Η ιστορία του Ρεμπέτικου Φόρουμ

Τώρα που χρόνος για σκότωμα υπάρχει άπλετος, αλλά και διάθεση για ψάξιμο, ασχολήθηκα με το Wayback Machine, ένα σύστημα που αποθηκεύει ιστοσελίδες σε διάφορες χρονικές στιγμές. Εκεί, άρχισα να ψάχνω το πώς ήταν το Ρεμπέτικο Φόρουμ όταν εγώ διένυα τα πρώτα χρόνια (ή και μήνες) της ζωής μου.

Τα αποτελέσματα της αναζήτησής μου αυτής, έχω σκοπό να σας τα παρουσιάσω σιγά - σιγά σε αυτό το θέμα…


Νοέμβριος 1996 - Ιούλιος 1997

Το φόρουμ βρίσκεται στη διεύθυνση http://users.forthnet.gr/ath/physiart/intro.htm (μην τη δοκιμάσετε, δεν δουλεύει xD). Στις 15/7/1997 η πρώτη σελίδα είχε αυτή τη μορφή:

Τότε το φόρουμ δεν ονομαζόταν “Ρεμπέτικο Φόρουμ” αλλά “The Rebetika Club”. Επιπλέον, ξέρουμε και πότε ακριβώς δημιουργήθηκε το φόρουμ: 17/11/1996.

Πέρα από το φόρουμ, στη σελίδα φιλοξενούταν και μία διπλωματική εργασία (The Rebetika Essay) του Δημήτρη Κουρζάκη.

Γράφει γι’ αυτή τότε ο @admin:

This dissertation was written by my brother-in-law, DIMITRIS KOURZAKIS (M.Mus perf.) for his post-graduate studies in music, at the Royal Northern College of music in Manchester, UK, in 1993.

Μπορείτε να τη δείτε στην τότε μορφή της από εδώ.

Πατώντας στο “The Rebetika Club” μπέναμε στα ενδότερα του “club”:

Πριν μπούμε στον τότε χώρο συζητήσεων, δύο σημεία έχουν ενδιαφέρον:

1. Join the People!

Ένας χώρος όπου τα τότε μέλη του φόρουμ μπορούσαν να συστηθούν στο “club”, κάτι σαν τα δικά μας “Καλωσορίσματα”.

Πρώτα πρώτα συστήνεται ο @admin:

A few words about me…
I am 30 years old. Iam a teacher of Physics and one of my hobby is playing the bouzouki. Iam also a rebetiko lover as you have propably guessed from my page ;). I hope that my little son will be a lover and a player of rebetika songs too.

physiart@ath.forthnet.gr

(Ναι ο little son είμαι εγώ)

Μπορείτε να δείτε όλες τις συστάσεις των μελών από εδώ.

2. Memories

Ένας χώρος όπου είχε γίνει προσπάθεια να συγκεντρωθούν ιστορίες/αναμνήσεις/μαρτυρίες για το ρεμπέτικο.

Μπορείτε να δείτε όλες τις αναμνήσεις που είχαν συγκεντρώσει τότε, από εδώ.

To Φόρουμ:

Πατώντας “The Forum” συναντούσες την εξής περιγραφή:

Η σελίδα αυτή, είναι χώρος συζήτησης, προβληματισμού και ενημέρωσης, για
οτιδήποτε έχει σχέση με τη λαική, ρεμπέτικη και παραδοσιακή Ελληνική μουσική

Το ρεμπέτικο, το λαικό, το παραδοσιακό ελληνικό τραγούδι που χάνεται μέσα στους αιώνες, είναι ταυτισμένο με τον Ελληνικό πολιτισμό, τον τρόπο ζωής του Έλληνα, είτε βρίσκεται στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό.
Ας μιλήσουμε λοιπόν. Ας πούμε την άποψή μας. Ας μιλήσουμε για την αρχή, τις επιδράσεις, τη σημερινή λαική μουσική και το δρόμο που βαδίζει. Ας μιλήσουμε για ξεχασμένες μουσικές και τραγούδια, άγνωστα ίσως σε πολλούς, για δίσκους, για εποχές δύσκολες ή εύκολες, για δημιουργούς και καταστάσεις, για ερμηνευτές και τραγουδοποιούς, για όλα αυτά που συνέθεταν και συνθέτουν τη λαική, ρεμπέτικη και παραδοσιακή Ελληνική μουσική . Όλες οι απόψεις είναι δεκτές…
Η γλώσσα ας είναι Ελληνική ή Αγγλική ή και τα δύο μαζί.

Πατώντας (ξανά) “The Forum” έμπαινες (επιτέλους) στον χώρο συζήτησης:

Ούτε κατηγορίες, ούτε ετικέτες, ούτε αναζήτηση. Κάθε μήνυμα ήταν μία ξεχωριστή σελίδα. Στο κάτω κάτω μέρος του φόρουμ, υπήρχε η φόρμα για να γράψεις το μήνυμά σου:

Δεν χρειαζόταν εγγραφή για να γράψεις κάποιο μήνυμα, απλά έβαζες το email σου, το όνομά σου και έναν τίτλο και ήσουν έτοιμος.

Μπορείτε να δείτε από εδώ τα μηνύματα του φόρουμ μέχρι και τον Αύγουστο του 1997. Δυστυχώς αυτά τα μηνύματα, δεν περάστηκαν ποτέ σε επόμενες εκδόσεις του φόρουμ. Θα είχε ενδιαφέρον να γίνει μια αναζήτηση σε αυτά μήπως υπάρχουν πολύτιμες πληροφορίες ή μαρτυρίες.

Bonus: Οι “Ευχαριστίες”

Απ’ ότι φαίνεται, τότε το φόρουμ είχε πάρει και βραβεία…

Μπορείτε να δείτε τη σελίδα αυτή από εδώ.

Συνεχίζεται σύντομα…

9 «Μου αρέσει»

Γράφω εδώ ώστε να μείνει καθαρό το νήμα που ξεκίνησε ο Χρήστος (μπράβο, πολύ καλή πρωτοβουλία!).
Στα πρώτα ονόματα μελών, συγκινήθηκα βλέποντας τον 'Εκτορα Κοσμά…
Και στα πρώτα μηνύματα, τα αιώνια ερωτήματα για ντουζένια, τρίχορδο ή τετράχορδο, τιμές μπουζουκιών, κάποιοι κλασικοί του ρεμπέτικου και το αουτσάιντερ Κάνουλας.
Όπως είναι μάλλον αναμενόμενο, οι περισσότεροι ήταν Αμερικάνοι λόγω μεγαλύτερης εξοικείωσης με το ολόφρεσκο τότε ίντερνετ. Το ενδιαφέρον είναι ότι αρκετοί είχαν προλάβει εν ζωή τους μεγάλους του ρεμπέτικου, έστω και στην παρακμή του '60.
Τέλος, διαβάστε οπωσδήποτε την σελίδα “Memories”.
Πόσο μπροστά ήταν ο Αdmin το 1996!

2 «Μου αρέσει»

Νίκο, το μετέφερα στο αρχικό νήμα, δεν πειράζει να “λερωθεί” το νήμα, στο τέλος θα τα αποδελτιώσω όλα στο αρχικό μήνυμα :slight_smile:

Είχε γράψει τότε ο Έκτορας Κοσμάς στις “συστάσεις” που κάνανε:

I am a 30 y.o. lover and performer of rebetika and demotika, who lives in Melbourne, Australia. I play; violin, six-string bouzouki, laouto and tsimbus. Our band ‘Rebetiki’ (formally Apodimi Compania), has been performing every Sunday night at the Retreat Hotel, Sydney Rd. Brunswick, since 1989. Please don’t hesitate to come and say hello, if you are ever in Melbourne. With my friend and band member Archie Argyropoulos make baglamathes.
My favorite performers are; Markos, Yiovan Tsaous, Stratos Payoumitsis, Dalkas, Kavouras, Rita Abatzi, Roza Eshkenazi, Costas Karipis, Nouros, Skarveli, Tountas and more. I particularly enjoy the violin work of the masterful, Vassilis Semsis and Ogthondakis. I hope to hear from some of you soon.

Δυστυχώς, ο Έκτορας Κοσμάς δεν είναι μαζί μας από το 2012…

3 «Μου αρέσει»