Είναι «Η κλωστηρού» το ωραιότερο ρεμπέτικο του Μάρκου Βαμβακάρη; (LiFO)

Δικαιολογείται όμως το άρθρο, από τον έξυπνο τίτλο, που είναι ερώτηση.
Ρωτάει και παραθέτει τα επιχειρήματα του.
Τα πιο πολλά που λέει για να ενισχύσει την θέση του, είναι υποκειμενικά.
Δε βρίσκω όμως πως πολλές από τις πληροφορίες που δίνει, ως χρήσιμες για την απόδειξη του ερωτήματος.
Επίσης ρε παιδιά, νιώθει κάποιος ότι υμνεί τη βιομηχανική εργάτρια ο Μάρκος?

Πότε μες τα κίτρινα ντυμένη σε κοιτάζω
Το λυγερό σου το κορμί κάθομαι και θαυμάζω
Που μέρα νύχτα δε βγαίνεις απ’ το νου μου
Αχ, μαυρομάτα μου, τσαχπίνα κλωστηρού μου

Κόκκινα σαν βάλεις αδελφούλα
Πως ήθελα να σ’ έβρισκα μέρος που να ‘χει ζούλα
Μπλε όταν φορέσεις πως μ’ αρέσεις
Και τη καρδιά μου, κλωστηρού μου, έχεις δέσει

Πότε μες τα κίτρινα ντυμένη σε κοιτάζω
Το λυγερό σου το κορμί κάθομαι και θαυμάζω
Που μέρα νύχτα δε βγαίνεις απ’ το νου μου
Αχ, μαυρομάτα μου, τσαχπίνα κλωστηρού μου

Ξινός-ξεξινός, όπως ο φίλος ο Νίκος, συνήθως τέτοια άρθρα δεν μπαίνω στον κόπο να τα ανοίξω, παρα μόνο επειδή τα ανεβάζουν εδώ.
Έχω την αίσθηση ότι τα ανεβάζουν λόγω που ο κόσμος έχει ρομάντζο με τους ρεμπέτες.
Βέβαια καλό κανουν!