Αχ!..(?) με τρέλαναν τα δυο γλυκά σου μάτια,
μου πλήγωσαν και την καρδιά,την έκαμαν κομμάτια.
Λυπήσου με τον άμοιρο και δωσ’μου μια ελπίδα,
και μην μ’αφήσεις να χαθώ γλυκιά μου μαυροφρύδα.
Πως μ’αρέσουν τα …(?) φιλιά σου
Αχ λυπήσου με …
Δωσ’μου τον έρωτα σου τον τρελό μικρό ξανθό
λυπήσου με για’σένα αχ θα τρελαθώ!
κι εγώ δεν ξέρω αν πραγματικά θα βοηθήσω, πάντως νομίζω πως ακούω δύο λέξεις εκεί που γράφεις “ζιμπουλιά” , με την δεύτερη να είναι “μου” [“(σύμφωνο?) α - (σύμφωνο) ή μου” - κάτι σαν “παιδί μου” π.χ., παρ’ όλο που δεν λέει αυτό, απλώς να περιγράψω κάπως την άρθρωση προσπαθώ]
στον άλλο στίχο πάλι, ακούω κάτι σαν “αχ λυπήσου με που μ΄έφεραν κοντά σου” : και πάλι δεν είναι αυτό, απλώς προσπαθώ να βρω λέξεις που να αποδίδουν κάπως τα φωνέντα που ακούω (δεν ακούω και τίποτα άλλο δυστυχώς).