Εχω παρει μια κιθαρα και αφου εμαθα ολες τις συνχορδιες τωρα προσπαθω να μαθω τους “δρομους”. Δεν εχω κανει ποτε μαθηματα σε δασκαλο και οτι ξερω μου το εχουν διξει φιλοι μου και απο το ιντερνετ με tabs και οχι νοτες, καταλαβενω οτι αργα η γρηγορα θα πρεπει να τις μαθω αλλα δεν θελω ακομα.
Τωρα εχω βρει ενα site που εχει τα tabs απο το ~sabah~ για κιθαρα που για μενα ειναι τελειο αφου ετσι μονο τα καταλαβενω, εχω ριξει μελετη και τα παω καλα!
Bρηκα στο ιντερνετ μερικες σελιδες που λενε σε ποιες νοτες ειναι οι ρεμπετικοι δρομοι αλλα το βρησκω πολυ δυσκολο να τα κανω με τη κιθαρα αφου τα tabs ειναι για μπουζουκι.
Ξερει κανεις που μπορω να βρω και ολους δρομους σε Tabs για κιθαρα?
καλώς ήρθες! πήγαινε εδώ http://www.rembetiko.gr/forums/group.php και τσέκαρε τις ομάδες “ρεμπέτικο και κιθάρα”, “συλλογή δρόμων”. θα σε βοηθήσει πάρα πολύ το βιβλίο του μυστακίδη, αλλά πιο πολύ το αυτί σου και οι φίλοι σου!
Επαθα πλακα με το pdf Λαικη Κιθαρα του Μυστακιδη απο το Κιθαρα και Ρεμπετικο group!!
Πολυ υλικο και ευχαριστω πολυ.
Εγω τη sabah την εμαθα απο το link που εχω στο παραπανω post, δεν ξερω απο που ειναι αλλα φαινεται καλο.
Πολύ καλό το βιβλίο…αλλά δυστυχώς (ή ευτυχώς) θέλει και έναν δάσκαλο να σε κατατοπίσει…Άντε π.χ μαθαίνεις έναν δρόμο, κ μετά τι;;πως θα το χρησιμοποιήσεις αυτό σε έναν τραγούδι που ξέρεις ότι είναι γραμμένο σε αυτόν τον δρόμο ας πούμε;;Και δεν ξέρω αν μας δείχνει πως θα μπορεί ακριβώς η κιθάρα να συνοδεύσει κάποιο άλλο όργανο (π.χ μπουζούκι) και ποια τα “γεμίσματα” ανάμεσα στις αλλαγές των συγχορδιών…Αν έχεις βγάλει καμιά άκρη yanis δεκτές οι συμβουλές σου(μέχρι να βρούμε δουλειά κ να πάμε σε έναν δάσκαλο να μας διαφωτίσει:P)
Όταν «μαθαίνεις δρόμους», μη φαντάζεσαι ότι θα μάθεις πολλά καινούργια πράγματα που δεν τα ήξερες πρακτικά (εκτός βέβαια αν η πρακτική σου γνώση είναι ακόμη περιορισμένη). Πιο πολύ συστηματοποιείς τη γνώση σου.
Ένα τραγούδι χιτζάζ, όποιος ξέρει να το παίξει το παίζει, ακόμη κι αν δεν ξέρει ότι λέγεται χιτζάζ. Υπάρχουν βέβαια περιπτώσεις όπου π.χ. κάποια συγχορδία, κλασική για τον Χ δρόμο, δε βγαίνει εύκολα με το αφτί ή είναι απρόβλεπτη, και εκεί θα σε βοηθήσει το εγχειρίδιο.
Κυρίως όμως το να ξέρεις τους δρόμους σημαίνει ότι περνάς από το στάδιο «αυτό το τραγούδι θυμίζει εκείνο το τραγούδι» σε μια πιο οργανωμένη γνώση, όπου πλέον ξέρεις γιατί το θυμίζει: είναι ο ίδιος δρόμος, άρα έχει κάποια προβλέψιμα κοινά σημεία, τα οποία σταδιακά αρχίζεις να αναγνωρίζεις και σε καινούργια τραγούδια, και έτσι, λίγο το ‘να λίγο τ’ άλλο, φτάνεις τελικά να κινείσαι συνολικά σε πιο γνωστά εδάφη.
Τίποτε από όλα αυτά δεν είναι αδύνατο και για έναν εντελώς πρακτικό παίκτη. Απλώς λίγη θεωρία δρόμων επιταχύνει πολύ την εξοικείωση. Ο καλός, έμπειρος αλλά εντελώς άσχετος από θεωρία παίχτης μπορεί ενδεχομένως να κάνει τα ίδια, και πολύ καλά, και απλώς να μην ξέρει πώς ονομάζονται. Πράγμα που όσο να πεις είναι απαραίτητο σήμερα…
Ναι νομίζω πως κατάλαβα τι θέλεις να πεις και έχεις δίκιο…π.χ Το νύχτωσε χωρίς φεγγάρι ξέρω να το παίζω σε κιθάρα(αν και η πρακτική μου γνώση είναι ακόμη περιορισμένη), απλά δεν καταλάβαινα που βοηθάει το να ξέρω ότι είναι σε δρόμο χιτζάζ πέραν του ότι η εισαγωγή του κομματιού είναι στην ουσία ο δρόμος λίγο παραλλαγμένος. ΑΝ Και είπα να μελετήσω σήμερα τον δρόμο σαμπάχ (που παραθέτει ο χρήστης yanis) και είδα ότι μοιάζει απόλυτα στο τραγούδι :Όταν μεθάει ο άνθρωπος του Καζαντζίδη.Δεν το έχω δοκιμάσει ακόμα, αλλά να υποθέσω πως μπορώ να χρησιμοποιήσω τις νότες του δρόμου για να “βγάλω” τα γυρίσματα στο τραγούδι…Να φανταστώ πως αυτή είναι και η χρησιμότητα των δρόμων;;;
Γιατί όχι… Οι δρόμοι είναι δρόμοι, δηλαδή μονοπάτια, δηλαδή όπως έλεγε ένα άρθρο στην κλίκα βοτσαλάκια σε ένα ρυάκι σε διαφορετικά διαστήματα το καθένα όπου πατάμε για να πάμε από τη μια μεριά στην άλλη.
Τα πρώτα βοτσαλάκια φυσικά είναι τα τάστα. Αυτά μας ορίζουν καταρχήν ποιούς ήχους έχουμε στη διάθεση μας (κάτι που δεν ισχύει για άλλα άταστα όργανα). Από εκεί και πέρα, πάνω στα τάστα μπορούμε να κάνουμε άλλα μονοπατια, δηλαδή να χρησιμοποιήσουμε συγκεκριμένα βοτσαλάκια τα οποία τα ονομάζουμε δρόμους.
Αυτά βέβαια τα μονοπάτια είναι πολύ παλιά (αιώνων). Και το καθένα εκφράζει και διαφορετική διάθεση και φιλοσοφία. Για παράδειγμα στο σαμπά έχουμε την παξιμαδοκλέφτρα, την υπόγα, τον συνάχη, τον ντόκτορ, το σάλα σάλα. Ολα αυτά έχουν μια διάθεση ας πούμε βαριά.
Υ.Γ. Για το αρχείο να πω εδώ ότι οι δρόμοι, όπως προέρχονται από τα μακάμια δεν πρέπει να ληφθούν όπως μια δυτική κλίμακα (ματζόρε, μινόρε) γιατί έχουν κάποιους κανόνες στην ανάπτυξη της μελωδίας.
Ένα κομμάτι δε «μοιάζει» με ένα δρόμο. Ένα κομμάτι έχει συγκεκριμένη μελωδία. Ο δρόμος δεν έχει κάποια μελωδία, είναι νότες που περιμένουν να παιχτούν ώστε να βγάλουν τις μελωδίες των κομματιών. Αν ένα κομμάτι αποτελείται από τις νότες που έχει ο δρόμος σαμπάχ, είναι σε δρόμο σαμπάχ.
Δεν ξέρω αν κατάλαβες τι εννοώ. Ούτε εγώ κατάλαβα ακριβώς τι εννοείς, αν και είμαι βέβαιος ότι κάτι εννοείς με τα λόγια που παρέθεσα. Αλλά τέλος πάντων, μη σε πτοεί αυτό. Είναι καθαρά θέμα εξοικείωσης με τους δρόμους. Μόλις τους πάρεις λίγο τον αέρα, απορίες και ασάφειες θα φωτιστούν αμέσως.
Ναι ίσως να μπέρδεψα :), αλλά αυτό ακριβώς εννοούσα(που εξήγησες πιο σωστά εσύ), ότι πατάει και χρησιμοποιεί τις νότες του δρόμου η εισαγωγή χωρίς προφανώς να είναι ο ίδιος ο δρόμος.
Έχει την πλάκα του πάντως να ανακαλύπτεις τα τραγούδια μέσα από τους δρόμους, γιατί το είχα πάρει λίγο αψήφιστα το όλο θέμα.Ευχαριστώ! και θα ξανά επανέλθω για τυχόν απορίες.
φίλε δεν υπάρχει θέμα χρησιμότητας των δρόμων. ο δρόμος απλά υπάρχει και είναι το υλικό πάνω στο οποίο θα πατήσει η μελωδία. δεν είναι μόνο οι νότες αλλά και η συμπεριφορά της μελωδικής γραμμής που τον χαρακτηρίζουν, κι έτσι έχει ο καθένας το ιδιαίτερο άκουσμα και ύφος του. όπως ένα κομμάτι θα γραφτεί με βάση κάποιον ρυθμό, θα γραφτεί και με βάση ένα δρόμο (ή και περισσότερους σε συνδυασμό).