμε λιμάνι στην Αργεντινή, πήγαμε σ’ ένα μαγαζί που σύχναζαν Έλληνες. Ιδιοκτήτης ήταν ένας Εβραίος. Εγώ κρατούσα το μπουζούκι. Γνωρίστηκα με τις παρέες. Ήπιαμε, ήρθαμε στο κέφι κι άρχισα να παίζω. Έβγαινε ένας ήχος χάρμα, μαγικός. Ξαφνικά, μπήκε μέσα ένας ψηλός Αργεντινός αστυνομικός και με συνέλαβε. Μ’ έκλεισε σ’ ένα σκοτεινό κρατητήριο, όπου πήγαιναν τους μεθυσμένους της νύχτας. Ήταν ένα κτίριο-μακρινάρι. Σε διάστημα μισής ώρας είχε γεμίσει μεθυσμένους. Εγώ τα ‘χασα. Φοβήθηκα. Όλοι έρχονταν προς το μέρος μου. Είδαν το μπουζούκι και μου είπαν: “Παίξε μας και μη σταματάς”. Άρχισα να παίζω και δεν σταμάτησα, μέχρι που ξημέρωσε. Ύστερα τρεις τέσσερις απ’ αυτούς ήρθαν και χάιδευαν το μπουζούκι, σαν να ήταν παιδί τους. Ο ήχος είχε γλυκάνει την ψυχή τους».
Γεμάτη περιπέτεια ήταν η ζωή του στην Αμερική, όπου έζησε κοντά 20 χρόνια. Έπαιξε σε κέντρα, τραγούδησε, έφτιαξε οργανοποιείο, απειλήθηκε από γκάνγκστερ, άλλαξε πόλεις, άλλαξε σπίτια, ήρθε σε επαφή με Έλληνες μουσικούς που πήγαν εκεί και έζησε κοντά τους. Παπαϊωάννου, Τζουανάκος, Τατασόπουλος ο Καλύβας, ο Σταμάτης και δεκάδες άλλοι. Στην Αμερική παντρεύτηκε αναγκαστικά, μια Ιταλίδα χορεύτρια, την Ντολόρες, μετά χώρισε, μπλέχτηκε μ’ άλλες. Για μεγάλο διάστημα έζησε και εργάστηκε στο Σικάγο. Στην Ελλάδα γύρισε το 1968, ξανάφυγε στην Αμερική και η οριστική επιστροφή του το 1972. Από τότε ζει μόνος στην Αίγινα. Όλα καλά, όλα ωραία λέει και για όλα, για τη ζωή μας αποφασίζει ο Μάστορας! Έτσι αποκαλεί τον άγνωστο Θεό, που, όπως λέει, δεν θα τον δούμε ποτέ. :089:
3 «Μου αρέσει»
Αναμνησεις του Θαναση Αθανασιου απο τα χρονια που ηταν στην Αμερικη!!!
“Εκεινη την εποχη ηρθε κι ο Γιαννης ,ο Παπαιωαννου.Τωρα,σιγα να μην πηγαινε να κοιμηθει στο ξενοδοχειο.Εμενε στο τσαρδι μου που ητανε ακριβως οπως αυτο της Αιγινας,μονο που ητανε στο τριτο πατωμα.Μαγειρευα,τα ειχα κανονισει ολα.Κονομαγα ομως και γλενταγα και την ζωη μου.Γιατι να τρεχω για τα πιο πολλα.Με τον Γιαννη επηγαμε και δουλεψαμε σ ενα καινουργιο μαγαζι στους 42 δρομους.Ειχα ζησει απο το 50 ως το 53 στο Σικαγο.Με το ενα διαστημα,ανταμωσα το Γιαννη.Ειχε φερει και τη Ρενα ,τη Νταλια κι ενα κιθαριστα.Αμα σας πω τα λεφτα που πεταγανε στο Γιαννη οταν αυτος κατεβαινε χαμηλα στο παλκο,δε φανταζεσαι.Μαζευαμε τα λεφτα καθε πρωι με τη σκουπα και τα ριχναμε μεσα σε μια μπασκετα.Λεω καμμια φορα να χα μυαλο να τα κραταγα.Αλλα καλυτερα ετσι.Τα χαλαγα και εδιωχνα το σατανα απο πανω μου.Γιατι αν τον κραταγα θα ειχα ζημιες.Δε θα ημουνα εδω να ρεμβαζω.Οχι!Γι αυτο πρεπει να ψαξεις να βρεις το δρομο στη ζωη σου.Αν δε βρεις το σωστο δρομο,θα εχεις ιστοριες.Οταν εφυγε ο Γιαννης,αρχισα να βαριεμαι τη ζωη μου εκει,τη μουσικη,ολα.Ηταν μαζεμενοι εκει μαυροι,κιτρινοι,αλλες γλωσσες,αλλες συνηθειες.Ημουνα κι εγω τραβηγμενος,τεζαρισμενος απο τη ζωη και ηθελα να κατσω,να ησυχασω.Λεω(Ρε συ Θανασακη δε γυριζεις στη φυσικη ζωη,να κοιμασαι τη νυχτα,να σαι ξυπνιος την ημερα και κανε κατι αλλο με την μουσικη σου).Εβγαλα καρτες και μοιρασα σε ολους τους γνωστους.Τους ειπα οτι θα φτιαχνω οργανα και θα δινω μαθηματα,((οποιος θελει ας ερθει)).Μοιρασα πολλες καρτες κι αρχησα να εχω πελατεια.Μετα απο λιγο καθομουνα πια στο σπιτι.Δεν ξαναπηγα στη δουλεια.”
Και μερικες φωτογραφιες ακομα!!!:089:
Το βιβλιο του Μπαρμπα Θαναση αποτελει μια πολυ σημαντικη πηγη πληροφοριων,για τον προπολεμικο πειραια και για τους παλιους μπουζουξηδες πριν του Μαρκου Βαμβακαρη,καλο θα ηταν να βγει καπου σαν pdf οποιος θελει να το σκαναρει και να το δωσουμε στο site μπορω να του το δανεισω ,πιστευω οτι ο μπαρμπας θα το ηθελε αυτο πραγματικα εξαλλου ηταν πολυ λιγα τα αντιτυπα και αυτα που αναφερει περι χαλικια,μπαγιαντερα,μπεμπη κ.α ηταν σημαντικες πληροφοριες και για τον ιδιο ο οποιος υπηρξε γνησιος ρεμπετης μαγκας,αισθανομαι πολυ σεβασμο και τυχη που τον γνωρισα παροτι ηταν πολυ ταλαιπωρημενος εκεινο τον καιρο λογω ηλικιας περιπου 90 ετων.Εδω επισης να αναφερω οτι το ντουετο Βραχνας και Αθανασιου ηταν οτι πιο αυθεντικο ακουσα ποτε σε πειραιωτικο ρεμπετικο Μπραβο Κωστα που εφερες το θεμα του Θαναση προς τα εξω.
1 «Μου αρέσει»
Αθανάσιος Αθανασίου. Ηχογράφηση στο σπίτι του στην Αίγινα το 1976 απο τούς Μάρκο Δραγούμη και Θανάση Μωραίτη του Μουσικού Λαογραφικού Αρχείου Μέλπως Μερλιέ.
Τέτοιο χτύπημα με το πρώτο σου ποστ φίλε!!!
:109:
Συγχαρητηρια στο φιλο που μας υπεδειξε αυτα τα ντοκουμεντα και τα κατεβασαμε.Ειναι πραγματικα θησαυρος
Περιεχει και ενα συριανο κουρδισμα με τον Μπαρμπα Θαναση(οχι καραντουζενι) το οποιο ειναι πολυ σπουδαιο ντοκουμεντο.Το ειχε παιξει ο Θανασης αυτο το τραγουδι οταν μου εδειχνε τα ντουζενια αλλα αυτο που ακουσα τωρα ηταν πραγματικη αποκαλυψη.Τα κουρδισματα ειναι πολυ μεγαλη επιστημη και αφορα το γνησιο ρεμπετικο ,μακαρι να βρεθουν και αλλες ηχογραφησεις με τετοια ντοκουμεντα .
1 «Μου αρέσει»
Πάντως ο Μπάρμπα Θανάσης στη συνέντευξη το λέει καραντουζένι.
Ναι αλλα αν προσεξες δεν τα θυμαται καλα τα ονοματα ,και ουτε ηξερε καλα τα ποιο ηταν ποιο απλα ηξερε να τα παιζει και ουτε τον ενοιαζε.Ο Κερομυτης κ.α τα εχουν παιξει και με την σωστη ονομασια τους
Μόλις το ανακάλυψα στο youtube…Σε μεγάλη ηλικία πλέον ο Μπαρμπα θανάσης δίνει συνέντευξη και θυμάται τα παλιά…
Πολλά και ενδιαφέροντα…Απο το 2:20 …
1 «Μου αρέσει»
τη ντοκουμεντο ειναι αυτο βρε κοστα μου με τον μοναδηκο μπαρμπα θαναση,
και ακουστε τα λογια του μαγκες μου ενους σοφου ακομα, ανθροπου που τοσο
ταλεπορηθηκε και αυτος σε αυτην την ζωη, και αξεχσστος στα ντουζενια που ομορφα,
επεζε αυτα τα αρχαηκα πεξηματα και κουρδησματα που εχουν ξεχαστη.
ευχαρηστω κοστα, και γενηκος, ανθροπους που βαζουν αυτα τα μοναδηκα ντοκουμεντα,
να θημοντε η παλεοι και να μαθενουν η νεοι… :088:
Το CD με τις ηχογραφήσεις βρέθηκε από τη φίλη Αγγελική και ανέβηκε εδώ. Το ύφος των εκτελέσεων είναι ανάλογο της εποχής που ηχογραφήθηκαν αλλά το ύφος των συνθέσεων παραπέμπει στις δεκαετίες του '30, του '40 και του '50. Άλλωστε για κάποια τραγούδια ξέρουμε ότι τα είχε γράψει ήδη από το '76, ίσως και νωρίτερα. Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι μας δίνεται η ευκαιρία να ακούσουμε για πρώτη φορά αρκετές ανέκδοτες συνθέσεις του μπαρμπα-Θανάση. Στο κανάλι που παραπέμπω θα ανέβουν σιγά σιγά κι άλλα ενδιαφέροντα πράγματα, αρκεί να βρεθεί ο χρόνος για να φτιαχτούν τα σχετικά βίντεο. Θα ενημερώνω όταν υπάρχει κάποια εξέλιξη…
Ευχαριστούμε πολύ φίλε.
Για μένα αλλη μιά απόδειξη αυτές οι ηχογραφήσεις,πάνω σε αυτο πού εχουμε συζητήσει πολλές φορές εδώ μέσα.
Αν ενα τραγούδι είναι ρεμπέτικο η οχι.Αν εχει ρεμπέτικη χροιά,η οχι.
Η εκτέλεση και το υφος κάνει την διαφορά.Οχι το τραγούδι.
Ακούς τοΕρχονται ωρες και στιγμέςαπο την ηχογράφηση της Αιγινας και σηκώνεται η τρίχα…Αγιασμός…Το ακούς στην ηχογράφηση εδώ και εχει πέσει τρείς κατηγορίες…΅Ετσι ειναι αυτα τα πράματα,και δέν θέλω να μειώσω καθόλου τον Μπαρμπα Θανάση…
Και ομως δέν αλλάζει τιποτα.Το τραγούδι ειναι ρεμπέτικο γιά μένα…
Και πάλι ευχαριστούμε …!!
Στην εκτελεση στην αιγινα ειναι ρεμπετικο,σαυτην εδω δεν ειναι.
Οπως το κρινει ο καθενας .
Δύο νέα ηχητικά ανέβηκαν στο κανάλι. Το μέχρι πρότινος άγνωστο “Τα μπουζούκια όταν κλαίνε” (δικός μου τίτλος, ελλείψει άλλων στοιχείων) και το “Αρμάτωσε τη βάρκα σου”. Και τα δύο από πρόβα, αλλά με καλό ήχο, μάλλον για τις ανάγκες των ηχογραφήσεων του '98.
ΥΓ για liga rosa & neapoliotis: Ευχαριστώ για τις… ευχαριστίες αλλά δεν χρειάζονται ρε παιδιά, αλίμονο. Άλλωστε, άλλος τα συνέθεσε και τα ερμήνευσε, άλλος τα ηχογράφησε κι άλλος βρήκε το cd. Πάμε παρακάτω…
Ανέβηκαν τρία ακόμη βίντεο με τραγούδια του Αθανασίου, όλα από σπιτικές ηχογραφήσεις: “Η θάλασσα χτυπάει στα βράχια με θυμό” (αν και υπήρχε ήδη στο YouTube), μία πολύ ωραία εκτέλεση του “Πικραμένος στη ζωή” και το “Στης ακρίβειας τον καιρό” [εναλλ. τίτλος “Ζητάει η Μαρία (να γίνει κυρία)”].
συγκλονιστική η ερμηνεία στο “πικραμένος στη ζωή”…
ευχαριστούμε και πάλι!
Πραγματικά συγκλονιστική!
Στο κανάλι ανέβηκαν δύο ακόμη ντοκουμέντα:
Ο Αθανασίου δείχνει ντουζένια και Γλέντι στην Αίγινα, με τον Αθανασίου στη φωνή και στον μπαγλαμά και τον Πάνο Λειβαδάρο στο μπουζούκι και στη δεύτερη φωνή.
Οι ηχογραφήσεις αυτές προέρχονται από το Αρχείο του Σταύρου Κουρούση. Τον ευχαριστώ και από εδώ για την παραχώρηση του υλικού.
Στο δεύτερο βίντεο, αυτό με το γλέντι, προσέξτε πώς ένα μπουζούκι και ένας μπαγλαμάς μόνο δίνουν γεμάτο αποτέλεσμα. Οφείλεται βέβαια στην πολύ ωραία πενιά του Λειβαδάρου, ο οποίος προφανώς ξέρει πώς να υποστηρίξει το παίξιμο χωρίς κιθάρα ή άλλο συνοδευτικό όργανο, αλλά και στο συνεχόμενο ντράγκα-ντρούγκα του Αθανασίου στο μπαγλαμά (δεν πα’ να 'ναι ζεϊμπέκικο, χασάπικο, ταξίμι, αυτός εκεί στα δέκατα έκτα). Και φυσικά οι φωνές που μπαίνουν χωρίς δισταγμό, ακόμα κι όταν ξεχνάνε στιχάκια.
Στο τέλος του ίδιου βίντεο ακούστε τον Αθανασίου να μιλά για φυλακές, χασίσι και ρεμπέτικο.
1 «Μου αρέσει»