Η συμβολή του Ρένου στο ρεμπέτικο τραγούδι

Συνέντευξη του Ήρκου Αποστολίδη στον Πίκινο.

Συνιστάται σʼ αυτούς που αρέσκονται να συνωμοτούν δια της σιωπής. Με μια σειρά από χειρόγραφες επιστολές του Ηλία Πετρόπουλου, που θα γλυκάνουν τα πικραμένα του θύματα!:044:

Καλώς να ορίσετε!

1 «Μου αρέσει»

Πολύ ωραίο Πίκινε, μπράβο! Σε ευχαριστούμε που μας κοινοποιείς πράγματα και ανθρώπους που οι περισσότεροι από εμας αγνοούμε. Φαίνεται ότι ο Ρένος ήταν ένας σπουδαίος άνθρωπος.

Αφού το βάζεις στο Φόρουμ, επέτρεψε μου να σχολιάσω την επόμενη φράση:

“Άλλωστε ο Πετρόπουλος δεν ήταν ερευνητής. Ένας τεμπέλης ήτανε, ο οποίος έσπαγε την πλάκα του ασχολούμενος με διάφορα πράγματα που πίστευε ότι θα βγάλουνε λεφτά, ότι θα πουλήσουν και θα κινήσουν το ενδιαφέρον!”

Από όλες τις απομυθοποιήσεις του Πετρόπουλου, αυτή είναι και η πιο γκροτέσκ, αλίμονο αν ο Πετρόπουλος δεν ήταν ερευνητής. Μακάρι οι σύγχρονοι ερευνητές να είχαν τη μισή από την ενέργεια, την πειθαρχία και την αφοσίωση που είχε ο Πετρόπουλος στη δουλειά του.

Υ.Γ. Πολύ καίριες οι ερωτήσεις του στον Χατζιδάκη για τον Θεοδωράκη στις υποσημειώσεις της συνέντευξης, δείχνουν δημοσιογράφο-ερευνητή που έχει πιάσει την ουσία ενός δύσκολου και επίκαιρου για την εποχή θέματος. Απίστευτες και οι απαντήσεις του Χατζιδάκη, που κι αυτός βέβαια κατά τη γνώμη μου έβαλε το δάχτυλο μέσα στο μέλι, με τις λαϊκές του ζωγραφιές.

Ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα της γνώμης του, βέβαια, αλλά σχετικά (και) με το Βλησίδη είναι λίγο άδικος, νομίζω…Μπορεί να έχουν λάθη τα βιβλία του (δεν μπορώ να κρίνω αυτό), αλλά έχει κάνει σπουδαία βιβλιογραφική έρευνα, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι συνθήκες για τέτοιες έρευνες δεν είναι οι καλύτερες στην Ελλάδα. Κατά τα άλλα η συνέντευξη ήταν πολύ ενδιαφέρουσα.

Πέρα απ’ αυτό θα έλεγα ότι και ο Χατζηδάκις είναι άδικος όταν απορρίπτει την λαική πλευρά του Θεοδωράκη.

Επίσης είναι γνωστό πια ότι αν η λογοκρισία δεν επενέβαινε, σήμερα δεν θα μιλούσαμε για απολίτικο λαικό τραγούδι όπως ντε και καλά παρουσιάζεται σήμερα. Τα περιθώρια στο στίχο ήταν ασφυκτικά και υπάρχουν αναρίθμητα παραδείγματα…

Κοντολογίς, εκφράζεις κρίση χωρίς, όπως λες, να μπορείς να κρίνεις…

Bon pour LʼOrient…έβαλες τα πράγματα στη θέση τους!

Πίκινε, κοίταξα τη βιβλιογραφία του Βλησίδη, που περιέχει 2396 λήμματα. Αν κατάλαβα σωστά, αυτό που ενοχλεί τον γιο το Αποστολίδη είναι ότι ο Βλησίδης δεν ανέφερε ή δεν ήξερε ότι ο αρθρογράφος του λήμματος 546 είναι ο Ρένος Αποστολίδης και όχι ο Παύλος Δημητρίου. Γι αυτό το λόγο απορριπτει όλη τη προσπάθεια του Βλησίδη με το εξής απόφθεγμα:

Nαι, τόσο καταλαβαίνει κι αυτός και τόσο κάνει…«έρευνα». Το να αντιγράφουμε χωρίς να βάλουμε λίγο το μυαλό μας να κουνηθεί με πέντε αρθράκια τα οποία είδαμε…Σε τρεις μέρες μπορείς να βγάλεις βιβλίο κατʼ αυτό τον τρόπο…Τέλος πάντων, εγώ διαφωνώ υπαρξιακά με τέτοιου είδους «έρευνες»!

Με το παρντόν δηλαδή, ο μόνος που κρίνει και κατακρίνει αυθαίρετα και ασύστολα εδώ είναι ο κ. Ήρκος Αποστολίδης! Αυτό που είπα εγώ είναι ότι τη στιγμή που δεν έχω η ίδια πρόσβαση στα 2396 κείμενα που αναφέρει ο Βλησίδης, δεν μπορώ να ξέρω αν είναι σωστή η κάθε παραπομπή, Φαντάζομαι όμως ότι αν το πόνημα το Βλησίδη βρίθει λαθών (για να το πω κομψά και καθαρευουσιάνικα!) κάποιος Χριστιανός θα τα είχε επισημάνει-όμως δεν έχω δει τέτοιες επισημάνσεις στις βιβλιοκρισίες που έχω διαβάσει.

Αν και είμαι ξένη και “ανήκω εις την Δύσιν”, το σχόλιο μου για τη δυσκολία να κάνεις βιβλιογραφική έρευνα στην Ελλάδα δεν κρύβει καμιά υπεροπτική διάθεση απέναντι στους “Ανατολίτες” Έλληνες…ίσα ίσα νομίζω ότι οι Έλληνες φιλόλογοι, λαογράφοι και λοιποί επιστήμονες κάνουν θαυμάσια δουλειά, κάτω από πολλές φορές δύσκολες συνθήκες. Απλώς ανέφερα παράπονα που έχει ακούσει ανάριθμες φορές από Έλληνες συναδέλφους και φίλους, που συχνά αναγκάζονται να ανατρέξουν σε βιβλιοθήκες του εξωτερικού για να βρουν το υλικό που τους ενδιαφέρει. Το πρόβλημα των αρχείων και της βιβλιογραφικής έρευνας στην Ελλάδα δεν έχει καμιά σχέση με την υποτιθέμενη υπεροχή των “Δυτικών” απέναντι στους “Ανατολίτες”-έχει να κάνει με κοινωνικούς και ιστορικούς παράγοντες…π.χ. σε μια χώρα που έχει περάσει από τόσους πολέμους και καταστροφές είναι εντελώς φυσικό να υπάρχουν ελλείψεις στον τομέα των αρχείων.

Γενικά, αν δημοσιεύσεις ένα κείμενο που περιέχει ισχυρές μέχρι εριστικές απόψεις για πρόσωπα και πράγματα, δεν μπορείς να περιμένεις να μην πούμε τη γνώμη μας, όσοι από μας δε συμφωνούμε με τα λεγόμενα.

Εύα

Για όποιον ενδιαφέρεται (και για σένα φυσικά, ελληνόφωνη Eva), ενσωμάτωσα στη συνέντευξη το επίμαχο κείμενο του Δημητρίου με την απαραίτητη παραπομπή στις «Σημειώσεις», αρ. [4] (εστιάστε την προσοχή σας στις τελευταίες τέσσερις παραγράφους).

Aναφέρεσαι προφανώς στο: Για μια βιβλιογραφία του ρεμπέτικου (1873-2001) (έκδοση 2002).

Στη συνέντευξη όμως, γίνεται λόγος για το: Σπάνια κείμενα για το ρεμπέτικο (1929- 1959) (έκδοση 2006, βλέπε Σημείωση [5]).

0566e2f6-11d9-4788-bebf-54bb6529e43a

4FD8A47035047787DE102A3C5A50CA62

Αυτή είναι η έκδοση 2018 που, αν θυμάμαι σωστά, είναι αγρίως επαυξημένη και ξαναδουλεμένη σε σχέση με του 2006. (Δεν έχω δει την παλιά, μόνο την καινούργια, και αυτό που μισοθυμάμαι και αναφέρω πρέπει να προέρχεται από την Εισαγωγή ή από παρουσιάσεις του βιβλίου.)