Ανάρτηση για την Σκάλα του Μιλάνου στο Cogito Ergo Sum.
Πολύ ενδιαφέρον.
Να θυμήσω και το αφιέρωμα που είχαμε κάνει στη σκάλου του Μιλάνου το 2005 στην κλίκα.
http://www.klika.gr/index.php/afierwmata/skala-tou-milanou.html
Ζούσε τότε και ο Κάρολος και ο Νίκος!
Οι Μιλάνοι θα μπορούσα να πω ότι ήταν η ζωντανή ιστορία του λαικού μας τραγουδιού. Το αυτοσχεδιαστικό τους παίξιμο έρχεται κατευθείαν μέσα από την παράδοσή μας.
Δεν ξέρω αν υπάρχει αλλη τέτοια περίπτωση πανελλαδικά. Κάποια αντίστοιχη ταβέρνα με συνεχόμενη ζωντανή μουσική για τόσα χρόνια. Αν ξέρει κάποιος στην Αθήνα ή σε άλλη πόλη να μας πει.
δυο άρθρα στο “Κλικα” του Frank.
- Ταβέρνα η “Σκάλα”
- Συνέντευξη με τους αδελφούς Μιλάνους
Ένα πράγμα που παρατήρησα στη συνέντευξη (δεύτερο λινκ):
Αρχινάγαμε νωρίς, από τις εννιά, και παίζαμε δυο ώρες. Μετά, σβήναμε τα φώτα και κάναμε ένα σόλο λεζάντα και «αύριο πάλι».
Τι είναι αυτή η λεζάντα; Το εξηγεί λίγο παρακάτω:
Το τραγούδι πρέπει να τραγουδιέται. Εξόν από το σόλο βέβαια, τη λεζάντα.
Λεζάντα λοιπόν είναι το σόλο. Ή ίσως το οργανικό.
Καινούργια λέξη για μένα, δεν ξέρω αν κατά τα άλλα είναι διαδεδομένη.
Η λεζάντα δεν έχει και την έννοια της φιγούρας; Όπως και το σόλο εξάλλου χρησιμοποιείται για φιγούρα.
και εδω στο ERTFLIX απο την εκπομπή “Αλατι της γης”, αφιέρωμα στην “Σκάλα του Μιλάνου” .
(Μιλάνος ειναι το πραγματικό επώνυμο της οικογένειας)
<<Στην εκπομπή γίνεται αναφορά στη μακρόχρονη ιστορία της οικογένειας των Μιλάνων και παρουσιάζονται μια σειρά από λαϊκά τραγούδια αντιπροσωπευτικά του μουσικού κλίματος, του ξεχωριστού ύφους και ήθους, στη «Σκάλα». Ανάμεσά τους και συνθέσεις του Κάρολου Μιλάνου, κοσμαγάπητα ρεμπέτικα αλλά και κάποια «διαμάντια» λιγότερο γνωστά στο ευρύ κοινό από το πλούσιο ρεπερτόριό τους.
Για τη σημασία της «Σκάλας» στον χώρο του λαϊκού τραγουδιού μιλά ο ερευνητής και παραγωγός Πάρης Μήτσου, ενώ ο Γιώργος Ξηντάρης ανακαλεί έντονες μνήμες ως τακτικός θαμώνας της θρυλικής ταβέρνας. Μαζί με τους γιους του και τους μουσικούς του συνεργάτες, αναλαμβάνουν να μας μεταφέρουν την αίσθηση από ένα λαϊκό βολιώτικο γλέντι στη «Σκάλα», με συνοδεία από τ’ απαραίτητα τσίπουρα και τους μεζέδες, με παράλληλη αναφορά στην «κουλτούρα των τσιπουράδικων» που έφεραν στον Βόλο οι Μικρασιάτες πρόσφυγες.>>
Πανεμορφες αναμνησεις, τους εζησα , τους ακουσα, μαγειρεψα μαζι τους στο αρχικο στεκι του Αη.Νικολα, 1974 - 1976. Μεσημερι - βραδυ εκει. Γνησιοι, Ωραιοι ΑΝΘΡΩΠΟΙ πριν απο ολα τ’ αλλα, για μουσικη/παιξιμο ασε… τα εχουν πει αλλοι ειδημονες. Καλη τους θυμηση & πολυς σεβασμος.
Γεια σου Σπυρο Τσιανακα, λεβεντη Τρικαλινε, ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ να’χεις και παντα να μας φωτιζεις με τις γνωσεις σου στο ρεμπετικο !!