Με εμπειρία πλέον δύο παρακολουθήσεων (04 και 05) μπορώ να πώ δυό λόγια για την Ύδρα.
Ο ίδιος ο Έμερυ δεν το ονομάζει συνέδριο αλλά «μάζωξη» (Hydra gathering) και μάζωξη είναι. Οι συμμετέχοντες (στην συντριπτική πλειοψηφία τους ξένοι) είναι οι περισσότεροι λάτρες του ρεμπέτικου και έρχονται να διασκεδάσουν και παρεμπιπτόντως να ακούσουν και κάποιους που θα μιλήσουν για κάτι σχετικό με ρεμπέτικα, γενικά ή ειδικά. Οι ομιλούντες είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία μή ακαδημαϊκοί (με την ευρωπαΪκή έννοια). Δεν υπάρχει περιορισμός στα θέματα που παρουσιάζονται και έτσι μπορεί κανείς να ακούσει από θεωρία ανατολικής μουσικής μέχρι συγκρίσεις μεταξύ ρεμπέτικου και χίπ χόπ. Δημιουργείται ένα είδος παρέας και τα βράδυα γίνονται οργανοπαιξίες (ρεμπέτικα, παραδοσιακά και ότι ήθελεν προκύψει). Για τις ομιλίες δεν υπάρχει κόπυράϊτ, αφού δεν δημοσιεύονται επίσημα πρακτικά.
Ο συγκεκριμένος «σύνεδρος» που ανακάλυψε ο Multi Kulti Νίκος, είναι ένας συμπαθητικός Εγγλέζος που από την εμφάνισή του δεν θα μπορούσε να είναι άλλης εθνικότητας, δεν μιλάει λέξη ελληνικά αλλά λατρεύει τα ρεμπέτικα. Κυκλοφορεί με το μηχάνημα ΜΡ3 και καταγράφει τα πάντα, από τις ομιλίες μέχρι τα γλέντια και μετά τα πουλάει για να εξασφαλίσει τμήμα των χρημάτων για την επόμενη επίσκεψή του, μιά και δεν είναι εύπορος, κάθε άλλο θα έλεγα. Ρωτάει όλους τους συμμετέχοντες αν θα είχαν αντίρρηση να παρουσιάσει προς πώληση τις ηχογραφήσεις του και κανείς δεν άκουσα να πή όχι. Την περυσινή «δουλειά» του (τρία σιντί) μου την έστειλε αρνούμενος πληρωμή. Το ίδιο θα κάνει και φέτος, φαντάζομαι, αν εκδηλώσω ενδιαφέρον για αγορά.
Ο «γραφικός» για πολλούς Εντ Έμερυ είναι ένας Εγγλέζος με ελληνίδα (μικρασιάτισσα) μητέρα, με καλά ελληνικά και μεγάλο ενδιαφέρον όχι μόνο για την ελληνική μουσική αλλά και για την ανατολική Μεσόγειο και τις αφροασιατικές χώρες γενικότερα. Δεν είναι ειδικός. Κάνει ότι μπορεί αλλά δεν μπορεί πολλά. Δεν μπορεί επίσης να απαγορεύσει την τυχόν προβολή του εαυτού του μέσω της μάζωξης, αφού αυτός την διοργανώνει. Δεν έχει καθόλου (ή έχει αμελητέα) υποστήριξη από φορείς κλπ. και συχνά «μπαίνει μέσα» λόγω κακής οργάνωσης και άλλων λόγων. Δεν έχει καλές σχέσεις με τα μεγάλα ονόματα του κουλτουριάρικου χώρου των ερευνητών του ρεμπέτικου στην Ελλάδα, λέγοντας ότι τον φτύνουν επειδή δεν πληρώνει στους συμμετέχοντες ούτε τα έξοδά τους (μετακινήσεις, διανυκτερεύσεις κλπ.). Έχει έναν εξαίσιο τρόπο να τσακώνεται με πολλούς γιατί δεν είναι «διπλωμάτης».
Έτσι λοιπόν άλλοι παίζουν, άλλοι δίνουν τις γνώσεις τους, άλλος οργανώνει και άλλος πουλάει όπως λέει και ο Νίκος. Ένας αχταρμάς δηλαδή, στη βάση του «take it or leave it».
Θα τελειώσω με τρία θέματα:
1: Για πολλά συνεχή χρόνια έρχονται στην Ύδρα δύο Τούρκοι, μελετητές του ΖεΪμπέκικου, και μιλάνε για τον τούρκικο Ζεϊμπέκικο. Φέτος παρουσίασαν μία εργασία που μου απάντησε στις περισσότερες απορίες μου σχετικά με τον τουρκικό Ζεϊμπέκικο μουσικά, χορευτικά, ιστορικά και κοινωνιολογικά. Παίζουν ωραιότατα σάζι και είναι εντυπωσιακά ενημερωμένοι για τα ελληνικά πράγματα και πραγματιστές (τα του Καίσαρος το Καίσαρι και τα του θεού τω θεώ, δηλαδή). Το παράπονό τους είναι ότι κανείς Έλληνας ερευνητής (τους ξέρουν όλους) δεν τους απάντησε ποτέ σε ερωτήσεις τους.
2: Γνώρισα έναν Αγγλο που μένει στη Σουηδία και μίλησε για (και μου πούλησε) ένα σιντι με εκπληκτική δουλειά του Chris Howard και κείμενα δικά του (δες σχετικό τόπικ του φόρουμ). Βιρτουόζος νυκτών έγχορδων (αναγεννησιακό λαούτο, ούτι, τρίχορδο μπουζούκι) με εκπληκτικά ελληνικά, απίστευτες γνώσεις σε προπολεμικές ηχογραφήσεις Ελλάδας και Αμερικής, το δικό μου πολίτικο λαούτο έμαθε να το παίζει σε μισή ώρα, παίξαμε μαζί και μπουζούκι και παραδοσιακά με τις ώρες, ήξερε τα πάντα, μακάρι αρκετοί Έλληνες να ήταν σαν και αυτόν.
3: Ο Σουηδός Leif Erikson είναι γνωστός στην Ελλάδα (Παπαδόπουλος αλλά ας μη μιλήσουμε γι αυτό). Ένα λέω: σε μιά παράσταση Καραγκιόζη ο καραγκιοζοπαίκτης μας μάζεψε να του παίξουμε. Έπαιξα το ζεΪμπέκικο του Σταύρακα, το ράμπι ράμπι για τον Εβραίο, τραγούδησα αμανέ αλλά όταν μας ζήτησε τσάμικο για τον Μπαρμπα Γιώργο σήκωσα τα χέρια ψηλά. Αμέσως ο Leif έπιασε στο ακκορντεόν την Ιτιά και την έπαιξε ολόκληρη χωρίς μισό λάθος. Η γυναίκα του τα βράδυα σιγοτραγουδούσε πάλι με τις ώρες χωρίς να της λείψει ούτε ένα σχεδόν τραγούδι.
Το να μην σταματήσουν να έρχονται τέτοιοι άνθρωποι στην Ελλάδα είναι για μένα αρκετό κίνητρο για να συνεχίσω να πηγαίνω στη μάζωξη του Έμερυ στην Ύδρα κάθε χρόνο.