Το θέμα ρεμπέτικο και περιθώριο με έχει απασχολησει απο καιρό, αλλά τελευταια και λόγω σχετικού άρθρου για την εφημερίδα μας περισσότερο.
Είμαι πολυ νέος για καθωσπρεπισμούς, δεν ξέρω βέβαια για τα άλλα που αναφέρθηκαν, αλλά ας πω την αποψη μου και περιμενω και τις δικες σας παρατηρησεις.
Το ρεμπέτικο δημιουργήθηκε και εξέφρασε εναν πληθυσμό που βίαια αναγκάστηκε να αστικοποιηθεί, κατα τη διάρκεια μετατροπής της ελληνικης κοινωνιας από αγροτική σε αστική. Όταν χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρωθηκαν σε παράγκες και σε πρόχειρα καταλύματα στα περίχωρα Αθήνας, Πειραιά, Θεσσαλονίκης κλπ., αισθανθηκαν την αναγκη να εκφράσουν τό νέο τρόπο ζωής τους, τις ανησυχίες τους, ακομα και την απέχθειά τους προς ένα κράτος που το ένιωθαν εχθρικό, τουλάχιστον.
Ένα μέρος αυτών των δημιουργών είχε σχέση με παράνομες δραστηριότητες, είχε βαθμιαία περάσματα από τον κόσμο της παρανομίας, κάποιοι από αυτούς παρέμειναν μόνιμα στο χώρο αυτό ενώ άλλοι ξέφυγαν και συνέχισαν τη ζωή τους, διατηρώντας όμως δεσμούς συμπάθειας με αυτούς τους χώρους.
Ο ολοένα αυξανόμενος όγκος της εσωτερικής μετανάστευσης, αλλά και οι πρόσφυγες που προστέθηκαν αργότερα δημιούργησε ένα πλήθος ανόμοιο σε χαρακτηριστικά, το οποίο καθόλου δεν ταιριάζει να αποκαλούμε “υπόκοσμο”. Ήταν άνεργοι, περιπτωσιακά εργαζόμενοι, μικροαπατεώνες, αρκετοί πάλι ήταν μορφωμένοι, αλλά η πλειοψηφία σχεδόν αυτών εντάχτηκε κατά κάποιο τρόπο στο σύστημα παραγωγής. Αργότερα οι κοινωνικές συνθήκες και κυρίως η άνοδος του εργατικού κινήματος βοήθησε τη μάζα αυτή να αποφύγει την “περιθωριοποίηση”, αλλά ως προλεταριάτο σχεδόν να ενταχθεί στο συστημα παραγωγης.
Τα τραγούδια που δημιούργησαν στη συνέχεια οι μάζες αυτες, τα “ρεμπέτικα” ή αστικά/λαϊκά, καθόλου δεν είναι του “περιθωρίου” ή του “υποκόσμου”. Διαφορετικά, κινδυνεύουμε να υποστηρίξουμε οτι ο μισός και βάλε πληθυσμός της Ελλάδας του μεσοπολέμου - που ζουσε κατω απο τις συνθηκες που ανέφερα - ήταν “περιθωριακός” ή ανήκε στον “υπόκοσμο”.
Εδώ μπαίνει και το θέμα των μεγάλων λαϊκών μας δημιουργών, που συμφωνα με την ισοπεδωτική άποψη: λαϊκός δημιουργός=ρεμπέτης = περιθωριο = υπόκοσμος, η οποία απαντά σε αρκετούς ρεμπετολόγους, είναι εντελώς ανυπόστατη και ανιστόρητη.
Αυτην ακριβώς την ισοπεδωτική - τουριστική - αντίληψη για το ρεμπέτικο απεχθανομαι και νομίζω το ίδιο πρέπει ολοι μας. Διαφορετικα προσβάλλουμε αυτό το είδος με το οποίο ασχολούμαστε μεσα από αυτο εδω το φόρουμ.