Τα οποία δεν είναι μόνο μουρμούρικα, δηλ. μινιμαλιστικές συνθέσεις, είναι και μερικά αρκετά περίτεχνα παραδοσιακά.
Λες να το 'χε βγάλει το σχολείο τελικά; 
1 «Μου αρέσει»
Δεν θα μπορούσα προφανώς να γνωρίζω πόσο συνειδητά έγραφε (αφού δεν έχει βγάλει το σχολείο🙂) αλλά μου κάνει η εντύπωση η ευαισθησία στην εκτέλεση
Στην αρχή : εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο,
η απάντηση σκέτου μπουζουκιού έχει διαφορετική κάτω νότα απο τη φωνή γιατί προσπαθεί να κάνει ουσάκ και το όργανο κάνει ότι μπορεί να περιγράψει αυτό το πράμα χωρίς να το χαλάσει.
Αυτό, ίσως κάπως ρομαντικά, θα ήθελα να πιστεύω οτι είναι δείγμα κατανόησης.
καλα τα λες, αλλα δε νομιζω να γνωριζουμε ολοι εδω μεσα την ορολογια που χρησιμοποιεις.
πολυ απλα… ακουσματα και πρακτικη εμπειρια. οπως οι περισσοτεροι της μπουζουκοφαρας.
1 «Μου αρέσει»
Συμπάθα με!
Πιο λιανά:
Το κχ είναι ένα φάσμα χρωμάτων και όχι ένας συγκεκριμένος τρόπος
Γενικά ξεκινάει κάπου στην οκτάβα.
Πάνω στην πέμπτη του βαθμίδα έχεις τα πάντα: χιτζάζ, κιουρντι, ουσάκ, μπουσελίκ
Στη βάση καταλήγεις με ένα χρώμα σα βαρύ ουσάκ ή ψηλό κιουρντί
Άλλα κομμάτια σε κχ είναι το
Σαν της σμύρνης το γιαγκίνι
Και το Σαν τα Μάρμαρα της Πόλης
3 «Μου αρέσει»
Εγώ απορώ ο Μουφλουζέλης τα ήξερε όλα αυτά που περιγράφετε με αυτές τις ονομασίες?Ούτε πυρηνική φυσική να ήτανε…
Δεν ρωτάω για να μειώσω τον Μουφλουζέλη ούτε τα μακάμια τους δρόμους κτλ.
1 «Μου αρέσει»
Πιθανών όχι, όπως και ο Γενιτσαρης με το Μπουσελίκ αλλα δεν είναι τρομερό που ξέραν και τα παίζαν σε βαθμό να μπορούν να συνθέσουν;
Τις ονομασίες τις λέμε γιατι κάπως πρέπει να συννενοηθούμε.το πρόβλημα αυτό όμως είναι δικό μας και οχι του Μουφλουζελη
3 «Μου αρέσει»
Να θυμίσω το εξής:
Η αρχική ερώτηση ήταν σε τι δρόμους είναι το κομμάτι. Αν το νόημα της ερώτησης ήταν πώς θα το παίξουμε, η απάντηση δόθηκε με το βίντεο. Αν το νόημα της ερώτησης είναι αυτό που λέει η ερώτηση λέξη προς λέξη, τότε όλη η συζήτηση έτσι ακριβώς όπως εξελίσσεται στα τελευταία μηνύματα είναι η απάντηση.
Φυσικά δε χρειάζεται κάθε φορά να επαναλαμβάνουμε ότι ο συνθέτης δεν τα είχε κατ’ ανάγκην τόσο αναλυτικά στον νου του. Έχουμε άπειρα παραδείγματα όπου ακολουθούνται περίπλοκα θεωρητικά σχήματα από κάποιον που δεν τα ξέρει θεωρητικά, αλλά τα ξέρει εμπειρικά.
(Άμα θέλετε να δείτε όντως περιττή θεωρητικολογία, έπρεπε να ήσασταν σε μιαν άλλη συζήτηση που έτυχα κάποτε: άραγε, λέει, ο Μουφλουζέλης ήξερε ότι ο κανόνας για την προπαραλήγουσα είναι λάθος και το 'πε επίτηδες, ή έτσι νόμιζε ότι είναι;)
5 «Μου αρέσει»